ریواس و خواص آن
با این بخش از رضیم همراه باشید تا از خواص ریواس بیشتر بدانید.
مقدمه ای در مورد ریواس
کمتر کسی هست که در فصل‌های گرم سال، یک لیوان شربت ریواس خوشمزه و خنک نخورده باشد. مادرها و مادربزرگ‌ها همیشه به ما می‌گفتند که ریواس حال‌مان را خوب می‌کند و خیلی خاصیت دارد!
اما استفاده از ریواس تنها به شربت ختم نمی‌شود. با ریواس می‌توان خورش، آبگوشت، اشکنه، سالاد، کوکو و حتی لواشک درست کرد. ریواس پر از ویتامین‌ها و مواد معدنی است و به هضم غذا کمک می‌کند. اگر دوست دارید بیشتر درباره خواص و مضرات احتمالی این گیاه رنگارنگ و دستورهای غذایی‌اش بیاموزید، با رضیم همراه باشید.
ریواس یا ریباس، گیاهی از خانواده ترشک‌هاست که ساقه‌های بلندی دارد و برگ‌هایش مواد غذایی و اسیدی دارند به همین خاطر می‌توان آن را خورد. ریواس در اوایل بهار در مناطق مختلف ایران، دامنه کوه‌ها، کنار رودخانه‌ها و جاهای مرطوب رشد می‌کند و برگ‌های بزرگ و گوشتی‌اش قابل مصرف هستند. برای تکثیر ریواس، معمولاً آن را در خزانه می‌کارند و سپس به زمین منتقل می‌کنند یا بذر تازه‌اش را می‌کارند.
خواص درمانی ریواس
ریواس خاصیت سردی دارد و پر از ویتامین‌ها و مواد معدنی است. این گیاه برای تمام اعضای بدن مفید بوده و اثرات معجزه‌آسا دارد. ریواس قابض است و به تقویت معده و کبد کمک می‌کند. خوردن آن برای بیماران با تب و بی‌اشتهایی مفید است و می‌تواند یرقان، وسواس و سستی افراد را درمان کند. در این موارد می‌توان ۱۰۰ گرم آب ریواس یا رب آن را مصرف کرد.
همچنین، ریواس می‌تواند صفرا و ناراحتی‌های معده را برطرف کند و برای حصبه و اسهال گرم صفراوی بسیار مفید است. خوردن آن را نباید فراموش کرد. شما می‌توانید ریواس را برای تهیه خورش، کمپوت، مربا و شربت استفاده کنید. اما بهتر است در مصرف ریواس زیاده‌روی نکنید.
بهترین روش مصرف آن، خوردن آب ریواس همراه با آب
هویج، کرفس، خیار و سیب است که در این ترکیب یک‌سوم آب ریواس و دو-thirds باقی‌مانده مواد دیگر باشد.
ریواس خاصیت ملینی دارد و به اشتها آور بودن کمک می‌کند و
برای افزایش اشتها و درمان یبوست مفید است. مصرف ریواس برای کسانی که سنگ کلیه و ناراحتی‌های مثانه دارند، خطرناک است.
شیر مادرانی که ریواس می‌خورند، ممکن است برای نوزادان اسهال ایجاد کند.
ریواس به تقویت قلب و اعصاب کمک می‌کند و برای درمان بواسیر مؤثر است.
این گیاه به عنوان فعال‌کننده سیستم گوارش، ناقل نمک‌های صفراوی و محرک ترشح کبد شناخته شده است. ریواس با تحریک جوانه‌های چشایی از طریق طعم تلخ آن، باعث پاک شدن دهان و آماده شدن آن برای چشیدن غذای بعدی می‌شود. در معده، این گیاه سبب افزایش ترشح مواد معدی و تحریک آن می‌شود. در نتیجه، به بهبود عملکرد معده کمک می‌کند.
علاوه بر این، ریواس به تنظیم جذب چربی از روده و بهبود عمل ترشح نمک‌های صفراوی از کبد کمک می‌کند. این گیاه خاصیت مسهلی، ضد التهابی و متعادل‌کننده عملکرد روده‌ها (برای درمان یبوست و اسهال) دارد و در درمان یرقان، خونریزی معدی-روده‌ای، اختلالات قاعدگی، ورم ملتحمه چشم، آسیب‌های جسمانی، زخم‌های چرکی و سوختگی‌های ناشی از حرارت کاربرد دارد.
————————————————————————————————————–
ارزش غذایی ریواس
- ارزش تغذیه‌ای ۸۵ گرم ریواس
- انرژی
- کیلو کالری … 29
- چربی … 0.2 گرم
- پروتئین … 0.8 گرم
- کربوهیدرات … 7 گرم
- کلسیم … 266 میلی گرم
- سدیم … 5 میلی گرم
- پتاسیم … 148 میلی گرم
- ویتامین ث … 7 میلی گرم
- ویتامین آ … 100 تا 300 واحد بین المللی.
“`html
————————————————————————————————————–
سایر کاربردهای ریواس
ریواس به دلیل طعم ترش و خاص خود می‌تواند در کارهای مختلفی استفاده شود. برای مثال، از آن می‌توان برای تمیز کردن ظروفی که بر روی آن‌ها آثار سوختگی باقی مانده استفاده کرد. همچنین، افرادی که موهای قهوه‌ای کم‌رنگ دارند، می‌توانند با استفاده از ریشه‌ی این گیاه، رنگ موی طلایی به‌دست آورند. برگ‌های ریواس نیز به عنوان یک حشره‌کش طبیعی عمل می‌کنند و به خوبی می‌توانند حشرات را دور کنند.
ریواس با طعمی خاص، معمولاً در دسرها و شیرینی‌ها به کار می‌رود. پیش از سده‌ی 18، از آن در پخت و پز استفاده نمی‌شد. این گیاه را می‌توان به مدت یک یا دو روز در یخچال نگهداری کرد و برای مدت زمان بیشتری، پس از بریدن ساقه‌ها، باید آن را منجمد کرد.
اگر ساقه‌های ریواس به صورت خام خورده شوند، طعمی بسیار ترش خواهند داشت. معمولاً این گیاه را با شکر یا عسل می‌پزند و در کیک‌ها به کار می‌برند. همچنین می‌تواند به تنهایی یا همراه با توت‌فرنگی در تهیه‌ی ژله و مربا استفاده شود. برخی از طعم‌دهنده‌هایی که با ریواس مصرف می‌شوند، شامل لیمو، دارچین و زنجبیل هستند.
————————————————————————————————————–
گردآوری شده ی مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
سایت رضیم
“`