موارد مصرف وانکومایسین (Vancomycin HCl)
الف) درمان عفونت‌های شدید ناشی از باکتری‌های استافیلوکوک، وقتی که استفاده از سایر آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن نیست یا اثر ندارند.
ب) درمان کولیت سودوممبران که به خاطر مصرف آنتی‌بیوتیک پیش می‌آید یا عفونت آنتروکولیت ناشی از استافیلوکوک.
پ) پیشگیری از عفونت در عمل‌های جراحی برای بیمارانی که به پنی‌سیلین حساس هستند و پیشگیری از آندوکاردییت در جراحی‌های دندان و کارهای جراحی در دستگاه گوارش، مجاری صفراوی و ادراری- تناسلی.
اشکال دارویی وانکومایسین (Vancomycin HCl)
- تزریق، پودر: 500 میلی‌گرم
- پودر، برای سوسپانسیون: 500 میلی‌گرم در 6 میلی‌لیتر
مکانیسم اثر وانکومایسین (Vancomycin HCl)
اثر ضد باکتری : وانکومایسین یک داروی کشنده باکتری است که با جلوگیری از ساخت دیواره سلولی یا بلاک کردن فرآیند پلیمریزاسیون گلیکوپپتید عمل می‌کند. این دارو می‌تواند به راحتی علیه بسیاری از باکتری‌های گرم مثبت که به سایر آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم هستند، استفاده شود. این دارو برای درمان عفونت‌های ناشی از استافیلوکوک اپیدرمیدیس و استافیلوکوک طلایی مقاوم به متی‌سیلین مناسب است. این دارو همچنین برای درمان عفونت‌های ناشی از استرپتوکوکوس پنوموکوکوس مقاوم به پنی‌سیلین نیز موثر است.
متابولیسم دارو
وانکومایسین بعد از تزریق به صورت گسترده در بافت‌ها و مایعات بدن پخش می‌شود. اثر این دارو تا مدت طولانی باقی می‌ماند و بنابراین می‌توان آن را هر ۱۲ ساعت یک بار مصرف کرد. نیمه عمر این دارو در بزرگسالان ۴-۱۱ ساعت است و اگر کلیه‌ها خوب کار نکنند، این مدت ممکن است به ۶-۱۰ روز برسد. در بیشتر موارد، این دارو از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.
عوارض جانبی وانکومایسین
عوارض جانبی شامل مسمومیت کلیوی مثل نارسایی کلیه و التهاب بین سلولی، مشکل در شنوایی، مشکلات خونی مانند کاهش نوتروفیل‌ها و به ندرت آگرانولوسیتوز، کاهش تعداد پلاکت‌های خونی، تهوع، لرز، تب، افزایش تعداد ائوزینوفیل‌ها، واکنش‌های آلرژیک شدید، بثورات پوستی، التهاب ورید، افت فشار خون، خس‌خس صدایی، مشکل در تنفس، کهیر، خارش، قرمزی پوست در قسمت‌های بالایی بدن، درد و اسپاسم عضلانی در هنگام مصرف این دارو گزارش شده است.
هشدارها در مورد وانکومایسین (Vancomycin HCl)
قبل از شروع درمان، باید آزمون‌های کشت و حساسیت میکروبی انجام شود، مگر اینکه دارو برای پیشگیری استفاده شود.
برای تهیه سوسپانسیون خوراکی، باید به دستورالعمل‌های کارخانه سازنده عمل شود. محلول تهیه شده به مدت دو هفته در یخچال قابل نگهداری است.
برای تهیه محلول تزریقی، ۱۰ میلی‌لیتر آب استریل به ویال ۵۰۰ میلی‌گرمی اضافه می‌شود تا محلولی با غلظت mg/ml 50 به دست آید.
مقدار مشخص شده از ویال را خارج کرده و با ۲۵۰-۱۰۰ میلی‌لیتر محلول نمکی نرمال یا دکستروز پنج درصد در آب رقیق کنند. این دارو باید حداقل طی ۶۰ دقیقه تزریق شود تا از بروز عوارض جانبی ناشی از تزریق سریع جلوگیری شود. محلول تهیه شده به مدت ۹۶ ساعت در یخچال قابل نگهداری است. از تزریق عضلانی این دارو خودداری شود زیرا بسیار تحریک‌کننده است.
غلظت سرمی دارو، کراتینین، BUN و تعداد سلول‌های خونی باید تحت نظر باشد. اگر روی صورت، گردن، تنه و اندام بالایی بثورات ماکولی-پاپولی مشاهده شد، باید سرعت تزریق کاهش یابد.
در صورت وجود مشکل شنوایی قبل از شروع درمان یا نیاز به درمان طولانی‌مدت، احتمالاً باید آزمون‌های شنوایی قبل و در طول درمان انجام شود. همودیالیز و دیالیز صفاقی فقط مقادیر کمی از دارو را از بدن دفع می‌کنند. بیماران دیالیزی ممکن است فقط هر ۷-۵ روز یک بار به میزان معمول مصرف دارو نیاز داشته باشند.
نکات قابل توصیه در مورد وانکومایسین (Vancomycin HCl)
اگر دارو را به صورت خوراکی مصرف می‌کنید، حتی اگر احساس بهبودی دارید، مصرف دارو را ادامه دهید.
از مصرف همزمان داروهای ضد اسهال خودداری کنید، مگر اینکه پزشک برای شما تجویز کند.
اگر وزوز گوش ایجاد شد، فوراً به پزشک اطلاع دهید.
مصرف در سالمندان: بیماران مسن‌تر ممکن است به عوارض سمی دارو بر روی شنوایی حساس‌تر باشند. غلظت دارو در خون باید به دقت زیر نظر باشد.