بهترین اپلیکیشن آشپزی و شیرینی پزی

لباس محلی کدام قوم ایران چشمگیرتر و زیباتره ؟!

“`html

لباس های محلی ایران

کشور ما ایران، سرشار از اقوام مختلف است که هر کدام فرهنگ و لباس خاص خود را دارند. لباس‌های محلی در ایران بسیار متنوع و زیبا هستند و ممکن است ما برخی از آن‌ها را نشناسیم یا ندانیم که به کدام منطقه تعلق دارند. پوشش یکی از نشانه‌های مهم فرهنگ مردم آن منطقه است.

به دلیل تنوع بسیار زیاد لباس‌های محلی، در اینجا تنها نگاهی به آن‌هایی خواهیم داشت که هنوز در زندگی روزمره مردم این مناطق استفاده می‌شوند.

  • محلی شمال کشور

لباس‌های محلی شمال ایران با رنگ‌های زیبا و سرسبزی طبیعت هماهنگ هستند.

در شمال ایران، پوشش گیلانی‌ها، مازنی‌ها و ترکمن‌ها بیشتر مورد توجه است. همه این لباس‌ها از زیبایی طبیعت الهام گرفته و رنگ‌های شاد را شامل می‌شوند. لباس‌های زنان گیلانی شامل سه نوع مختلف به نام‌های قاسم‌آبادی، تالشی و رسوخی است که همگی ویژگی‌های مشترکی دارند. این لباس‌ها معمولاً دامن‌های بلند و رنگارنگ و جلیقه‌های با نگین و پیراهن‌های بلند دو چاکه هستند. در لباس مردان گیلانی، رنگ‌ها کمتر دیده می‌شود و معمولاً شامل جلیقه، کت و شلوار چروداری است. کلاه و قدک هم از دیگر اجزای مهم لباس مردان این منطقه هستند.

  • لباس محلی ترکمن ها

پوشش ترکمن ها در استان گلستان و شمال خراسان.

ترکمن‌ها در گلستان و شمال خراسان زندگی می‌کنند. پیراهن طویلی که زیر زانو قرار می‌گیرد و به آن «دون» می‌گویند، بخش اصلی لباس مردان این قوم است. شلوارهای گشاد آن‌ها به نام «بالاق» است. مردان ترکمن دو نوع بالاپوش دارند: یکی «چاکمن» که از پشم شتر بافته می‌شود و دیگری «ایچمک» که از پوست گوسفند تهیه می‌شود و در فصل سرما پوشیده می‌شود. «کونیک» نیز پیراهنی با آستین بلند و بدون یقه است که مردان ترکمن می‌پوشند. دو نوع کلاه نیز برای مردان ترکمن وجود دارد: «بوریک» که با سوزن‌دوزی تزئین شده و «تلپک» که از پوست و پشم بلند ساخته شده است.

پرورش کرم ابریشم در گلستان شایع است و بسیاری از زنان در این کار مشغول هستند. به همین خاطر، لباس زنان این منطقه بیشتر از ابریشم درست می‌شود. زنان ترکمن در شهر به لباس‌های ساده و بلند از رنگ‌های شاد و یک روسری بزرگ سنتی ترکمن پوشیده‌اند. رنگ قرمز در لباس‌های آن‌ها بسیار رایج است و پیراهن ابریشمی سرخ رنگی که «قیرمیز کونیک» نامیده می‌شود، معمولاً با شلواری که سوزن‌دوزی شده است، ترکیب می‌شود. عرق‌چین زنان به شکل زیبا و با زینت‌آلات نقره‌ای تزئین شده است.

لباس محلی زنان مازندرانی از دیگر لباس‌های شمالی کوتاه‌تر است و پیراهن مردان مازندرانی معمولاً از جنس کتان است.

  • لباس محلی مردم خراسان

لباس‌های محلی ایران، پوشش مردمان خراسان بزرگ.

لباس‌های محلی خراسان بزرگ یکی از شناخته‌شده‌ترین لباس‌ها در ایران است که شامل اقوام مختلفی از ترکمن تا کرد و بلوچ می‌باشد. وقتی از لباس محلی خراسان صحبت می‌شود، یاد لباس سفیدی خواهیم افتاد که مردان هنگام چوب‌بازی معروف می‌پوشند. این لباس معمولاً از جنس کرباس سفید است و شامل یک نیم‌تنه، شلوار، پاپوش و دستاری سفید دور سر است. این لباس معمولاً برای مردان خراسان جنوبی است. در خراسان شمالی، لباس شامل نیم‌تنه، شلوار و کمربند است و رنگ قرمز در آن خیلی دیده می‌شود.

زنان در خراسان نیز در جاهای مختلف لباس‌های متنوعی می‌پوشند.

“““html
متنوعی به تن می‌کنند. در شمال خراسان و در شهر قوچان، زنان بیشتر لباس‌های محلی را در مراسم‌هایی مانند عروسی به تن می‌کنند. لباس محلی این منطقه شامل «شلیته» که دامن چین‌دار و گشاد است و چندین لایه دارد، با پارچه‌های رنگارنگ دوخته می‌شود. همچنین شامل جلیقه‌ی مخمل، چارقد و قبا نیز می‌شود.

استان خراسان دارای جامعه‌ی بزرگی از کردها است. لباس مردان کرد در خراسان به لباس‌های کردهای استان کردستان بسیار شبیه است. زنان کرمانج خراسان لباس مخصوصی به نام «شیلوار» دارند که دامنی چین‌دار و با قیطان‌دوزی در لبه‌ی آن است.

مهم‌ترین بخش لباس زنان ترکمن شمال خراسان، پیراهن قرمز رنگی نام دارد که «چاوک» نامیده می‌شود. شنلی که در گویش محلی به آن «کولته» می‌گویند و سربندی که با سکه تزئین می‌شود و یلک نام دارد، از دیگر اجزای لباس محلی زنان هستند.

  • لباس محلی بلوچی

لباس محلی بلوچی زیبا و شگفت‌انگیز مانند کویر است.

یکی از زیباترین لباس‌های محلی ایران، لباس زنان بلوچ است. این لباس رنگارنگ و زیباست و با هنرمندی بسیار شگفت‌انگیز آن‌ها یعنی سوزن‌دوزی آراسته شده است. لباس زنان بلوچ شامل شلوار و پیراهنی تا زانو به رنگ یکسان است. این پوشش با شالی بلند که شانه‌ها را می‌پوشاند کامل می‌شود. در این منطقه استفاده از زیورآلات بسیار مرسوم است که در کنار رنگ‌های شاد لباس‌ها و سوزن‌دوزی‌های زیبای آن‌ها، ترکیب دلنشینی را به وجود می‌آورد. اما لباس مردان بلوچ برعکس زنان، ساده است و از شلواری گشاد و پیراهنی تا پایین زانو و عمامه‌ای به رنگ سفید تشکیل شده است.

  • لباس محلی بختیاری

پوشش محلی بختیاری‌ها.

اقوام بختیاری و قشقایی عمدتا در جنوب غربی ایران و در استان‌های چهارمحال و بختیاری، خوزستان، کهگیلویه و بویراحمد، اصفهان، بوشهر، لرستان و فارس سکونت دارند. عواملی مانند آب و هوا، محیط، منطقه و سن‌وسال بر طراحی و رنگ لباس زنان بختیاری تاثیر دارد. لباس زنان بختیاری در مناطق سردسیر مانند کوهرنگ با لباس‌های بختیاری‌هایی که در مناطق گرمسیری زندگی می‌کنند متفاوت است. زنان جوان‌تر لباس‌های روشن و رنگی می‌پوشند و زنان مسن‌تر معمولا از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند.

لباس محلی زنان بختیاری که از زیباترین لباس‌های محلی ایران به شمار می‌رود شامل لچک، مینا، جومه، شولارقری و جلیقه است. مینا، یک روسری بزرگ از جنس حریر است که با سنجاق به لچک وصل می‌شود و گیسوان جلوی سر را با مهره‌های رنگی تزئین می‌کنند. لچک یک کلاهی است که زیر مینا بر سر گذاشته می‌شود و با سکه و مروارید تزئین می‌شود. جومه پیراهنی است که در دو طرف چاک دارد و زیر آن شولاقری به عنوان دامن پوشیده می‌شود. جلیقه‌ای از جنس مخمل هم این پوشش زیبا را کامل می‌کند.

لباس مردان بختیاری شامل شلواری بسیار گشاد به نام دبیت است که در قسمت مچ پا تنگ می‌شود. آن‌ها همچنین کلاهی نمدی به رنگ مشکی یا قهوه‌ای به سر می‌گذارند که ممکن است با نقش فَروَهر تزئین شده باشد. بالاپوشی به نام چوقا مشخصه‌ی پوشش مردان بختیاری است که از پشم گوسفند ساخته شده و توسط زنان بافته می‌شود. زیر چوقا مردان پیراهنی به تن می‌کنند که جنس و رنگ آن بستگی به سن و موقعیت اجتماعی آن‌ها دارد.

  • لباس‌های محلی ابیانه

روستای سرخ‌رنگ و خوش آب و هوای ابیانه در قلب منطقه‌ی کویری کاشان همچون بهشت بی‌نظیری است. این روستا امروزه یکی از مقاصد گردشگری ایران است و زیبایی و اصالت این روستا هر گردشگر را مجذوب خود می‌کند و این لباس‌های زیبا در میان لباس‌های محلی ایران از نزدیک دیده می‌شود. در سفر به ابیانه می‌توانید اهالی را ببینید که با لباس محلی خود که از زیباترین لباس‌های محلی ایران است، در حال گذر هستند.
“`

ایران کشور زیبایی است که در آن مردم در روستاها زندگی می‌کنند. لباس زنان ابیانه شامل چارقدهایی با پس‌زمینه‌ی سفید و طرح‌های گل‌دار رنگی است که به همراه دامن‌های زیر زانو می‌پوشند. مردان نیز لباس‌هایی از شلوارهای گشاد سیاه و سفید به همراه جلیقه و کلاه پشمی دارند.

  • لباس محلی کردستان

کردها از اقوام ایرانی هستند که به طور روزمره لباس‌های محلی خود را می‌پوشند. اگر به مناطق کرد نشین سفر کنید، با دیدن لباس‌های رنگارنگ آنها به وجد خواهید آمد. لباس زنان در این منطقه به نام مناطق مختلف مانند اورامان، سقز و مریوان شناخته می‌شود. این لباس‌ها به طور کلی شبیه به هم هستند و فقط جزئیات و تفاوت‌های کوچکی دارند. لباس کردی زنانه جزئیات زیادی دارد.

لباس اصلی زنان کرد، کراس یا پیراهن بلندی است. نوع خاصی از کراس که در جشن‌ها استفاده می‌شود، معمولاً خیلی خوشگل‌تر و رنگارنگ‌تر است. زنان کرد، روی کراس خود پوششی به نام کوا دارند که پشت لباس را می‌پوشاند. آنها هم‌چنین سه نوع نیم‌تنه دارند: سوخمه (که نوعی جلیقه بدون آستین است و با گلدوزی تزئین می‌شود)، کوله‌بال (که آستین تا آرنج دارد) و سلطه (که آستین بلندی دارد). لباس کردی معمولاً یک شال دارد که دور کمر بسته می‌شود و برای پوشاندن سر هم از پارچه‌های رنگی استفاده می‌شود.

  • لباس محلی مردان کرد

لباس مردان کرد نیز به نام مناطق مختلف شناخته می‌شود. لباس مردانه شامل یک نیم‌تنه از جنس کتانی یا پشمی است که به شلوار گشاد معروف کردی متصل می‌شود. آن نیم‌تنه چوقه و شلوار را رانک می‌نامند. مردان کرد یک شال بلند به کمر خود می‌بندند و بر روی آستین‌ها و مچ دست‌ها پوشش مثلثی به نام سورانی دارند. لباس مردان کرد معمولاً با یک کلاه یا دستار برای پوشاندن سر کامل می‌شود. در فصل‌های سرد، آنها از فرنجی (یک نوع بالاپوش) استفاده می‌کنند. مردان همچنین ساق‌بندهایی روی شلوارها می‌پوشند که در فصل‌های سرد گرم نگه‌ می‌دارند و در فصل‌های گرم از نیش حشرات جلوگیری می‌کنند. این ساق‌بند به جمع شدن شلوارهای گشاد کمک می‌کند و در رفت و آمد در مناطق کوهستانی بسیار مفید است.

  • لباس محلی جنوب ایران

وقتی درباره لباس‌های ساکنان استان هرمزگان و جزیره قشم صحبت می‌کنیم، به رنگ‌های زنده و جذاب آنها فکر می‌کنیم که در سواحل خلیج‌فارس می‌درخشند. پارچه‌های لباس در این منطقه به دلیل گرما، سبک و نازک هستند و بنابراین لباس‌ها راحت و خنک به حساب می‌آیند. زنان از رنگ‌های فراوانی در پوشش خود استفاده می‌کنند، اما لباس مردان معمولاً سفید است. لباس زنان شامل پیراهن، شلوار بندری، چادر بندری، برقع و صندل است. پیراهن‌ها معمولاً تا زانو هستند و رنگ‌ها و طرح‌های زیبایی دارند.

چادر بندری در سه رنگ قهوه‌ای، زرد مایل به قهوه‌ای و خاکستری وجود دارد و به روش‌هایی خاصی بسته می‌شود. شلوار بندری معمولاً از زانو تا مچ پا تنگ است و با گلدوزی تزیین می‌شود. برقع نیز بعد از ازدواج بر روی صورت زنان گذاشته می‌شود و نشان‌دهنده‌ی ازدواج آنها است. لباس مردان هرمزگان که از لباس‌های محلی دیگر مردان جنوب ایران نیز مشابه است، شامل دشداشه، خاچیه، کوفیه و عقال است. دشداشه پیراهنی بلند و سفید است و پوشش اصلی مردان جنوب می‌باشد. خاچیه بالاپوشی بسیار سبک از جنس پشم است که مردان بر روی دشداشه خود می‌پوشند. کوفیه که پارچه‌ای نخی و چهارخانه است، برای محافظت از باد و خورشید استفاده می‌شود و عقال هم برای نگه‌داشتن کوفیه بر روی سر به کار می‌رود.

سایت رضیم

خروج از نسخه موبایل