“`html
کود اوره چیست؟
کود اوره یکی از منابع مهم نیتروژن در کشاورزی است و می‌تواند نیتروژن زیادی را با هزینه کم برای کشاورزان فراهم کند. اما هنگام استفاده از این کود در خاک، باید توجه ویژه‌ای داشت تا نیتروژن از بین نرود.
تولید اوره زمانی رخ می‌دهد که دی‌اکسیدکربن با آمونیاک غیرهیدرات ترکیب می‌شود. این فرایند تحت فشار بالا و دمای ۱۸۰ درجه سلسیوس اتفاق می‌افتد. اوره‌ای که نتیجه این فرایند است، پردازش شده و به‌صورت دانه‌ها یا گلوله‌های جامد به نام پریل درمی‌آید. اوره خشک به راحتی در آب حل می‌شود و باید تا زمان مصرف از رطوبت دور نگهداری شود.
وقتی اوره روی سطح خاک می‌افتد، در یک فرایند شیمیایی به بی‌کربنات آمونیوم تبدیل می‌شود. آمونیوم در تغییر حالت به گاز، می‌تواند از بین برود. بنابراین، برای اینکه این کود به بهترین شکل عمل کند، باید آن را با خاک مخلوط کرد.
برای این کار دو روش وجود دارد: یا اینکه اوره روی سطح خاک پخش شده و فوراً با خاک ترکیب شود یا اینکه اوره به طور مستقیم در خاک تزریق گردد. در روش دوم، اوره می‌تواند روی خاک پخش شود و سپس با یک آبیاری سنگین به لایه‌های پایین‌تر خاک منتقل شود.
مزایای استفاده از کود اوره
در مجموع، اوره می‌تواند نیتروژن زیادی را با هزینه کم در دسترس خاک و گیاهان قرار دهد. این ماده به راحتی قابل انبار کردن است و خطر آتش‌سوزی در بلند مدت ندارد. اوره را می‌توان به تنهایی یا با دیگر کودها ترکیب کرد.
برای گیاهانی که در خاک‌های اسیدی بهتر رشد می‌کنند، کود اوره گزینه‌ای عالی است که می‌تواند خاک را اسیدی کند. در کشت محصولاتی مانند ذرت، توت فرنگی و دیگر گیاهانی که به نیتروژن زیاد احتیاج دارند، کود اوره به سرعت نیتروژن لازم را فراهم می‌کند.
معایب استفاده از کود اوره
بعد از استفاده از اوره در خاک، باید به دقت مراقب بود تا آمونیوم بخار نشود. این موضوع می‌تواند برای کشاورزان در مزارع بزرگ چالش‌برانگیز باشد. همچنین، قابلیت انحلال بالای اوره باعث می‌شود که نگهداری آن به صورت خشک ضروری باشد.
۵ توصیه مهمی در مصرف کود اوره باید بدانید!
۱. اوره همیشه به‌عنوان منبع اولیه نیتروژن گیاهان نبوده است.
اوره برای اولین بار توسط شیمیدان آلمانی فردریک ولر در سال ۱۸۲۸ تولید شد. قبل از آن، منابع طبیعی مانند ادرار، خاک مناسب، کود حیوانی و کمپوست تنها منابع نیتروژن موجود بودند. در صد سال گذشته، از ترکیبات شیمیایی دیگری نیز به عنوان کودهای نیتروژن استفاده می‌شود که برخی از آنها بهتر از اوره هستند.
نیترات آمونیوم (N2H4O3) یکی از این ترکیبات است که مقدار NPK آن برابر 0-0-34 است. در حالی که مقدار NPK اوره برابر 0-0-46 است، که این موضوع آن را از لحاظ اقتصادی مناسب می‌سازد. حدود ۹۰٪ از اوره‌ای که به صورت مصنوعی تولید می‌شود، در تولید کودها به کار می‌رود.
۲. وجود ناخالصی‌ها و استفاده نادرست از کود اوره موجب آسیب به گیاهان می‌شود.
یکی از ناخالصی‌های شایع در کود اوره، بورت (C2H5N3O2) است. این ماده در خاک تجزیه شده، اما این فرایند زمان‌بر است و در این مدت می‌تواند به گیاه آسیب برساند.
۳. باکتری‌های موجود در خاک موجب تجزیه کود اوره می‌شوند.
اولین مرحله برای اینکه نیتروژن موجود در اوره (CH4N2O) برای گیاه قابل استفاده باشد، این است که تبدیل به آمونیاک (NH3) یا یون‌های آمونیوم (NH4+) و یون‌های بی‌کربنات (HCO3−) شود. به‌طور طبیعی، باکتری‌ها این فرایند را انجام می‌دهند.
“`
باکتری‌های اکسیدکننده آمونیاک (AOB) با استفاده از آنزیم اوریاز (Urease) می‌توانند این فرآیند را سریع‌تر کنند.
در پرسه‌ای به نام «ترکیب با نیتروژن»، آمونیاک به نیتریت تبدیل می‌شود. سپس، باکتری‌های اکسیدکننده نیتریت (NOB) این نیتریت‌ها را تبدیل به نیترات می‌کنند. دو نوع ترکیب نیتروژنی که گیاهان به راحتی می‌توانند جذب کنند، آمونیوم و نیترات هستند.
۴. کود اوره بر pH خاک تاثیر می‌گذارد.
در زمان نیتروژن‌دار کردن، تعداد یون‌های آزاد نیتروژن (H+) در خاک افزایش پیدا می‌کند و در نتیجه خاک اسیدی می‌شود. همچنین وقتی گیاهان یون‌های آمونیوم (NH4+) را جذب می‌کنند، یون‌های هیدروژن در خاک آزاد می‌شوند. به همین دلیل باید با استفاده از ترکیباتی مانند کربنات کلسیم مؤثر (ECC) اسیدیته اضافی خاک را کاهش دهیم و آن را به حالت خنثی نزدیک کنیم.
۵. رشد سالم گیاهان به کیفیت بستگی دارد، نه به کمیت.
همان‌طور که گفته شد، استفاده زیاد از کود اوره یا به عبارت دیگر، نیتروژن زیاد می‌تواند تاثیرات منفی بر روی گیاهان داشته باشد. همچنین این موضوع بر روی محیط زیست نیز اثرات بدی می‌گذارد: نیتروژن در آب قابلیت حرکت بالایی دارد و نشت آن از زمین‌های کشاورزی به آب‌های دیگر می‌تواند خطرناک باشد.
بنابراین، هرچند که کودهای اوره با شرایط جوی سازگار هستند و از لحاظ اقتصادی مناسب‌اند، هنگام استفاده از آنها باید بسیار دقت کرد تا هم بیشترین بهره را از آنها ببریم و هم کمترین آسیب را به محیط زیست برسانیم. استفاده هوشمندانه از ابزارهای کشاورزی می‌تواند به بهترین نتایج منجر شود.