“`html
مسمومیت با استامینوفن و مقدار مصرف آن
مسمومیت با استامینوفن یا پاراستامول یکی از رایج‌ترین نوع مسمومیت‌هاست، زیرا این دارو به راحتی در دسترس قرار می‌گیرد. استامینوفن در بسیاری از داروهای بدون نسخه، داروهای تجویزی که برای کاهش درد یا تب استفاده می‌شود، وجود دارد. به همین دلیل، دسترسی به آن بسیار آسان است.
گاهی اوقات، استامینوفن با ترکیبات دیگری ترکیب شده و به عنوان داروی جدیدی به کار می‌رود. N-استیل سیستئین (NAC) به عنوان داروی ضد مسمومیت با استامینوفن شناخته می‌شود و بهترین زمان برای استفاده از آن، تا ۸ ساعت بعد از مصرف استامینوفن می‌باشد.
حداکثر مقدار مجاز مصرف استامینوفن برای بزرگسالان ۴ گرم در روز و برای کودکان ۹۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن است. این ماده اگر به مقدار مناسب مصرف شود، مفید است، اما مصرف زیاد آن می‌تواند خطرناک باشد و منجر به مسمومیت شود.
خطرناک‌ترین عارضه‌ای که ناشی از مسمومیت با استامینوفن است، نارسایی حاد کبدی می‌باشد. مصرف ۱۲ گرم یا ۱۵۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم در بزرگسالان اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند کشنده باشد.
این ماده برای افرادی که سوء تغذیه دارند، مدت طولانی گرسنه هستند، اختلالات غذا خوردن دارند یا الکلیسم مزمن دارند، با دوز کمتری نیز می‌تواند سمی باشد. همچنین گاهی والدین به‌صورت ناخواسته، دوز استامینوفن کودکان خود را اشتباه مصرف می‌کنند.
به یاد داشته باشید که قطره استامینوفنی که برای کودکان استفاده می‌شود، غلیظ‌تر از قرص‌های معمولی شامل استامینوفن است. بنابراین، هنگام استفاده از قطره، باید مقدار کمتر و دقیقتری به نوزاد بدهید.
مکانیسم مسمومیت با استامینوفن
نام شیمیایی پاراستامول یا استامینوفن N استیل-P-آمینوفنول است. بعد از مصرف خوراکی، این ماده به سرعت و به طور کامل از معده و روده کوچک جذب می‌شود. سرعت جذب پاراستامول به خالی بودن معده بستگی دارد.
پس از اینکه استامینوفن (پاراستامول) جذب شد، کبد آن را متابولیزه می‌کند و نیمه‌عمر آن در پلاسما بین ۱٫۵ تا ۲٫۵ ساعت است. متابولیسم این ماده به سن بیمار و دوز مصرف مرتبط است.
نزدیک به ۹۰ درصد از استامینوفن (پاراستامول) توسط کبد به ترکیباتی به نام گلوکورونید و سولفات، که محلول در آب هستند و به راحتی از طریق کلیه‌ها دفع می‌شوند، تبدیل می‌شود. بخشی از آن بدون تغییر باقی می‌ماند و به عنوان زائد دفع می‌شود.
باقی‌مانده‌ای که به آن N-acetyl-p-benzoquinone-imine یا (NAPQI) گفته می‌شود، به صورت سمی انتقال می‌یابد. گلوتاتیون متصل به NAPQI این ماده را بی‌خطر کرده و سپس از طریق ادرار دفع می‌شود.
مسمومیت کبدی استامینوفن
مصرف دوزهای بالای استامینوفن (پاراستامول) می‌تواند به کبد آسیب برساند. به همین دلیل، این ماده به عنوان سمی برای کبد شناخته می‌شود. هنگام مصرف دوز سمی، متابولیسم کبد مختل می‌شود.
این شرایط باعث می‌شود که ترکیب سولفات اشباع شده و NAPQI نتواند به‌درستی سم‌زدایی شود. این موضوع منجر به نکروز کبدی (مرگ بافت) خواهد شد.
آسیب کبدی و مرگ ناشی از مسمومیت با استامینوفن (پاراستامول) در کودکان کمتر شایع است؛ زیرا حل‌وفصل متابولیسم دارو و سم‌زدایی در بدن کودکان و بزرگسالان متفاوت است. معمولاً مسمومیت‌های جدی هنگامی رخ می‌دهند که دوز مصرفی بیشتر از ۱۵۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم باشد.
علائم مسمومیت با استامینوفن
ممکن است در ابتدا، حتی تا ۲۴ ساعت بعد از مصرف، هیچ علامت یا نشانه‌ای بروز نکند. برخی از این علائم غیرمستقیم هستند یعنی ممکن است در بیماری‌های دیگر هم ایجاد شوند. این علائم شامل:
- حالت تهوع
- استفراغ
- درد شکم
- ضعف
- از دست دادن اشتها
عوارض جدی‌تر مسمومیت با استامینوفن ممکن است ۲۴ تا ۳۶ ساعت پس از مصرف دوز بالا بروز کند. این علائم عبارتند از:
- افت فشار خون (فشار خون پایین)
- هیپوترمی (دمای پایین بدن)
- درد شکم
- تعریق
- اسیدوز متابولیک
- هیپوگلیسمی (قند خون پایین).
- Hypoprothrombinemia (اختلالی خونی که در آن پروترومبین کم است)
“““html
روش درمان مسمومیت با استامینوفن
آسیب کبدی یکی از رایج‌ترین عوارض استفاده بیش از حد از بنادین می‌باشد. همچنین، نارسایی کلیه نیز ممکن است به وجود آید. هر چه زودتر درمان آغاز شود، نتیجه بهتری به دست می‌آید. روش‌های درمان عبارتند از:
- بلافاصله پس از مصرف بیش از حد استامینوفن، باید از خدمات پزشکی اورژانسی استفاده شود.
- تزریق مایعات به رگ و رساندن اکسیژن به بیمار اهمیت زیادی دارد.
- اگر بیمار ظرف یک ساعت پس از مسمومیت به بیمارستان برسد، باید شستشوی معده انجام شود.
- اگر بیمار بعد از ۸ ساعت از مصرف، علائم را مشاهده کند، برای درمان از زغال چوب فعال استفاده می‌شود.
- اندازه‌گیری مقدار دارو در خون ضروری است.
مقدار بالای پاراستامول در خون فقط ۴ ساعت پس از مصرف بیش از حد می‌تواند خطر مسمومیت کبدی را به همراه داشته باشد. پس از اندازه‌گیری مقدار دارو، پادزهر مناسب به بیمار داده می‌شود. پادزهر ویژه این نوع مسمومیت تزریق وریدی N-استیل سیستئین است. این تزریق باید در عرض ۱۰ ساعت پس از بلع مصرف شود تا از آسیب حاد کبدی جلوگیری یا آن را کاهش دهد.
هر چه تاخیر بیشتر باشد، اثر آن کمتر خواهد شد. اگر بیمار بیش از ۸ ساعت است که دارو را مصرف کرده، معمولاً بدون اندازه‌گیری سطح پاراستامول در خون به او این پادزهر داده می‌شود. اگر N-استیل سیستئین موجود نباشد، از متیونین خوراکی به عنوان پادزهر جایگزین استفاده می‌شود.
- تزریق وریدی قند برای رفع مشکلات سطح قند خون
- انجام آزمایش‌های عملکرد کبد
- اندازه‌گیری زمان پروترومبین برای ارزیابی احتمال نارسایی کبد
- انجام آزمایش عملکرد کلیه
- hemoperfusion با زغال چوب برای نارسایی کبد
- انجام همودیالیز برای نارسایی حاد کلیه
- پیوند کبد ممکن است در صورت نارسایی حاد کبدی انجام شود.
در صورتی که دوز زیادی مصرف شده یا دوزهای متعدد استفاده شده باشد، نیاز به اندازه‌گیری سطح پاراستامول در خون نیست. بیماران باید در نظر داشته باشند که اگر بیش از ۱۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در هر ۲۴ ساعت از این دارو استفاده کرده‌اند، یا افرادی که داروهای ضد تشنج مصرف می‌کنند، دچار سوء تغذیه و اختال در خوردن هستند و بیش از ۷۵ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از استامینوفن استفاده کرده‌اند، باید N-استیل سیستئین برای آن‌ها استفاده شود.
پیشگیری از مسمومیت با استامینوفن
- والدین باید در مورد دوز مناسب و درست دارو از پزشک کودک خود سوال کنند.
- در زمان دادن قطره استامینوفن به کودک، همواره باید از یک قطره چکان قابل اعتماد استفاده کنید. در غیر این صورت ممکن است اشتباه کنید.
- داروها را دور از دسترس کودکان قرار دهید.
- هرگز استامینوفن را به همراه داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی به صورت همزمان مصرف نکنید.
مقالات پیشنهادی:
سایت رضیم
“`