اسب های کوارتر چه نوع اسب‌هایی هستند؟ دلیل نام‌گذاری این نوع اسب چیست؟ اسب کوارتر برای چه کارهایی مفید است؟
یکی از ویژگی‌های خاص این نژاد، سازگاری اسب کوارتر است که باعث شده از این اسب در حوزه‌های مختلف سوارکاری استفاده شود، مانند سواری در هوای آزاد و یا توسط پلیس در شهرها.
طبیعت آرام و مهربان اسب کوارتر برای کسانی که تازه یاد می‌گیرند سوارکاری کنند، بسیار مناسب است. همچنین، قابلیت باروری بالای این نژاد، پرورش‌دهندگان را بسیار راضی کرده است. اسب نژاد کوارتر در طول سال‌ها پرجمعیت‌ترین نژاد اسب بوده و اکنون نیز جمعیت این نژاد بیش از 3.2 میلیون راس در سراسر دنیا است.
اسب‌های نژاد کوارتر که معمولاً در مسابقات شرکت می‌کنند، اسب‌های بزرگ‌تر و عضلانی‌تری هستند که فک وسیع‌تری نیز دارند. اما اسب‌هایی که در رشته‌های سوارکاری وسترن مثل reining و cutting استفاده می‌شوند، معمولاً کوچک‌تر و دارای پاهای قوی‌تری هستند و بسیار چابک و سریع‌اند. به‌طور کلی، همه اسب‌های نژاد کوارتر اسب‌های سریع و قدرتمندی هستند که بسیار علاقه‌مندند تا صاحبشان را راضی کنند.
اسب نژاد کوارتر
اسب‌های کوارتر در سواری رودئو، مزارع، و همچنین در نمایش‌ها و تفریحات دیگر نیز بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرند.
رنگ این اسب‌ها عمدتاً کهر، مشکی یا قهوه‌ای است و ممکن است شامل رنگ‌هایی مانند چستنت (نوعی قهوه‌ای)، پالومینو (طلایی)، باوک‌اسکین و خاکستری شود.
از ویژگی‌های خاص اسب کوارتر می‌توان به سر کوچک، ظریف و کوتاه با نیمرخ صاف، سینه پهن و پاهای قوی اشاره کرد. قد این اسب‌ها بین 14 تا 16 وجب و ارتفاع شانه‌های آنها حدوداً 5 فوت (حدود 1.5 متر) است. این اسب‌ها با دو نوع بدنی مختلف پرورش داده می‌شوند: نوع استاک، که بدنی جمع و جور و عضلانی‌تری دارد و در عین حال بسیار چابک است، و نوع ریسینگ (دونده) که ممکن است کمی بلندتر از نوع استاک باشد و معمولاً برای مسابقات سرعت آموزش دیده است.
تاریخچه نژاد اسب کوارتر
در اواخر قرن هجدهم، مهاجران با نژادی از اسب آشنا شدند که ترکیبی از اسب‌های انگلیسی و نژاد چیکاسا بود، که یکی از نوادگان اسب‌های عرب و بارب به شمار می‌آید. این نژاد به ایالات متحده توسط فاتحان اسپانیایی آورده شد. آنها اسب‌های کوچک و خوش‌قواره‌ای داشتند که سریع و هوشمند بودند و تمایل به کار کردن داشتند. با رشد مسابقات اسبدوانی، این اسب‌ها با رسیدن به سرعت 55 مایل بر ساعت در فواصل کوتاه، به‌زودی توانستند مسیر یک چهارم مایل (کوارتر مایل) را طی کنند و به همین دلیل به «اسب کوارتر» یا «کوارتر مایلر» معروف شدند. با شهرت این اسب‌ها، طبیعت آرام آنها باعث شد که از آنها در سوارکاری و همچنین در بسیاری از کارهای دیگر مانند کشاورزی استفاده شود. این نژاد به‌طور خاص غریزه‌ای خوب برای همکاری در کنار گله‌های گاو داشت.
در قرن نوزدهم، زمانی که مهاجران به سمت غرب حرکت کردند، اسب کوارتر به‌عنوان اسب مورد علاقه گاوچران‌ها شناخته شد، زیرا به خاطر سرعت و چالاکی‌اش برای جمع کردن گاوها بسیار کارآمد بود و به زودی محبوبیت خاصی پیدا کرد. وظایف روزمره گاوچران‌ها نیز با استفاده از این اسب‌ها به رقابت تبدیل شد و زمینه‌ساز شکل‌گیری سوارکاری رودئو گردید. اسب کوارتر برای بازی‌هایی مانند با طناب گرفتن گوساله، طناب اندازی گروهی و مسابقات اسبدوانی دور بشکه، بی‌نظیر است. امروزه نیز اسب کوارتر برای این نوع مهارت‌ها و مسابقات طرفداران زیادی دارد.