مرغ و خروس نژاد سبرایت
سبرایت یا همان مرغ مینیاتوری از جمله مرغهای زینتی است که به خاطر زیباییاش محبوبیت زیادی دارد. این مرغ به خاطر اندازه کوچک و تعداد کم تخمهایش برای تولید صرفه اقتصادی ندارد و بیشتر در کشورهای اروپایی که به زیبایی آن علاقهمندند، پرورش داده میشود. این پرنده به خاطر پرهایی با نوار سیاه رنگ در بدنهاش معروف است.
آشنایی با مرغ و خروس مینیاتوری سبرایت
مرغها هم مانند دیگر پرندگان انواع زینتی دارند و یکی از آنها مرغ و خروس نژاد مینیاتوری یا سبرایت است. این نوع مرغ و خروس در سال 1800 میلادی به پاس تلاشهای سرجان ساوندرس سبرایت به همین نام نامگذاری شد و در زبان انگلیسی به عنوان sebright chicken شناخته میشود.
خصوصیات مرغ و خروس سبرایت
از ویژگیهای مهم این نژاد، وجود نوار سیاه رنگ در پرهای آن است. پرهای این مرغ در دو رنگ طلایی براق و نقرهای روشن وجود دارد و به همین خاطر به دو نوع سبرایت طلایی و سبرایت نقرهای معروف هستند.
مرغ سبرایت بسیار آرام است و همراه با دیگر نژادهای مرغ به راحتی نگهداری میشود، اما به دلیل جثه کوچک و وزن کم آن، پرورش آن به صرفه نیست. از سوی دیگر، خروس سبرایت که به عنوان خروس جنگی سبرایت شناخته میشود، با سایر خروسها برای جفت و قلمرو خود رقابت میکند و حتی میتواند با مرغهای بزرگتر از خود بجنگد.
این مرغ در سال حدود 80 تخم میگذارد و مانند دیگر مرغها دوره جوجهکشی 21 روزه دارد. همچنین دوره رشد این مرغ و خروس نیز مانند مرغهای معمولی شش ماه است، به این معنی که بعد از شش ماه کاملاً بالغ شده و آماده جفتگیری و تخمگذاری خواهد بود. جالب است که مرغ سبرایت پس از بلوغ حدود 650 گرم و خروس آن حدود 800 گرم وزن خواهد داشت، در حالی که یک مرغ معمولی گوشتی معمولاً بین 1.5 تا 2 کیلوگرم وزن دارد. همچنین، تخممرغهای نژاد سبرایت سفید و کوچکتر از تخممرغهای معمولی هستند.
مرغ سبرایت، بر خلاف مرغهای معمولی، فاقد تاج و ریش است، اما خروس سبرایت دارای ریشی بلند و تاجی عریض و کج با نقاط بارز است. یکی دیگر از نقاط قوت مرغ و خروس سبرایت، بالهای زیبای آنهاست که به سمت پایین میافتد و به آنها جذابیت بیشتری میبخشد، به ویژه در خروس سبرایت این ویژگی واضحتر است. این موضوع نشان میدهد که این نژاد تا حدودی قابلیت پرواز دارد و کنترل آنها ممکن است کمی دشوار باشد.
تغذیه و بهداشت مرغ و خروس سبرایت
برای تغذیه مرغ و خروس سبرایت مانند دیگر مرغها میتوان از برنج، گندم، جو، نان خیس، باقیمانده غذاها، گیاهان و سبزیجات و هر نوع غذایی استفاده کرد. البته باید مراقب بود که از مواد غذایی خیلی چرب یا شور استفاده نشود، زیرا میتواند باعث بیماری شود.
همچنین این نژاد مرغ و خروس به بیماریها حساستر است، بنابراین باید نکات بهداشتی را در محیط آنها رعایت کرد و از تغییرات دمایی جلوگیری کرد. تغذیه از غذای فاسد، هم زیستی با حیوانات دیگر مانند موش، گربه، و سگ، و نوشیدن آب کثیف میتواند به سلامتی آنها آسیب بزند.
بیشتر بخوانید: