اسامی دندان ها
اسامی دندان ها را به خوبی بشناسیم و از محل و وضعیت هر یکی در دهان خود مطلع باشیم تا بتوانیم در زمان نیاز از این اطلاعات بهره بگیریم.
اگر ما به خوبی دندان‌ها را شناسایی کنیم و بدانیم هر دندان در دهان ما کجاست و چه حالتی دارد، می‌توانیم در مواقع لازم از این آگاهی کمک بگیریم.
شاید به نظرتان ساده باشد. ما معمولاً حدود ۳۰ تا ۳۲ دندان داریم و همه تقریبا شکل یکسانی دارند. نقش اصلی همه آنها نیز جویدن است. پس چه نیازی داریم که اسم و جای هر کدام را بدانیم؟
اما حقیقت چیز دیگری است. دندان‌ها از نظر شکل، اندازه، محل قرارگیری و کارآیی تفاوت‌های زیادی دارند. اگر دندان‌ها را دقیق‌تر بشناسیم، می‌توانیم آنها را در مواقع ضروری بهتر مدیریت کنیم.
کودکان باید حداکثر تا پایان سه سالگی ۲۰ دندان شیری داشته باشند. لطفاً به دندان‌های کودکان خود توجه کنید و اگر دندانی در دهان او هنوز به رشد نرسیده، حتماً این موضوع را با دندانپزشک مطرح کنید. از حدود شش سالگی دندان‌های دائمی در دهان بچه‌ها شروع به رویش می‌کنند.
دندان‌های آسیای دائمی که به آنها دندان‌های شش سالگی می‌گویند، اولین دندان‌های دائمی هستند که در دهان ظاهر می‌شوند. به این نکته توجه کنید که این دندان‌ها در انتهای دهان رشد می‌کنند و نیازی به افتادن دندان دیگری ندارند.
پس از آن به تدریج دندان‌های شیری بچه‌ها لق می‌شوند و می‌افتند و دندان‌های دائمی جای آنها را می‌گیرند. تا حدود ۱۲ سالگی، بچه‌ها در دوره‌ای به نام دندان‌مختلط به سر می‌برند، یعنی هم دندان‌های شیری و هم دائمی در دهان آنها وجود دارد.
نام تمامی دندان ها
در دهان بزرگسالان هم دندان‌های پیش و نیش وجود دارد که تعداد و محل آنها مشابه دندان‌های شیری کودکان است. اما تفاوت در دندان‌های آسیاب است. در هر طرف دهان کودکان دو دندان آسیاب دارند اما در بزرگ‌ترها، دندان‌های آسیاب به دو نوع کوچک و بزرگ تقسیم می‌شوند:
دندان های آسیاب کوچک
خط فرضی که وسط بینی را به دو نیمه چپ و راست تقسیم می‌کند را در نظر بگیرید. این خط معمولاً از وسط دو دندان پیش عبور می‌کند و در هر فک دندان‌ها را به دو گروه چپ و راست تقسیم می‌کند. جلوی آینه بایستید و به دندان‌های خود نگاه کنید.
اگر دندانی را نکشیده باشید، باید این ترتیب را در دندان‌های خود پیدا کنید:
از سمت راست خط فرضی شروع کنید.
- دو دندان پیش
- سپس به دندان نیش با نوک تیز می‌رسید.
- بعد از نیش نوبت به دو دندان آسیاب می‌رسد که به آسیای کوچک معروف‌اند.
در هر طرف فک به طور طبیعی دو دندان آسیای کوچک وجود دارد، که در یک فک (مثل فک بالا) مجموع چهار عدد و در کل دهان هشت عدد است.
دندان های آسیاب بزرگ
اگر با دقت به دندان‌ها نگاه کنید، بعد از دندان‌های آسیای کوچک نوبت به دندان‌های آسیاب بزرگ می‌رسد. آسیاهای بزرگ، بزرگ‌تر از آسیای کوچک هستند و سطح آنها تقریباً دو برابر آسیای کوچک می‌باشد.
وظیفه آسیای بزرگ نیز مانند آسیای کوچک، جویدن است. اولین آسیای بزرگ همان دندان شش سالگی است که در موردش صحبت کرده‌ایم و اولین دندان دائمی است که در دهان ما ظاهر می‌شود.
پس از آن نوبت به آسیای بزرگ دوم می‌رسد که به دندان دوازده سالگی معروف است زیرا معمولاً در این سن در دهان رویش می‌يابد. بعد از آن نوبت به آسیای بزرگ سوم می‌رسد، که همان دندان عقل است.
اگر هنوز به سن ۱۸ سال نرسیده‌اید، بهتر است به دنبال دندان…
“`html
دندان عقل معمولاً در دهان شما وجود ندارد، زیرا این دندان قبل از ۱۸ سالگی نمی‌تواند در دهان شما رو بیاید. حتی بعد از ۱۸ سالگی هم ممکن است دندان عقل پیدا شود یا اصلاً هیچ نشانه‌ای از آن نباشد. دلیلی برای این موضوع چیست؟
اولاً، دندان عقل ممکن است حتی تا سن ۲۳ سالگی در دهان شما نروید. نکته دیگری که وجود دارد این است که برای بسیاری از افراد فضای کافی در فک برای رویش دندان عقل وجود ندارد، بنابراین این دندان ممکن است در فک به صورت نهفته یا نیمه نهفته بماند.
احتمال دیگری هم وجود دارد که شخصی هیچ‌کدام از جوانه‌های دندان عقل را نداشته باشد و اصلاً خبری از این دندان در دهان و استخوان فک او نباشد.
به عبارت دیگر، وجود دندان عقل در دهان انسان‌ها متفاوت است و شرایط مختلفی می‌تواند برای آن پیش بیاید. اما اگر دندان عقلی دارید که به خوبی رشد کرده و فضای کافی هم دارد، آن را مرتب مسواک بزنید و از آن محافظت کنید.
این دندان، در زمان خودش یک سرمایه خوب برای دهان شما خواهد بود.
در دهان ما انواع مختلفی از دندان‌ها وجود دارد که هر کدام کار خاصی انجام می‌دهند. اولین دندان‌هایی که در دهان انسان می‌روید به دندان‌های شیری معروف هستند و تعداد آنها ۲۰ عدد است.
انواع دندان‌های شیری
پیش
دندان‌های پیش در جلوی فک می‌روید و لبه‌های تیز و برندگی دارند و اغلب برای بریدن، گاز زدن و تکه کردن غذاها مورد استفاده قرار می‌گیرند. در دهان کودکان چهار دندان پیش شیری در فک بالا و چهار دندان پیش شیری در فک پایین وجود دارد. این دندان‌ها بسیار کوچک هستند.
نیش
در دو طرف چهار دندان جلویی (پیش)، دو دندان دیگر وجود دارد که لبه‌های آنها کمی تیز شده اما هنوز می‌توانند غذا را ببُرند و به آنها دندان نیش می‌گویند.
اگر خطی را از وسط بینی به صورت عمود به وسط دندان‌ها رسم کنید، معمولاً از بین دو دندان پیش عبور می‌کند و به عبارتی، دو دندان پیش در سمت راست و دو دندان پیش در سمت چپ این خط فرضی قرار می‌گیرند.
در هر طرف فک، بعد از دو دندان پیش، یک دندان نیش وجود دارد. در مجموع چهار دندان نیش شیری در دهان بچه‌ها وجود دارد.
آسیا
در هر طرف فک بعد از نیش، دو دندان آسیا رو می‌آید. دندان‌های آسیا سطحی پهن و دارای برجستگی و فرورفتگی دارند و برای جویدن غذا طراحی شده‌اند. اولین دندان آسیا شیری کوچک‌تر و دندان آسیا دوم بزرگ‌تر است. در هر طرف فک دو دندان آسیا وجود دارد و در هر فک (مثلاً فک بالا) چهار دندان آسیا شیری داریم.
در مجموع بچه‌ها هشت دندان آسیا شیری در دهانشان دارند.
بیشتر بخوانید :
سایت رضیم
“`