نحوه مصرف – فواید و عوارض قرص دیابزید
دیابت نوع ۲ یکی از بیماری‌های رایج در دنیا است که به نام دیابت شیرین نوع ۲ هم شناخته می‌شود. این بیماری در افرادی که از لحاظ ژنتیکی مستعد هستند، بیشتر دیده می‌شود و بزرگترین علت ابتلا به این بیماری چاقی است. همچنین مواردی چون فشار خون بالا، تری گلیسرید بالا، نداشتن فعالیت بدنی و سطح پایین HDL خون هم در بروز این بیماری نقش دارند. یکی از داروهای مورد استفاده برای درمان این نوع دیابت، قرص دیابزید است. ادامه مطلب ما را برای آشنایی بیشتر با این قرص دنبال کنید.
اطلاعات دارویی قرص دیابزید
قرص دیابزید که به شکل پیوسته رهش در دسته داروهای خوراکی کاهش‌دهنده قند خون قرار دارد، به صورت قرص‌های روکش‌داری با دوز ۳۰ و ۶۰ میلی‌گرم گلی کلازید موجود است. این ماده (گلی کلازید) باعث تحریک بیشتر ترشح انسولین از غده «پانکراس» یا «لوزالمعده» می‌شود و بدین ترتیب قند خون را کنترل می‌کند. دیابزید به خاطر وجود گلی کلازید و در کنار رژیم غذایی مناسب و ورزش برای درمان دیابت نوع ۲ تجویز می‌شود.
طریقه مصرف قرص دیابزید
برای شروع مصرف قرص دیابزید ۳۰ میلی‌گرمی، باید آن را یک بار در طول روز و به همراه صبحانه مصرف کنید.
مزایای مصرف قرص دیابزید
- قند خون را در طول روز تنظیم می‌کند.
- خطر مصرف این دارو نسبت به داروی گلی بن کلامید که ممکن است قند خون را کاهش دهد، به طور قابل توجهی کمتر است.
- این دارو باعث افت قند خون (هیپوگلیسمی) شبانه نمی‌شود.
- استفاده از این دارو به نسبت قرص گلی بن کلامید، پیش آگهی بهتری برای جلوگیری از حوادث قلبی و عروقی دارد.
- دارای خواص آنتی اکسیدان است.
موارد منع مصرف قرص دیابزید
در شرایط زیر نباید این دارو را مصرف کنید:
- این دارو مخصوص درمان دیابت نوع ۲ است و افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ نباید از آن استفاده کنند.
- افراد با نارسایی شدید کلیوی و کبدی باید از مصرف این دارو خودداری کنند.
- مصرف این دارو باید طبق دستور پزشک باشد.
- این قرص به دلیل وجود گلی کلازید ممکن است عوارضی مانند افت سطح سدیم، افت قند خون، سردرد، گیجی، بی‌قراری، اسهال، تهوع، آنمی، زردی، خارش و … را به همراه داشته باشد.
به یاد داشته باشید که مصرف داروی دیابزید بدون تجویز پزشک صحیح نیست. اگر پس از مصرف این دارو عوارض جانبی مشاهده کردید، حتماً به پزشک خود اطلاع دهید.
در مورد دیابت نوع ۲ بیشتر بدانید
پیش‌تر به این بیماری دیابت شیرین غیروابسته به انسولین (NIDDM) یا دیابت بزرگسالان می‌گفتند، که نوعی اختلال در متابولیسم بدن است و با افزایش سطح گلوکز خون در شرایط مقاومت نسبت به انسولین و کمبود نسبی انسولین شناسایی می‌شود. این وضعیت در مقابل دیابت شیرین نوع ۱ قرار دارد که در آن به دلیل تخریب سلول‌های جزیره‌ای در لوزالمعده، کمبود مطلق انسولین وجود دارد.
در مراحل ابتدایی این بیماری با افزایش فعالیت بدنی، اصلاح تغذیه و مشاوره با پزشک می‌توان آن را کنترل کرد. اخیراً دانشمندان کانادایی نشان داده‌اند که این روش‌ها می‌تواند ۴۰ درصد افراد را به طور کامل درمان کند و لوزالمعده دوباره شروع به تولید انسولین نماید. اگر سطح قند خون به اندازه کافی با این روش‌ها پایین نیامد، ممکن است نیاز به مصرف داروهایی مانند متفورمین یا انسولین باشد. معمولاً همچنین باید سطح قند خون افرادی که انسولین مصرف می‌کنند به طور مرتب کنترل شود.
در ۵۰ سال اخیر نرخ ابتلا به دیابت به طور قابل توجهی با چاقی افزایش یافته است.
یافته‌ها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۱۰ تقریباً ۲۸۵ میلیون نفر به دیابت مبتلا بودند. این در حالی است که در سال ۱۹۸۵ تعداد مبتلایان به این بیماری حدود ۳۰ میلیون نفر بود. عوارض ناشی از قند خون بالا شامل مشکلاتی مانند بیماری‌های قلبی، سکته، و مشکلات بینایی به نام ریتینوپاتی دیابتی، و همچنین نارسایی کلیوی است که فرد ممکن است به دیالیز نیاز داشته باشد. به علاوه، ممکن است گردش خون در دست‌ها و پاها ضعیف شود که در بعضی موارد می‌تواند منجر به قطع عضو گردد. یکی از عوارض نادر دیابت نوع ۱، کتواسیدوز دیابتی است. البته ممکن است کمای غیرآستونمی هایپروسمولار نیز اتفاق بیفتد.
پیشگیری از دیابت نوع ۲
با تغذیه مناسب و ورزش منظم می‌توان از بروز دیابت نوع ۲ پیشگیری کرد یا آن را به تأخیر انداخت. با نظارت بر سبک زندگی، خطر ابتلا به این بیماری می‌تواند به بیش از نصف کاهش یابد. حتی ورزش کردن بدون توجه به وزن اولیه فرد و کاهش وزن بعدی نیز مفید است. گرچه شواهد کمی وجود دارد که فقط تغییر رژیم غذایی به تنهایی مؤثر باشد، اما شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد خوردن سبزیجات برگ سبز و کاهش مصرف نوشیدنی‌های شیرین می‌تواند مفید باشد. افرادی که دچار اختلال تحمل گلوکز هستند، با رژیم غذایی و ورزش، به تنهایی یا در ترکیب با داروهایی مانند متفورمین یا اکاربوس، می‌توانند خطر پیشرفت دیابت را کاهش دهند. در بعضی موارد، تغییر سبک زندگی می‌تواند مؤثرتر از مصرف متفورمین باشد.
نحوه مدیریت دیابت نوع ۲
مدیریت دیابت نوع ۲ بیشتر بر تغییرات در سبک زندگی، کاهش عوامل خطر بیماری‌های قلبی-عروقی، و ثابت نگه داشتن سطح قند خون در محدوده طبیعی متمرکز است. در سال ۲۰۰۸، خدمات بهداشت ملی بریتانیا به افرادی که تازه دیابت نوع ۲ آنها تشخیص داده شده بود، توصیه کرده بود که به خودشان بر قند خون نظارت داشته باشند. با این حال، مزیت این نظارت برای کسانی که از انسولین چند دوزی استفاده نمی‌کنند، مورد تردید است. مدیریت فشار خون بالا، کلسترول و میکروآلبومینوری می‌تواند امید به زندگی را بهبود بخشد. کنترل دقیق فشار خون (زیر ۱۳۰/۸۰ mmHg) ممکن است خطرات را کمی کاهش دهد، اما به‌طور کلی بر خطر مرگ و میر تأثیری نخواهد گذاشت. کاهش قند خون (HbA1C) نیز به نظر می‌رسد تأثیر زیادی نداشته باشد.
علایم و نشانه‌های دیابت نوع ۲
- ادرار زیاد (تکرر ادرار)
- احساس تشنگی شدید (استسقاء)
- احساس گرسنگی شدید (پرخوری)
- کاهش وزن
- سابقه تاری دید
- احساس خارش
- نوروپاتی محیطی (مشکلات عصبی)
- افزایش عفونت‌های مکرر و خستگی
بسیاری از افرادی که در سال‌های اول هیچ علائم مشخصی ندارند، بیماری آنها در آزمایش‌های معمولی تشخیص داده می‌شود. در افرادی که به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند، کمای غیرآستونمی هایپروسمولار به ندرت دیده می‌شود (وضعیتی که در آن قند خون بالا با کاهش سطح هوشیاری و فشار خون پایین همراه است).
عوارض دیابت نوع ۲
دیابت معمولاً یک بیماری مزمن است که می‌تواند امید به زندگی را در مبتلایان به این بیماری به دلیل بروز مشکلاتی کاهش دهد. این مشکلات شامل دو تا چهار برابر شدن خطر بیماری‌های قلبی مانند بیماری‌های ایسکمیک قلب و سکته، و افزایش ۲۰ برابری قطع عضو در اندام‌های تحتانی است. همچنین این بیماری منجر به افزایش میزان بستری شدن در بیمارستان می‌شود. در کشورهای توسعه یافته و به‌طور فزاینده در نقاط دیگر، دیابت نوع ۲ یکی از بزرگترین علل کوری غیر قابل برگشت و نارسایی کلیه است.
این بیماری همچنین خطر مشکلات ذهنی و زوال مغز، از جمله بیماری آلزایمر و زوال مرتبط به عروق مغزی را افزایش می‌دهد.
سایر عوارض شامل: آکانتوسیز نیگریکانز (تغییر رنگ پوست)، اختلالات جنسی، و عفونت‌های مکرر.
همچنین بخوانید: