موارد مصرف و عوارض جانبی قرص تئوفيلين-Theophylline (2 نکته مهم)

همه چیز در مورد تئوفيلين-theophylline

تئوفیلین یکی از داروهای گشادکننده مجاری هوایی است که برای درمان بیماران مبتلا به آسم، آمفیزم و برونشیت استفاده می‌شود. اساساً تئوفیلین باعث شل شدن عضلات جدار مجاری تنفسی می‌شود و با این کار، عبور هوا را آسان‌تر کرده و تنفس را در زمان انسداد مجاری هوایی بهبود می‌بخشد. با ما همراه باشید.

موارد مصرف تئوفيلين (Theophylline)

الف) کاهش علائم اسپاسم نایژه‌ای در بیمارانی که معمولاً از تئوفیلین استفاده نمی‌کنند و نیاز به درمان سریع دارند.
ب) کاهش علائم اسپاسم نایژه در بیمارانی که به طور منظم تئوفیلین مصرف می‌کنند.
پ) پیشگیری از حملات آسم نایژه‌ای به ویژه در افرادی که از برونشیت مزمن یا آمفیزم رنج می‌برند.

مکانیسم اثر تئوفیلین

تئوفیلین با افزایش cAMP درون سلولی به طور مستقیم باعث شل شدن عضلات صاف مجاری تنفسی و عروق ریوی می‌شود که این امر موجب کاهش اسپاسم نایژه و بهبود جریان هوا می‌گردد.

فارماکوکینتیک تئوفیلین

معمولاً تئوفیلین به خوبی از طریق دهان جذب می‌شود، اما اینکه چقدر خوب جذب می‌شود به شکل داروی مصرفی وابسته است. قرص‌هایی که به طور خاص در روده حل می‌شوند ممکن است دیرتر جذب شوند. تئوفیلین به سرعت در بافت‌های بدن و مایع مغزی نخاعی توزیع می‌شود و به راحتی از جفت عبور می‌کند. تئوفیلین حدود 40 درصد با پروتئین‌های بدن پیوند می‌خورد و به آلبومین متصل می‌شود. متابولیسم این دارو در کبد انجام می‌شود و به کافئین تبدیل می‌شود. نیمه عمر تئوفیلین در کودکان 3.4 ساعت، در بزرگسالان 2.8 ساعت و در افراد مسن 9.8 ساعت است. برای رسیدن به حداکثر غلظت سرمی با مصرف قرص‌های پیوسته رهش، تقریباً 4 ساعت زمان نیاز است. در بیشتر افراد، غلظت 10 تا 20 میلی‌گرم در لیتر برای اثر مطلوب گشادکنندگی نایژه‌ای ضروری است. عوارض جانبی معمولاً زمانی در غلظت‌های بالاتر از 30 تا 40 میلی‌گرم در لیتر بروز می‌کند، اما ممکن است در غلظت‌های کمی کمتر از 20 میلی‌گرم در لیتر نیز دیده شود.

عوارض جانبی تئوفیلین

تاکی‌کاردی، تپش قلب، تهوع، اختلالات سیستم گوارش، سردرد، فراموشی، آریتمی و تشنج به ویژه در مواردی که تزریق سریع داخل وریدی انجام شود، ممکن است مشاهده شود.

تداخلات دارویی تئوفیلین

مصرف همزمان سايمتيدین، سیپروفلوکساسین، اریترومايسين، داروهای ضد بارداری خوراکی، پروپرانولول و تیابندازول با تئوفیلین احتمالاً سرانه تئوفیلین را افزایش می‌دهد. تجویز همزمان فنوتوئین نیز ممکن است غلظت تئوفیلین را افزایش دهد. اما مصرف فنی‌توئین، کربامازپین، باربیتورات‌ها و ریفامپیسین همراه با تئوفیلین، و همچنین مصرف سیگار یا تنباکو احتمالاً باعث کاهش غلظت تئوفیلین می‌شود. همچنین مصرف همزمان مسدودکننده‌های گیرنده بتا آدرنرژیک می‌تواند اثرات گشادکنندگی نایژه‌ای تئوفیلین را کاهش دهد. در نهایت، مصرف همزمان تئوفیلین با کتامین ممکن است آستانه حملات صرع را کاهش دهد.

هشدارها تئوفیلین

مصرف این دارو باید در صورت وجود پف حاد ریوی، نارسایی احتقانی قلب، تب مداوم، بیماری‌های کبدی، زخم معده، پرکاری تیروئید یا سپسیس و اختلالات صرعی با احتیاط انجام شود.

توصیه‌های دارویی تئوفیلین

1. دوره درمان را کامل کرده و هیچیک از نوبت‌های مصرف دارو فراموش نشود.
2. از جویدن و خرد کردن اشکال دارویی پیوسته رهش پرهیز شود.
3. دارو باید با معده خالی و یک لیوان آب مصرف شود تا جذب آن سریع‌تر انجام شود. در صورت بروز تحریک گوارشی، دارو باید با غذا یا بلافاصله بعد از آن مصرف شود.
4. تئوفیلین از جفت عبور می‌کند، بنابراین در صورت مصرف در سه ماهه سوم بارداری، سطح خونی آن باید مرتب اندازه‌گیری شود.

دارو‌های هم