“`html
آشنایی با قرص ایزونیازید+ریفامپین
ایزونیازید+ ریفامپین یک نوع دارو است که به عنوان آنتی بیوتیک برای درمان بیماری سل فعال به کار می‌رود. این دارو همچنین می‌تواند برای درمان عفونت‌های استافیلوکوکی و جذام، و همچنین عفونت‌هایی که به خاطر باکتری‌های میکوباکتریوم ایجاد شده‌اند، مورد استفاده قرار گیرد. از این دارو برای پیشگیری از مننژیت مننگوکوکی که به پنی‌سیلین مقاوم است و همچنین عفونت‌هایی که ناشی از نوعی باکتری به نام هموفیلوس آنفولانزا هستند، استفاده می‌شود.
مکانیسم اثر ایزونیازید+ریفامپین
مکانیسم اثر ایزونیازید: ایزونیازید یک آنتی بیوتیک است که از رشد باکتری‌ها جلوگیری می‌کند و با مختل کردن ساختار دیواره سلولی باکتری‌ها، باعث مرگ آنها می‌شود.
مکانیسم اثر ریفامپین: ریفامپین یک آنتی بیوتیک با اثر قوی است که با جلوگیری از تولید RNA در باکتری‌ها عمل می‌کند.
فارماکوکینتیک ایزونیازید+ریفامپین
ایزونیازید به خوبی از طریق خوراکی جذب بدن می‌شود، اما ممکن است در ابتدا در کبد تجزیه شود. اگر با غذا مصرف شود، جذب آن ممکن است کاهش یابد. پس از جذب، این دارو به طور گسترده در بافت‌ها و مایعات بدن انتشار پیدا می‌کند. غلظت دارو در خون ۲ تا ۱ ساعت بعد از مصرف به اوج خود می‌رسد. نیمه عمر ایزونیازید متغیر است و ممکن است بین ۱ تا ۶ ساعت باشد، که به سرعت پردازش دارو در کبد بستگی دارد و عمدتاً از طریق کلیه‌ها دفع می‌شود.
ریفامپین نیز به خوبی از طریق خوراکی جذب می‌شود و پس از جذب در بافت‌ها و مایعات بدن پخش می‌شود. غلظت آن در خون ۲ تا ۴ ساعت پس از مصرف به حداکثر می‌رسد. این دارو نیز در کبد تجزیه می‌شود و نیمه عمر آن ۳ تا ۵ ساعت است، که پس از مصرف مکرر به ۲ تا ۳ ساعت کاهش می‌یابد. ریفامپین عمدتاً از طریق صفرا و مدفوع دفع می‌شود و مقدار کمی از آن به شکل تغییر نیافته و همچنین به عنوان متابولیت فعال از طریق ادرار دفع می‌گردد.
عوارض جانبی ایزونیازید+ریفامپین
- تهوع و استفراغ
- نوریت محیطی در صورت مصرف مقادیر زیاد
- نوریت بینایی
- تشنج و حملات روانی
واکنش‌های حساسیتی شامل تب، بثورات پوستی، کاهش تعداد گرانولوسیت‌ها در خون، هپاتیت، پلاگر و افزایش قند خون و وژینکوماستی با مصرف این دارو گزارش شده است.
ریفامپین: عوارض جانبی شامل بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ و اسهال، تغییر رنگ ادرار و ترشحات بدن به نارنجی، علائم شبیه آنفولانزا مانند لرز، تب، سرگیجه و درد در استخوان‌ها، شوک، کم‌خونی، نارسایی حاد کلیه، کاهش تعداد پلاکت‌های خون و مشکلات کبدی شامل یرقان و بثورات پوستی می‌باشد.
تداخلات دارویی ایزونیازید+ریفامپین
ایزونیازید: مصرف همزمان ایزونیازید با داروهایی مانند ایزوفلوران و ریفامپین و دیگر داروهای سمی برای کبد می‌تواند خطرناک باشد و اثرات سمی ایزونیازید را برای کبد افزایش دهد. داروهای آنتی‌اسید جذب ایزونیازید را کاهش می‌دهند.
اگر این دارو به همراه سیکلوسیرین مصرف شود، احتمال مسمومیت سیستم عصبی مرکزی افزایش می‌یابد. همچنین، ایزونیازید می‌تواند متابولیسم داروهای کاربامازپین، اتوسوکسیمید و فنی‌توئین را مهار کند و اثر آنها را افزایش دهد.
همچنین، مصرف همزمان کاربامازپین می‌تواند سمیت ایزونیازید برای کبد را افزایش دهد. متابولیسم دیازپام نیز تحت تأثیر این دارو قرار می‌گیرد. ایزونیازید ممکن است غلظت پلاسمایی تئوفیلین و وارفارین را نیز بالا ببرد.
“`
ریفامپین: این دارو باعث افزایش سرعت تجزیه بسیاری از داروها در بدن می‌شود و بنابراین ممکن است اثر آنها را کم کند یا سطح آنها در خون کاهش یابد.
احتیاط‌ها در مورد مصرف ایزونیازید+ریفامپین
ایزونیازید: اگر مشکلی در کار کبد یا کلیه وجود داشته باشد، همچنین در مواردی مثل صرع، بیماری روانی، اعتیاد به الکل و پورفیری، باید بسیار با احتیاط مصرف شود.
ریفامپین:
1- در صورت وجود مشکل کبدی، باید دوز مصرف دارو کاهش یابد.
2- اگر بیمار مشکلات کبدی داشته باشد و بخواهد برای مدت طولانی دارو را مصرف کند، لازم است به طور مرتب آزمایش‌های مربوط به عملکرد کبد انجام شود.
3- اگر بیمار مشکل کلیوی داشته باشد و دوز مصرفی بیش از 600 میلی‌گرم در روز باشد، باید با احتیاط مصرف شود.
شرایط نگهداری ایزونیازید+ریفامپین
این دارو را دور از دسترس کودکان نگه‌دارید و در مکانی خشک و خنک، به دور از گرما و نور مستقیم قرار دهید.
