واکسن زدن به سگ برای محافظت از سگ‌ها در برابر بیماری‌های عفونی طراحی شده است. این واکسن‌ها سیستم ایمنی سگ‌ها را فعال می‌کند تا بتوانند با بیماری‌های خاص مبارزه کنند. در بعضی از موارد نادر، ممکن است علائم خفیفی مثل درد در محل تزریق، تب و واکنش‌های آلرژیک ایجاد شود. همچنین ممکن است در برخی موارد نادر، واکسن‌ها باعث بروز بیماری‌های وابسته به سیستم ایمنی نیز شوند.
باید توجه داشت که واکسن‌ها جان میلیون‌ها حیوان را نجات داده‌اند و در مقابل بیماری‌های عفونی سگ‌ها نقش مهمی دارند. به ویژه واکسن ضد هاری، جان بسیاری از سگ‌ها و انسان‌ها را حفظ کرده است. در برخی از کشورها، سالانه صدها نفر به دلیل ابتلا به هاری و گزش سگ‌ها جان خود را از دست می‌دهند.
در روند واکسیناسیون، احتمال بروز عوارض جانبی بسیار کم است. در اکثر موارد، خطرات ناشی از عدم واکسیناسیون خیلی بیشتر از مزایای واکسن‌ها است. اما بسیار مهم است که قبل از واکسیناسیون سگ، با دامپزشک در مورد تاریخچه بیماری‌های سگ صحبت کنید.
واکسنهای ضروری برای سگ
1. واکسن ویروس پاروو (parvovirus):
ویروس پاروو یکی از ویروس‌های شایع و مقاوم است که در ۸۰ درصد موارد کشنده است و به خصوص برای توله‌سگ‌ها بسیار خطرناک می‌باشد.
این ویروس بر روی روده و مغز استخوان تاثیر می‌گذارد و باعث اسهال و استفراغ می‌شود و همچنین ایمنی بدن را کاهش می‌دهد. علائم دیگر شامل بی‌حالی و بی‌اشتهایی است.
این ویروس از طریق تماس با حیوان آلوده یا مدفوع و ترشحات آن منتقل می‌شود و همچنین از طریق محیط آلوده به سگ‌ها منتقل می‌گردد.
2. واکسن ویروس دیستمپر (distemper):
ویروس دیستمپر به ریه، روده و سیستم عصبی سگ‌ها حمله می‌کند.
این ویروس مسری و کشنده است و از طریق تماس با حیوان آلوده به سگ منتقل می‌شود.
علائم بیماری شامل بی‌اشتهایی، تب، بی‌حالی، آبریزش از بینی و چشم، ذات‌الریه و اسهال است. در موارد شدید ممکن است باعث بروز مشکلات عصبی مانند صرع و تشنج شود.
نکته:
- سگ‌های جوان بیشتر در معرض خطر آلودگی با دیستمپر هستند.
- در حال حاضر درمان قطعی برای دیستمپر وجود ندارد و پیشگیری بهترین راه است.
3. پاراآنفولانزا:
پاراآنفولانزا یک بیماری ویروسی است که علائمی مانند سرفه، آبریزش بینی و تب دارد.
این ویروس بر روی مویرگ‌های ریه تاثیر می‌گذارد و ممکن است حیوان سرفه خونی داشته باشد.
4. هپاتیت:
این بیماری در سگ‌ها واگیردار است و علائم آن شامل تب، افسردگی و ذات‌الریه می‌باشد.
این ویروس از طریق ادرار، مدفوع و بزاق سگ بیمار به سگ سالم منتقل می‌شود و به کبد، کلیه، طحال و ریه آسیب می‌زند. اولین علامت بروز تب است.
5. لپتوسپیروز:
عامل این بیماری نوعی باکتری است که از طریق ادرار دفع می‌شود. ادرار سگ‌های آلوده می‌تواند آب‌های ساکن را آلوده کند و این باکتری مدت زیادی در آب راکد و خاک زنده می‌ماند. آلوده شدن سگ‌ها از طریق تماس با این آب‌ها، تماس مستقیم با حیوان بیمار و همچنین ترشحات آن‌ها اتفاق می‌افتد.
بسیاری از حیوانات مبتلا به این بیماری هیچ علامتی نشان نمی‌دهند و ممکن است بدون هیچ نشانه‌ای ناقل بیماری باشند. در برخی موارد، علائم شامل تب، ضعف، بی‌اشتهایی، اسهال، سرفه و عطسه است.
این باکتری به کل بدن حیوان حمله کرده و عملکرد کلیه و کبد را مختل می‌کند و در نهایت می‌تواند باعث مرگ حیوان شود.
6. کروناویروس:
این یک ویروس است که به سیستم تنفسی حمله می‌کند و به تدریج عملکرد این سیستم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. علائم آن شامل سرفه، تب و ذات‌الریه است.
واکسن های غیر ضروری
1. بوردتلا (Bordetella) :
این واکسن مربوط به یک نوع باکتری است که موجب سرفه در سگ‌ها به نام کنل کاف می‌شود. برای این واکسن، دو دوز در فاصله ۴ هفته باید به سگ داده شود و سپس هر ۶ تا ۱۲ ماه یک بار باید تکرار شود. معمولاً این واکسن به شکل اسپری داخل بینی داده می‌شود.
2. لپتوسپیروز (leptospirosis) :
این واکسن به عفونت باکتریایی که بر سیستم ادراری تأثیر می‌گذارد، مربوط می‌شود. برای این واکسن، دو دوز در فاصله ۲ تا ۴ هفته باید به سگ داده شود و سپس در مناطق پرخطر، هر سال باید تکرار شود.
3. بیماری لایم (lyme disease) :
این یک نوع عفونت باکتریایی است که می‌تواند بر روی بخش‌های مختلف بدن، به ویژه مفاصل، تأثیر بگذارد. برنامه واکسیناسیون این بیماری مشابه واکسن دیستمپر است و هر ساله قبل از شروع فصل کنه در مناطق پرخطر باید تکرار شود.
4. تراکئوبرونشیت (kennel cough) :
این ویروس یکی از عوامل اصلی در بروز سرفه کنل کاف در سگ‌ها است. برنامه واکسیناسیون آن نیز مشابه دیستمپر است و اغلب به صورت ترکیبی تجویز می‌شود.
واکسن های غیر ضروری برای آرامش خاطر
1. کروناویروس (coronavirus) :
این یک عفونت ویروسی در دستگاه گوارش است. واکسیناسیون آن مشابه دیستمپر است و به ندرت باعث بیماری می‌شود و معمولاً نیازی به درمان ندارد.
2. ژیاردیا (giardiasis) :
این عفونت مربوط به یک نوع پروتوزو (آغازیان) در دستگاه گوارش است. واکسیناسیون می‌تواند از ریزش کیست‌های عفونی جلوگیری کند، اما نمی‌تواند از گسترش عفونت جلوگیری کند.
واکسنهای چندگانه چیست؟
این واکسن‌ها به طور همزمان چند نوع بیماری را پوشش می‌دهند و معمولاً توسط شرکت‌های مختلف تولید می‌شوند. برخی از بیماری‌های مهمی که پوشش می‌دهند شامل: دیستمپر سگ، لارنژیت عفونی، هپاتیت عفونی، پارووویروس، پاراینفلوانزا و لپتوسپیروز هستند. سن مناسب برای آغاز واکسیناسیون به تشخیص دامپزشک بستگی دارد و می‌تواند از ۴۵ روزگی تا ۶۰ روزگی شروع شود.
معمولاً واکسنهای چندگانه نیاز به یک تکرار (بوستر) یک ماهه دارند، یعنی باید یک ماه بعد مجدداً واکسیناسیون انجام شود. بعد از آن، تکرار این واکسن‌ها تا سن بلوغ بسته به نظر دامپزشک، به صورت شش ماهه یا یک ساله تکرار می‌شود. شروع ایمنی‌سازی واکسن‌ها متفاوت است، اما معمولاً یک تا دو هفته طول می‌کشد تا سگ به بیماری‌ها مصون شود.
در زمان واکسیناسیون، سگ باید به طور کامل توسط دامپزشک معاینه شود و بهتر است قبل از آن درمان‌های ضد انگلی دریافت کرده باشد. بعد از واکسیناسیون، بهتر است سگ از فعالیت‌های شدید منع شود. ممکن است به دلیل تب خفیف، سگ در ۲۴ ساعت بعد از واکسیناسیون اشتهای کمی داشته باشد که این طبیعی است. عوارض دیگر نسبتاً نادر است، اما در برخی موارد ممکن است شوک در زمان تزریق واکسن پیش بیاید. حتماً متوجه شده‌اید که دامپزشک قبل از تزریق واکسن از الکل برای ضدعفونی استفاده نمی‌کند و این دلیل خاصی دارد که می‌توانید از دامپزشک خود در این مورد سوال کنید.
واکسن‌ها معمولاً باعث اسهال یا استفراغ نمی‌شوند. اگر سگ شما بعد از واکسیناسیون چنین حالاتی داشت، باید به دامپزشک اطلاع بدهید تا سگ شما از نظر وجود بیماری‌های نهفته بررسی شود.
کاربر گرامی اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، لطفاً لایک کنید یا اگر راهکار دیگری دارید، با دیگر کاربران مجله رضیم به اشتراک بگذارید.
تهیه و گردآوری مجله رضیم
جهان باورصاد