ارتودنسی فقط مخصوص نوجوانان نیست؛ بزرگسالان هم می‌توانند از این درمان در هر سنی استفاده کنند. بنابراین، بیایید کمی بیشتر درباره دندان‌ها صحبت کنیم.
در بسیاری از افراد، دندان‌ها به درستی و با فاصله مناسب از هم نمی‌رویند. در بعضی افراد، دندان‌ها ممکن است خیلی نزدیک به هم یا روی هم رشد کنند و در نتیجه به حالت نامنظم و شلوغ درمی‌آیند.
یک نکته دیگر درباره رابطه‌ای است که بین اندازه فک و دندان‌ها وجود دارد. ممکن است فک کوچک باشد اما دندان‌ها بزرگ، که در این صورت دندان‌ها به هم فشرده می‌شوند. در حالت معکوس نیز ممکن است دندان‌ها کوچک باشند و بین آن‌ها فاصله‌ای ایجاد شود.
عواملی مانند افتادن زودهنگام دندان‌های شیری یا دائمی، برخی مشکلات پزشکی، تصادف و عادت‌هایی مثل مکیدن شصت نیز می‌توانند منجر به بروز این مشکلات شوند. همچنین، برخی افراد که دندان‌های نامرتب دارند ممکن است با ظاهر خود مشکل داشته باشند. ارتودنسی به این افراد کمک می‌کند تا لبخند زیباتری داشته باشند.
ارتودنسی چیست؟
ارتودنسی به معنای اصلاح روابط نادرست فک و دندان‌ها و ردیف کردن دندان‌های نامنظم است. با انجام ارتودنسی، مشکلات مربوط به نظم و ترتیب دندان‌ها حل می‌شود و فرد می‌تواند به راحتی غذا بخورد و همچنین هنگام صحبت کردن و لبخند زدن زیبا به نظر برسد.
نکات مهم درباره ارتودنسی که شاید ندانید
بهترین زمان ارتودنسی چه زمانی است؟
زمانی که صورت در حال رشد است، ارتودنسی راحت‌تر و مؤثرتر انجام می‌شود و در زمان کمتر موفقیت بیشتری دارد.
سن مناسب برای شروع در دختران قبل از ۱۳ سالگی و در پسران قبل از ۱۵ سالگی است. اگر این زمان از دست برود، اصلاح روابط نیاز به زمان و انرژی بیشتری دارد. در سنین بالاتر، هدف اصلی مرتب کردن دندان‌ها است، در حالی که در سنین پایین‌تر هدف اصلی رفع اختلالات فکی و تغییر چهره است.
سن بیمار اهمیت دارد زیرا به ما نشان می‌دهد که چه امکاناتی برای درمان در دست داریم. آیا زمان کافی برای پیش درمانی داریم یا خیر؟ آیا این درمان ضروری است؟ آیا می‌توانیم از فاکتور رشد استفاده کنیم یا نه؟ تمامی این سوالات به سن بیمار بستگی دارد؛ به همین دلیل بیماران را بر اساس سن دسته‌بندی می‌کنیم. البته فراموش نکنید که تا زمانی که دندان‌ها در دهان هستند، می‌توان درمان را انجام داد و به عبارتی هیچ‌وقت دیر نیست.
دوره درمان ارتودنسی چند سال است؟
معمولاً درمان ارتودنسی حدود یک سال و نیم تا دو سال و نیم طول می‌کشد. بعد از آن، برای حفظ روابط بین دندانی باید کمی از پلاک نگهدارنده استفاده کرد. مدت زمان درمان بستگی به نوع درمان و سن بیمار دارد.
درمان‌های ارتودنسی به چند صورت است؟
دو نوع: ۱. متحرک ۲. ثابت
روش متحرک معمولاً برای دختران از ۹ تا ۱۰ سالگی و برای پسران از ۱۰ تا ۱۱ سالگی مناسب است. همچنین درمان با روش ثابت برای دختران ۱۲ تا ۱۳ سالگی و برای پسران ۱۲ تا ۱۴ سالگی انجام می‌شود.
ارتودنسی متحرک چیست؟
در این روش از فک بالا و پایین بیمار قالب گرفته می‌شود و پلاک‌ها ساخته می‌شوند. این روش مزایای خاصی دارد؛ مثلاً بیمار می‌تواند هنگام غذا خوردن آن را از دهان خارج کند و بعد از مسواک زدن دوباره در دهان بگذارد. این روش برای افراد کم سن‌تر بهتر است، زیرا به علاوه بر مشکلات دندانی، می‌تواند ناهنجاری‌های استخوانی فک‌ها را نیز بهبود بخشد، اگرچه در حرکات دندانی محدودیت دارد.
کدام نوع درمان ارجحیت دارد؟
هر یک از روش‌های درمانی ارتودنسی ویژگی‌های خاص خود را دارند. روش ارتودنسی متحرک برای بیمارانی که زیر ۱۲ یا ۱۴ سال سن دارند بیشتر کاربرد دارد. بعد از این سن، به دلیل استحکام نسبی استخوان‌های فک، این روش تأثیر زیادی نخواهد داشت. برای بیمارانی که بالای این سن هستند، معمولاً درمان ثابت پیشنهاد می‌شود تا دندان‌ها به ترتیب منظم‌تری در فک قرار بگیرند.
اگر در سنین بالاتر نیاز به اصلاح شکل استخوان‌های فک وجود داشته باشد (که در بسیاری از موارد در سنین پایین‌تر با درمان‌های ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر، قابل درمان با ارتودنسی متحرک هستند)، علاوه بر ارتودنسی ثابت، جراحی فک نیز می‌تواند توصیه شود که این عمل توسط متخصص جراحی دهان و فک و صورت انجام می‌شود.
ارتودنسی ثابت چیست؟
در این نوع درمان، اجزای کوچکی به نام «براکت» با چسب مخصوص روی سطح دندان‌ها نصب می‌شود. با استفاده از سیم‌ها و کش‌های ویژه، دندان‌ها به سمت موقعیت مناسب هدایت می‌شوند، بدون اینکه آسیبی به خود دندان‌ها وارد شود. در این روش، همه اجزا ثابت هستند و بیمار نمی‌تواند آن‌ها را در هر زمان از دهان خود خارج کند. این روش معمولاً برای درمان‌های دندانی استفاده می‌شود، زیرا علاوه بر جابه‌جایی دندان‌ها، ریشه‌های آن‌ها را نیز به حرکت درمی‌آورد، بنابراین دندان‌پزشک کنترل بیشتری بر روی دندان‌ها دارد.
عوارض ارتودنسی چیست؟
افرادی که به درمان ارتودنسی علاقه‌مند هستند باید بهداشت دهان و دندان خود را به خوبی رعایت کنند، زیرا داشتن براکت و سیم‌های ثابت به نگهداری بهداشت دندان‌ها کمک نمی‌کند و اگر بیمار به این موضوع توجه نکند، ممکن است دندان‌ها به سرعت زیر براکت و سیم‌ها دچار پوسیدگی شوند.
مسئله بعدی احتمال بازگشت وضعیت دندان‌ها پس از درمان است. این پدیده به اصطلاح «برگشت» نامیده می‌شود و از جمله چالش‌های درمان ارتودنسی به شمار می‌آید. این مشکل معمولاً در مواقعی رخ می‌دهد که بیمار دستورهای متخصص را در مورد استفاده منظم از نگه‌دارنده‌ها بعد از درمان ثابت نادیده بگیرد یا در صورت درمان توسط دندان‌پزشک غیرمتخصص.
منبع: سیب سبز
tebyan-zn.ir