همه چیز در مورد خشخاش (تریاک) (2 نکته مهم)

همه آنچه که باید در مورد تریاک بدانید

مخدر تریاک چیست؟ به گزارش رضیم: پژوهشگران می‌خواهند از ماده مخدر به نام مورفین، دارویی بسازند که برای تسکین درد باشد، اما افراد به آن وابسته نشوند. آن‌ها امیدوارند با دستکاری‌های ژنتیکی، در آینده ای نزدیک این دارو را تولید کنند. گروهی از محققان در آمریکا و کانادا اعلام کرده‌اند که موفق به ساخت مورفین بدون استفاده از گیاه خشخاش شده‌اند. این محققان از مخمرهای تغییر یافته ژنتیکی استفاده می‌کنند. این نوع داروها ارزان‌تر هستند، اما مسئله قاچاق هم همچنان وجود دارد. طبق گزارشی در مجله Nature Chemical Biology، پژوهشگران ژن‌هایی را از چغندر به این مخمرها افزودند تا آن‌ها بتوانند ماده‌ای به نام تیروزین تولید کنند که یک نوع اسید آمینه است. این ماده می‌تواند به تولید مورفین و دیگر محصولات آن مثل کدئین کمک کند. محققان دانشگاه کالیفرنیا و دانشگاه کونکوردیا امیدوارند که در دو سال آینده این مخمر را برای تولید مسکن به کار ببرند. تریاک، عصاره‌ای است که از گل خشخاش به دست می‌آید و وقتی گل‌ها خشک می‌شوند، ایجاد می‌شود.

بیش از ده درصد تریاک، از مرفین تشکیل شده که یک نوع آلکالوئید است. استفاده مداوم از مرفین می‌تواند باعث مقاومت بدن به این ماده و در نهایت اعتیاد شود. همچنین مرفین باعث بروز مشکلات و عوارض جانبی در استفاده طولانی‌مدت تریاک می‌شود. مرفین همچنین می‌تواند به هروئین تبدیل شود. بیشتر تریاکی که به آمریکا وارد می‌شود، برای تولید هروئین استفاده می‌شود. ضمن اینکه تریاک شامل آلکالوئیدهای دیگری مثل کدئین، نارسئین، پاپاورین و نوسکاپین و تبائین بھی است. از دیگر قسمت‌های گیاه خشخاش و گیاهان مشابه، نیز می‌توان مواد با خصوصیات ضعیف‌تر از تریاک به دست آورد. از زمان‌های دور، انسان‌ها به کشت خشخاش برای استفاده از دانه‌های آن و همچنین خواص بی‌حس‌کنندگی تریاک پرداخته‌اند. تریاک به خاطر ویژگی‌های تسکین‌دهنده‌اش در عمل‌های جراحی مورد توجه پزشکان بوده است. استفاده از تریاک به شکل سنتی تا زمان جنگ داخلی آمریکا ادامه داشت. پس از آن، با استخراج مرفین و قابلیت تزریق آن، مرفین به داروی اصلی برای تسکین درد مجروحان جنگی تبدیل شد و هنوز هم به همین شکل کاربرد دارد. مرفین، مهم‌ترین آلکالوئید تریاک است که به عنوان داروی مسکّن قوی در پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرد. تهیه مرفین در کارخانه‌های داروسازی با روش پیچیده‌ای انجام می‌شود، در حالی که در کارگاه‌های غیرقانونی ممکن است با روش‌های خطرناکی تولید شود.

کاربردهای درمانی خشخاش (تریاک)

پزشکان و دندانپزشکان برای تسکین دردهای شدید یا مزمن ناشی از بیماری، جراحی، یا تصادف‌ها از داروهای شبه‌افیونی استفاده می‌کنند. این داروها همچنین برای کاهش سرفه‌های شدید و مشکلات اسهال هم به کار می‌روند. برخی داروهای شبه‌افیونی مثل متادون و بوپرونورفین برای کمک به افرادی که به مواد مخدر دیگر مثل هروئین اعتیاد دارند، تجویز می‌شوند. بعضی افراد به خاطر ایجاد حس شادی یا سرخوشی، اقدام به مصرف غیرمجاز این داروها می‌کنند. اگرچه اکثر توجه‌ها به سمت مواد مخدر غیرقانونی مانند هروئین است، اما برخی داروهای شبه‌افیونی قانونی مثل کدئین، هیدرومورفون، اکسی‌کدون و مرفین هم ممکن است به طور غیرمجاز استفاده شوند.

استفاده تفریحی از تریاک ممکن است پیچیده‌تر از آنچه به نظر می‌آید، باشد. حتی اگر برخی افراد تریاک را در جمع مصرف کنند، ممکن است به دنبال کاهش استرس یا درد باشند که این با تفریح با دارو یکسان نیست. برخی افراد تریاک خشک را می‌بلعند یا نوعی چای آماده می‌کنند که با دانه‌ها یا گل‌های خشک‌شده خشخاش درست می‌شود. در قرن نوزدهم، چای خشخاش یک نوشیدنی دارویی محبوب بود، اما در اوایل قرن بیست و یکم، این عادت بیشتر به افرادی که به تریاک اعتیاد دارند، محدود شد. یکی از روش‌های سنتی مصرف تفریحی تریاک استنشاق دود آن است. حرارت دادن تریاک به منظور ایجاد دود می‌تواند کیفیت آن را تغییر دهد.

“`html

تریاک به مراتب قویتر از موادی است که از آن تصفیه می‌شوند (مانند مورفین و هروئین). یک کارشناس تخمین می‌زند که مقدار داروی مؤثر که یک فرد از دود تریاک دریافت می‌کند معمولاً بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ برابر کمتر از مقدار دارویی هروئین است که کسی به خود تزریق می‌کند.

علاوه بر این، در حالی که هروئین به سرعت در بدن جذب می‌شود، کشیدن تریاک از یک پیپ پر نیاز به زمان بیشتری دارد و تأثیرات آن به آرامی به فرد مصرف‌کننده می‌رسد. این نکته باعث می‌شود که تأثیر تریاک کاهش یابد. دو شاعر انگلیسی، ساموئل تیلور کلریج و توماس دکوینسی، به دلایل پزشکی تریاک را مصرف کردند. این دو نفر تجربیات جالبی از توهم و الهام خلاق تحت تأثیر تریاک توصیف کردند. هرچند ممکن است این تجربیات کاملاً صحیح باشند، اما برای به دست آوردن چنین تجربیاتی، اشخاص باید به طور خاص به دارو حساس باشند و همچنین مستعد چنین تجربیاتی باشند. برخی از افراد برای تحریک بیشتر مصرف‌کنندگان تریاک، آرسنیک به آن اضافه می‌کنند. گزارش‌هایی وجود دارد که نشان می‌دهد این کار در میان مصرف‌کنندگان باعث مسمومیت شده است.

داروهای ترک اعتیاد به تریاک

1. بوپرنورفین (به عنوان داروی مسکن و جایگزین مواد مخدر).
2. شربت تریاک (ماده‌ای مسکن و اعتیادآور).
3. متادون (داروی مفید برای کنترل اعتیاد به هروئین و مواد مخدر).
4. حب جدوار (داروی ترک اعتیاد بدون ایجاد وابستگی).
5. نالوکسان (برای درمان مسمومیت‌ها با مواد مخدر).
6. نالتروکسان (به عنوان داروی کمکی در درمان اعتیاد).

عوارض جانبی گیاه خشخاش

مصرف 200 میلی‌گرم مرفین می‌تواند کشنده باشد. با توجه به اینکه تریاک حدود 20 درصد مرفین دارد، یعنی مصرف یک گرم تریاک به صورت خوراکی می‌تواند برای یک فرد بزرگسال خطرناک باشد (برای کودکان دز کشنده کمتر است). دیگر عوارض جانبی شامل سقط جنین، کاهش میل جنسی، توهم، یبوست، سرگیجه، ضعف عمومی، سردرد، افزایش دمای بدن، خارش پوست، راش (التهاب پوست)، لرزش دست و حساسیت است. در هنگام مصرف بیش از حد، ابتدا توانایی‌های ذهنی افت می‌کند و ممکن است مشکلاتی مثل مشکل تنفسی، کبودی پوست، انقباضات عضلانی، عدم حرکت روده‌ها، تهوع و ورم مغزی و ریوی پیش بیاید. برای درمان مسمومیت، پس از تخلیه معده باید از زغال فعال برای جذب مواد باقی‌مانده استفاده کرد و سپس تعادل الکترولیت‌ها را بازیابی نمود. این درمان‌ها باید تحت نظر پزشک و در مراکز مجهز انجام شود. نالوکسون نیز پادزهر این دارو است.

منع مصرف: مصرف محصولات حاوی مرفین و آلکالوئیدهای تریاک در دوران بارداری، شیردهی و بیماری‌هایی که بر عملکرد تنفسی اثر می‌گذارند، ممنوع است. درباره مصرف در بیمارانی که به بیماری‌های آدیسون و یا هایپر تیروئیدیسم دچارند، با احتیاط زیادی باید عمل کرد.

در حاملگی و شیردهی: به دلیل اثرات منفی بر جنین و ترشح در شیر مادر، مصرف این داروها ممنوع است.