مقبره کوروش کجاست ؟
آرامگاه کوروش تنها بنای موجود در پاسارگاد است که درباره آن در منابع یونانی صحبت شده است.
یکی از قدیمی‌ترین توصیف‌ها درباره آرامگاه کوروش، مربوط به اریستوبولوس، یکی از همراهان اسکندر مقدونی است که در سفرش به سرزمین‌های هخامنشی، این توصیف را در کتاب خود به نام آناباسیس بیان کرده است:
پایین آرامگاه از سنگ‌های مربع شکل ساخته شده بود که یک پایه مستطیلی را تشکیل می‌دادند. در بالای آن، یک اتاق سنگی قرار داشت که سقف و در داشت و به قدری کوچک بود که یک مرد کوتاه قد به سختی می‌توانست وارد آن شود. در داخل اتاق، یک تابوت طلایی قرار داشت که پیکر کوروش در آن گذاشته شده بود.
در کنار تابوت، یک نیمکت با پایه‌های طلا وجود داشت. یک پرده بابلی هم بر روی آن قرار داشت و کف اتاق با فرش پوشیده شده بود.
همچنین، یک شنل آستین‌دار و دیگر لباس‌های بابلی بر روی نیمکت قرار داشتند. شلوارها و لباس‌های مادی در اتاق موجود بود که برخی تیره و برخی به رنگ‌های دیگر بودند. گردن‌بند، شمشیر، گوشواره‌های سنگی با تزئینات طلا و یک میز هم در اتاق وجود داشت. تابوت کوروش بین میز و نیمکت قرار گرفته بود. در محوطه آرامگاه، یک ساختمان کوچک برای پرستاران وجود داشت که مسئول نگهداری آرامگاه کوروش بودند.
در سال ۵۲۹ پیش از میلاد، کوروش به قبایل سکاها در آسیای مرکزی حمله کرد و در جنگ با ماساگت‌ها جان باخت. او سپس در این مقبره به خاک سپرده شد.
آرامگاه کوروش کبیر کجاست ؟
شهرستان پاسارگاد با مرکزیت سعادت شهر، در شمال استان فارس و در 120 کیلومتری شیراز واقع شده و به طور کلی در ارتفاعی حدود 1760 متر از سطح دریا و با مساحتی معادل 1813 کیلومتر مربع، دارای موقعیتی کوهستانی است.
این شهرستان از شمال به شهرستان‌های خرم بید و آباده، از غرب به شهرستان‌های اقلید و مرودشت، از جنوب به شهرستان مرودشت و از شرق به شهرستان ارسنجان محدود می‌شود و آب و هوای آن معتدل مدیترانه‌ای است که زمستان‌هایی نسبتاً سرد و تابستان‌هایی ملایم دارد.
آرامگاه کوروش بزرگ
این بنا آرامگاه نخستین پیام‌آور آزادی و حقوق بشر، کوروش بزرگ است که در دشت پاسارگاد خود را به زیبایی نشان می‌دهد. این آرامگاه در گذشته در میان باغ‌های سلطنتی واقع بوده و از هر طرف دشت قابل مشاهده بوده است.
با اینکه این بنا ساده است، اما زیبایی خاصی دارد و در زمان حیات کوروش بزرگ به دستور او ساخته شده است. ساخت این آرامگاه به گونه‌ای انجام شده که بعد از گذشت 25 قرن هنوز پابرجا مانده است.
مساحت آرامگاه 156 متر مربع و ارتفاع آن نزدیک به 11 متر است. سنگ‌هایی که در ساخت این بنا استفاده شده از نوع سنگ سفید مرمر است که از کوه سیوند در حدود 30 کیلومتری جنوب غربی پاسارگاد استخراج و به این مکان انتقال یافته است.
مهندسان و سنگ‌تراشان هخامنشی با دقت و تکنیک خاصی سنگ‌ها را روی هم قرار داده‌اند به طوری که از هیچ نوع ملات در ساخت آرامگاه استفاده نشده و تنها از بست‌های فلزی (آهن و سرب) برای وصل کردن بلوک‌های سنگی به یکدیگر کمک گرفته‌اند.
آرامگاه در هفت طبقه طراحی شده که به عدد مقدس هفت در میان ایرانیان اشاره دارد. ساختار کلی آرامگاه به دو قسمت تقسیم می‌شود، قسمت اول که مانند سکویی با شش پله است، پایه و اساس بنا را تشکیل می‌دهد و ریشه آن به بناهای مذهبی مثل معبد ایلامی چغازنبیل برمی‌گردد.
قسمت دوم به صورت یک اتاقک با سقف شیبدار بر روی قسمت اول طراحی شده است که نشان‌دهنده سنت‌های معماری مهاجران آریایی است.
ابعاد اتاقک آرامگاه 17.3 متر در 11.2 متر و ارتفاع آن 10.2 متر است. زیر سقف شیبدار این آرامگاه، دو حفره بزرگ وجود دارد که برای سبک کردن وزن سنگ‌ها و کاهش فشار به اتاقک ایجاد شده‌اند.