چه دلایلی باعث پارس نکردن سگ می شود ؟ (2 نکته مهم)

علت پارس نکردن سگ

آیا تاکنون متوجه شده‌اید که سگ خانگی شما مانند سایر سگ‌ها پارس نمی‌کند؟ برای بعضی از صاحبان سگ، داشتن سگی که پارس نمی‌کند می‌تواند بسیار ناامیدکننده باشد. بعضی از افراد به دلیل عدم پارس سگ خود ممکن است نگران سلامتی و وضعیت او باشند.

معمولاً سگ‌ها به دلایل مختلفی پارس می‌کنند. آن‌ها می‌توانند در برابر مزاحمان هشدار دهند یا به شما در مورد خطرات احتمالی اطلاع دهند. همچنین ممکن است سگ خانگی به دلیل بی حوصلگی، ناامیدی یا نیاز به توجه شما پارس کند. همچنین سگ‌ها sometimes برای ابراز احساساتی مثل ترس، خشم یا هیجان پارس می‌کنند.

در واقع، همانطور که سگ‌ها دلایل متنوعی برای پارس کردن دارند، دلایل زیادی نیز وجود دارد که ممکن است باعث شود یک سگ خانگی پارس نکند. نژاد، شخصیت و مشکلات سلامتی از جمله عواملی هستند که می‌توانند بر عدم پارس کردن سگ تأثیر بگذارند.

شایع ترین علل پارس نکردن سگ خانگی

هرچند گاهی اوقات ممکن است سکوت سگ خانگی خوشایند به نظر برسد، اما مهم است که مطمئن شوید که سکوت سگ به دلیل یک مشکل پزشکی نیست. ممکن است سگ پارس کند اما صدایی تولید نکند. از طرف دیگر، ممکن است سگ نخواهد پارس کند. چندین علت وجود دارد که می‌توانند موجب پارس نکردن سگ خانگی شوند.

این علل شامل:

• نژاد
• شخصیت
• وضعیت سلامتی
• استفاده بیش از حد از تارهای صوتی

دلایل اینکه چرا یک سگ خانگی پارس نمی‌کند، می‌تواند متفاوت باشد.

استفاده بیش از حد از تارهای صوتی

سگ خانگی شما ممکن است به مدت طولانی و زیاد پارس کرده باشد. این می‌تواند باعث شود که تارهای صوتی او خسته شوند. پارس بیش از حد می‌تواند به التهاب تارهای صوتی و در نتیجه التهاب حنجره منجر شود. پس از کمی استراحت، سگ شما ممکن است دوباره قدرت پارس کردن پیدا کند.

وضعیت سلامتی حیوان خانگی

برخی مسائل سلامتی می‌توانند سبب پارس نکردن سگ خانگی شما شوند. از جمله این مسائل می‌توان به فلج حنجره، عفونت و تومور اشاره کرد. فلج حنجره می‌تواند باعث تغییر در ساختار یا عملکرد حنجره سگ شود. در این حالت، ماهیچه‌های حنجره ضعیف یا فلج شده و غضروف‌ها به داخل فرورفته می‌شوند.

همچنین، ممکن است حنجره یا نای سگ به تومور مبتلا شود. یکی از این تومورها، کندروسارکوم نام دارد که نوعی سرطان با رشد کند است. این تومور می‌تواند مانع از تنفس و حتی خوردن غذا توسط سگ شود و بر صدای او نیز تأثیر بگذارد.

نژاد سگ خانگی

واقعیت این است که برخی نژادهای سگ به شدت تمایل چندانی به پارس کردن ندارند. به عنوان مثال، سگ‌های نژاد Basenjis و Beagles معمولاً به جای پارس کردن، صدای شبیه به زمزمه دارند.

به طور کلی، نژادهایی مانند باسنجی معمولاً آرام هستند و نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت خیلی پارس کنند. این بدان معنا نیست که آن‌ها اصلاً پارس نمی‌کنند یا احساسات خود را به شکل‌های دیگر بیان نمی‌کنند، بلکه به طور کلی این سگ‌ها به راحتی پارس نمی‌کنند.

شخصیت سگ خانگی

هر سگ شخصیت خاصی دارد. بعضی از سگ‌ها ممکن است صدای پارس کردن خود را دوست نداشته باشند یا ترجیح دهند ناله کنند. ممکن است سگ خانگی شما طبیعتاً آرام باشد و کمتر پارس کند.

در حالی که شخصیت و نژاد می‌توانند بر رفتار سگ تأثیر بگذارند، تمامی سگ‌ها ویژگی‌های رفتاری متفاوتی دارند. بعضی سگ‌ها آرام و دوستانه هستند و به همین دلیل کمتر پارس می‌کنند، در حالی که برخی ممکن است تمایل به انجام این کار نداشته باشند.

ناآشنا بودن با محیط

اگر سگ خانگی شما تازه به خانه شما اضافه شده است، ممکن است هنوز به محیط جدید عادت نکرده باشد و خجالت بکشد که پارس کند. اغلب سگ‌ها در روزها یا هفته‌های اول پس از ورود به خانه جدید آرام‌تر رفتار می‌کنند. اما پس از عادت کردن به محیط جدید ممکن است رفتار آن‌ها تغییر کند.

“““html

کردند، مانند سگ‌های دیگر رفتار می‌کنند.

حل مشکل پارس نکردن سگ خانگی

اگر شما متوجه شدید که سگ خانگی‌تان پارس نمی‌کند، چند نکته را باید در نظر بگیرید. اول این که آیا سگ شما قبلاً زیاد پارس می‌کرد یا نه؟ شاید نوع نژاد و شخصیت سگ شما به گونه‌ای باشد که زیاد پارس نکند. همچنین به چند روز گذشته فکر کنید و ببینید آیا سگ شما اخیراً بیشتر از حد معمول پارس کرده است یا خیر.

اگر سگ شما در چند روز گذشته بیش از حد پارس می‌کرد، ممکن است به التهاب حنجره دچار شده باشد. اگر سگ شما معمولاً پارس می‌کند ولی در روزهای اخیر هیچ صدایی از او نمی‌شنوید یا صدایش غیرعادی به نظر می‌رسد، بهتر است سری به کلینیک دامپزشکی بزنید.

در کلینیک، یک معاینه کامل از سگ شما انجام خواهد شد و دامپزشک از شما سوالاتی درباره علائم سگتان خواهد کرد. باید به دامپزشک بگویید که چه زمانی اولین بار متوجه این علائم شده‌اید و آیا اخیراً سگ شما دچار آسیب شده است یا خیر.

دکتر باید از وضعیت بقیه بیماری‌های احتمالی سگ شما هم مطلع باشد. در حین معاینه، دامپزشک گلوی سگ را بررسی می‌کند تا هر گونه مشکل فیزیکی را ببیند. ممکن است دامپزشک از سگ شما آزمایش خون کامل هم بگیرد.

از این آزمایش می‌توان علاوه بر بررسی تعداد گلبول های سفید و قرمز خون، سطح هورمون‌هایی مانند هورمون تیروئید را نیز مورد ارزیابی قرار داد. همچنین ممکن است برای اندازه‌گیری سطح کلسیم و فسفات در ادرار نیاز به انجام آزمایش باشد.

اگر دامپزشک به این نتیجه برسد که باید با روش لارنگوسکوپی (یک روش برای بررسی حنجره) توده‌ای را تأیید کند یا سطح عملکرد سگ را بررسی کند، از داروی آرام بخش قبل از انجام این روش استفاده خواهد کرد.

پیشگیری از مشکلات پارس کردن سگ خانگی

اگر دیدید سگ شما بیش از حد پارس می‌کند، باید بفهمید چه چیزی باعث این مشکل شده است. اگر علت پارس مداوم سگ برطرف شود، سگ شما دوباره به حالت طبیعی برخواهد گشت. مثلاً اگر چیزی در حیاط وجود دارد که سگ شما را ناراحت می‌کند، جابجایی او به قسمت دیگری از خانه ممکن است باعث آرام شدن و کاهش پارس او شود. به این ترتیب، سگ صدای خود را از دست نخواهد داد.

برای تشخیص بیماری‌هایی که ممکن است بر حنجره و توانایی پارس کردن سگ شما تاثیر بگذارد، باید به طور منظم او را به دامپزشکی ببرید. تشخیص زودهنگام بیماری‌ها می‌تواند به درمان مؤثرتر کمک کند. همچنین باید با مشورت دامپزشک یک برنامه غذایی مناسب برای سگتان تنظیم کنید.

استفاده از یک رژیم غذایی مناسب می‌تواند نیازهای تغذیه‌ای سگ شما را تأمین کند. همچنین ورزش منظم نیز به سلامتی سگ شما کمک می‌کند. درمان برخی از مشکلات به وجود آمده ممکن است هزینه‌بر باشد، بنابراین پیشگیری همیشه بهتر است.

استرس صوتی یا مشکلات سلامتی

اگر سگ شما به طور ناگهانی پارس کردن را متوقف کرده یا تلاش می‌کند بی‌صدا پارس کند، ممکن است پارس کردن زیاد باعث آسیب به صدای او شده باشد. جراحی هم می‌تواند علت دیگری باشد که موجب ساکت‌تر شدن سگ شما می‌شود.

عمل جراحی برای کاهش صدای حیوان خانگی

اگر شما سگ خود را از پناهگاه گرفته‌اید یا درباره‌ی تاریخچه‌ او اطلاعاتی ندارید، ممکن است متوجه نشوید که تارهای صوتی او قبلاً دچار جراحی شده است. این نوع جراحی شامل کوتاه کردن تارهای صوتی است تا صدای سگ را کاهش دهد.

سگ‌هایی که جراحی شدند هنوز هم می‌توانند پارس کنند، اما نمی‌توانند به صدای بلند این کار را انجام دهند. برخی افراد معتقدند که این روش برای کنترل صدای سگ‌های خانگی مناسب نیست، زیرا آموزش بهترین راه برای کنترل پارس آنهاست.

احتمال دیگر این است که سگ شما قبلاً آموزش دیده است که پارس نکند، یا اینکه در گذشته از قلاده‌ای استفاده می‌کرده که پارس او را کنترل می‌کرده است. به همین دلیل، سگ شما ممکن است عادت پارس کردن خود را از دست داده باشد.

متأسفانه، ممکن است توله‌ سگ شما در گذشته آسیب‌هایی را تجربه کرده و به همین دلیل دیگر از پارس کردن نمی‌ترسد. در چنین مواردی، با آموزش و صرف زمان، سگ شما می‌تواند بر ترس خود غلبه کند و دوباره مانند گذشته پارس کند.

منبع : پزشکت