گورکن عسلی در کجا یافت میشود؟ (2 نکته مهم)

کجا گورکن عسلی ببینیم؟

گورکن عسلی

یکی از
وحشی‌ترین حیوانات جهان است. در ادامه با
رضیم همراه باشید تا این جانور را بیشتر بشناسیم.

گورکن عسلی یکی از اعضای
خانواده راسوها است و اعضای دیگر این خانواده شامل
سمور، موش خرما، راسو، ولورین و گونه‌های دیگر گورکن می‌باشند. نام اصلی این
جانور “Honey Badger” است که در فارسی به آن
«گورکن عسلی» یا
«گورکن عسلخوار» می‌گویند.
دلیل این نامگذاری هم به سادگی روشن است: گورکن‌های عسلی عاشق عسل هستند و عسل غذای محبوب آن‌هاست!
هرچند که در واقع دلیل اصلی گورکن‌های عسلی برای پیدا کردن کندوی عسل، یافتن لارو این حشرات است که بعدتر بیشتر توضیح خواهیم داد.

گورکن عسلی

گورکن عسلی جانوری با جثه‌ای نسبتاً کوچک است؛ بدنش کشیده و پاهایش کوتاه است، اما این پاهای کوچک بسیار قوی هستند!
پنجه‌های گورکن عسلی قدرت زیادی دارند و برای دفاع از خود یا کندن زمین استفاده می‌شوند.
خز این جانور کوتاه و متراکم است؛ رنگ بدنش غالباً مشکی است و بخشی از بدنش خاکستری است که از بالای سرش شروع می‌شود و تا دم ادامه دارد.
گورکن‌های عسلی ظاهری شبیه راسوهای بدبو (Skunk) دارند و با آن‌ها خویشاوند هستند.
جالب است که گورکن‌های عسلی نیز توانایی تولید بوی بدی دارند، اما آن‌ها از این بو بیشتر برای مشخص کردن قلمرو استفاده می‌کنند
و به ندرت از آن برای دفاع بهره می‌برند. در صورتی که این اتفاق هم بیفتد، تأثیر بوی گورکن عسلی کمتر از راسو خواهد بود.

گورکن عسلی به هیچ وجه جانور آرامی نیست!

گورکن عسلی هرگز جانور آرام و مهربانی نیست! واقعاً باید بگوییم که کمتر جانوری به اندازه گورکن عسلی وحشی و پرخاشگر است!
او همیشه مبارزه‌ای را آغاز می‌کند که مطمئن باشد می‌تواند پیروز شود! این جانور یک مبارز قوی و شجاع است.
بدن و پوستش بسیار انعطاف‌پذیر است و اگر جانوری او را از گردن بگیرد، هنوز می‌تواند بچرخد و حریفش را گاز بگیرد!

جمجمه گورکن عسلی بسیار محکم است. دندان‌های تیز و قدرت گاز گرفتنی دارد که می‌تواند بسیار بالا باشد!
او حتی می‌تواند از بوی بدی که تولید می‌کند به عنوان یک روش دفاعی استفاده کند. حال اگر همه این ویژگی‌ها را در نظر بگیرید،
متوجه می‌شوید که این جانور کسی نیست که کسی بخواهد با او بجنگد یا او را عصبانی کند!
در بسیاری از مواقع، گورکن عسلی در مقابل حیواناتی مانند شیر یا مار کبری ایستاده و پیروز شده است!
این جانور از هیچ چیزی نمی‌ترسد و اغلب برای درگیری‌ها آمادگی کامل دارد.

تغذیه گورکن عسلی

غذای محبوب این جانور عسل است و به همین دلیل نام آن‌ها انتخاب شده‌است.
آن‌ها برای پیدا کردن عسل حتی از درختان هم بالا می‌روند. گورکن عسلی در شکار مار هم مهارت دارد و دیده شده که مارهای بزرگ تا یک و نیم متر را هم شکار کرده‌اند.
این حیوان حفار ماهری است و می‌تواند در عرض ده دقیقه تونل‌هایی در زمین سخت بزند.
او از این مهارت برای شکار جوندگان زیرزمینی مانند جربیل و سنجاب زمینی استفاده می‌کند.
همچنین آرواره‌های قوی این جانور به او امکان خوردن لاک‌پشت را نیز می‌دهد.
حشرات، قورباغه‌ها،

“““html

مارمولک‌ها، پستانداران کوچک، پرندگان و تخم پرندگان و غذاهای گیاهی مانند میوه‌ها و ریشه‌ها، از دیگر منابع غذایی این حیوان هستند.

هوش گورکن عسلی

گورکن‌های عسلی بسیار باهوش هستند. تعداد کمی از حیوانات خارج از خانواده میمون‌ها می‌توانند ابزار استفاده کنند و گورکن عسلی یکی از این حیوانات است که با روش‌های جالب از ابزارهای مختلف استفاده می‌کند. در یک برنامه تلویزیونی، نشان داده شده که یک گورکن عسلی در هند چطور یک تکه چوب را حرکت داده و روی آن می‌ایستد تا یک جوجه مرغ ماهیخوار را شکار کند. در فیلم دیگری که از مرکز بازپروری حیوانات در آفریقای جنوبی تهیه شده، دو گورکن عسلی نشان داده شدند که با استفاده از چوب، چنگک، گل‌ها و سنگ‌ها به صورت هوشمندانه‌ای از یک گودال خارج می‌شوند.

شجاعت گورکن عسلی

شجاعت و بی‌باکی گورکن‌های عسلی همچون دیگر خویشاوندانشان معروف است. وقتی فرار غیرممکن می‌شود، این حیوانات بدون ترس به مقابله با هر دشمنی می‌روند. آن‌ها بارها بزرگترین شکارچیان مانند شیرها را به عقب نشینی واداشته‌اند و حتی دیده شده که به شیرهای جوان حمله کرده و طعمه آنها را می‌دزدند. اگر حیوانات بزرگ دیگری مانند اسب یا گاومیش به لانه آن‌ها نزدیک شوند، به شدت مورد حمله قرار خواهند گرفت. استقامت این حیوان در هنگام درگیری بسیار بالاست و به قدری به نبرد ادامه می‌دهد که دشمن پشیمان شود. این شجاعت باعث شده است که شکارچیان از نزدیک شدن به گورکن عسلی اجتناب کنند، به طوری که فرضیه‌ای وجود دارد که رنگ توله‌های یوزپلنگ به خاطر گورکن عسلی تکامل یافته است تا شکارچیان را فراری دهد.

دارا بودن بوهایی شدید و بدبو که از غدد زیر دم تولید می‌شود، دندان‌های تیز و آرواره‌های قوی، پوست ضخیم و حالت تهاجمی، به گورکن عسلی لقب جنگجوی بدون رقیب را داده‌است. او می‌تواند در پوست نرمش بچرخد و این قابلیت به او اجازه می‌دهد حتی حیوانی که گردن او را گرفته گاز بگیرد. پوست این حیوان به قدری ضخیم است که نیش زنبور یا گاز درندگان به ندرت از آن عبور می‌کند. با این حال، اگر از کودکی در کنار انسان بزرگ شود، به حیوانی دست‌آموز، مهربان و فعال تبدیل می‌شود.

گورکن عسلی همه چیز خوار است

گورکن عسلی همه چیز خوار است و از هر دو نوع غذا یعنی گیاهی و گوشتی استفاده می‌کند. مهم‌ترین غذاهای مورد علاقه او شامل پستانداران کوچک، پرندگان، خزندگان، حشرات، جسد سایر حیوانات و میوه‌ها است. این حیوان بیشتر فعالیت‌های خود را در شب انجام می‌دهد و روزها را در تونل‌های زیرزمینی خود استراحت می‌کند، به همین دلیل مشاهده آن‌ها در طبیعت آسان نیست. گورکن عسلی لانه‌اش را در زیر زمین حفر می‌کند و این کار را با کمک پنجه‌های قوی خود انجام می‌دهد. تونل‌های ساخته شده معمولاً به اتاقکی زیرزمینی ختم می‌شود که محل استراحت اوست. او در لانه‌اش به شکل یک توپ جمع می‌شود تا از صورت و شکمش محافظت کند.

گورکن عسلی در خطر انقراض قرار دارد

گورکن‌های عسلی در وضعیت خوبی از نظر بقای خود نیستند. آن‌ها در حال حاضر در خطر انقراض هستند و دلیل این امر انسان‌ها هستند. انسان‌ها با تخریب محیط زیست و نابود کردن غذای اصلی این حیوانات، شرایط بقا برای آن‌ها را سخت کرده‌اند. همچنین، پرورش‌دهندگان زنبور عسل…

“`

سایت رضیم