۱۰ اختراعی که مدیون جنگ جهانی اول هستند
1- اختراع نوار بهداشتی
نوار بهداشتی یکی از اختراعاتی است که به دلیل جنگ جهانی اول به موفقیت رسید. قبل از جنگ، یک شرکت آمریکایی به نام کیمبرلی کلارک ماده‌ای به نام سلوکتون را ساخته بود. در سال ۱۹۱۴، ارنست مهلر و جیمز سی کیمبرلی از این شرکت، ترکیبی را که قدرت جذبش پنج برابر پنبه بود پیدا کردند. آنها این ماده را به آمریکا آوردند و ثبت کردند. بعد از این که آمریکا در سال ۱۹۱۷ وارد جنگ شد، شروع به تولید نوار بهداشتی برای پانسمان جراحی کردند. اما پرستارها به کاربردهای شخصی آن نیز پی بردند و همین باعث محبوبیت این محصول شد.
شرکت کیمبرلی کلارک بعد از پایان جنگ در سال ۱۹۱۸ با کاهش تقاضا روبرو شد، زیرا ارتش و صلیب سرخ دیگر به این محصول نیاز نداشتند. از این رو توانستند مازاد تولید را به فروش برسانند و بازار جدیدی برای نوار بهداشتی ایجاد کردند. پس از دو سال تحقیق، در سال ۱۹۲۰ این نوار بهداشتی که با نام کتکس (مخفف کتان و پارچه) شناخته می‌شد، به بازار عرضه شد. تولید این محصول در یک کارگاه کوچک چوبی در ایالت ویسکانسین انجام می‌شد و کمتر از دو سال بعد از پایان جنگ عرضه شد.
2- اختراع دستمال صورت
دستمال صورت زمانی اختراع شد که فروش نوار بهداشتی کمی دشوار بود. به دلیل این که خانم‌ها تمایلی نداشتند این محصول را از مردها بخرند، کیمبرلی کلارک از فروشگاه‌ها خواست تا به خانم‌ها اجازه دهند با استفاده از یک صندوق پول، محصولات را بخرند. با این کار فروش کتکس افزایش یافت، اما نه به اندازه‌ای که شرکت انتظار داشت. در اوایل دهه ۲۰۰۰، برت فورنس پیشنهادی برای تولید دستمال صورت نرم و صاف داد که بعد از آزمایش‌های زیاد، در سال ۱۹۲۴ با نام “کلینکس” به بازار آمد.
۳- اختراع لامپ خورشیدی
نیاز به لامپ خورشیدی در زمستان ۱۹۱۸ بیشتر احساس شد به طوری که برخی کودکان در برلین دچار راشیتیسم شدند. دکتری به نام کرت هالدشینسکی متوجه شد که بیمارانش رنگ‌پریده هستند و برای چهار نفر از آنها آزمایشی انجام داد. او این بچه‌ها را زیر نور لامپ جیوه‌ای قرار داد. بعد از مدتی متوجه شد که استخوان‌های این بچه‌ها قوی‌تر می‌شوند. وقتی خورشید آمد، او بچه‌ها را به زیر آفتاب برد و نتایج آزمایش نشان داد که نور خورشید می‌تواند به بهبود حال آنها کمک کند. ویتامین دی که با نور ماوراء بنفش در بدن تولید می‌شود برای ساختن استخوان‌ها ضروری است، و این نشانه‌های مثبت به دانشمندان در درمان بیماری‌ها کمک کرد.
۴- صرفه‌جویی در زمان نور روز
ایده تغییر ساعت به جلو در بهار و به عقب در پاییز وقتی که جنگ جهانی اول آغاز شد، مطرح شد و به اجرا درآمد.
“`html
این ایده جدید نبود. بنجامین فرانکلین در سال ۱۷۸۴ در نامه‌ای به یک روزنامه در پاریس این فکر را مطرح کرده بود. او گفت که در تابستان‌ها، شب‌ها قبل از خواب مردم، شمع‌ها مصرف می‌شدند و این کار بیهوده بود. همچنین در صبح، نور آفتاب وقتی مردم هنوز خواب بودند، به هدر می‌رفت.
در سال‌های ۱۸۹۵ در نیوزیلند و ۱۹۰۹ در انگلستان هم ایده‌های مشابه‌ای مطرح شده بود، اما هیچ نتیجه‌ای نداشت.
اما جنگ جهانی اول بود که باعث شد تغییر ساعت به طور رسمی انجام شود. به خاطر کمبود زغالسنگ، مقامات آلمانی اعلام کردند که ساعت‌ها باید یک ساعت جلو کشیده شوند تا از نور روز بیشتر استفاده شود. این اقدام برای صرفه‌جویی در مصرف زغالسنگ برای روشنایی و گرما آغاز شد و به سرعت به کشورهای دیگر نیز رسید.
بریتانیا سه هفته بعد در تاریخ ۲۱ می ۱۹۱۶ تغییر ساعت را آغاز کرد و بقیه کشورهای اروپایی نیز از آن پیروی کردند. در تاریخ ۱۹ مارس ۱۹۱۸، کنگره آمریکا مناطق زمانی مختلف را مشخص کرد و صرفه‌جویی در زمان نور روز از ۳۱ مارس تا پایان جنگ جهانی اول به طور رسمی آغاز شد.
پس از پایان جنگ، این سیاست کنار گذاشته شد، اما ایده آن باقی ماند و در نهایت دوباره به کار گرفته شد.
۵- اختراع چای کیسه‌ای
چای کیسه‌ای نه برای حل مشکلات جنگ، بلکه به خاطر راحتی ایجاد شد. گفته می‌شود اولین بار یک تاجر چای آمریکایی در سال ۱۹۰۸ چای را در کیسه‌های کوچک عرضه کرد. مشتری‌ها به طور اتفاقی یا عمدی این کیسه‌ها را در آب انداختند و نتیجه شناخته شده است.
یک شرکت آلمانی به نام تیکان این ایده را در زمان جنگ کپی کرده و چای را برای سربازان در کیسه‌های مشابه عرضه کرد. این چای‌ها به نام “بمب چای” شناخته شدند.
۶- اختراع ساعت مچی
ساعت‌های مچی به طور خاص برای جنگ جهانی اول اختراع نشدند، اما استفاده از آنها در میان مردان در زمان جنگ بسیار افزایش یافت. بعد از جنگ، ساعت‌های مچی به یک وسیله پرطرفدار تبدیل شدند.
تا اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم، مردانی که ساعت می‌خواستند و توان مالی داشتند، ساعت‌های خود را با زنجیر در جیبشان نگه می‌داشتند. اما زنان پیشگام بودند؛ الیزابت اول یک ساعت کوچک داشت که می‌توانست به بازویش ببندد.
اما با اهمیت پیدا کردن زمان در جنگ، مثلاً برای هماهنگی زمان شلیک توپخانه، تولیدکنندگان ساعاتی ساختند که استفاده از دو دست را امکان‌پذیر می‌کرد. خلبان‌ها هم نیاز به آزادی دست‌هایشان داشتند، بنابراین آنها ساعت‌های جیبی قدیمی را کنار گذاشتند.
در جنگ بوئر، شرکت مپین اند وب، ساعت مچی‌ای طراحی کرد که مورد استفاده قرار می‌گرفت و اثبات کرد که در نبرد امدورمان کارآمد است.
اما جنگ جهانی اول واقعاً بازار ساعت‌های مچی را گرما بخشید. در یکی از روش‌های جنگی انگلستان، زمان‌بندی خیلی مهم بود. در این روش، شلیک توپ قبل از حمله پیاده‌نظام انجام می‌شد. بنابراین اگر زمان‌بندی درست نبود، می‌توانست باعث تلفات در نیروهای خودی شود. فاصله‌ها نیز بیشتر از آن بود که بتوان به راحتی علامت داد و زمان هم محدود بود. ضمن اینکه نشان دادن علائم، امکان شناسایی از سوی دشمن را به همراه داشت.
“““html
آن را می‌دید. ساعت‌های مچی راه حل مناسبی بودند.
در گزارشی که در مجمع عمومی سالانه ۱۹۱۶ شرکت اچ ویلیامسون، که در کاونتری ساعت می‌ساخت، آمده است: “می‌گویند از هر چهار سرباز یک نفر ساعت مچی به دست می‌آورد و سه نفر دیگر هم مورد این ساعت را در اولین فرصت ممکن می‌خواهند.”
حتی یکی از ساعت‌های مچی لوکس امروز به جنگ جهانی اول برمی‌گردد. لوئیس کارتیه، ساعت‌ساز فرانسوی، در سال ۱۹۱۷ ساعت تانک کارتیه را طراحی کرد که شکل آن از تانک‌های رنو الهام گرفته شده بود.
۷- اختراع سوسیس گیاهی
شاید فکر کنید که سوسیس گیاهی (سویا) را یک عاشق طبیعت در دهه ۶۰ و احتمالا در کالیفرنیا اختراع کرده است. اما این کاملا اشتباه است. کنراد آدناور، نخستین صدر اعظم آلمان پس از جنگ جهانی دوم، سوسیس گیاهی را اختراع کرد.
در جنگ جهانی اول، وقتی که آلمان تحت محاصره انگلیسی‌ها بود، آدناور شهردار کلن بود و مردم در این شهر گرسنه بودند. او ذهن خلاق و همچنین ایده‌ای داشت که به دنبال روشی برای جایگزینی مواد غذایی کمیاب مانند گوشت با مواد در دسترس بگردد.
او این کار را با استفاده از ترکیبی از آرد برنج، جو و ذرت به جای گندم برای تهیه نان آغاز کرد. این روش تا زمانی که رومانی وارد جنگ شد، مفید بود اما پس از آن عرضه آرد ذرت قطع شد.
بعد از تجربیاتش در تهیه نان، او به دنبال ساخت سوسیس جدیدی رفت و سویا را به عنوان ماده اصلی سوسیس بدون گوشت انتخاب کرد. این محصول به “سوسیس صلح” معروف شد. آدناور سعی کرد این سوسیس را در دفتر ثبت اختراع آلمان به ثبت برساند اما قانون آن زمان اجازه نداد چون به گفته قوانین آلمان، سوسیس بدون گوشت سوسیس محسوب نمی‌شود.
به جالبی، او در بریتانیا، دشمن آن زمان آلمان، شانس بیشتری داشت. جرج پنجم در ۲۶ ژوئن ۱۹۱۸ سوسیس گیاهی را به ثبت رساند.
آدناور بعداً اختراعات دیگری از جمله دستگاه الکتریکی برای کشتن حشرات، ابزاری دوار برای کنار زدن مردم در خیابان و چراغی که در توستر می‌رود را طراحی کرد، اما هیچ‌کدام به تولید نرسیدند. سوسیس گیاهی همچنان ماندگارترین اختراع اوست.
گیاه‌خواران در سرتاسر دنیا باید به خاطر این اختراع به صدراعظم فراموش شده آلمان، نوشیدنی‌های خود را بالا ببرند. او باعث شد که غذاهای آنها لذیذتر شود.
۸- اختراع زیپ
اختراع زیپ از اواسط قرن نوزدهم آغاز شد. قبل از آن، افراد زیادی روی ترکیب قلاب و گیره کار می‌کردند تا روشی مناسب برای جلوگیری از نفوذ سرما پیدا کنند.
اما گیدئون سندباک، یک سوئدی-آمریکایی، بالاخره راه درست را پیدا کرد. او رئیس بخش طراحی شرکت یونیورسال فسنر بود و “وصل‌کننده بدون قلاب” را با یک سرخورنده اختراع کرد که دو سری دندانه را به هم قفل می‌کرد.
ارتش آمریکا، به ویژه نیروی دریایی، آن را در طراحی یونیفرم‌ها و چکمه‌های خود به کار برد. بعد از جنگ، شهروندان نیز از آن استفاده کردند.
۹- اختراع فولاد ضد زنگ
اختراع فولاد ضد زنگ را مدیون هری بیرلی هستیم که اهل شفیلد است. در آرشیو شفیلد آمده: “در سال ۱۹۱۳، هری بیرلی، اهالی شفیلد، یک محصولی را که همه به نام ‘فولاد ضد زنگ’ می‌شناسند اختراع کرد. این محصول، صنعت فلزکاری را دگرگون کرد و یکی از اجزای مهم دنیای مدرن شد.”
ارتش بریتانیا به دنبال فلز بهتری برای اسلحه‌های خود بود. مشکل این بود که اصطکاک و گرمای ناشی از شلیک‌های متعدد لوله‌های سلاح‌ها را دچار مشکل می‌کرد.
“`
از بیرلی، که در آن زمان در شرکتی در شهر شفیلد به عنوان متخصص متالوژی فعالیت می‌کرد، خواسته شد که آلیاژهای مقاوم‌تری را شناسایی کند. او تصمیم گرفت که کروم را به فولاد اضافه کند و طبق افسانه‌ها، برخی از آزمایش‌هایی که با شکست مواجه شده بودند را دور انداخت. به طور واقعی، آنها را در تپه‌ای از زباله‌ها ریختند. اما بیرلی کمی بعد متوجه شد که نمونه‌های دور ریخته شده در حیاط زنگ نزده‌اند.
او راز فولاد ضد زنگ را کشف کرده بود. در زمان جنگ جهانی اول، از این فولاد در برخی از جدیدترین موتورهای هواپیما استفاده شد، اما موفقیت واقعی‌اش را در تولید چاقو، قاشق، چنگال و تجهیزات طبی بسیار زیادی که بیمارستان‌ها به آن وابسته هستند به دست آورد.
۱۰- ارتباط با خلبان
قبل از جنگ جهانی اول، ارتباط با خلبان‌ها ممکن نبود و آنها هیچ وسیله‌ای برای گفتگو با یکدیگر یا با افراد روی زمین نداشتند.
در شروع جنگ، ارتش‌ها از کابل‌ها به عنوان وسیله ارتباط استفاده می‌کردند، اما خیلی وقت‌ها توپ‌ها و تانک‌ها این کابل‌ها را قطع می‌کردند. آلمانی‌ها همچنین روش‌هایی برای قطع کابل‌های ارتباطی بریتانیایی پیدا کرده بودند. روش‌های دیگر ارتباطی که استفاده می‌شد، شامل دونده‌ها، پرچم‌ها، کبوترهای پیام‌رسان، لامپ‌ها و سوارکاران بود اما این‌ها کافی نبودند. خلبان‌ها باید با اشاره و فریاد با هم ارتباط برقرار می‌کردند. نیاز به یک راه حل وجود داشت و بی‌سیم می‌توانست مشکل را حل کند.
تکنولوژی رادیو وجود داشت اما باید بهبود می‌یافت و براساس گفته کیث تروور، متخصص در این حوزه، این پیشرفت در جنگ جهانی اول در بروکلندز و بعدها در بیگینگ‌هیل اتفاق افتاد.
در پایان سال ۱۹۱۶، مراحل مهمی در پیشرفت این فناوری برداشته شده بود. تروور در کتاب خود می‌نویسد: “صدای بلند موتور هواپیما در پس‌زمینه، تلاش‌های اولیه برای نصب تلفن‌های رادیویی در هواپیما را با چالش مواجه کرده بود. این مشکل بعدها با کلاهی که میکروفون و گوشی در آن طراحی شده بود که بیشتر صدا را کاهش می‌داد، حل شد.”
تهیه و گردآوری در مجله رضیم
