بیماری‌های جنسی یا STDs (اس تی دی‌ها)
بیماری‌های جنسی یا STDs به بیماری‌هایی گفته می‌شود که از طریق تماس جنسی بین دو نفر منتقل می‌شوند. این تماس ممکن است شامل تنوعی از نواحی مانند ژنیتال، مقعد، دهان یا حلق باشد. این بیماری‌ها ممکن است به وسیله‌های مانند ویروس، باکتری یا انگل منتقل شوند. این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند به پوست، مخاط، واژن، رکتوم، حالب، سروییکس، چشم، دهان و حلق آسیب برسانند. اگر کسی دچار ترشحات غیرمعمول، بو دار، خارش، سوزش، مشکل در ادرار، درد هنگام رابطه، یا زخم در نواحی تناسلی شود، ممکن است به عفونت مبتلا شده باشد و باید به پزشک مراجعه کند. لطفاً تا انتها با رضیم همراه باشید.
آیا می‌دانید STDs چیست؟ (بیماری جنسی که به‌راحتی منتقل می‌شود)
بیماری‌های جنسی یا STDs به بیماری‌هایی اشاره دارد که به واسطه تماس جنسی از شخصی به شخص دیگر منتقل می‌شوند. این بیماری‌ها می‌توانند به وسیله ویروس، باکتری یا انگل به وجود آیند و می‌توانند به نواحی مختلف بدن از جمله پوست، مخاط، واژن، رکتوم، حالب، سروییکس، چشم، دهان و حلق آسیب برسانند. علائم مانند ترشحات غیرمعمول، خارش، سوزش، مشکل در ادرار، درد حین رابطه و زخم در نواحی تناسلی ممکن است نشان‌دهنده عفونت باشد و فرد باید به پزشک مراجعه کند.
• احتمال ابتلای خانم‌ها به STD بیشتر است.
• برخی از STDها ممکن است باعث سرطان سرویکس شوند.
• انتقال STD از مادر به بچه، قبل یا هنگام زایمان نیز ممکن است.
• همچنین، داشتن STD (غیر از ایدز) ممکن است خطر ابتلا به ایدز را افزایش دهد.
حداقل ۵ نکته کلیدی درباره STDها در آمریکا
• STDها در هر دو جنس و در تمامی رده‌های اقتصادی و تحصیلی وجود دارند و بیشتر در میان نوجوانان و جوانان زیر ۲۵ سال شایع هستند. تقریباً دو سوم تمامی موارد STD در گروه سنی زیر ۲۵ سال رخ می‌دهد.
• افزایش موارد STD نتیجه تغییر رفتارهای جنسی در قرن‌های اخیر است. افراد زودتر به روابط جنسی می‌پردازند و تاخیری در ازدواج دارند و همچنین آمار طلاق نیز بالا رفته است.
• در بسیاری از موارد، STD علامتی ندارد (به‌ویژه در خانم‌ها)، که ممکن است بعداً به مشکلات بزرگتری منجر شود. بنابراین پزشکان تست‌های غربالگری را برای افرادی که چند شریک جنسی دارند، تجویز می‌کنند.
• خانم‌ها در معرض خطر بیشتری از عفونت هستند و ممکن است بیماری در حالت بدون علامت پیشرفت کند و عوارض جدی‌تری ایجاد کند، که برخی از این عفونت‌ها می‌تواند در هنگام بارداری یا بلافاصله بعد از زایمان به بچه منتقل شود، و در برخی موارد می‌تواند عوارضی مانند ناتوانی یا حتی مرگ را به همراه داشته باشد.
• تشخیص زودهنگام بیماری‌ها، امکان درمان آسان‌تر را فراهم می‌کند و برخی از STDها همچنین شانس ابتلا به ایدز را افزایش می‌دهند.
چگونه می‌توانیم از بیماری‌های جنسی پیشگیری کنیم؟
• راه‌های کم کردن خطر ابتلا به STD عبارتند از:
• داشتن رابطه جنسی با فردی که آلوده نیست.
• استفاده منظم و درست از کاندوم.
• استفاده از سرنگ‌های تمیز هنگام تزریق.
• پیشگیری و کنترل STDها باعث کاهش خطر ابتلا به عفونت HIV و سایر STDها می‌شود.
• تاخیر در اولین رابطه جنسی به ویژه برای افراد جوان‌تر که در ابتدا احتمال ابتلا به STD را افزایش می‌دهد.
شخصی که از نظر جنسی فعال است باید
• به‌طور مرتب برای بیماری‌های STD بررسی شود، حتی اگر علائمی نداشته باشد، به ویژه اگر با شریک جنسی متعددی در ارتباط باشد.
“`html
جدید.
• باید علائم بیماری‌های مقاربتی (STD) را بشناسید و به محض دیدن کوچک‌ترین علامتی، به مراکز درمانی مراجعه کنید.
• از داشتن رابطه جنسی در زمان قاعدگی پرهیز کنید، چون خانم‌هایی که HIV دارند بیشتر عفونی می‌شوند و افراد بدون عفونت HIV نیز بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت هستند.
• از تماس‌های مقعدی پرهیز کنید و اگر ناچار به انجام این کار هستید، از کاندوم استفاده کنید.
• از دوش واژینال خودداری کنید، زیرا برخی از باکتری‌ها می‌توانند به واژن منتقل شوند و خطر ابتلا به STD را افزایش می‌دهند.
چگونه می‌توانیم از بیماری‌های آمیزشی پیشگیری کنیم؟
• برای کاهش خطر ابتلا به STD، روش‌های زیر مفید هستند:
• داشتن رابطه جنسی با فردی که عفونی نیست
• استفاده صحیح و مداوم از کاندوم در آقایان
• استفاده از سرنگ‌های تمیز برای تزریق.
پیشگیری و کنترل بیماری‌های STD برای کاهش خطر ابتلا به عفونت HIV و کاهش خطر ابتلا به STD
• تا جایی که ممکن است، اولین رابطه جنسی خود را به تأخیر بیندازید. افراد جوان‌تر که برای اولین بار دست به این عمل می‌زنند، بیشتر مستعد ابتلا به STD هستند.
شخصی که از نظر جنسی فعال است باید:
• به طور منظم برای بیماری‌های STD چک شود، حتی اگر علامتی نداشته باشد و به‌خصوص اگر با یک شریک جدید رابطه داشته باشد.
• علائم STD را بشناسد و در صورت بروز کوچک‌ترین علامتی، به مراکز درمانی مراجعه کند.
• از داشتن رابطه جنسی در زمان قاعدگی پرهیز کند، چرا که خانم‌های مبتلا به HIV بیشتر عفونی و افراد بدون عفونت HIV بیشتر در معرض خطر عفونت هستند. در صورت انجام این کار، حتماً از کاندوم استفاده شود.
• از دوش واژینال خودداری کند، زیرا این کار می‌تواند باکتری‌ها را به واژن وارد کند و خطر ابتلا به STD را افزایش دهد. متأسفانه، یکی از مشکلاتی که هم‌اکنون جامعه ایرانی را تهدید می‌کند، گسترش بیماری‌های جنسی به‌ویژه در میان جوانان است. این معضل می‌تواند آینده جوانان را تحت تأثیر قرار دهد.
کارشناسان معتقدند که افزایش سن ازدواج، بیکاری، بالارفتن آمار طلاق، عدم آموزش‌های کافی به جوانان و وجود تابوها در بیان عوارض روابط جنسی خارج از چارچوب، از دلایل اصلی گسترش این بیماری‌ها در جامعه است. به همین دلیل، توجه به وضعیت جوانان ایرانی از همیشه ضروری تر به نظر می‌رسد و مسؤولان باید به دنبال راه حل‌های اساسی برای این مشکلات باشند تا استعدادهای جوانان به هدر نرود. باید از همین حالا به فکر آینده بود.
بیماری‌هایی که از طریق مقاربت جنسی منتقل می‌شوند چه هستند؟
بیماری‌هایی که از طریق مقاربت جنسی منتقل می‌شوند (که به اختصار به آنها STDs می‌گویند) بیماری‌هایی هستند که از طریق تماس فیزیکی جنسی وارد بدن می‌شوند. این بیماری‌ها می‌توانند ناشی از ویروس‌ها، باکتری‌ها یا انگل‌ها باشند. این بیماری‌ها همچنین با نام «عفونت‌های منتقل‌شده از طریق مقاربت جنسی» (STIs) یا نام قدیمی‌تر «بیماری‌های مقاربتی» (VD) شناخته می‌شوند. حداقل ۲۵ نوع بیماری وجود دارد که از طریق مقاربت جنسی منتقل می‌شوند. ویژگی مشترک این بیماری‌ها این است که همه آنها از طریق تماس جنسی، از جمله واژن، مقعد و دهان منتقل می‌شوند. اینجا فقط به شایع‌ترین این بیماری‌ها پرداخته شده و این لیست کامل نیست. در جای دیگری نیز توضیحاتی درباره انتقال «ویروس نقص ایمنی انسان» (HIV) خواهیم داشت.
چگونه می‌توانید متوجه شوید که به این بیماری‌ها مبتلا شده‌اید؟
هر کسی که از نظر جنسی فعال باشد در معرض خطر ابتلا به این نوع بیماری‌ها قرار دارد. برخی از این بیماری‌ها علائمی دارند، مانند ترشحات از اندام‌های تناسلی، درد هنگام ادرار کردن و تورم یا متورم شدن اندام تناسلی. بسیاری از این بیماری‌ها…
“`
بسیاری از افراد ممکن است مبتلا به بیماری‌های مقاربتی مانند کلامیدیا (Chlamydia) شوند و این بیماری‌ها اغلب بدون علامت هستند. بنابراین اگر فکر می‌کنید ممکن است در معرض خطر هستید، بهتر است که یک معاینه جنسی انجام دهید تا بتوانید این بیماری‌ها را تشخیص دهید. گاهی اوقات زمان زیادی می‌گذرد قبل از اینکه نشانه‌های این بیماری‌ها ظاهر شوند و در طی این زمان ممکن است شما عفونت خود را به دیگران منتقل کنید. به همین خاطر، مهم است که بررسی شوید و آزمایش دهید. اگر شما با فردی رابطه جنسی دارید و مشخص شده که به چنین بیماری‌هایی مبتلا هستید، این بدان معنا نیست که فرد مقابل شما الزاما فرد بدی است. علامت‌های این بیماری‌ها اغلب مدت‌ها بعد از انتقال بروز می‌کنند.
چگونه می‌توانید از ابتلا به این بیماری‌ها پیشگیری کنید؟
شما می‌توانید با استفاده از کاندوم و وسایل مشابه در هنگام رابطه جنسی، خطر ابتلا به این بیماری‌ها را کاهش دهید و همچنین خودتان و شریک‌تان را برای این بیماری‌ها معاینه کنید. هر چه شما با افراد بیشتری رابطه جنسی داشته باشید، خطر ابتلا به بیماری افزایش می‌یابد. روش‌های دیگر برای کاهش خطر شامل استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی دهانی، تمیز کردن وسایل جنسی بعد از استفاده، شستن دست‌ها بعد از رابطه جنسی و مراقبت از بهداشت نواحی تناسلی می‌باشد.
چرا باید بدانید که آیا به این بیماری‌ها مبتلا هستید؟
بسیاری از بیماری‌های مقاربتی بسیار مسری هستند و می‌توانند عوارض بلندمدتی مانند نازایی داشته باشند. بسیاری از این بیماری‌ها از طریق فرد مبتلا به شریکش در حین رابطه جنسی منتقل می‌شوند و برخی از آنها می‌توانند از مادر به نوزاد منتقل شوند. همچنین، بیماری‌های مقاربتی می‌توانند انتقال ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) را تسریع کنند.
راهنمایی در مورد بیماری‌هایی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شوند
واژینوزیس میکروبی (Bacterial Vaginosis – BV) به صورت دقیق یک بیماری مقاربتی نیست زیرا از طریق رابطه جنسی منتقل نمی‌شود، اما رابطه جنسی می‌تواند این بیماری را تشدید کند و بیشتر در زنانی که فعال جنسی هستند مشاهده می‌شود. عامل این بیماری اختلال در توازن باکتری‌های طبیعی در واژن زنان است و آن‌طور که به نظر می‌رسد چندان خطرناک نیست، اما می‌تواند به ترشح غیرطبیعی و بوی نامطبوع منجر شود. دلیل دقیق بروز این بیماری مشخص نیست، اما یکی از نظریات این است که ترکیبات موجود در مایع منی مرد ممکن است بر روی محیط اسیدی باکتری‌های واژن تاثیر بگذارد. همچنین، استفاده از دیافراگم به عنوان وسیله پیشگیری توسط زنان نیز ممکن است یکی از عوامل باشد. در اینجا باید توجه داشته باشید که یک زن نمی‌تواند این بیماری را به مرد منتقل کند، اما نیاز است که زن تحت درمان قرار گیرد؛ زیرا این بیماری می‌تواند به رحم برود و عفونت‌های جدی‌تری ایجاد کند. درمان این بیماری با استفاده از کرم واژینال و آنتی بیوتیک انجام می‌شود.
بالانیتیس (Balanitis) معمولاً به عنوان یکی از عوارض عفونت‌ها و نه لزوماً به عنوان یک عفونت مستقل شناخته می‌شود. به عبارت دقیق‌تر، این بیماری یک بیماری مقاربتی نیست، بلکه بیشتر به عنوان عارضه‌ای از فعالیت جنسی شناخته می‌شود. تنها مردان به این بیماری مبتلا می‌شوند و معمولاً خود را به صورت ورم سر آلت تناسلی مرد نشان می‌دهد. این بیماری بیشتر در مردانی که ختنه نشده‌اند رایج است. علل بروز این بیماری می‌تواند کمبود بهداشت، تحریک ناشی از کاندوم یا وسایل ضد بارداری، استفاده از برخی از محصولات آرایشی معطر و عدم تمیزی زیر پوست ختنه‌گاه باشد. درمان آن معمولاً شامل استفاده از کرم برای کاهش التهاب و در صورت لزوم آنتی بیوتیک است.
کلامیدیا (Chlamydia) رایج‌ترین بیماری مقاربتی قابل درمان است. اگر این بیماری درمان نشود، می‌تواند مشکلات جدی‌تری در مراحل بعدی زندگی ایجاد کند. کلامیدیا باعث عفونت در دهانه رحم (cervix) می‌شود.
“`html
زنان دچار بیماری‌هایی مانند عفونت‌های مجرای ادراری می‌شوند. مجرای خروجی مثانه (مجرای ادرار)، مقعد و چشمان در زنان و مردان می‌توانند به این عفونت مبتلا شوند. عوارض این عفونت ممکن است در هر زمانی بروز کند و اغلب، بین یک تا سه هفته پس از ابتلا به بیماری نمایان می‌شود. البته، در برخی موارد، عوارض ممکن است برای مدتی طولانی هیچ نشانه‌ای نداشته باشند. برای اطلاعات بیشتر درباره کلامیدیا، ادامه مطلب را مطالعه کنید.
شپش ناحیه تناسلی (شپش‌های خرچنگ یا Pubic Lice) انگل‌های کوچکی هستند که به شکل خرچنگ دیده می‌شوند و در میان موها زندگی کنند و از خون تغذیه می‌کنند. این شپش‌ها بیشتر در موهای ناحیه تناسلی زندگی می‌کنند، اما ممکن است در موهای زیر بغل و حتی روی صورت و ابروها نیز یافت شوند. این انگل‌ها می‌توانند خارج از بدن هم زنده بمانند، بنابراین ممکن است در لباس، ملافه یا حوله‌ها نیز وجود داشته باشند. شما ممکن است بدون اینکه بدانید، این شپش‌ها را حمل کنید و بعد از دو تا سه هفته دچار خارش شوید. این نوع شپش معمولاً از طریق تماس فیزیکی در حین مقاربت جنسی منتقل می‌شود، اما ممکن است با استفاده از لباس، حوله یا ملافه‌هایی که شخص مبتلا استفاده کرده، نیز منتقل شود.
برای جلوگیری از سرایت این انگل به خودتان، روش موثری وجود ندارد، اما می‌توانید با شستشوی لباس‌ها، حوله‌ها و ملافه‌ها با آب داغ از سرایت آن به دیگران جلوگیری کنید. همچنین می‌توانید از محلول‌های ضدعفونی مخصوصی که از داروخانه تهیه می‌شود، استفاده کنید تا این انگل‌ها را از بین ببرید. لازم به ذکر است که تراشیدن موی ناحیه تناسلی به تنهایی انگل‌ها را از بین نمی‌برد.
اپیدیمیتیس (Epididymitis) به التهاب اپیدیدیم، که یک مجموعه از لوله‌ها است که در بالای بیضه‌ها قرار دارد و اسپرم تولید شده را ذخیره می‌کند، اشاره دارد. این وضعیت همیشه نتیجه بیماری‌های مقاربتی نیست، اما اگر اینطور باشد، معمولاً ناشی از وجود کلامیدیا یا گانوریا (Gonorrhoea) است. عوارض این بیماری به شکل تورم دردناک بیضه‌ها و کیسه بیضه‌ها (scrotum) بروز می‌کند. بهترین راه برای جلوگیری از این بیماری استفاده از کاندوم در حین مقاربت جنسی است که می‌تواند از انتقال کلامیدیا و گانوریا جلوگیری کند. اپیدیمیتیس به خودی خود منتقل نمی‌شود، اما عفونت‌هایی که موجب آن شده‌اند، قابل انتقال هستند. درمان این بیماری معمولاً با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها برای مبارزه با عفونت‌هایی که باعث آن شده، انجام می‌شود.
تب خال ناحیه تناسلی (Genital herpes) ناشی از ویروسی به نام هرپیس سیمپلکس (herpes simplex) است. این ویروس می‌تواند بر روی دهان، ناحیه تناسلی، پوست اطراف مقعد و حتی انگشتان تأثیر بگذارد. بعد از اولین بار شیوع تب خال، این ویروس می‌تواند در بافت‌های عصبی پنهان بماند و در حالت عادی غیر قابل تشخیص باشد. عوارض نخستین عفونت معمولاً بین یک تا ۲۶ روز پس از در معرض این بیماری قرار گرفتن ظاهر می‌شود و حدود دو تا سه هفته ادامه دارد. چه مردان و چه زنان ممکن است یک یا چند نوع از این عوارض را تجربه کنند، از جمله احساس خارش یا سوزش در ناحیه تناسلی یا اطراف مقعد، تاول‌های کوچک آبدار که ممکن است بترکند و زخم‌های دردناک به‌جا بگذارند، درد هنگام ادرار به‌خصوص اگر ادرار از روی زخم‌ها عبور کند، علائمی مشابه بیماری آنفلوانزا، کمردرد، سردرد، ورم غدد و تب.
زگیل ناحیه تناسلی (Genital warts) تومورهای گوشتی کوچکی هستند که ممکن است در هر جایی از ناحیه تناسلی مرد یا زن به وجود بیایند. این بیماری ناشی از ویروسی به نام «ویروس پاپیلوما انسان» (Human Papilloma Virus – HPV) می‌باشد. زگیل‌ها می‌توانند روی آلات تناسلی یا بخش‌های مختلف بدن، مانند دست‌ها نیز رشد کنند. بعد از اینکه ویروس زگیل ناحیه تناسلی به شما منتقل شد، معمولاً بین یک تا سه ماه طول می‌کشد تا این زگیل‌ها روی ناحیه تناسلی ظاهر شوند. شما یا شریک‌تان ممکن است متوجه ظهور تکه‌های کوچک سفید یا صورتی یا تکه‌های بزرگ‌تر شبیه کلم در ناحیه تناسلی شوید.
زگیل‌ها معمولاً در اطراف ورودی واژن، آلت تناسلی، پوست بیضه و مقعد ظاهر می‌شوند و می‌توانند به‌صورت انفرادی یا گروهی رشد کنند. این زگیل‌ها می‌توانند باعث خارش شوند، اما عموماً بدون درد هستند و معمولاً هیچ عارضه‌ی دیگری ندارند و ممکن است به‌سختی دیده شوند. اگر زنی زگیل در ورودی رحم داشته باشد، ممکن است منجر به خونریزی جزئی شود و در موارد نادر، ممکن است مایعی رنگی از ناحیه واژن ترشح کند. برای اطلاعات بیشتر درباره زگیل‌ها، ادامه مطلب را بخوانید.
“““html
ناحیه تناسلی اطلاعات بیشتری بدست آورید.
گانوريا (Gonorrhoea) یک نوع عفونت میکروبی است که معمولاً از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. این بیماری می‌تواند باعث عفونت‌هایی در نقاط مختلف بدن مانند رحم، مثانه، مقعد و گلو شود. عوارض این بیماری ممکن است بین ۱ تا ۱۴ روز پس از ابتلا ظاهر شوند. برخی افراد ممکن است به این بیماری مبتلا شوند و هیچ علامتی نداشته باشند. معمولاً در مردان تشخیص این عوارض رایج‌تر است. درباره گانوریا اطلاعات بیشتری بدست آورید.
عفونت های دستگاه گوارشی (Gut Infections) نیز ممکن است در حین رابطه جنسی منتقل شوند. دو مورد رایج از این عفونت‌ها عبارتند از «اَمُویی بیاسیس» (Amoebiasis) و «جیاردیاسیس» (Giardiasis). این عفونت‌ها میکروبی بوده و می‌توانند باعث اسهال و درد شدید شکم شوند. این عفونت‌ها می‌توانند بین دو نفر منتقل شوند، به خصوص اگر یکی از افراد به این عفونت‌ها مبتلا باشد و در حین رابطه جنسی با مدفوع یا مقعد تماس داشته باشند. استفاده از وسایلی مانند کاندوم و همچنین دستکش‌های پلاستیکی کمک می‌کند تا از انتشار این بیماری جلوگیری شود. وسایلی که برای تحریک جنسی استفاده می‌شوند باید پس از مصرف شسته شوند و نیز دست‌ها باید پس از تماس با مدفوع به خوبی شسته شوند. درمان‌هایی که برای رفع اسهال وجود دارند، برای درمان بسیاری از این عفونت‌ها کافی هستند، اما احتمال دارد که استفاده از داروهای آنتی بیوتیک نیز مورد نیاز باشد.
هپاتیس (Hepatitis) باعث تورم کبد می‌شود. انواع مختلفی از هپاتیس وجود دارد، که شایع‌ترین آنها هپاتیس A، B و C هستند. هر یک از این ویروس‌ها به شکل متفاوتی عمل می‌کنند. هپاتیس ممکن است به دلیل مصرف الکل یا مواد مخدر نیز بروز کند، اما بیشتر اوقات ناشی از عفونت ویروسی است. درباره هپاتیس اطلاعات بیشتری بدست آورید.
مولاسکوم (Molluscum) یک بیماری پوستی است که توسط ویروسی به نام «مولاسکوم کانتاجیوسویم» ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً به صورت ضایعات کوچکی بر روی پوست بروز می‌کند و ممکن است برای مدت کوتاهی تا چند سال باقی بماند. ضایعات مولاسکوم معمولاً به شکل برجستگی‌های مروارید مانند روی ران، کفل، اندام تناسلی و sometimes صورت ظاهر می‌شوند. این بیماری از طریق تماس فیزیکی در حین رابطه جنسی یا تماس با پوست فرد مبتلا منتقل می‌شود. برای جلوگیری از انتقال این بیماری، استفاده از کاندوم و پرهیز از تماس پوست با فرد مبتلا و همچنین عدم برقراری رابطه جنسی با چنین فردی تا زمانی که درمان نشود، توصیه می‌شود. اکثر مواقع مولاسکوم به خودی خود و بدون درمان از بین می‌رود، اما می‌توان آنها را خشک کرد یا با استفاده از مواد شیمیایی درمان کرد.
یوره ثرایتیس غیر مشخص (Non-Specific Urethritis – NSU) به معنی تورم مجرای خروجی مثانه مردانه است. این تورم ناشی از انواع مختلف عفونت‌ها است که شایع‌ترین آنها کلامیدیا می‌باشد. یوره ثرایتیس غیر مشخص ممکن است برای ماه‌ها، و حتی برای سال‌ها در یک فرد وجود داشته باشد. علائم این عارضه شامل درد یا سوزش هنگام ادرار کردن، ترشح مایع سفید یا شیری از نوک آلت تناسلی مرد که معمولاً در صبح بیشتر است و همچنین احساس نیاز مکرر به ادرار کردن می‌باشد. معمولاً ممکن است هیچ علامتی وجود نداشته باشد، اما این به این معنا نیست که این عفونت نمی‌تواند به شریک جنسی منتقل شود. درباره عوارض یوره ثرایتیس غیر مشخص اطلاعات بیشتری بدست آورید.
جَرب (Scabies) ناشی از کرم‌های انگلی است که به زیر پوست می‌روند و باعث خارش می‌شوند. این کرم‌ها بسیار کوچکند و معمولاً قابل مشاهده نیستند و بسیاری از افراد نمی‌دانند که آنها را با خود حمل می‌کنند. خارش به طور معمول ۲ تا ۶ هفته پس از ابتلا به این病 شروع می‌شود. علائم این بیماری شامل خطوط قرمز زیر پوست دست‌ها، کفل و ناحیه تناسلی می‌باشد. شایع‌ترین روش انتقال این بیماری از طریق تماس فیزیکی در حین رابطه جنسی است، هرچند که ممکن است با استفاده مشترک از حوله یا لباس فرد مبتلا نیز منتقل شود، با این حال این روش انتقال کمتر رایج است. روش موثری برای جلوگیری از انتقال این بیماری وجود ندارد، اما می‌توانید با شستن لباس‌ها و ملحفه‌های خود در آب داغ، به کاهش احتمال انتقال کمک کنید.
“““html
برای جلوگیری از سرایت این بیماری به دیگران، می‌توانید از مایعات ضدعفونی که در داروخانه‌ها موجود است استفاده کنید و آنها را بر روی بدن خود بمالید تا این انگل‌ها از بین بروند.
سفلیس (Syphilis) یک عفونت شایع در بریتانیا نیست، اما در برخی کشورهای دیگر رایج‌تر است. این بیماری از نوع عفونت‌های باکتریایی است که بیشتر از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود، ولی ممکن است از مادر به نوزاد نیز سرایت کند. علائم و عوارض این بیماری در مردان و زنان مشابه است و ممکن است به راحتی قابل شناسایی نباشد. از زمان تماس جنسی با فرد مبتلا تا ظهور علائم ممکن است تا سه ماه طول بکشد. سفلیس دارای چندین مرحله است و مراحل اول و دوم آن بسیار مسری هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد سفلیس، مطالعه کنید.
برفک (Thrush) که به آن کندیاسیس (Candiasis) نیز گفته می‌شود، نوعی عفونت قارچی است که معمولاً به دلیل تکثیر بیش از حد قارچی به نام «کاندیدا» ایجاد می‌شود. این قارچ به طور طبیعی بر روی پوست زندگی می‌کند و باکتری‌های بی‌ضرر دیگری آن را کنترل می‌کنند. اگر این قارچ رشد کند، می‌تواند باعث خارش، تورم، زخم و ترشحات در مردان و زنان شود. برخی از زنان ممکن است هنگام دفع ادرار ترشحات غلیظ و سفیدی را تجربه کنند. مردان نیز ممکن است ترشحاتی از آلت تناسلی خود داشته باشند و برایشان دشوار باشد که پوست ختنه‌گاه را عقب بزنند. برفک می‌تواند از راه رابطه جنسی با فرد مبتلا منتقل شود، همچنین پوشیدن لباس‌های تنگ یا استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها نیز می‌تواند باعث بروز آن شود. در بسیاری از موارد علت وقوع آن مشخص نیست، اما می‌توان با استفاده از کاندوم در حین رابطه جنسی از سرایت آن جلوگیری کرد و شست‌وشوی مرتب زیر پوست ختنه‌گاه نیز کمک‌کننده است. درمان برفک شامل استفاده از داروهای ضد قارچی است. این بیماری می‌تواند به‌خصوص در زنان عود کند.
تراکومانوس واژینوسیس (Trichomonas Vaginosis) که به اختصار به آن تریش (Trich) می‌گویند، در اثر یک پارازیت ایجاد می‌شود که در واژن زنان و مجرای خروجی مثانه مردان یافت می‌شود. در اکثر موارد، عارضه خاصی ندارد، اما اگر بروز کند، در مردان ممکن است به شکل درد هنگام ادرار یا انزال و در زنان به صورت زخم‌هایی در حین رابطه جنسی و دفع ادرار و همچنین تورم ناحیه بیرونی واژن دیده شود. این بیماری معمولاً از طریق رابطه جنسی با فرد مبتلا منتقل می‌شود. درمان آن شامل مصرف آنتی‌بیوتیک است و در صورت درمان دوباره عود نمی‌کند.
اکثر اطلاعاتی که در اینجا آمده عمومی است و به هیچ کشور خاصی ارتباط ندارد، اما برخی بخش‌ها مانند بخش‌های مربوط به “به کجا برای دریافت کمک مراجعه کنید”، “درمان” و “معاینه” ممکن است مختص بریتانیا باشند.
گانوریا
گانوریا نوعی عفونت باکتریایی است که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود. این بیماری می‌تواند نقاطی مانند گردن رحم، مجرای ادرار، مقعد و گلو را عفونی کند. علائم ممکن است بین ۱ تا ۱۴ روز بعد از ابتلا ظاهر شوند و ممکن است فرد مبتلا هیچ علامتی نداشته باشد. عوارض این بیماری عمدتاً در مردان بیشتر از زنان مشاهده می‌شود.
عوارض بیماری می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• تغییر در ترشحات واژن که می‌تواند افزایش یابد، رنگ آن به زرد یا سبز تغییر کند و بوی شدیدی داشته باشد.
• درد یا سوزش هنگام دفع ادرار
• سوزش و/یا ترشحات از مقعد
مردان
عوارض ممکن است شامل اینها باشد:
• ترشحات زرد یا سفید از آلت تناسلی
• سوزش و/یا ترشحات از مقعد
• تورم بیضه‌ها و غده پروستات
گانوریا چگونه منتقل می‌شود
• از طریق رابطه جنسی شامل دخول (زمانی که آلت تناسلی مرد وارد واژن، دهان یا مقعد می‌شود) و
در موارد کمتری از طریق:
• لیسیدن (زمانی که فردی از زبان یا دهان برای تحریک مقعد فرد دیگری استفاده می‌کند)
• گذاشتن انگشتان در واژن، مقعد یا دهان فرد مبتلا
“`
این بیماری از طریق وارد کردن انگشتان آلوده به اندام تناسلی شما منتقل می‌شود، حتی اگر شما انگشتان خود را نشسته باشید.
به کجا برای دریافت کمک مراجعه کنید
شما می‌توانید به کلینیک محلی بیمه خدمات درمانی که به مسائل جنسی رسیدگی می‌کند مراجعه کنید.
در بریتانیا، برای پیدا کردن نزدیک‌ترین کلینیک محلی بیمه خدمات درمانی که به امور جنسی می‌پردازد، می‌توانید به دفترچه تلفن تحت عنوان “امور پزشکی مربوط به دستگاه ادراری تناسلی (GUM)”، “بیماری‌هایی که از طریق مقاربت جنسی منتقل می‌شوند (STD)” یا “بیماری‌های مقاربتی (VD)” مراجعه کنید. همچنین می‌توانید با بیمارستان محلی خود تماس بگیرید و درباره کلینیک‌های ویژه یا GUM سوال کنید. صفحه وب ما به صفحات مختلفی متصل است که به شما کمک می‌کند نزدیک‌ترین کلینیک را پیدا کنید.
در این کلینیک‌ها شما می‌توانید مشاوره خصوصی و رایگان و درمان مناسب دریافت کنید. شما می‌توانید به هر کلینیکی در هر کجای کشور بروید و نیاز نیست که فقط به کلینیک محلی خود مراجعه کنید. همچنین لازم نیست تا از طرف دکتر خانوادگی‌تان ارجاع شوید. توجه داشته باشید که کلینیک‌های امور جنسی که به بیمه خدمات درمانی مربوط نمی‌شوند ممکن است همه خدمات را به شما ارائه نکنند.
• پزشک خانوادگی‌تان
• اگر در آمریکا هستید، می‌توانید به سایت http://herpes-coldsores.com/support/std_clinic_us.htm مراجعه کنید. در این سایت همچنین می‌توانید اطلاعات مربوط به کلینیک‌های مشابه در استرالیا، نیوزیلند، پورتوریکو و هند را پیدا کنید.
آزمایشاتی که برای تشخیص گانوریا وجود دارد
• ناحیه تناسلی شما توسط یک پزشک یا پرستار معاینه می‌شود.
• با استفاده از یک تکه پنبه یا ابر، نمونه‌هایی از نواحی مختلف بدن شما که ممکن است به این بیماری مبتلا شده باشند – مانند مدخل رحم، مجرای خروجی مثانه، مقعد و گلو – برداشته می‌شود.
• قسمت داخلی لگن خاصره زنان نیز معاینه می‌شود.
• از ادرار شما نمونه‌برداری می‌شود.
این آزمایشات دردناک نیستند، اما ممکن است برخی افراد حس ناخوشایندی را تجربه کنند. اگر از مقعد رابطه جنسی داشتید، مهم است که به پزشک بگویید تا از آن ناحیه نیز نمونه‌برداری شود. همچنین اگر از دهان رابطه جنسی داشتید، این مورد را نیز باید با پزشک در میان بگذارید. شما می‌توانید به محض اینکه فکر می‌کنید در معرض گانوریا قرار گرفته‌اید، این آزمایشات را انجام دهید.
تشخیص و درمان
نمونه‌هایی که در حین معاینه گرفته شده‌اند زیر میکروسکوپ برای تشخیص عفونت گانوریا بررسی می‌شوند. در برخی کلینیک‌ها، نتیجه فوری به شما اعلام می‌شود. یک نمونه دوم نیز به آزمایشگاه فرستاده می‌شود و نتایج آن معمولاً طی یک هفته آماده می‌شود. درمان گانوریا ساده و حیاتی است. شما باید آنتی‌بیوتیک در فرم قرص، مایع یا تزریق دریافت کنید. اگر به هر نوع آنتی‌بیوتیک حساسیت دارید یا باردار هستید، حتماً این موضوع را به پزشک‌تان بگویید. مهم است که تمام مراحل درمان خود را کامل کنید.
اگر به شما اعلام شد که مبتلا به گانوریا هستید، از شما خواسته می‌شود تا با یک مشاور امور پزشکی ملاقات کنید. او به شما درباره این عفونت و همچنین پاسخ به سوالات شما توضیح می‌دهد. مشاور از شما درباره افرادی که با آنها رابطه جنسی دارید، سوال خواهد کرد تا در صورت نیاز آنها نیز معاینه و درمان شوند. شما باید تا زمانی که دوباره به کلینیک مراجعه نکردید و پزشک‌تان بهبودی کامل شما را تایید نکرده است، از برقراری رابطه جنسی خودداری کنید. پزشک یا مشاور امور پزشکی به شما توضیح خواهد داد که چه نوع فعالیت‌های جنسی در دوران بیماری‌تان ایمن هستند.
لطفاً اگر سوال یا نکته‌ای در مورد بیماری‌های جنسی یا STDs دارید، آن را در قسمت نظرات با ما و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی