همه چیز در مورد آنتی بیوتیک توبرامایسین (2 نکته مهم)

موارد مصرف توبرامایسین (TOBRAMYCIN)

توبرامایسین برای درمان عفونت‌های جدی که به باکتری‌های خاصی حساس هستند استفاده می‌شود. این دارو بیشتر برای عفونت‌های تنفسی که ناشی از باکتری پسودومونا است و همچنین در درمان فیبروز کیستیک کاربرد دارد.

توبرامایسین همچنین برای درمان عفونت‌های چشمی باکتریایی که نسبت به آمینوگلیکوزیدها حساس‌اند، به کار می‌رود. این عفونت‌ها معمولاً به دلیل باکتری‌های گرم منفی هوازی یا استافیلوکوک‌ها ایجاد می‌شوند. توبرامایسین بیشتر از جنتامایسین بر روی پسودوموناس آئروژینوزا تأثیر دارد. این دارو در درمان سپتیسمی و سپسیس در نوزادان، مننژیت و دیگر عفونت‌های سیستم عصبی مرکزی، عفونت مجاری صفراوی، پیلونفریت حاد و التهاب عفونی حاد پروستات نیز مفید است.

مکانیسم اثر توبرامایسین

توبرامایسین یک آنتی‌بیوتیک از گروه آمینوگلیکوزیدها است. این دارو با عبور از دیوار باکتری، جلوگیری از تولید پروتئین توسط ریبوزوم‌ها را انجام می‌دهد.

فارماکوکینتیک توبرامایسین

آمینوگلیکوزیدها به‌خوبی از طریق دهان جذب نمی‌شوند، اما در صورت وجود زخم یا التهاب در دستگاه گوارش می‌توانند مقداری جذب شوند. این داروها معمولاً به صورت تزریق عضلانی یا وریدی تجویز می‌شوند.

جذب این داروها بعد از تزریق عضلانی سریع و کامل است. آمینوگلیکوزیدها از طریق پوست نیز می‌توانند جذب شوند. بعد از جذب، در بیشتر بافت‌ها و مایعات بدن پخش می‌شوند و بیشترین غلظت را در ادرار دارند.

غلظت سرمی این داروها تقریباً نیم تا یک و نیم ساعت پس از تزریق عضلانی و 15 تا 30 دقیقه پس از تزریق وریدی به حداکثر خود می‌رسد. دفع آمینوگلیکوزیدها عمدتاً از طریق کلیه‌ها صورت می‌گیرد و در صورتی که کلیه‌ها به درستی کار نکنند، ممکن است در بدن جمع شوند.

نیمه عمر آمینوگلیکوزیدها 2 تا 4 ساعت است اما این مدت در صورت وجود مشکل در عملکرد کلیه می‌تواند تا 100 ساعت نیز افزایش یابد.

نحوه مصرف توبرامایسین

بزرگسالان: 3mg/kg در روز به سه دوز تقسیم‌شده هر 8 ساعت. برای عفونت‌های شدید، می‌توان تا 5mg/kg در روز به صورت IM یا IV تجویز کرد و برای عفونت‌های مهلک، می‌توان 4 دوز همسان استفاده کرد.

موارد منع مصرف توبرامایسین

• حساسیت شدید به توبرامایسین یا داروهای دیگر از دسته آمینوگلیکوزیدها

موارد احتیاط در مصرف توبرامایسین

• اختلال در عملکرد کلیه
• وزوز گوش (صدای زنگ در گوش)
• کاهش شنوایی در فرکانس‌های بالا
• بیماری میاستنی گراو
• بیماری پارکینسون
• افت قند خون
• نوزادان و شیرخواران
• بیماران مسن

تداخل دارویی توبرامایسین

اگر آمینوگلیکوزیدها همزمان با سفالوسپورین‌ها (به ویژه سفالوتین)، آمفوتریسین، سیکلوسپورین و داروهای سیتوتوکسیک مصرف شوند، ممکن است خطر مسمومیت کلیوی و احتمالاً مسمومیت شنوایی افزایش یابد. همزمانی مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهای نئوستیگمین و پیریدوستیگمین می‌تواند اثر این داروهای کولینرژیک را کاهش دهد.

همچنان، همزمانی مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهایی که موجب مسدود شدن ارتباط عصب و عضله می‌شوند، ممکن است منجر به ضعف بیشتر عضلات اسکلت، تنگی نفس و حتی آپنه شود. خطر مسمومیت شنوایی نیز در صورت مصرف آمینوگلیکوزیدها با داروهای مدر گروه لوپ ممکن است بیشتر شود.

از مصرف همزمان این داروها با کاپرئومایسین باید خودداری شود.