آشنایی کامل با بیماری تب زرد و مراحل اولیه این بیماری (2 نکته مهم)
“`html
تب زرد چیست؟
تب زرد یک بیماری ویروسی است که توسط نیش پشه‌ای منتقل می‌شود که خود آلوده است. این پشه‌ها بیشتر در مناطق آمریکای جنوبی و آفریقا زندگی می‌کنند.
زمانی که ویروس تب زرد به بدن انسان منتقل می‌شود، می‌تواند به کبد و سایر اعضای بدن آسیب برساند و حتی گاهی کشنده باشد.
سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که نزدیک به 200,000 مورد تب زرد در هر سال در سطح جهانی ثبت می‌شود که از این تعداد، حدود 30,000 مورد به مرگ منتهی می‌شود.
به نظر می‌رسد که افزایش موارد این بیماری به دلیل کاهش ایمنی در میان مردم محلی، از بین رفتن جنگل‌ها، تغییرات آب و هوا و رشد شهرها با جمعیت بالا باشد.
مراحل بیماری تب زرد
در مرحله اول، فرد آلوده ممکن است دچار سردرد، تب، استفراغ، کاهش اشتها و زردی شود. حدود 3 تا 4 روز بعد، ممکن است کمی بهبودی مشاهده شود.
مرحله بعدی دوره بهبودی است که در آن تب و علائم دیگر از بین می‌روند. بیشتر افراد در این مرحله بهبود می‌یابند، ولی گروهی از آنها که شانس کمتری دارند، ظرف 24 ساعت وارد مرحله بعدی می‌شوند.
آخرین مرحله، دوره مسمومیت است که در آن اختلالات چند ارگانی رخ می‌دهد. در این مرحله، مشکلاتی مانند نارسایی کبد و کلیه، خونریزی و اختلالات مغزی مانند هذیان، تشنج، کما، شوک و حتی مرگ پیش می‌آید.
ریسک تب زرد تا چه حد بالاست؟
CDC (مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌های آمریکا) اعلام کرده که 44 کشور دارای ریسک شیوع تب زرد هستند، که بیشتر آنها در مناطق گرمسیری قرار دارند.
اگرچه تعداد واقعی موارد تب زرد میان مسافران آمریکایی و اروپایی که به این کشورها سفر می‌کنند کم است، اما به این مسافران پیشنهاد می‌شود قبل از سفر واکسینه شوند؛ زیرا تب زرد درمان ندارد و می‌تواند کشنده باشد.
تب زرد چگونه منتشر می‌شود؟
تب زرد اساساً از طریق نیش پشه‌های آلوده به انسان منتقل می‌شود. انسان‌ها نمی‌توانند این بیماری را از طریق تماس مستقیم با یکدیگر منتقل کنند، هرچند که عفونت ممکن است از طریق سوزن‌های آلوده به خون دیگران منتقل شود.
چندین نوع پشه می‌توانند ویروس تب زرد را منتقل کنند؛ برخی از این پشه‌ها در مناطق شهری زندگی می‌کنند و برخی دیگر در جنگل‌ها. پشه‌های جنگلی می‌توانند این ویروس را به میمون‌ها نیز منتقل کنند، زیرا آنها هم می‌توانند میزبان بیماری باشند.
علائم تب زرد
تب زرد نام خود را از دو علامت اصلی این بیماری گرفته است: تب و زرد شدن پوست. زرد شدن پوست به خاطر آسیب ویروس به کبد و ایجاد هپاتیت است.
در برخی افراد، تب زرد ممکن است هیچ علامت خاصی در مراحل اولیه نداشته باشد؛ اما در دیگران، علائم ممکن است 3 تا 6 روز پس از نیش پشه ظاهر شوند.
عفونت تب زرد سه مرحله مختلف دارد:
مرحله اول علائم ممکن است 3 تا 4 روز طول بکشد و سپس در بسیاری از افراد، علائم ناپدید می‌شوند. این مرحله معمولاً خاص نیست و نمی‌توان آن را از دیگر عفونت‌های ویروسی تشخیص داد.
علائم اولیه تب زرد عبارتند از:
- تب و لرز
- علائمی مشابه آنفولانزا مانند دردهای عضلانی، سردرد و استفراغ
مرحله دوم تب زرد
شامل بهبودی است که معمولاً حدود 48 ساعت به طول می‌انجامد. بسیاری از افراد در این مرحله بهبود می‌یابند.
متأسفانه، مرحله سوم که سمی‌ترین مرحله عفونت است، ممکن است برای 15 تا 25 درصد بیماران رخ دهد.
در نهایت، وضعیتی به نام تب بواسیری ویروسی (viral hemorrhagic fever) ممکن است پیش بیاید که با خونریزی داخلی همراه است،
“““html
تب شدید و آسیب به کبد، کلیه‌ها و سیستم گردش خون است.
سازمان بهداشت جهانی تخمین می‌زند که حدود 50 درصد از افرادی که به مرحله عفونت شدید می‌رسند، جان خود را از دست می‌دهند و 50 درصد دیگر بهبود می‌یابند.
علائم مرحله سوم تب زرد عبارتند از:
- یرقان (آسیب کبدی) که به زرد شدن پوست و چشم‌ها منجر می‌شود
- هپاتیت (التهاب کبد)
- خونریزی داخلی
- استفراغ خونی
- شوک
- از کار افتادن چندین ارگان بدن که می‌تواند به مرگ منجر شود
علائم شدید تب زرد
مشکلاتی مانند نارسایی کلیه و کبد، خونریزی از پوست، تپش قلب، درد در ناحیه کمر و یبوست از جمله علائم این بیماری هستند.
تب زرد یک بیماری خطرناک و کشنده است و حدود ۸۵ درصد از مبتلایان به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. بنابراین، اگر احساس کرده‌اید که ممکن است به این بیماری مبتلا شده‌اید، به سرعت به پزشک مراجعه کنید.
چگونه می‌توان تب زرد را تشخیص داد؟
تب زرد با توجه به علائم، تاریخچه سفر اخیر و آزمایش خون شناسایی می‌شود. علائم این بیماری ممکن است شبیه به علائم سایر بیماری‌های گرمسیری مانند مالاریا و حصبه باشد؛ بنابراین اگر این علائم را مشاهده کردید و به تازگی به کشوری با ریسک بالای این بیماری سفر کرده‌اید، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.
تب زرد چگونه درمان می‌شود؟
چون هیچ درمان مشخصی برای عفونت ویروسی وجود ندارد، درمان تب زرد بیشتر بر روی کاهش علائمی مانند تب، دردهای عضلانی و کم آبی بدن متمرکز است.
به خاطر خطر خونریزی داخلی، در صورتی که به ابتلا به تب زرد مشکوک هستید، از مصرف آسپرین و دیگر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی خودداری کنید. معمولاً در این بیماری بستری شدن در بیمارستان لازم است.
جلوگیری از ابتلا به تب زرد از طریق واکسیناسیون
چون درمان خاصی برای تب زرد وجود ندارد، پیشگیری از ابتلا به آن بسیار اهمیت دارد. واکسن تب زرد برای بزرگسالان و کودکان بالای 9 ماه که به کشورهای با ریسک بالا سفر می‌کنند یا در آنجا زندگی می‌کنند، توصیه می‌شود.
برخی کشورهای خاص در آفریقا و آمریکای لاتین که احتمال ابتلا به تب زرد در آنها بالاست، نیاز به تأییدیه واکسیناسیون دارند تا بتوانید به آن کشورها سفر کنید.
کلینیک‌های مسافران یا مراکز بهداشت محلی معمولاً این واکسن را به افراد ارائه می‌دهند و لازم است که آن را هر 10 سال یک بار برای افرادی که به کشورهای با ریسک بالا سفر می‌کنند، دوباره تزریق کنند.
این مراکز همچنین می‌توانند تأییدیه واکسیناسیون برای سفر به آن کشورها را به شما بدهند.
اگر پس از دریافت واکسن دچار تب، علائم مشابه آنفولانزا یا سایر علائم غیرعادی شدید، فوراً به پزشک مراجعه کنید. واکسن تب زرد در موارد نادر ممکن است باعث واکنش آلرژیک، مشکلات عصبی و بیماری‌های جدی دیگر شود.
چه کسانی نباید واکسن تب زرد را دریافت کنند؟
واکسن تب زرد برای همه افراد مناسب نیست. این واکسن می‌تواند عوارض جدی برای برخی افراد داشته باشد.
تلاش‌ها در حال حاضر در جهت تولید واکسنی با ویروس‌های کشته شده است که خطر کمتری دارد. قبل از دریافت واکسن، در موارد زیر با پزشک مشورت کنید:
- ضعف سیستم ایمنی به خاطر بیماری‌هایی مثل HIV
- ابتلا به سرطان یا مشکلات غده تیموس
- استفاده از داروهایی که می‌توانند سیستم ایمنی را تحت تأثیر قرار دهند، از جمله استروئیدها یا درمان‌های سرطان
- حساسیت شدید به تخم مرغ، مرغ، ژلاتین یا واکسن تب زرد قبلی
- بارداری یا شیردهی
- سن بالای 65 سال
- کودک زیر 9 ماه
به یاد داشته باشید که هدف از واکسیناسیون دو چیز است: حفظ سلامت افرادی که به مناطق پرخطر سفر می‌کنند و همچنین حفاظت از سلامت عمومی سایر کشورها از ورود ویروس تب زرد به این مناطق.
اگر به دلایل پزشکی نمی‌توانید واکسن دریافت کنید، ممکن است احتیاج به انجام اقداماتی داشته باشید.
“`
باشد برای سفر به برخی کشورها، نیاز دارید که تأییدیه این معافیت را بگیرید.
پیشگیری از ابتلا به تب زرد
واکسن زدن مهمترین نکته‌ای است که باید در سفر به مناطق خطرناک به آن توجه کنید.
هیچ چیز دیگری به این اندازه مفید نخواهد بود، اما نکات خوبی هم در این زمینه وجود دارد. شما باید:
- از مواد مناسب برای جلوگیری از نیش پشه‌ها روی پوست خود استفاده کنید و به دستورالعمل استفاده از این محصولات توجه کنید. محصولاتی که شامل DEET، پیکاریدین، روغن اوکالیپتوس لیمویی یا ماده‌ای به نام IR3535 هستند، کارآمد خواهند بود.
- دست‌ها، پاها و سرتان را بپوشانید تا در برابر نیش پشه‌ها محافظت بیشتری داشته باشید.
- از دفع‌کننده‌های پشه‌ها که شامل پرمترین هستند بر روی لباس‌ها، پشه‌بندها و سایر وسایل خود استفاده کنید.
- بر روی درها و پنجره‌ها توری نصب کنید و برای خواب از پشه‌بند استفاده کنید.
- در ساعات اوج فعالیت پشه‌ها (از غروب تا طلوع آفتاب برای بیشتر پشه‌های ناقل بیماری)، از بیرون رفتن پرهیز کنید.
- تمام تاریخ‌ها، مکان‌ها و فعالیت‌های خود در سفر را به دقت یادداشت کنید تا در صورت نیاز بتوانید سریعتر مکان و زمان احتمالی ابتلا به ویروس تب زرد را تشخیص دهید.
بیشتر بخوانید :
