درمان درد و کوفتگی عضلات کمر در اثر افتادن و سقوط از پله (2 نکته مهم)
“`html
روش های درمان کمر درد
با این بخش از رضیم همراه باشید تا با روش‌های مناسب برای درمان کمر درد و خستگی عضلات کمر آشنا شوید.
تعریف کمر درد
کمر درد معمولاً به دلیل ضربه یا آسیب به بافت نرم اطراف ناحیه کمر ایجاد می‌شود. بافت نرم شامل پوست، رگ‌های خونی، اعصاب، عضلات و دیگر بافت‌ها می‌باشد.
گرفتگی عضلات
گرفتگی عضلات کمر به انقباضات ناگهانی و غیر ارادی عضلات ناحیه کمر گفته می‌شود. این انقباضات معمولاً به خاطر کم آبی بدن یا اختلالات الکترولیتی رخ می‌دهند. هر یک از عضلات کمر ممکن است به شدت تحت فشار قرار بگیرند و دچار آسیب شوند. ورزش‌هایی مثل تنیس یا فوتبال، افتادن، یا بلند کردن اشیاء به درستی می‌تواند باعث این نوع مشکلات شود. در بعضی موارد، درد ممکن است کمی بعد از آسیب بروز کند.
درد ناشی از گرفتگی عضلات می‌تواند شبیه به درد قاعدگی یا کولیک باشد. یکی از دلایل گرفتگی عضلات می‌تواند کمبود مواد معدنی مثل کلسیم و فسفر باشد، بنابراین توصیه می‌شود از غذاهای غنی از این مواد استفاده کنید.
علل کمر درد ناگهانی
- شکستگی‌های ستون فقرات به خاطر پوکی استخوان
- سرطان ستون فقرات
- شکستگی‌های دیگر ستون فقرات
- گرفتگی عضلات
- فتق دیسک
- سیاتیک
- تنگی کانال نخاعی
- انحرافات ستون فقرات مثل اسکولیوز که ممکن است ارثی باشد
- فشار بر روی عضلات و رباط‌های پشت
علاوه بر این، کمر درد ممکن است به دلایل زیر باشد:
- یک آنوریسم آئورت غیر طبیعی که نشت کرده است.
- انواع آرتروز مانند آرتروز بازنشسته، ورم مفاصل و آرتریت روماتوئید.
- عفونت‌های ستون فقرات مانند استئومیلیت و التهاب دیسک.
- عفونت یا سنگ کلیه.
- مشکلات بارداری.
- مسائل پزشکی که بر روی اندام‌های تناسلی زنان تأثیر می‌گذارد، از جمله اندومتریوز و کیست تخمدان.
با توجه به آسیب‌های شدید، ممکن است بافت‌های زیر پوست نیز آسیب ببینند و در نتیجه باعث خونریزی و ایجاد درد و تورم شوند. در اثر این خونریزی، ممکن است تورم عمیق یا سطحی رخ دهد که شدت آن به میزان ضربه بستگی دارد. همچنین محل ضربه هم می‌تواند بر روی نوع و مقدار تورم تأثیرگذار باشد.
عوامل
“““html
افزایش دهنده خطر
- عوامل خطر بیومکانیک
- شغل های مستلزم پشت میز نشینی
- باغبانی و سایر کارهای مشابه (مزرعه داری و غیره)
- شرکت در فعالیت های ورزشی و نرمشی، به خصوص اگر به طور نامنظم باشد.
مثلاً جلوی ران به دلیل داشتن عروق خونی زیاد و بزرگ و بزرگی عضلات، تورم زیادی دارد. کوفتگی به عبارتی دیگر به ضایعه ای گفته می‌شود که به خاطر برخورد شدید، بافت نرم بین دو سطح، آسیب می‌بیند. در اینجا خون از رگ‌های آسیب دیده بیرون می‌آید و باعث تورم و تغییر رنگ پوست می‌شود. اگرچه کوفتگی‌ها معمولاً چندان نگران کننده نیستند، اما اگر کوفتگی بزرگی بر روی بدن باشد، ممکن است نشان‌دهنده آسیب شدید یا خونریزی داخلی باشد. در ضمن، کوفتگی شدید ممکن است از شکستگی یا آسیب‌های دیگر خبر دهد.
اگر به این موضوع بی‌توجهی شود و تمرین ادامه یابد، خونریزی افزایش یافته و این باعث آسیب بیشتر به عضله خواهد شد. در این حالت، عضله آسیب‌پذیرتر می‌شود و عملکرد آن کاهش پیدا می‌کند. از شایع ترین کوفتگی‌ها می‌توان به کوفتگی ساق پا، آرنج و بازو اشاره کرد. البته کوفتگی‌ها بسته به محل آسیب و شدت آن، نشانه‌های مختلفی دارند که برای بدن قابل مشاهده است.
—————————————————————————————
درمان گرفتگی و اسپاسم عضلات
در 48 تا 72 ساعت اول بعد از گرفتگی عضلات، ابتدا باید از یخ استفاده کنید؛ یخ را به مدت 20 دقیقه بگذارید و سپس 1.5 ساعت استراحت دهید و دوباره به مدت 20 دقیقه از یخ استفاده کنید. برای جلوگیری از آسیب به پوست، از یک مانع نازک مانند حوله بین یخ و پوست استفاده کنید. یخ می‌تواند اسپاسم را کاهش دهد و نیاز به مسکن‌های قوی را کاهش می‌دهد. قبل از استفاده، بسته‌های یخ را در یک پارچه مرطوب بپیچید.
بعد از 72 ساعت، شروع کنید به استفاده از گرمای مرطوب، مانند پد حرارت مرطوب، وان آب گرم یا دوش آب داغ، زیرا گرما موجب شل شدن اعصاب و فیبرهای عضلانی می‌شود. می‌توانید در حمام باشید و دوش آب گرم را روی ناحیه درد قرار دهید تا درد کاهش یابد. همچنین مقدار زیادی مایعات بنوشید، به‌خصوص اگر در منطقه گرم زندگی می‌کنید، زیرا بیشتر اسپاسم‌ها به دلیل کمبود آب و الکترولیت‌ها ایجاد می‌شود.
تمرینات کششی ملایم را آغاز کنید؛ این کار به کاهش اسپاسم کمر کمک می‌کند. نیازی نیست که در بستر استراحت طولانی داشته باشید، اما باید از هر گونه فعالیتی که ممکن است آسیب ایجاد کند، مانند بلند کردن اجسام سنگین یا برخی ورزش‌ها، پرهیز کنید. بیشتر از 1 تا 2 روز استراحت مطلق نکنید؛ چرا که استراحت بلندمدت در رختخواب برای درمان اسپاسم عضلات کمر مضر است.
در صورتی که علت کمر درد گرفتگی عضلانی باشد، تلاش برای استراحت بیشتر می‌تواند مشکل درد کمر را بدتر کند. اکثر کارشناسان معتقدند که ماندن در رختخواب، دراز کشیدن یا غیرفعال بودن برای مدت طولانی برای درد ماهیچه‌های پشت شما بد است. افرادی که به فعالیت خود ادامه می‌دهند، عموماً سریع‌تر بهبود می‌یابند. ممکن است در ابتدا درد شدید باشد، اما سعی کنید فعالیت داشته باشید و هر روز فعالیت را کمی بیشتر کنید. ورزش منظم و فعال بودن در طول روز، عضلات پشت را تقویت می‌کند و فعالیت‌هایی مانند شنا، پیاده‌روی و … مهم هستند.
“`
یوگا یکی از بهترین ورزش‌ها برای تقویت عضلات کمر است. وقتی که به پشت دراز کشیده‌اید، می‌توانید پای خود را با زانوهای خم شده به زاویه 90 درجه، روی یک صندلی قرار دهید و آن را بالا نگه‌دارید تا احساس راحتی بیشتری کنید.
روش خواب شما نیز می‌تواند به کاهش درد کمر کمک کند. اگر به طرف پهلو می‌خوابید، سعی کنید پاهای خود را کمی به سمت قفسه سینه نزدیک کنید و یک بالش بین پاها قرار دهید. اگر به پشت می‌خوابید، می‌توانید یک بالشتک زیر زانوهایتان بگذارید.
ماساژ می‌تواند در کوتاه مدت به تسکین درد کمک کند.
کسانی که مشکل کبدی ندارند می‌توانند از داروی استامینوفن استفاده کنند.
اگر ناراحتی معده ندارید، می‌توانید از داروهای غیر استروئیدی نیز بهره ببرید.
شل‌کننده‌های عضلانی هم می‌تواند مفید باشد.
داروهای ضد درد مانند Percodan و Demerol برای موارد شدید تجویز می‌شوند.
مسکن‌های مخدر باید با نظر پزشک مصرف شوند.
داروهای ضد افسردگی سه‌حلقه‌ای مانند آمی‌تریپتیلین نه تنها در درمان افسردگی کاربرد دارند، بلکه برای تسکین دردهای مزمن کمر نیز موثر هستند.
گاهی اوقات از کورتیزون و سایر داروهای استروئیدی به مدت کوتاه برای کاهش درد و التهاب استفاده می‌شود.
نوشیدن چای بابونه می‌تواند به آرامش عضلات کمک کند.
استفاده از عسل نیز می‌تواند از گرفتگی عضلات جلوگیری کند.
سرکه سیب به دلیل وجود پتاسیم بالا می‌تواند باعث کاهش اسپاسم عضلانی شود. شما می‌توانید یک قاشق چای‌خوری عسل را با دو قاشق چای‌خوری سرکه سیب و آب گرم مخلوط کرده و مصرف کنید.
یادگیری درست بلند کردن اشیا نیز در جلوگیری از آسیب‌های کمر موثر است.
اگر با درد کمر این علائم را دارید، حتماً به پزشک مراجعه کنید:
- درد بعد از یک ضربه یا افتادن به تدریج بدتر می‌شود.
- دفع ادرار با سوزش یا وجود خون در ادرار همراه باشد.
- تاریخچه سرطان در خانواده داشته باشید.
- بی‌اختیاری در کنترل ادرار یا مدفوع داشته باشید.
- درد به سمت پایین پاها، زیر زانوها، انتشار یابد.
- دردی که دراز کشیدن باعث بدتر شدن آن می‌شود یا شب شما را از خواب بیدار می‌کند.
- قرمزی و تورم در ناحیه کمر یا ستون فقرات دیده شود.
- درد شدیدی که راحتی شما را تحت تأثیر قرار دهد.
- وجود تب غیرقابل توضیح همراه با درد کمر.
- ضعف یا بی‌حسی در نواحی باسن، ران، ساق پا و لگن وجود داشته باشد.
- کاهش وزن غیر ارادی داشته باشید.
- درد کمر با استفاده از استروئیدها یا داروهای داخل وریدی برطرف نشود.
- درد کمر بیش از 4 هفته ادامه پیدا کند.
- اگر درد کمر شما مداوم و بیش از 1 تا 2 هفته طول کشید، با پزشک خود مشورت کنید.
—————————————————————————————
جمع‌آوری شده از مجله اینترنتی رضیم
مرجان امینی
