درمان و علائم بیماری جذام (2 نکته مهم)

درمان جذام و علائم بیماری جذام

با نگاه به تاریخ، متوجه می‌شویم که جذام یکی از قدیمی‌ترین بیماری‌هایی است که انسان‌ها با آن روبرو بوده‌اند. اولین نشانه‌های این بیماری در مکان‌هایی مانند هند و مصر دیده شده و سال‌ها تصور می‌شد که این بیماری به ارث می‌رسد و عذابی از طرف خداوند است. اما در سال 1873، دکتر نروژی به نام «گرهارد هانریخ آرمورهانسن» فهمید که علت واقعی جذام یک میکروب به نام «میکوباکتریوم لپرا» است.

در حال حاضر، جذام همچنان یکی از بزرگترین مشکلات بهداشتی در بسیاری از کشورهای در حال توسعه به شمار می‌آید. در آغاز سال 1998، بیش از هشتصد هزار فرد مبتلا به جذام شناسایی شدند. در حالی که یک سال قبل از آن، تقریباً هفتصد هزار مورد جدید دیده شده بود. به طور کلی، به نظر می‌رسد که بیش از یک میلیون نفر به این بیماری مبتلا هستند و بیشتر آن‌ها در مناطق آسیای جنوب شرقی، آفریقا و آمریکای لاتین زندگی می‌کنند. تنها در هشت کشور هند، ماداگاسکار، بنگلادش، میانمار، نپال و نیجریه، حدود 91 درصد از کل موارد این بیماری شناسایی شده است.

جذام چیست؟
جذام یک بیماری مزمن و مسری است که به واسطه میکروب‌هایی به نام میکوباکتریوم لپرا ایجاد می‌شود. پوست و اعصاب، نواحی اصلی هستند که این میکروب‌ها به آن‌ها حمله می‌کنند. هرچند که سایر اندام‌های بدن نیز از این حملات در امان نیستند. به ویژه دست‌ها، پاها، صورت و چشم‌ها ممکن است تحت تاثیر این بیماری قرار گیرند. چون اعصاب این نواحی آسیب می‌بینند، بیمار قادر به احساس آسیب‌دیدگی و سوختگی ناشی از بیماری نیست و زخمی که به وجود می‌آید ممکن است بزرگ‌تر شود. همچنین این بیماری ممکن است باعث ضعف و حتی فلج در بعضی عضلات شود، که منجر به مشکلات جدی از جمله افتادگی اندام، کوری و از دست دادن انگشتان دست و پا خواهد شد.

بیماری جذام, جذام چیست؟, درمان جذام

چگونه جذام منتقل می‌شود و انواع آن
جذام عمدتاً از طریق قطرات بسیار ریز آب بینی افراد مبتلا منتقل می‌شود. بهداشت و شرایط زندگی نیز در انتشار این بیماری تاثیر زیادی دارند. اکثر افرادی که به این بیماری مبتلا می‌شوند، هرگز نمی‌فهمند که به این میکروب آلوده شده‌اند. واکنش سیستم ایمنی بدن نیز نوع جذام فرد را مشخص می‌کند. انواع جذام عبارتند از:

پسی-باسیلاری: بیماری جذام که دارای تعداد کمتری میکروب است.

مالتی-باسیلاری: این نوع از جذام دارای میکروب‌های بیشتری است، به همین دلیل احتمال انتقال آن بیشتر و عوارض پوستی آن نیز بیشتر است. درمان این نوع طولانی‌تر است.

علائم این بیماری
رنگ‌پریدگی پوست و بی‌حسی، اولین نشانه‌های جذام هستند. در بیماران مبتلا به نوع مالتی-باسیلاری، بسیاری از اندام‌های دیگر مانند غدد لنفاوی، بینی، بیضه‌ها و کلیه‌ها نیز ممکن است درگیر شوند. اما مهم‌ترین عارضه ناشی از جذام، درگیری اعصاب بالای بدن است که باعث بی‌حسی یا اختلال در حرکت چند عضله خاص می‌شود.

درمان جذام
از آن جا که میکروب‌های فعال قابل نابودی هستند، بیماری جذام قابل درمان است. چند داروی خاص، موثرترین درمانی هستند که سازمان بهداشت جهانی برای بیماری جذام پیشنهاد می‌کند. البته بیماران باید دوره‌های نسبتاً طولانی داروهای خود را به طور مرتب مصرف کنند. به عنوان مثال، یک دوره 6 ماهه برای بیماران مبتلا به نوع پسی-باسیلاری و یک دوره 12 تا 24 ماهه برای بیماران مبتلا به نوع مالتی-باسیلاری کافی خواهد بود. جذام بیشتر از هر چیز باعث ناتوانی می‌شود. بنابراین، هدف از برنامه‌های کنترل بیماری، علاوه بر قطع انتقال میکروب و درمان بیماران، کاهش ناتوانی و معلولیت آن‌ها نیز است.

نکته مهم در این بیماری، شروع سریع درمان است. یعنی پیش از آن که اولین نشانه‌های ناتوانی‌ها ظاهر شود.

بیماری جذام, جذام

جذام چیست؟ درمان جذام

جذام هنوز هم یکی از مشکلات جدی در زمینه سلامت عمومی است. با وجود این، تا کنون اقدام خاصی برای کنترل آن انجام نشده است. از زمانی که روش‌های موثری برای درمان این بیماری پیدا شده، امکان جلوگیری از افتادگی اندام‌ها و معلولیت وجود دارد و همچنین سرعت بهبودی افزایش یافته است. البته این امر فقط زمانی ممکن است که درمان به سرعت آغاز شود.

روایات اسلامی درباره درمان تغذیه‌ای جذام
ابوهریره (ره) نقل کرده که پیامبر اسلام (ص) فرمودند: زیتون بخورید و به بدن بزنید، زیرا این کار می‌تواند به بهبودی از هفتاد بیماری، از جمله جذام، کمک کند.

در کتاب “خواص سبزی‌های خوراکی” که توسط “مرتضی نظری” نوشته شده، آمده است که امام صادق فرموده‌اند: خوردن ریحان فرد را از بیماری جذام محافظت می‌کند. همچنین گفته‌اند: خداوند متعال بیماری جذام را از یهودی‌ها برداشت، چرا که آنها چغندر می‌خوردند.

امام موسی کاظم نیز توصیه کرده‌اند که به خوردن شلغم عادت کنید، زیرا این ماده غذایی می‌تواند رگ جذام را از بین ببرد. (بحارالانوار/ ج 14)

منبع: tebyan.net