عفونت ایمپلنت و عوارض خطرناک آن (2 نکته مهم)

عفونت ایمپلنت و راه‌های پیشگیری از آن

عفونت ایمپلنت یکی از مشکلاتی است که ممکن است در هنگام کاشت ایمپلنت دندان پیش بیاید. به‌طور کلی، بسیاری از درمان‌های دندان‌پزشکی می‌توانند منجر به عفونت ایمپلنت در افراد شوند. بنابراین، نیازی به نگرانی نیست؛ بروز عفونت در ایمپلنت دندان یک امر طبیعی است و قابل درمان است. باید توجه داشت که عفونت ایمپلنت دندان به ندرت اتفاق می‌افتد و نباید بیش از حد نگران آن بود.

شایع‌ترین نوع عفونت دندانی، عفونت peri-implantitis است که در اطراف لثه و دندان‌ها به وجود می‌آید و اگر درمان نشود، می‌تواند منجر به التهاب، تحلیل استخوان و پس زدن ایمپلنت شود. این عفونت‌ها ناشی از باکتری‌ها هستند و ممکن است بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت، یا حتی ماه‌ها یا سال‌ها بعد بروز کنند. اگر کیفیت ایمپلنت پایین باشد، شانس ایجاد عفونت بیشتر می‌شود.

علائم عفونت ایمپلنت

بوی بد دهان: عفونت دندان ایمپلنت‌شده می‌تواند باعث بوی بد و حتی مزه نامطلوب در دهان شود. اگر احساس کردید که بوی بد بعد از مسواک زدن یا استفاده از نخ دندان هنوز وجود دارد، ممکن است عفونت وجود داشته باشد.

مشاهده چرک یا خونریزی: اگر در لثه یا اطراف ایمپلنت خونریزی یا چرک دیدید، این می‌تواند نشانه‌ای از عفونت باشد. اگر خونریزی بعد از مسواک زدن همچنین ادامه داشته باشد، باید جدی گرفته شود.

درد یا تب: اکثر عفونت‌های باکتریایی در دهان باعث درد در ناحیه ایمپلنت می‌شوند. همچنین ممکن است که بدن در حال مبارزه با عفونت باشد و نشانه‌هایی از تب را نشان دهد.

مشکل در جویدن: اگر ایمپلنت از جنس نامناسبی غیر از تیتانیوم و سرامیک تاییدشده باشد، ممکن است در هنگام جویدن مشکل ایجاد کند؛ حتی اگر هیچ عفونتی وجود نداشته باشد. ایمپلنت‌های تیتانیومی به دلیل استحکام و جوش خوردن به استخوان فک، امکان جویدن طبیعی را فراهم می‌کنند.

قرمزی یا تورم لثه: این علائم معمولاً نشان‌دهنده وجود عفونت هستند. گاهی اوقات این تورم به طور واضح دیده نمی‌شود، اما از طریق لمس قابل احساس است.

اگر هر یک از این علائم را مشاهده کردید، مهم است که به دندان‌پزشک مراجعه کنید تا بررسی بیشتری انجام شود. رعایت دستورالعمل‌های بعد از کاشت ایمپلنت و نگهداری بهداشت دهان و دندان، بهترین راه برای جلوگیری از عفونت دندان ایمپلنت‌شده است. اقدام درمانی بستگی به شدت عفونت دارد؛ در صورت بروز عفونت بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت، ممکن است دندان‌پزشک آنتی‌بیوتیک تجویز کند یا ایمپلنت را تعویض کند. معمولاً بهترین کار این است که ایمپلنت را خارج کنند تا عفونت بدتر نشود.

اگر عفونت پس از قرار دادن تاج دندان ایجاد شود، معمولاً تنها با تجویز آنتی‌بیوتیک درمان می‌شود. در موارد بسیار حاد، ممکن است نیاز به جراحی مجدد و تعویض ایمپلنت باشد.

اگر عفونت به‌موقع درمان نشود، می‌تواند به استخوان فک آسیب بزند، به‌طوری که لازم باشد بخشی از استخوان برداشته شود. این عفونت می‌تواند به دندان‌های دیگر نیز آسیب برساند یا به بافت‌های نرم و سینوس‌ها نفوذ کند و مشکلاتی مانند درد سینوس یا مشکلات تنفسی ایجاد کند. در موارد بسیار شدید، ممکن است عفونت به خون نیز برسد.

علل به وجود آمدن عفونت ایمپلنت چیست؟

یکی از دلایل ایجاد عفونت، عدم قرارگیری کامل ایمپلنت در استخوان است. باید ایمپلنت به طور کامل توسط استخوان محاصره شود. اگر ایمپلنت شل باشد، این مورد نیز می‌تواند باعث عفونت شود که به نحوه اتصال و جوش خوردن ایمپلنت به استخوان فک مربوط می‌شود. این که

“`html

ایمپلنت دندانی ممکن است به استخوان فک متصل نشود و این موضوع در برخی شرایط پیش می‌آید. اگر ایمپلنت نتواند به خوبی با استخوان فک ترکیب شود، جای نگرانی نیست زیرا این درمان می‌تواند دوباره انجام شود.

عفونت‌هایی که بعد از کاشت ایمپلنت رخ می‌دهند می‌تواند دلایل گوناگونی داشته باشد. عواملی مانند سیگار کشیدن، عدم رعایت بهداشت دهان و دندان، پوکی استخوان، دیابت و بیماری‌هایی که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می‌کنند، می‌توانند نقش داشته باشند. همچنین اگر شما قبلاً مشکلات لثه داشته‌اید، به مراقبت از ایمپلنت‌های خود بیشتر توجه کنید. از جمله مهم‌ترین دلایل ایجاد عفونت در ایمپلنت‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱- بعد از جراحی ایمپلنت

در زمان کاشت ایمپلنت، ممکن است عفونت خفیفی تنها در زیر لثه ایجاد شود. این عفونت معمولاً در دو هفته اول بعد از جراحی پیش می‌آید و به احتمال زیاد ناشی از باکتری‌هایی است که در حین کشیدن دندان باقی مانده‌اند. لثه‌ها ممکن است قرمز، متورم و حساس شوند. این وضعیت معمولاً به دلیل باکتری‌هایی است که در طول جراحی به ناحیه آسیب دیده وارد می‌شوند. اگر روش جراحی صحیح و استریل باشد، این مشکل معمولاً پیش نمی‌آید، اما باکتری‌ها در دهان انسان به وفور یافت می‌شوند و گاهی با وجود بهترین اقدامات احتیاطی، ممکن است به ناحیه جراحی راه پیدا کنند.

در هر صورت میکروب‌ها می‌توانند به زیر لثه‌ها نفوذ کنند و اگر عفونت کوچکی در اطراف ایمپلنت بعد از جراحی ایجاد شود، جای تعجب نیست. معمولاً این نوع عفونت با مصرف یک دوره کوتاه آنتی‌بیوتیک به راحتی درمان می‌شود.

۲- پس از درمان

در ۴ تا ۸ هفته‌ی بعد از درمان، گاهی اوقات لثه‌های بالای ایمپلنت ممکن است کمی متورم و قرمز شوند و حتی ممکن است چرکی کوچک بروز کند. لثه در این ناحیه به لمس حساس می‌شود، اما معمولاً این عفونت دردناک نیست. این وضعیت اغلب ناشی از شل شدن پیچ کوچکی است که ایمپلنت را وصل می‌کند و می‌توان با باز کردن پیچ، تمیز کردن داخل ایمپلنت و نصب یک پیچ جدید استریل یا حتی با استفاده از یک ژل ضدباکتری درمان شود. در این مورد، معمولاً نیازی به مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها نیست. منبع عفونت در داخل ایمپلنت است، جایی که جریان خون وجود ندارد. اگر جریان خون وجود نداشته باشد، آنتی‌بیوتیک‌ها نمی‌توانند به آن ناحیه برسند. به همین دلیل، درمان شامل باز کردن پیچ و تمیز کردن داخل ایمپلنت است.

۳- در طول مرحله بهبودی

یک وضعیت نادر ممکن است در طول مرحله بهبودی (۴ تا ۸ هفته اول پس از نصب ایمپلنت) بوجود آید؛ جایی که استخوان اطراف ایمپلنت به درستی ترمیم نمی‌شود و عفونی می‌گردد. لثه‌ی اطراف ایمپلنت ممکن است به لمس حساس باشد. در حالی که عفونت با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های قوی کاهش می‌یابد، بهبود استخوان با ایمپلنت ممکن است امکان‌پذیر نباشد و ممکن است نیاز به خارج کردن ایمپلنت داشته باشیم. در این حالت، لایه‌ای از استخوان در کنار ایمپلنت ممکن است مرده و بدون جریان خون باشد و این وضعیت می‌تواند به عفونت شدید استخوان به نام استئومیلیت منجر شود، که درمان آن معمولاً دشوار است و وابسته به جراحی است.

۴- پس از ثابت شدن ایمپلنت

بعد از نصب ایمپلنت و قرار دادن روکش و بریج، ممکن است التهاب مختصر اما ماندگار در اطراف گردن ایمپلنت، جایی که لبه لثه با ایمپلنت در تماس است، وجود داشته باشد. این التهاب می‌تواند به دلیل وجود فاصله کوچکی باشد که بین ایمپلنت و روکش است و باعث می‌شود باکتری‌ها در آن ناحیه جمع شوند. لبه لثه ممکن است تنها قرمز و کمی متورم شود. دندانپزشکان به این فاصله، میکروگپ یا شکاف ریز می‌گویند. برخی از طرح‌های ایمپلنت…
“““html

به نظر می‌رسد که میکروگپ‌ها در جمع‌آوری باکتری‌ها بیشتر از سایر طرح‌ها دچار مشکل می‌شوند. بهترین راه برای درمان عفونت میکروگپ این است که پیچ یا بریج را باز کرده و تمام اجزا را به خوبی تمیز کرده و سپس با ژل ضد باکتری دوباره آغشته کنید.

۵- عفونت ایمپلنت به خاطر عدم رعایت بهداشت دهان و دندان

یکی از دلایل احتمالی عفونت ایمپلنت، تمیز نکردن صحیح ناحیه اطراف ایمپلنت بعداً به هنگام مراقبت است. باکتری‌ها می‌توانند به تدریج جمع شوند، درست مثل آنچه که بر روی دندان‌های طبیعی رخ می‌دهد. این مسأله می‌تواند منجر به التهاب لثه و بیماری‌های لثه شود. اگر این موضوع ادامه داشته باشد، ممکن است باعث تحلیل لثه در دور ایمپلنت شده و ایمپلنت را شل کند. در این حالت، دیگر بسیار دیر شده است. وقتی که ایمپلنت شل می‌شود، به این معناست که دیگر در استخوان محکم نیست و نمی‌توان آن را دوباره ثابت کرد. در این صورت، باید آن را برداشت.

بنابراین بسیار مهم است که با احتیاط و دقت ناحیه اطراف ایمپلنت خود را تمیز کنید. نمی‌توانید در مورد سه گزینه‌ی اول تاثیر بگذارید اما قطعاً می‌توانید با مسواک زدن و کشیدن نخ دندان از بروز گزینه‌ی چهارم جلوگیری کنید.

چگونه از ایمپلنت دندان خود مراقبت کنیم تا از عفونت جلوگیری کنیم

ایمپلنت‌ها نیاز به مراقبت دارند، همانند دندان‌های طبیعی. استفاده از مسواک و دهانشویه به افزایش سلامتی دهان و دندان کمک کرده و مشکلات این‌چنینی را کاهش می‌دهد. همچنین، از فشار نیاوردن بیش از حد به ایمپلنت می‌توان برای جلوگیری از عفونت استفاده کرد. توجه به مراقبت‌های بعد از کاشت، می‌تواند شانس موفقیت درمان ایمپلنت را افزایش دهد.

بسته به شدت عفونت، دندانپزشک ممکن است دهانشویه ضد باکتری تجویز کند و ترکیبی از درمان‌ها را برای نجات ایمپلنت انجام دهد. این درمان‌ها ممکن است شامل تجویز آنتی‌بیوتیک، جراحی، درمان با لیزر و تمیزی سطح ایمپلنت باشد. همچنین ممکن است دندانپزشک نیاز به برداشت بافت‌های آلوده (دبریدمان) و درمان ضد میکروبی داشته باشد.

پری ایمپلنتیت می‌تواند شدید و خطرناک باشد. ایمپلنتی که عفونت دارد ممکن است باعث ایجاد بیماری‌های جدی در بدن، مانند مشکلات قلبی، شود. اگر عفونت به حال خود رها شود، می‌تواند عواقب خطرناکی به همراه داشته باشد و به سرعت به مشکل جدی تری تبدیل شود.

تجربه و تخصص دندانپزشک نیز در موفقیت ایمپلنت تأثیرگذار است. دندانپزشک باید در کار خود مهارت و تجربه کافی داشته باشد و تمام تدابیر لازم را برای جلوگیری از عفونت به کار برده و بیمار نیز باید بعد از کاشت ایمپلنت از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی پرهیز کند.

با استفاده از ایمپلنت، امروزه می‌توان دندان طبیعی را برای بیمار فراهم کرد. زیبایی و تناسب ایمپلنت با دندان‌های دیگر فرد بسیار خاص و منحصر به فرد است. درمان بی‌دندانی با ایمپلنت یکی از روش‌های موثر برای بهبود زیبایی دندان‌ها است. از بین بردن بی‌دندانی نه تنها به زیبایی بلکه به افزایش اعتماد به نفس افراد کمک می‌کند.

بیشتر بخوانید:

گردآوری توسط بخش سلامت

مجله رضیم