علت تغییر ساعت رسمی کشور چیست ؟
تغییر ساعت رسمی کشور
قانون تغییر ساعت رسمی ایران، قانونی است که طبق آن ساعت رسمی کشور هر سال در ساعت ۲۴ روز اول فروردین یک ساعت جلو کشیده می‌شود و سپس در ساعت ۲۴ روز سی‌ام شهریور به زمان قبلی برمی‌گردد.
علت تغییر ساعت رسمی کشور
تغییر ساعت رسمی کشور برای این است که بتوانیم از نور روز بیشتر استفاده کنیم.
این تغییر ساعت همچنین باعث شده که برخی افراد انتقاد کنند. زیرا استفاده از ساعت‌های اضافی بعد از کار، زمان بیشتری را برای فروشگاه‌ها، مسابقات ورزشی و سایر فعالیت‌ها فراهم می‌کند.
با این حال، این تغییر می‌تواند در برنامه‌های تفریحی و فعالیت‌های دیگر مشکلاتی ایجاد کند. در واقع، هدف اصلی تغییر ساعت تابستانی این بود که مصرف انرژی در ساعات پرمصرف کمتر شود و استفاده از لامپ‌ها کاهش یابد. اما با ورود روش‌های جدید گرمایش و سرمایش، اثرات این تغییر ساعت بر مصرف انرژی کمتر قابل مشاهده است و گاهی حتی با تناقضاتی همراه است.
زمان جلو رفتن ساعت رسمی 1400
زمان عقب کشیدن ساعت در سال 1400
تغییر ساعت در کشورهای جهان
فکر استفاده بیشتر از نور خورشید در روز برای اولین بار در سال ۱۷۸۴ در فرانسه مطرح شد. در این سال، بنیامین فرانکلین که نماینده آمریکا در فرانسه بود، در مقاله‌ای از مردم خواست که صبح‌ها یک ساعت زودتر بیدار شوند. او فکر می‌کرد که از این طریق مردم می‌توانند در طول روز از نور خورشید بیشتر بهره ببرند و شب‌ها شمع کمتری مصرف کنند. اما او هیچ پیشنهادی برای تغییر ساعت رسمی کشور نداشت. این پیشنهاد برای اولین بار در سال ۱۹۰۷ در انگلستان ارائه شد، اما آن زمان به اجرا درنیامد.
برای صرفه‌جویی در مصرف انرژی، تغییر ساعت رسمی برای اولین بار در سال ۱۹۱۶ در آلمان اجرایی شد. بعداً، چندین کشور دیگر شامل آمریکا و انگلستان نیز همین کار را انجام دادند. دلیل این اقدام کمبود شدید انرژی به خاطر جنگ جهانی اول بود.
اکنون 77 کشور در جهان از این روش برای تنظیم ساعت‌های رسمی خود استفاده می‌کنند، اما زمان جلو و عقب کشیدن ساعت در این کشورها یکسان نیست.
قانون تغییر ساعت در ایران
در ایران برای اولین بار پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ تغییر ساعت به دو حالت تابستانی و زمستانی تقسیم شد. بعد از انقلاب این روند متوقف شد.
در سال ۱۳۷۰ (زمان ریاست‌جمهوری اکبر هاشمی رفسنجانی) مقرراتی به تصویب رسید که بر اساس آن ساعت رسمی کشور هر سال در اول مهر یک ساعت عقب کشیده شده و سپس در اول فروردین به حالت قبلی برمی‌گردد.
ادامه تحقیقات در آن دوره نشان داد که این کار حدود ۱۰۰ مگاوات در زمان اوج مصرف، صرفه‌جویی کرده است. اما دولت ایران در اسفند ۱۳۸۴ (پس از ۱۵ سال) این مصوبه را لغو کرد.
غلامحسین الهام، سخنگوی دولت در آن زمان اعلام کرد که بررسی‌ها نشان می‌دهند که تغییر ساعت منجر به صرفه‌جویی در مصرف انرژی نمی‌شود و دلیل لغو این مصوبه را سردرگمی مردم در اثر این تغییر ساعت اعلام کرد.
و «کمبود بررسی‌های صحیح و تخصصی برای تأیید صرفه‌جویی در مصرف برق با تغییر ساعت» بیان کرد.
این موضوع در حالی گفته می‌شود که چندی پیش از آن، مدیر دفتر مدیریت مصرف برق شرکت توانیر اعلام کرده بود که مصرف برق در نتیجه تغییر ساعت رسمی کشور در اول فروردین ۱٫۵ درصد کاهش یافته و این صرفه‌جویی در طول ۶ ماه به بیش از ۷۵ گیگاوات ساعت می‌رسد. همچنین، برخی نمایندگان مجلس به قطع تغییر ساعت رأی مثبت دادند و گفتند که ثابت بودن ساعت به انجام بهتر تکالیف دینی کمک می‌کند و زمان بین نماز و ساعت کار را کاهش می‌دهد.
پس از آن، در سال‌های ۱۳۸۵ و ۱۳۸۶ نمایندگان مجلس شورای اسلامی تلاش کردند تا دولت را ملزم به تغییر ساعت رسمی کشور در نیمه اول سال نمایند، اما این طرح‌ها در نهایت به قانون تبدیل نشدند. در این زمان، منابع مختلف پیشنهادات مختلفی از جمله تاریخ‌های جدید برای آغاز و پایان تغییر ساعت در سال ارائه می‌دادند.
سرانجام، در ۳۱ مرداد ۱۳۸۶، قانونی شامل یک ماده واحده در مورد تغییر ساعت رسمی کشور به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
بر اساس این قانون، ساعت رسمی کشور «ایران» هر سال در ساعت ۲۴ روز اول (ساعت ۰۰:۰۰:۰۰ روز دوم) فروردین، یک ساعت به جلو می‌رود و در ساعت ۲۴ روز سی‌ام (ساعت ۰۰:۰۰:۰۰ روز سی‌ویکم) شهریور، به حالت اول برمی‌گردد.
دولت محمود احمدی‌نژاد، این قانون را در سال ۱۳۸۷ اجرا نکرد و دلیل آن را ابهام قانونی در مصوبه مجلس اعلام کرد.
