قرص های خواب آور : معرفی ۱۰ نمونه از قوی ترین دارو های خواب آور (2 نکته مهم)
“`html
قرص های خواب آور
انواع قرص خواب آور به افراد کمک می‌کند تا بهتر بخوابند و مدت خوابشان را افزایش دهند. برای برخی از افراد، این دو موضوع به‌طور همزمان اتفاق می‌افتد. مزایا و معایب مصرف انواع قرص‌های خواب متفاوت است و پزشک باید قبل از تجویز این قرص‌ها، نکات مهمی را در نظر بگیرد.
با مجله اینترنتی رضیم همراه باشید تا با انواع قرص های خواب آور به‌طور کامل آشنا شوید.
بیخوابی، واژه‌ای است که بسیاری از افراد در مقاطعی از زندگی با آن مواجه می‌شوند. اگر بیخوابی موقتی باشد، قابل تحمل‌تر است، اما وقتی به یک مشکل مزمن تبدیل شود، باید به دنبال راه حلی باشید.
حالا بیایید ببینیم عوارض قرص‌های خواب‌آور چیست.
شاید شما نیز یکی از میلیون‌ها نفری باشید که از بیخوابی رنج می‌برند و به فکر استفاده از قرص‌های خواب آمده‌اید.
این قرص‌ها ممکن است در کوتاه‌مدت به مشکل خواب شما کمک کنند، اما خیلی مهم است که درباره آن‌ها، به‌ویژه عوارض جانبی‌شان، اطلاعات کاملی داشته باشید. این اطلاعات به شما کمک می‌کند تا از آسیب‌های احتمالی آن‌ها دوری کنید.
قرص‌های خواب چیستند؟
بیشتر قرص‌های خواب در گروه «مسکن‌های خواب‌آور» قرار می‌گیرند، که برای کمک به خوابیدن یا ادامه خواب به کار می‌روند. این مسکن‌ها شامل بنزودیازپین‌ها، باربیتورات‌ها و داروهای خواب آور دیگر هستند.
بنزودیازپین‌ها مانند زاناکس، والیوم، آتیوان و لیبریوم، داروهایی برای کاهش اضطراب هستند که به خواب رفتن کمک می‌کنند. یکی از این داروها، هالسیون است که کمتر استفاده می‌شود.
اگرچه این داروها ممکن است در کوتاه‌مدت مؤثر باشند، اما برخی از آن‌ها ممکن است اعتیادآور باشند و می‌توانند مشکلات حافظه و تمرکز ایجاد کنند. به همین دلیل، معمولاً برای درمان طولانی‌مدت توصیه نمی‌شوند.
باربیتورات‌ها نوع دیگری از داروها هستند که بر روی سیستم عصبی مرکزی تأثیر می‌گذارند و می‌توانند سبب آرامش شوند. این داروها معمولاً به‌عنوان بیهوشکننده نیز استفاده می‌شوند و در صورت مصرف بیش از حد، خطرناک هستند.
داروهای جدیدتر می‌توانند زمان خواب رفتن را کاهش دهند. برخی از این داروهای خواب‌آور به گیرنده‌های مشابهی در مغز متصل می‌شوند که بنزودیازپین‌ها هم به آن‌ها متصل می‌شوند، مثل لونستا، سوناتا و امبین. احتمال اعتیادآور بودن این داروها کمتر از بنزودیازپین‌هاست، اما ممکن است به مرور زمان باعث وابستگی شوند.
یک قرص خواب دیگر به نام «روزرم» وجود دارد که به طرز متفاوتی عمل می‌کند و بر روی هورمونی به نام ملاتونین تأثیر می‌گذارد و اعتیادآور نیست. همچنین، «بلسومرا» نیز بر روی ماده شیمیایی به نام اورکسین اثر دارد و از این نظر اعتیادآور نمی‌باشد.
انواع قرص خواب
1. قرص خواب آور زولپیدم
زولپیدم (به انگلیسی: Zolpidem) یک داروی خواب‌آور غیر بنزودیازپینی است که برای درمان بیخوابی در کوتاه‌مدت استفاده می‌شود. این دارو معمولاً ۲ تا ۳ ساعت در بدن موثر است و حدود ۱۵ دقیقه پس از مصرف، اثرش شروع می‌شود. زولپیدم با نام‌های تجاری مختلفی در بازار وجود دارد.
“““html
در جهان (Ambien) است.
زولپیدم برای مدت کوتاهی مصرف می‌شود. این دارو برای رفع مشکلات خواب تجویز می‌شود. اگر دچار مشکل بیخوابی هستید، قرص زولپیدم به شما کمک می‌کند که بهتر بخوابید. این قرص یکی از داروهای آرام‌بخش و خواب آور است و بر روی مغز تأثیر می‌گذارد.
موارد مصرف زولپیدم
زولپیدم برای درمان موقت بیخوابی تجویز می‌شود که معمولاً بین دو تا شش هفته است. این دارو به شما کمک می‌کند که هم سریع‌تر بخوابید و هم خواب شما طولانی‌تر شود.
عوارض جانبی زولپیدم
احتمال دارد هنگامی که زولپیدم مصرف می‌کنید، نشانه‌های زیر را تجربه کنید:
- احساس تهوع
- استفراغ
- خواب‌آلودگی
- احساس گیجی
- سردرد
بعضی عوارض نادر این دارو شامل راه رفتن در خواب می‌شود که تنها مواردی از آن گزارش شده است. همچنین ممکن است در بعضی افراد باعث دوبینی و توهم‌های شدید شود.
Zaleplon .2 زالپلون
زالپلون برای درمان موقت بیخوابی استفاده می‌شود. این دارو سریعاً اثر می‌کند و مدت اثر آن کوتاه است.
زالپلون به راحتی در دستگاه گوارش جذب می‌شود و بالاترین سطح آن تقریباً یک ساعت پس از مصرف بدن را پر می‌کند. اگر غذایی سنگین یا چرب بخورید، ممکن است جذب آن کندتر شود و اثرش کاهش یابد.
فراهمی زیستی این دارو حدود 30% است و اکثر آن در کبد متابولیزه می‌شود. نیمه عمر حذفی این دارو حدود 1 ساعت است و تقریباً 70% دوز تجویزی به شکل متابولیت‌های غیر فعال دفع می‌شود.
حدود 17% آن از طریق مدفوع خارج می‌شود. این دارو می‌تواند به شیر مادر منتقل شود.
تداخلات دارویی زالپلون
قرص خواب آور زالپلون ابتدا توسط آنزیم آلدئیداکسیداز متابولیزه می‌شود. بنابراین استفاده همزمان از داروهای مهارکننده این آنزیم، مانند سایمتدین می‌تواند سطح خون زالپلون را افزایش دهد.
همچنین، بخشی از این دارو توسط آنزیم CYP3A4 متابولیزه می‌شود; بنابراین باید در تجویز آن با داروهای دیگر که روی این آنزیم تأثیر می‌گذارند، احتیاط کرد.
استفاده همزمان از باریفامپیسین یا داروهای مشابه می‌تواند متابولیسم زالپلون را افزایش داده و غلظت آن را کاهش دهد.
3. قرص خواب آور اسزوپیکلون eszopiclone
اسزوپیکلون (Eszopiclone) با نام تجاری لونستا (Lunesta) یک آرام‌بخش است که گاهی آن را خواب آور می‌نامند. این دارو به کمک مواد شیمیایی خاص در مغز به خواب رفتن کمک می‌کند.
اسزوپیکلون (Eszopiclone) برای درمان بیخوابی و مشکلات خواب تجویز می‌شود و به شما برای خواب رفتن و خواب ماندن کمک می‌کند.
عوارض جانبی اسزوپیکلون
- خواب‌آلودگی در طول روز، سرگیجه، احساس “خماری”
- مشکلات حافظه یا تمرکز
- اضطراب یا افسردگی و احساس عصبی
- سردرد
- احساس تهوع، درد معده، از دست دادن اشتها، یبوست
- خشکی دهان
- طعم و مزه غیر معمول یا ناخوشایند در دهان
- بثورات پوستی
“““html
4. قرص خواب آور ramelteon راملتئون
راملتئون جزو داروهای آرام بخش سیستم عصبی مرکزی است و برای درمان بی خوابی استفاده می‌شود. این دارو به شما کمک می‌کند که زودتر بخوابید و در طول شب خواب راحت‌تری داشته باشید.
به طور کلی، داروهای خواب باید فقط برای مدت کوتاهی (مثل 1 تا 2 روز) مصرف شوند و حداکثر برای 1 تا 2 هفته. اگر به مدت طولانی‌تری استفاده شوند، اثر خود را از دست می‌دهند.
تداخلات دارویی
استفاده همزمان از چند دارو توصیه نمی‌شود، هرچند که گاهی اوقات این کار انجام می‌شود. در این شرایط، پزشک ممکن است دوز مصرفی را تغییر دهد یا از روش‌های دیگر استفاده کند.
قبل از مصرف این دارو، حتماً به پزشک خود در مورد داروهایی که استفاده می‌کنید، اطلاع دهید.
5. قرص خواب آور methaqualone متاکوآلون
متاکوآلون جزو داروهای خواب‌آور و آرام‌بخش است و اثرات مشابهی به باربیتورات‌ها دارد. این دارو همچنین به لحاظ شیمیایی شباهت‌هایی با باربیتورات‌ها دارد، ولی در واقع ابتدا به عنوان بخشی از برنامه‌های ضد مالاریا در هند ساخته شد.
مدت اثر قرص متاکوآلون ۶-۲ ساعت است.
تاثیرات معمول آن شامل حالت آرامش، شادابی و خواب آلودگی می‌شود. در دوزهای معمول باعث کاهش ضربان قلب و سرعت تنفس می‌شود و در دوزهای بالاتر ممکن است مشکلاتی مانند افسردگی، عدم تعادل عضلانی و اختلال در گفتار ایجاد کند.
chloral hydrate .6 کلرال هیدرات
کلرال هیدرات یک داروی آرام‌بخش و خواب‌آور است که در درمان بیخوابی موقت و ایجاد آرامش قبل و بعد از پروسه‌های پزشکی و دندان‌پزشکی همچون جراحی و نوار مغزی، به‌ویژه در کودکان، کاربرد دارد. همچنین در القای بیهوشی قبل از جراحی نیز استفاده می‌شود.
دوز مصرف روزانه کلرال هیدرات برای کودکان برای ایجاد اثر خواب‌آوری قبل از پروسه‌های جراحی و نوار مغزی 50 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار است. حداکثر مقدار مصرف 1 گرم در یک دوز و 2 گرم در یک روز است.
بهتر است برای جلوگیری از تحریک گوارشی، این دارو را همراه با یک لیوان آب یا آبمیوه مصرف کنید. سرد کردن شربت قبل از مصرف، طعم دارو را قابل تحمل‌تر می‌کند.
meprobamate .7 مپروبامات
مپروبامات یک کاربامات با خاصیت خواب‌آور، آرام‌بخش و شل کننده عضلات است و در دوزهای درمانی، باعث کاهش سطح اضطراب نیز می‌شود. این دارو در درمان صرع نوع پتی‌مال مؤثر است اما در صرع گرندمال بی‌اثر است. مپروبامات برای درمان اختلالات اضطرابی و همچنین برای بیخوابی کوتاه‌مدت کاربرد دارد.
مکانیسم عمل این دارو کاملاً مشخص نیست. به نظر می‌رسد مپروبامات در چندین محل در سیستم عصبی مرکزی شامل تالاموس و سیستم لیمبیک اثر می‌گذارد. این دارو با اتصال به گیرنده‌های گابا، حرکت پیام‌های عصبی در طناب نخاعی را مختل کرده و درد را کاهش می‌دهد و باعث خواب می‌شود.
جذب داروی مپروبامات…
“““html
عملکرد دستگاه گوارش به خوبی انجام می‌شود. مقدار توزیع و پیوستگی پروتئینی به روشنی مشخص نیست.
متابولیسم مپروبامات در کبد رخ می‌دهد و راه مشخصی برای دفع آن وجود ندارد. نیمه عمر پلاسمایی دارو حدود 10 ساعت می‌باشد.
گاما هیدروکسی بوتیرات .8
گاما هیدروکسی بوتیرات یک ترکیب شیمیایی است که در مغز و سایر نقاط بدن وجود دارد. این ماده همچنین می‌تواند در آزمایشگاه تولید شود.
عملکرد طبیعی گاما هیدروکسی بوتیرات GHB در بدن، کاهش فعالیت‌های مغزی در زمان خواب می‌باشد.
گاما هیدروکسی بوتیرات GHB بر روی چندین مسیر عصبی در مغز، از جمله مسیر کاهشی درد اثر می‌گذارد و سطح هورمون رشد را در مغز افزایش می‌دهد.
عوارض جانبی مصرف گاما هیدروکسی بوتیرات (GHB)
گاما هیدروکسی بوتیرات GHB (sodium oxybate)، برای بزرگسالانی که تحت نظارت پزشکی از این ماده برای درمان خواب‌آلودگی غیرقابل کنترل (نارکولپسی) استفاده می‌کنند، معمولاً بدون خطر و عوارض جانبی است.
اما مصرف گاما هیدروکسی بوتیرات به عنوان مکمل غذایی خطرناک و غیرقانونی است. در رابطه با استفاده از گاما هیدروکسی بوتیرات و دو ماده مشابه دیگر، gamma butyrolactone (GBL) و butanediol (BD)، سه مورد مرگ و ۱۲۲ مورد عوارض جانبی جدی ثبت شده است.
استفاده از گاما هیدروکسی بوتیرات GHB می‌تواند باعث عوارض جانبی جدی مانند:
- سردرد
- توهم
- سرگیجه
- گیجی
- تهوع
- استفراغ
- خواب آلودگی
- اضطراب
- اسهال
- تحریک جنسی
- بی‌حسی پاها
- مشکلات بینایی
- درد قفسه سینه
- تغییرات ذهنی
- رفتار تهاجمی
- کاهش حافظه
- مشکلات جدی قلبی و تنفسی
- تشنج
- کما و مرگ
گاما هیدروکسی بوتیرات GHB ممکن است باعث ایجاد اعتیاد شود. افرادی که به مدت طولانی از این ماده استفاده می‌کنند، ممکن است برای ترک آن نیاز به بستری داشته باشند.
گاما هیدروکسی بوتیرات GHB به شدت با داروهای تجویزی تداخل دارد.
دی اتیل اتر .9
دی اتیل اتر یک ماده بیهوشکننده است که به عنوان حلال نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. بسیاری از داروهای شیمیایی با نام «اتر» شناخته می‌شوند اما این کلمه عموماً به معنی «اتیل اتر» است.
دی اتیل اتر یک محصول شیمیایی است که از آبگیری الکل اتیلیک ۹۶ درصد در مجاورت با اسید سولفوریک ۹۸ درصد در دمای ۱۴۰ درجه سانتیگراد به دست می‌آید. اتر یکی از حلال‌های مهم و غیر قطبی در شیمی است.
دی اتیل اتر به خاطر واکنش‌پذیری پایین و نقطه جوش پایینش، حلال مناسبی برای استخراج مواد آلی غیر قطبی است.
قرص خواب آور زوپیکلون Zopiclone
قرص خواب آور زوپیکلون به سرعت از طریق دهان جذب می‌شود و به طور گسترده‌ای در بافت‌های بدن توزیع می‌گردد. نیمه عمر حذف آن بین 5.5 تا 5.3 ساعت است و حدود 80 تا 45 درصد به پروتئین‌ها متصل می‌شود. این دارو عمدتاً در کبد متابولیزه می‌شود و دو متابولیت اصلی آن از طریق ادرار دفع می‌شود.
تقریباً 50 درصد دوز از طریق دکربوکسیلاسیون به متابولیت‌های فعال تبدیل می‌شود.
“`
این دارو به صورت غیر فعال در بدن عمل می‌کند و بخشی از آن به شکل دی‌اکسید کربن از طریق ریه‌ها خارج می‌شود. تنها 5 درصد از دوز دارو به صورت تغییر نیافته در ادرار و حدود 16 درصد در مدفوع قابل مشاهده است. همچنین، این دارو می‌تواند وارد شیر مادر شود.
عوارض جانبی زوپیکلون
یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی این دارو، طعم فلزی یا تلخ در دهان است که به دلیل ورود آن به بزاق ایجاد می‌شود. برای درمان مسمومیت یا دوز بالای این دارو، عمدتاً از روش‌های حمایتی استفاده می‌شود.
در افرادی که به تازگی بیش از 150 میلی‌گرم از این دارو را مصرف کرده‌اند، باید شارکول فعال شده به صورت خوراکی در عرض یک ساعت تجویز شود؛ و در کودکان نیز مقدار مصرف باید بیش از 1.5 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن باشد.
همچنین، در موارد شدید افسردگی سیستم عصبی، شستشوی معده در بزرگسالان و استفاده از فلومازنیل نیز در نظر گرفته می‌شود.
تداخلات دارویی زوپیکلون
این دارو مانند دیازپام عمل می‌کند. اگر زوپیکلون به همراه ریفامپیسین یا سایر داروهایی که سیستم آنزیمی سیتوکروم P450 از نوع CYP3A4 را تحریک می‌کنند، مانند کاربامازپین یا فنی‌توئین، مصرف شود، سطح آن در بدن کاهش می‌یابد.
عوارض انواع قرص‌های خواب آور
قرص‌های خواب همانند سایر داروها ممکن است عوارض جانبی داشته باشند. تا زمانی که شما خودتان یک قرص خواب خاص را امتحان نکنید، نمی‌توانید بگویید که آیا عوارض جانبی آن شما را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا نه. اگر مشکلات تنفسی مانند آسم دارید، پزشک شما ممکن است بتواند درباره احتمال بروز عوارض جانبی هشدار دهد.
قرص‌های خواب ممکن است در فرآیند تنفس طبیعی مشکلاتی ایجاد کنند و برای افرادی که مشکلات تنفسی مزمن دارند، مانند آسم یا بیماری مزمن انسدادی ریوی، خطرناک باشند. عوارض جانبی رایج این داروها شامل موارد زیر می‌شود:
- سوزش یا مورمور شدن در دست‌ها، بازوها، پاها یا ساق پا؛
- تغییر در اشتها؛
- یبوست؛
- اسهال؛
- مشکل در حفظ تعادل؛
- سرگیجه؛
- خواب‌آلودگی در طول روز؛
- خشکی دهان یا گلو؛
- گاز معده؛
- سردرد؛
- سوزش سر دل؛
- ناتوانی در روز بعد؛
- کند شدن ذهنی یا مشکلات در توجه یا حافظه؛
- حساسیت به لمس یا درد در معده؛
- لرزش غیرقابل کنترل یک بخش از بدن؛
- دیدن خواب‌های غیرعادی؛
- ضعف.
از آنجا که دانستن عوارض جانبی ممکن این قرص‌ها مهم است، می‌توانید در صورت بروز هر یک از این مشکلات، مصرف دارو را قطع کرده و به سرعت با پزشک خود تماس بگیرید.
بهترین زمان مصرف قرص های خواب آور
عموماً پیشنهاد می‌شود که قرص خواب را درست قبل از زمان خواب خود مصرف کنید. به یاد داشته باشید که دستورالعمل‌های پزشک خود را که روی برچسب دارو نوشته شده است، بخوانید. این دستورالعمل‌ها حاوی اطلاعات خاصی در مورد داروی شما هستند. همچنین، قبل از مصرف هر نوع قرص خواب، حتماً به خودتان فرصت کافی برای خواب رفتن بدهید.
بیشتر بخوانید :
