موارد مصرف آلبومین (Albumin) و عوارض جانبی این دارو (2 نکته مهم)
“`html
آلبومین | Albumin | ویال آلبومین
آلبومین یک نوع پروتئین در بدن انسان است. در بعضی از بیماری‌ها، ممکن است سطح آلبومین در بدن پایین بیاید و در این حالت فرد نیاز به تزریق آلبومین پیدا می‌کند. استفاده از داروی آلبومین حتماً باید تحت نظر پزشک انجام شود. در ادامه، بیشتر با این دارو و کاربردهای آن آشنا خواهیم شد.
ساختار آلبومین انسانی
آلبومین (واژه‌ای از ریشه لاتین به معنی سفید) به گروهی از پروتئین‌های محلول در آب اطلاق می‌شود. در بدن انسان، آلبومین یکی از مهم‌ترین پروتئین‌ها در پلاسما است و معمولاً گلیکوزیله نمی‌شود. سطح آلبومین در خون انسان حدود ۳.۶ تا ۵.۲ گرم در دسی‌لیتر است و در صورت نیاز تا دو برابر نیز ممکن است افزایش یابد. روزانه تقریباً ۱۴۰ گرم آلبومین در بدن ساخته می‌شود که این پروتئین در کبد تولید می‌شود و به صورت نرمال حدود ۱۵ گرم در روز تولید می‌کند. نیمه‌عمر آلبومین در بدن حدود ۲۰ روز است و هر روز تقریباً ۴٪ از آن تخریب و جایگزین می‌شود.
آلبومین پروتئین اصلی خون است و دارای بار منفی در pH طبیعی می‌باشد. یکی از وظایف اصلی آلبومین حفظ فشار اسمزی خون است؛ به همین دلیل اگر آلبومین کاهش یابد، احتمال بروز ورم یا ادم وجود دارد. آلبومین می‌تواند با بیلی‌روبین به نسبت دو به یک و با اسیدهای چرب به نسبت ده به یک اتصال برقرار کند. همچنین به یون‌های کلسیم، منیزیم و مس نیز متصل می‌شود و مقداری از اسیدآمینه تریپتوفان را نیز حمل می‌کند. آلبومین به آهن متصل نمی‌شود و مقداری از هورمون‌های تیروئیدی نیز با آلبومین در خون حمل می‌شوند. آلبومین به عنوان حامل مس عمل می‌کند و این عنصر را به راحتی آزاد می‌کند. هنگام بروز اسیدوز، افزایش H^+ باعث شکستن اتصال کلسیم با آلبومین می‌شود و در نتیجه میزان کلسیم آزاد در خون افزایش می‌یابد، هرچند که مقدار کل آن تغییر نمی‌کند. همچنین در بیماری‌های کبدی که عملکرد کبد دچار اختلال است، تولید آلبومین کاهش می‌یابد.
در بیماری‌های کلیوی نیز به دلیل ناتوانی در باز جذب پروتئین‌ها، سطح آلبومین ممکن است کاهش یابد. این کاهش همچنین در سوءتغذیه و کمبود پروتئین‌هایی مانند کواشیرکور نیز مشاهده می‌شود. در التهاب و با افزایش کورتیزول، این کاهش آلبومین نیز رخ می‌دهد. نکته مهم این است که در هر شرایطی که آلبومین خون پایین می‌آید، معمولاً کلسیم و منیزیم نیز کاهش می‌یابند، اما کاهش آن‌ها تأثیری بر کلسیم یونیزه ندارد و مقدار آن تثبیت می‌شود.
افرادی که به آنآلبومینی دچار هستند، معمولاً فقط ورم ملایمی دارند، زیرا سایر پروتئین‌های پلاسمایی ممکن است افزایش یابند و کمبود آلبومین را جبران کنند. سالسیلات‌ها می‌توانند باعث آزاد شدن بیلی‌روبین از آلبومین شوند و به همین دلیل مصرف آسپرین در کودکانی که با مشکل هیپربیلی‌روبینمی غیرکونژوگه مواجه هستند، ممکن است خطر بروز کرنیکتروس را افزایش دهد.
مقدار و نحوه مصرف آلبومین
مقدار دقیق مصرف آلبومین باید حتماً توسط پزشک تعیین گردد.
توصیه‌ها و مراقبت‌های پرستاری
- به بیماران توصیه کنید که عوارض جانبی را به سرعت اعلام کنند.
- محلول‌های حاوی آلبومین را می‌توان بدون در نظر گرفتن گروه خونی به بیماران تزریق کرد.
- در صورت لزوم، می‌توان فرآورده آلبومین را با محلول نمکی نرمال یا دکستروز پنج درصد رقیق کرد. از فیلتر پنج میکرونی یا بزرگتر باید استفاده شود و باید از فیلتر ۲۲/۰ میکرونی پرهیز کرد.
- قبل از شروع انفوزیون، بیمار باید…
“““html
به طور کامل هیدراته شود. این محصول را می‌توان بدون توجه به گروه خون مصرف کرد. - اگر حجم‌های بسیار زیادی از محلول رقیق شده استفاده شود، ممکن است سطح سدیم خون کاهش یابد.
- اگر بیش از حد مصرف شود، ممکن است باعث افزایش فشار خون و اتساع در عروق گردنی یا ایجاد ورم در ریه‌ها شود. سرعت تزریق را کم کنید و درمان را دوباره بررسی نمایید.
- قبل از شروع درمان، مطمئن شوید که بیمار به خوبی هیدراته است.
- محلول باز شده تا ۴ ساعت قابل استفاده است.
- یک حجم از محلول ۲۰٪ چهار برابر یک حجم از محلول ۵٪ می‌تواند باعث رقیق شدن خون و آنمی نسبی شود.
عوارض جانبی آلبومین
با مصرف این دارو، مشکلاتی مانند نارسایی قلبی، کاهش قدرت انقباض عضله قلب، ورم ریه و احتباس آب و املاح گزارش شده است.
سایت رضیم
“`
