میسوفونیا و راههای درمان

میسوفونیا که به آن ۴S نیز می‌گویند (سندروم حساسیت صدایی انتخابی)، یک وضعیت ناگواری است که در آن صداهای خاص یا محرک‌های بصری تکرارشونده باعث ایجاد خشم و یا نفرت شدید می‌شوند.

با مجله رضیم همراه باشید تا بیشتر درباره این بیماری اطلاعات کسب کنید.

این صداها معمولاً شامل صداهای مربوط به خوردن یا آشامیدن هستند، اما نوع صداها ممکن است از فردی به فرد دیگر فرق کند و به مرور زمان ممکن است تنوع بیشتری پیدا کند.

میسوفونیا چیست ؟

این اصطلاح برای اولین بار در سال 2000 به کار رفت تا این اختلال را از ترس صدا (فنوفوبیک) متمایز کند و برای افرادی که نسبت به صداها حساسیت دارند، استفاده می‌شود. در حال حاضر، درمان قطعی برای میسوفونیا وجود ندارد و دلیل بروز آن هنوز به‌طور کامل مشخص نیست.

با این حال، محققان معتقدند که تنفر از صدا به خود صداها مربوط نیست. بلکه، ممکن است به خاطرات ناخوشایندی از دوران کودکی که فرد تجربه کرده، مرتبط باشد.

به عنوان مثال، اگر کودکی از صدای جویدن آدامس مادرش ناراحت شده باشد، ممکن است در بزرگسالی از صدای آدامس جویدن نفرت داشته باشد و واکنش منفی نشان دهد.

به هر حال، میسوفونیا می‌تواند زندگی اجتماعی و شخصی فرد را سخت کند و باعث از دست دادن فرصت‌های اجتماعی شود. بنابراین برخی پزشکان پیشنهاد می‌کنند که رفتار درمانی و درمان شناختی می‌تواند به کاهش حساسیت فرد به صداهای نامطلوب کمک کند.

نشانه‌ها و محرک‌های میسوفونیا

کسانی که به میسوفونیا مبتلا هستند، با شنیدن صداهای خاص، احساس خشم و نفرت شدید می‌کنند. این احساس می‌تواند به حدی برسد که فرد به خودکشی فکر کند. همچنین، این افراد در انتخاب شغل به مشکل برمی‌خورند زیرا نمی‌توانند در هر محیطی کار کنند.

میسوفونیا به معنی نفرت از صدا را می‌توان حساسیت شدید به صداهای پس‌زمینه یا محرک‌های بصری تعریف کرد که عموماً دیگران آن‌ها را نادیده می‌گیرند.

مهمتر از عدم توانایی فرد در جلوگیری از این صداها، واکنش عاطفی منفی شدیدی است که در پاسخ به آن‌ها تجربه می‌شود.

این واکنش در واقع تلاطم عمیق احساسی از خشم و ترس است که می‌تواند به یک واکنش شدیدتر منجر شود.

علائم اختلال میسوفونیا

معمولاً علائم این اختلال قبل از بلوغ جنسی و در سنین ۸ تا ۱۲ سالگی شروع می‌شود و اولین محرک‌ها معمولاً توسط نزدیکان فرد مانند اعضای خانواده بروز می‌کند.

تحقیقات نشان می‌دهد که ممکن است عوامل ژنتیکی در بروز این اختلال نقش داشته باشند و گاهی می‌توان ریشه‌های آن را در نسل‌های گذشته نیز پیدا کرد.

فردی که به میسوفونیا مبتلا است، نه تنها از شنیدن صداهای آزاردهنده رنج می‌برد، بلکه ممکن است با بیماری‌ها و اختلالات روانی دیگری نیز روبرو باشد.

این افراد به دلیل عدم درک اطرافیان و خودشان احساس تنهایی می‌کنند و ممکن است فکر کنند که عقلشان را از دست داده‌اند. آن‌ها ممکن است دچار احساس گناه، انزوا و افسردگی شوند.

برای مقابله با این احساسات، این بیماران در معرض خطر اعتیاد قرار می‌گیرند و ممکن است برای آرام کردن خود به الکل و مواد مخدر روی آورند.

متخصصان هنوز نتوانسته‌اند درمان قطعی برای این اختلال پیدا کنند. روش‌های مختلفی برای درمان آن آزمایش شده‌اند که تاکنون هیچ‌یک به تنهایی موفق نبوده‌اند.

احساس خشم از صداها

میسوفونیا می‌گویند.

نشانه‌ی ابتلا به اختلال میسوفونیا“`html

اختلال میسوفونیا چیست؟

مهمترین علامت ابتلا به اختلال میسوفونیا، واکنش شدید افراد به صداهای مزاحم در محیط است. افرادی که به این اختلال دچارند، با شنیدن برخی صداها که قبلاً اشاره شده‌اند، بسیار عصبانی یا ناراحت می‌شوند و گاهی به انچه که این صداها را تولید می‌کند، واکنش‌های تندی نشان می‌دهند.

این افراد به دلیل رنجی که می‌کشند، تلاش می‌کنند کمتر در جمع‌ها و گروه‌ها حاضر شوند، چون بعضی از اوقات نمی‌توانند واکنش خود را نسبت به صداهای مزاحم کنترل کنند. خانواده و دوستان نزدیک این افراد نقش مهمی در کمک به آن‌ها برای مقابله با اختلال میسوفونیا دارند.

اگر از صداهای جویدن غذا، صدای تلویزیون، صدای موبایل اعضای خانواده و صداهای مشابه به شدت ناراحت هستیم، ممکن است به میسوفونیا دچار باشیم.

20 نفر داوطلب آزمایش میسوفونیا شدند:

این افراد گفته بودند که هنگام شنیدن صداهای خنثی و تکراری مثل صدای کتری، صدای گریه نوزاد و همچنین صداهای تحریک‌آمیزی مانند نفس کشیدن و صداهای خوردن، دچار ناراحتی و خشم می‌شوند.

در یک مقایسه میان واکنش‌های عصبی این گروه با 22 نفر دیگر که به میسوفونیا مبتلا نبودند، مشخص شد که در واکنش به صداهای خنثی، رفتار هر دو گروه مشابه بود، اما در واکنش به صداهای تحریک‌آمیز، ضربان قلب و میزان عرق کردن در گروه اول به طور قابل توجهی افزایش یافته بود.

علاوه بر این، اسکن مغزی نشان داد که در افرادی که به میسوفونیا مبتلا بودند، هنگام شنیدن صداهای تحریک‌آمیز، فعالیت‌های بخش‌های مختلف مغز، از جمله لوب پیشانی و قشر قدامی منزوی (AIC) بیشتر شده است.

نتایج آزمایش میسوفونیا

با توجه به موارد مطرح شده، نتایج این آزمایش نشان می‌دهند که افراد مبتلا به میسوفونیا با مشکلاتی در کنترل پیام‌هایی که به صداهای خاص مربوط می‌شوند، مواجه‌اند.

گرچه همه ما از برخی صداها آزار می‌بینیم، اما برای افراد مبتلا به میسوفونیا، این صداها به تجربه‌های آزار دهنده و خشم‌آور تبدیل می‌شوند.

شوخبیندر کومار، سرپرست تیم پژوهش، اثرات این تحقیقات را به این شکل توضیح می‌دهد:
برای بسیاری از افراد مبتلا به میسوفونیا، نتایج این تحقیق خبر خوبی است؛ زیرا برای نخستین بار تفاوت‌های مشخصی در ساختار و عملکرد مغز افرادی که به این اختلال دچارند، نشان داده‌ایم.

AIC چیست؟

AIC در عمیق‌ترین نقاط مغز قرار دارد و لوب‌های پیشانی و آهیانه را از لوب تمپورال جدا می‌کند.

AIC مسئول وظایفی مانند مدیریت احساسات و تجربیات عاطفی است. این بخش مهم مغز نقش زیادی در پردازش اطلاعات از دنیای بیرون و بدن ایفا می‌کند.

اگرچه صداهای تحریک‌آمیز در AIC افرادی که به میسوفونیا مبتلا نبودند نیز واکنش ایجاد کردند، اما هیچ ‌گونه تغییر خاصی در لوب‌های پیشانی و آهیانه دیده نشد، که این موضوع نشان‌دهنده وجود کنترل بین این دو بخش مغز است.

البته فعالیت‌های لوب پیشانی در افراد مبتلا به میسوفونیا افزایش یافته بود، و این فعالیت در قشر جلویی مغز، هیپوکامپ و آمیگدال نیز مشاهده شده است.

راه حل و درمان میسوفونیا

متاسفانه در این پژوهش راه‌حلی برای درمان این اختلال ارائه نشده است، اما افرادی که در اطراف فردی با این شرایط هستند، بهتر است کمی در رفتار خود دقت کرده و رعایت حال آن‌ها را بکنند.

نشانه‌های میسوفونیا

مبتلایان به صدابیزاری معمولاً با شنیدن صداهایی مانند جویدن آدامس، شکستن تخمه، صاف کردن گلو، هورت کشیدن، سرفه یا فین فین کردن مداوم، صدای تایپ کردن، یا صدای تق تق پی‌درپی، دچار عصبانیت شده و به شدت تمایل دارند که محیط را ترک کنند.

“`

محرک‌های بصری مانند تکان‌های مداوم پا یا دست دیگران به خاطر بی‌قراری، دیدن فردی که آدامس می‌جود یا ناخن می‌جود، می‌توانند برای افرادی که حساسیت دارند، آزاردهنده باشند. هر کس به نوع خاصی از این محرک‌ها واکنش نشان می‌دهد و شدت این واکنش‌ها برای هر فرد متفاوت است.

بعضی از افرادی که به میسوفونیا مبتلا هستند، سعی می‌کنند از مکان‌ها، افراد و شرایطی که آن‌ها را در معرض این محرک‌ها قرار می‌دهد، دوری کنند. اما متأسفانه این کار همیشه امکان‌پذیر نیست. در بسیاری از موارد، نزدیک‌ترین افراد به این افراد، همان‌هایی هستند که بدترین محرک‌ها را ایجاد می‌کنند، به‌ویژه صداهایی که از دهان می‌آید.

گفتگوی مداوم و باز افراد مبتلا با اعضای خانواده می‌تواند به کاهش تنش کمک کند. هر کس به گروه خاصی از این محرک‌ها واکنش نشان می‌دهد و میزان حساسیت هر فرد به هر کدام از این محرک‌ها متفاوت است.

این اختلال ممکن است ناشی از عوامل ژنتیکی باشد و به‌خاطر اختلال در عملکرد نواحی خاصی از مغز به نام قشر سینگولیت و انسیولار ایجاد شود. این بیماری معمولاً قبل از بلوغ، در سنین 9 تا 13 سال دیده می‌شود و در دختران بیشتر از پسران شایع است.

برای اطلاعات بیشتر در این زمینه بخوانید:

تهیه و گردآوری مجله رضیم

مرضیه ملایری