چرا ۱۵ اردیبهشت را روز شیراز نامگذاری کرده اند ؟

جشن میانه بهار؛ جشن بهاربد؛ روز شیراز گرامی باد

پانزده اردیبهشت برای مردم ایران روز بسیار خاص و مهمی است. البته امروزه، بسیاری از رسم‌های ایرانی و قدیمی فراموش شده‌اند و کمتر کسی از آن‌ها خبر دارد; اما اگر ما آنها را بشناسیم و به دیگران یادآوری کنیم، شاید بتوانیم دوباره این زیبایی‌ها را زنده کنیم.

به یادآوری این مناسبت‌ها ممکن است باعث بازگشت آن‌ها به زندگی ما شود. ۱۵ اردیبهشت روز یک جشن قدیمی است که به زمان زرتشت پیامبر برمی‌گردد، جشن میانه بهار یا جشن باربد که تقریباً فراموش شده است.

روز دیگر و مهم‌تری که داریم، روز شیراز است. شیراز زیبا و دوست‌داشتنی با عطر بهار نارنج، انسان را به دنیای دیگری می‌برد و احساس گرما و آرامش را به او می‌بخشد. با ما همراه باشید تا بیشتر در مورد این جشن‌های اردیبهشتی بیاموزیم.

جشن باربد یا میانه بهار

در زمان‌های قدیم در ایران، تقویم مانند امروز نبود و از سیستمی به نام گاهنبار استفاده می‌کردند که یکی از قدیمی‌ترین تقویم‌های ایرانی است.

در این سیستم، به‌جای دوازده ماه، هشت بخش وجود داشت که شامل چهار فصل و چهار نیمه فصل می‌شد.

پس از پایان این هشت بخش، جشن سال نو را که به اول تابستان می‌رسید، برگزار می‌کردند. این را می‌توان از صحبت‌های پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها فهمید که به‌جای نام بردن از ماه خاصی می‌گویند امروز بیستم بهار است یا اینکه پنج روز به تابستان مانده است.

هر کدام از این بازه‌های زمانی نام و جشن خاص خود را داشت که جشن مربوط به ۱۵ اردیبهشت، جشن باربد یا جشن میانه بهار بود.

با اینکه به‌طور دقیق روز شانزدهم اردیبهشت میانه بهار محسوب می‌شود، اما به خاطر اینکه در آن تقویم، روز پانزدهم هر فصل به‌عنوان میانه فصل شناخته می‌شد، امروز نیز این روز را جشن می‌گیریم.

در واقع این روز یادآور روزی است که نماینده خدا به زرتشت به‌عنوان پیامبر آمد و او را به دیدن انجمنی در کنار رود دائیتی برد و اهورامزدا رسالتش را به او اعلام کرد.

متاسفانه امروزه کمتر جایی این مراسم را برگزار می‌کنند و تنها در برخی از مکان‌ها مثل حوض سعدیه شیراز و چشمه کناری آن، باقی‌مانده‌هایی از این مراسم زیبا برگزار می‌شود.

روزی مهم و تاریخی بنام روز شیراز

از هر زاویه که به شیراز نگاه کنید، شهری پر از عشق، شادی، شعر و شاعری است. این شهر پر از شور و شوق برای عاشقی است و به‌خصوص در هوای لطیف اردیبهشت که پا به این شهر می‌گذارید، مسحور زیبایی آن می‌شوید و به طور ناخودآگاه از غرور خود فاصله می‌گیرید.

واقعاً شایسته است که روزی به یاد این شهر در تقویم ثبت شود. این اتفاق پس از تصویب شورای شهر شیراز و تایید مجلس شورای اسلامی رخ داد و نه تنها یک روز، بلکه یک هفته به نام این شهر شد و ۱۵ اردیبهشت نیز به‌عنوان روز شیراز معرفی گردید.

اما متاسفانه این روز تنها در سال‌های اولیه‌اش مورد توجه قرار گرفت و با جشن‌ها و برنامه‌های مختلف گرامی داشته می‌شد. حتی در روز شیراز، مردم این شهر به همراه گردشگران، بالون‌های رنگی را بر فراز آسمان به پرواز در می‌آوردند؛ اما امروزه این روز تقریباً به فراموشی سپرده شده است.