چه داروهایی باعث ریزش مو می شود؟ (2 نکته مهم)
“`html
عوارض دارو بر رشد و ریزش مو :
برخی از داروها که برای مدت طولانی مصرف می‌شوند می‌توانند باعث ریزش مو شوند. اما بیشترین تاثیر مربوط به داروهای شیمی درمانی است. در واقع، بیمارانی که به سرطان مبتلا هستند و تحت درمان شیمی درمانی قرار دارند، معمولاً دچار ریزش موی زیادی می‌شوند.
چون داروهای ضد سرطان جزء داروهای قوی و تهاجمی به شمار می‌روند و مانع رشد و تکثیر سلول‌های مو می‌شوند. البته همه داروها به طور حتم باعث ریزش مو نمی‌شوند.
امروزه با پیشرفت علم، داروهای جدیدی تولید شده‌اند که بیشتر بر روی تومورها تمرکز دارند و آسیب کمتری به سلول‌های دیگر وارد می‌کنند. در این حالت هم ریزش مو کمتر خواهد شد.
البته باید در نظر داشت که پوست سر برخی افراد نسبت به ترکیبات شیمیایی حساس‌تر است و به همین دلیل تاثیر داروهای شیمی درمانی در افراد مختلف متفاوت است.
لیست داروهایی که ممکن است باعث ریزش مو شوند عبارتند از:
1 – داروهای شیمی درمانی :
سلول‌های سرطانی، بیشتر از سلول‌های دیگر تمایل به تقسیم و افزایش دارند. تقسیم سلولی در نواحی‌ای مانند جداره روده و پیاز موها بسیار زیاد است. داروهای شیمی‌درمانی بر روی سلول‌های با سرعت تکثیر بالا اثر زیادی دارند. این موضوع باعث می‌شود که این سلول‌ها در دوره شیمی‌درمانی آسیب ببینند و ریزش موی سر و همچنین کل بدن به سرعت رخ دهد.
داروهای شیمی درمانی که ممکن است باعث ریزش مو شوند، شامل:
- آدریامایسین
- سیکلوفسفامید
- داکتینیمایسین
- دانوبلاستین (Daunorubicin HCl)
- دوکسوروبیسین (Doxorubicin)
- متوترکسات (Methotrexate)
- بسته لیتوسل
- تاموکسیفن
- توپوتکان
- وینورلبین
- کربوپلاتین (Carboplatin)
- اتوپوزاید (Etoposide)
- فلوئوروراسیل (Fluorouracil – 5-FU)
- هولوکسان (Ifosfamide)
- ایرینوتکان (Irinotecan Hydrochloride)
2 – اینترفرون برای درمان هپاتیت سی :
داروی اینترفرون برای درمان بیماری‌هایی مثل هپاتیت C به مدت طولانی تجویز می‌شود و ممکن است اثرات منفی و مخربی بر روی موها داشته باشد. این دارو معمولاً موجب ریزش مو می‌شود و می‌تواند بر رنگ یا بافت موها تاثیر بگذارد.
همچنین می‌تواند موجب وز شدن موها شود. البته اثرات جانبی این دارو به اندازه داروهای شیمی‌درمانی نیست، اما بهتر است بیمارانی که آن را مصرف می‌کنند از عوارض آن آگاه باشند. بر اساس نظر متخصصان پوست و مو، مصرف اینترفرون برای درمان سرطان پوستی ملانوم یا سرطان کلیه متاستاز داده هم همین اثرات منفی را روی موها می‌گذارد.
3 – داروهای هورمونی :
قرص‌های ضدبارداری، تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان که برای درمان برخی اختلالات هورمونی استفاده می‌شوند، جزء داروهای هورمونی هستند که می‌توانند اثرات منفی بر روی سلامت موها داشته باشند.
قرص‌های ضدبارداری پروژستین نسل اول و دوم در برخی خانم‌ها ممکن است باعث ریزش مو شود، اما این قضیه در مورد همه خانم‌ها صدق نمی‌کند. بهتر است از پزشک خود بخواهید که قرص‌های نسل سوم را که عوارض هورمونی کمتری دارند برایتان تجویز کند. این قرص‌ها تأثیر کمتری بر روی موها دارند.
داروهای حاوی تستوسترون و استروئیدهای آنابولیزان:
این داروها ممکن است باعث ریزش مو و رشد موهای زائد، خصوصاً در آقایان مستعد ریزش مو شوند، زیرا تستوسترون با کمک آنزیم 5-آلفا ردوکتاز که در پوست سر وجود دارد، هورمونی به نام دی‌هیدروتستوسترون تولید می‌کند. این هورمون فولیکول‌های مو را به سمت ریزش زودرس سوق می‌دهد.
بنابراین موها نازک و کوتاه شده و بعد از مدتی فقط موهای ریز و کرکی از آنها باقی می‌ماند و سرانجام موها به تدریج از بین می‌روند. استروئیدهای آنابولیزان نیز نوعی از هورمون‌های مردانه هستند و اثرات مشابهی را بر جای می‌گذارند و موجب ریزش مو می‌شوند.
کورتون‌ها نیز به دلیل خاصیت ضد التهابی که دارند، ممکن است تأثیراتی بر روی موها بگذارند.
“`
هورمون‌های مردانه می‌توانند در افرادی که به این مشکل حساس هستند، باعث ریزش مو شوند. برخی داروها که برای مدت طولانی مصرف می‌شوند، مانند بتامتازون و پردنیزولون، ممکن است با دوز بالا باعث آسیب به موها و ریزش آنها شوند. اما نگران نباشید؛ وقتی دوره درمان تمام می‌شود و مصرف دارو متوقف می‌شود، عوارض هم از بین می‌رود.
4 – تاثیر ویتامین A :
دو داروی آسیتریتین و ایزوترتینوئین برای درمان آکنه و پسوریازیس استفاده می‌شوند. این داروها که به خانواده رتینوئیدها (مشتقات ویتامین A) تعلق دارند، ممکن است به موها آسیب برسانند. داروی آسیتریتین که برای درمان پسوریازیس تجویز می‌شود، می‌تواند باعث ریزش مو یا تغییر در رنگ و حالت موها شود. ایزوترتینوئین، که برای درمان جوش‌های نوجوانی مصرف می‌شود، اگر به مدت طولانی و با دوز بالا مصرف شود، ممکن است منجر به ریزش مو شود. خوشبختانه با قطع مصرف این داروها، ریزش مو هم متوقف خواهد شد.
5 – داروهای ضدتیروئید :
داروهایی که برای درمان مشکل‌های تیروئیدی تجویز می‌شوند، مانند لووتیروکسین، می‌توانند اثر مشابهی بر روی موها داشته باشند. غده تیروئید مسئول ترشح هورمون‌هایی است که به رشد مو کمک می‌کنند، و اگر تیروئید بیش از حد یا کم‌کار باشد، ممکن است چرخه رویش مو به هم بخورد و ریزش مو ایجاد شود. افرادی که مشکل تیروئیدی دارند، اگر داروی خود را به درستی مصرف نکنند، ممکن است دچار ریزش مو شوند. بهترین کار این است که با پزشک خود مشورت کنند و به توصیه‌های او عمل کنند.
6 – داروهای ضدکلسترول و ضد فشارخون :
برخی از داروهای ضدکلسترول، مانند پراواستاتین، ممکن است باعث عوارضی مانند خارش یا ریزش مو شوند. همچنین استفاده طولانی‌مدت از داروهای ضدکلسترول و ضد فشارخون می‌تواند بر روی ساخت مو تأثیر منفی بگذارد و موها را حساس و شکننده کند. افرادی که چنین مشکلاتی دارند، بهتر است با پزشک خود صحبت کنند تا در صورت نیاز، نوع داروی خود را تغییر دهند.
7 – داروهای ضد افسردگی و ضد بارداری :
برخی داروهای ضدافسردگی می‌توانند باعث ریزش مو شوند. مصرف این داروها ممکن است چرخه طبیعی رویش مو را مختل کند و ریزش مو معمولاً دو تا سه ماه بعد از شروع مصرف این داروها شروع می‌شود. خوشبختانه، با قطع مصرف این داروها ریزش مو متوقف خواهد شد. همچنین به این نکته توجه داشته باشید که همه داروهای ضدافسردگی این عوارض را ندارند. توصیه می‌شود که قبل از مصرف خودسرانه این داروها حتماً با پزشک مشورت کنید، زیرا ممکن است عوارض بیشتری داشته باشند.
قرص‌های ضدبارداری نیز ممکن است باعث تغییراتی در موها شوند. موهای خانم‌ها معمولاً نسبت به تغییرات هورمونی بسیار حساس هستند. در دوران نوجوانی، بعد از زایمان و یائسگی به علت تغییرات هورمونی ممکن است دچار ریزش مو شوند. تأثیر این قرص‌ها می‌تواند در خانم‌های مختلف متفاوت باشد و به نوع قرص مصرفی بستگی دارد. قرص‌های پروژسترون و استروژن مانند یاسمین به طور کلی تأثیر مثبتی بر روی موها دارند، اما ممکن است برخی ترکیب‌های پروژسترونی دیگر منجر به ریزش مو شوند. بهتر است در صورت مشاهده هرگونه تغییر در موها با پزشک خود مشورت کنید.
8 – لیست داروهای پرکاربرد که باعث ریزش مو می‌شود:
این داروها ممکن است به موها آسیب بزنند و باعث ریزش آنها شوند. به خصوص مصرف درازمدت این داروها احتمال بروز مشکل را بیشتر می‌کند:
- داروهای ضدافسردگی: کلومی پرامین، آموکساپین، پاروکستین، آمی‌تریپتیلین و فلوکستین.
- داروهای ضدانعقاد خون: تیوکلومارول، هپارین (در دوز بالا) و وارفارین.
- داروهای ضد فشارخون: متیل دوپا، کاپتوپریل (بندرت)، کلونیدین و انالاپریل.
- داروهای ضدالتهاب: کلشی‌سین (داروی ضدنقرس).
- داروهای ضدتشنج: والپیروئیک اسید (دپاکین) و والپرومید (دپامید).
- داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی که برای درمان درد و روماتیسم به کار می‌روند: ناپروکسن و سولینداک (بندرت).
- داروهای مسدودکننده گیرنده‌های…
- داروی لیتیوم (ثابت کننده حالت روانی).
- داروهای ضد روماتیسم: آلوکریزین.
- داروهای ضد مالاریا: مفلوکین (به ندرت).
- داروهایی که برای درمان جوش استفاده می‌شوند (مانند آکوتان)
- داروهایی که در بیماری‌های خونی مصرف می‌شوند (مانند وارفارین، هپارین)
- داروهایی که برای بیماری‌های قلبی استفاده می‌شوند (مانند آتنولول، پروپرانولول، متوپرولول)
- داروهایی که برای پایین آوردن چربی خون به کار می‌روند (مانند کلوفیبرات و جم فیبروزیل)
- داروهایی که برای درمان صرع استفاده می‌شوند (مانند تری متادیون)
- داروهای ضد زخم گوارش (مانند سایمتیدین و رانیتیدین)
- داروهای ضد التهاب (مانند ناپروکسن، سولینداک و ایندومتاسین)
- داروهای کاهش وزن مانند: سیبوترامین ، اورلیستات (زنیکال یا ونوستات) ، ریمونابانت (آکومپلیا) و متفورمین.
“`html
بتا: پروپرانولول، آتنولول، بیزوپرولول و نادولول.
بیشتر بخوانید :
تهیه و گردآوری مجله رضیم
جهان باورصاد
سایت رضیم
“`
