چگونه سگ خود را تعلیم دهیم؟ ۹ روش برای تعلیم سگ (2 نکته مهم)

9 روش برای تعلیم سگ

درس اول = بنشین

این درس بسیار مهم و در عین حال ساده است و آموزش آن راحت است. باید یاد دادن نشستن به سگ به گونه‌ای باشد که این دستور به‌طور کامل در ذهنش جا بیفتد. دستور “بنشین” باید مثل یک کلمه جادویی عمل کند و سگ را در هر موقعیتی که هست، به نشستن وادار کند. یادگیری این درس به‌خصوص برای حفظ ایمنی سگ در خیابان و مقابل خودروها بسیار لازم است.

طریقه تعلیم:

ابتدا سگ را در سمت چپ خود قرار دهید و زنجیر گردنش را با دست راست بگیرید، به این ترتیب که سگ همیشه در سمت چپ شما باشد. این یک سنت قدیمی است که مربیان قبلی، به‌خصوص آنهایی که سگ‌های پلیس را تربیت می‌کردند، توصیه کرده‌اند. آنها معتقد بودند که سگ همیشه باید در سمت چپ باشد تا مربی بتواند با دست راستش از سلاح استفاده کند. ما هم این سنت را رعایت می‌کنیم و سمت چپ را برای تعلیم سگ انتخاب می‌نماییم. زنجیر قلاده را طوری نگه دارید که در صورت نیاز بتوانید با کشیدن آن، سگ را تنبیه کنید. سپس با دست چپ به آرامی به کمر سگ فشار بیاورید و در همان زمان با صدای واضح و محکم بگویید “بنشین” و نام سگ را بگویید. به این ترتیب، سگ می‌فهمد که دستور درست را انجام داده و پاداش خواهد گرفت.

نکته: اگر پس از نشستن، سگ بر روی زمین دراز کشید، نیازی نیست که با دست فشارش دهید. بلکه باید با انگشتان خود پای سگ را به‌گونه‌ای بر روی زمین قرار دهید که بتواند به‌درستی بنشیند. بعد از اینکه سگ با این درس آشنا شد، کم‌کم نیاز به کشیدن زنجیر یا فشار با دست از بین می‌رود و پس از تمرین‌های مکرر خواهید دید که سگ به محض شنیدن کلمه “بنشین”، خودش در جایش می‌نشیند. باید از فحش دادن، خشونت و تنبیه در حین تعلیم پرهیز کنید؛ فقط با حوصله، صبر و نوازش می‌توانید تعلیم را به‌طور صحیح انجام دهید.

درس دوم = همگام (همقدم)

بهترین زمان برای یاد دادن این درس زمانی است که سگ از یک پیاده‌روی طولانی بازمی‌گردد؛ چراکه در این زمان او خسته‌تر و آرام‌تر است. برای تعلیم این درس هم سگ را باید در سمت چپ قرار دهید و آموزش را شروع کنید.

طریقه تعلیم:

محل آموزش باید کنار دیوار یا نرده باغ باشد. زنجیر سگ را که قبلاً به قلاده متصل شده است، با دست راست محکم بگیرید و با دست چپ سگ را هدایت کنید. سگ باید در سمت چپ شما و در سمت راست دیوار یا نرده قرار گیرد، به‌طوری که بین شما و دیوار فاصله کمی باشد. در این موقعیت، فقط باید سر و گردن سگ چند سانتی‌متر جلوتر از شما باشد.

اگر در زمان آموزش راه رفتن یا ایستادن، سگ جلوتر یا عقب‌تر از این وضعیت قرار گرفت، می‌توانید با کشیدن زنجیر حرکت او را تنظیم کنید. این درس به‌درستی اجرا می‌شود که سگ تنها سرش جلوتر از شما باشد. بنابراین باید بسیار دقت کنید که از این محدوده خارج نشود. حال که سگ در این وضعیت قرار گرفت، باید شروع به قدم‌زدن کنید. برای اینکه سگ درس را بهتر بفهمد، همیشه شروع حرکت را با پای چپ و گفتن کلمه “برویم” یا “قدم‌رو” آغاز کنید.

نکته‌ای که همیشه باید مد نظر داشته باشید این است که هرگز نباید از زنجیر قلاده برای تنبیه یا ترساندن سگ استفاده کنید. هرگاه نیاز به تنظیم حرکت یا توقف سگ بود، باید زنجیر را با ملایمت و احتیاط بکشید.

“““html

و این کار را انجام دهید و از کشیدن سخت زنجیر برای تنبیه حیوان خودداری کنید. هر بار که زنجیر را به شکل ذکر شده برای تنظیم حالت و قدم سگ می‌کشید، باید با صدای بلند بگویید: «قدم قدم». این آموز را حیوان باید به حدی تمرین کند که هر زمان مربی یا صاحبش پای چپش را جلو بگذارد و بگوید «قدم رو»، او هم بی درنگ همگام با صاحبش راه برود. همچنین، هر بار که زنجیر را کشیدید و گفتید «بنشین» یا «بایست»، باید فوراً اطاعت کند.

تمرین این درس باید به قدری ادامه یابد که سگ به فرمان «قدم رو» بدون وقفه شروع به حرکت کند و به محض شنیدن فرمان «بایست» از حرکت بایستد. اگر به خوبی این درس را یاد گرفت، باید مدتی در محلی آزاد و بدون مانع (مثل دیوار) تمرین کند و سپس به تدریج مدتی هم بدون زنجیر با او تمرین نمایید.

نکته مهم: بعد از انجام هر فرمان، نوازش کردن فراموش نشود. از تنبیه نامناسب یا استفاده از صدای عصبانی و خشن در زمان‌های غیرضروری باید پرهیز شود. پس از هر فرمان، نام سگ را با صدای بلند ذکر کنید.

درس سوم = بیا

برای یادگیری این درس، از همان زمان تلنگری و شیرخوارگی، سگ‌ها استعداد کافی دارند. وقتی سگ به سمت شما می‌آید، باید بگویید: «بیا بیا» و وقتی به شما نزدیک شد، او را بسیار نوازش کنید. این بهترین و طبیعی‌ترین روش برای آموزش آمدن سگ به سمت صاحبش است. اگر از زمان شیرخوارگی به این شیوه عمل شود، سگ به راحتی به این کار عادت می‌کند و آموزش این درس در آینده آسان‌تر خواهد بود.

طریقه آموزش:

در ابتدا، سگ را با قلاده ببندید. (بهتر است در این مرحله از بند بلند 15 تا 20 متری استفاده کنید). سپس باید سگ را به اندازه طول بند از مربی دور کنید و با صدای بلند بگویید: بیا، مثلاً «بیا فیدل!» و اگر در این لحظه، سگ توجهی نکرد، کمی بند قلاده را تکان دهید و به آرامی به سمت خود بکشید.

اگر سگ فرمان را خوب انجام داد، فوراً او را نوازش کنید. اگر تاخیر کرد، باید با بند قلاده او را به آرامی به سمت خود هدایت کنید (اما نباید با زور کشیده شود) و در این حال، با دست به او اشاره کنید که بیاید. یادتان باشد که نام سگ بلافاصله بعد از کلمه «بیا» گفته شود، مثلاً: «بیا فیدل!» در حین تمرین، مربی هرگز نباید به سمت سگ برود زیرا او فکر می‌کند که تمرین تمام شده است و معمولاً نتیجه مطلوبی به دست نمی‌آید. وقتی این درس با کمک بند قلاده انجام شد و سگ کمی یاد گرفت، باید مدتی هم بدون بند قلاده تمرین کنید. اگر در این زمان تاخیری رخ داد، زنجیر را به جایی پرت کنید و به حالت قهر چند قدم از او دور شوید. سپس با صبر بیشتری تمرین را تکرار کنید تا سگ درس را به خوبی یاد بگیرد.

بیشتر بخوانید::

درس چهارم = جلوگیری از پریدن حیوان برای ابراز علاقه

سگ‌ها معمولاً برای نشان دادن محبت عادت دارند که به صاحب خود بپرند، به ویژه زمانی که پس از مدتی فرد را می‌بیند. این کار نشان‌دهنده خوشحالی و محبت آن‌هاست، شبیه به آنکه انسان هنگام ملاقات با دوستش به او دست بزند. اما این کار ممکن است باعث کثیف شدن لباس‌های صاحب آن‌ها شود. برای جلوگیری از این رفتار …

“““html

این کار باید باعث شود که این عادت از حیوان کنار گذاشته شود.

روش آموزش:

• روش اول: زمانی که سگ‌های نسبتا بزرگ با دوستی به شخص می‌پرند و ممکن است گونه او را لیس بزنند، باید در یک جا بایستید و با احتیاط و دقت، سگ را به روی دو پای عقبی‌اش برگردانید. هم‌زمان با این کار، با صدای محکم بگویید: “اه اه” و با دست، آرام او را از این کار بازدارید. سگ نمی‌داند که ناخن‌هایش ممکن است انسان را ناراحت کند یا لباس او را کثیف کند. با مرور زمان، او متوجه خواهد شد که این پرش به صاحبش خوشایند نیست و کم‌کم این کار را ترک خواهد کرد.
• روش دوم: وقتی که حیوان می‌خواهد بپرد، زانوی پای راست خود را در مقابل او خم کنید تا مانع پرش او شوید و با صدای محکم بگویید: “اه اه”.
• روش سوم: این روش اغلب برای سگ‌های کوچک استفاده می‌شود. قبل از اینکه سگ فرصتی برای پرش پیدا کند، دست خود را به سمت او دراز کنید و او را نوازش کنید. بدین صورت، سگ‌های کوچک به تدریج این عادت را ترک خواهند کرد. فراموش نکنید که در پایان هر تمرین در روش‌های اول و دوم، با نوازش، آن را تمام کنید.

درس پنجم = بخواب

دراز کشیدن روی زمین یا خوابیدن، مرحله تکمیلی درس اول که نشستن است. این عمل که با فرمان “بخواب” انجام می‌شود، به سگ کمک می‌کند. این هنر برای در خانه زیاد کاربرد ندارد، زیرا نشستن برای او کافی خواهد بود و این کار آن را تکمیل می‌کند. سگی که به خوبی این فرمان را یاد بگیرد، می‌تواند ساعت‌ها به حالت دراز کشد بدون اینکه تکان بخورد. بسیاری از کسانی که سگ‌های تربیت شده دارند، داستان‌هایی از این دست درباره سگ خود تعریف می‌کنند و به این مهارت افتخار می‌کنند.

روش آموزش:

چگونه به یک سگ سرکش و کله‌شق این درس را یاد بدهیم؟

ابتدا زنجیر قلاده را زیر پای خود قرار دهید تا در صورت نیاز بتوانید آن را بالا و پایین بکشید. سپس با یک دست، زنجیر را آرام بکشید و با دست دیگر حیوان را به سمت زمین (وضعیت خوابیدن) خم کنید و همزمان با صدای واضح و محکم بگویید: بخواب، بخواب. زمانی که حیوان خوابید، او را نوازش کنید و اگر سرکشی کرد، باید کمی آرام به سمت زمین فشار دهید و پنجه‌های جلویی‌اش را به سمت خود دراز کنید. این تمرین را مکرر تکرار کنید.

عمل “سرجای ماندن” یا “همانجا بمان” مکمل عمل خواب است. در این درس، اگر یک شی خاصی را که بوی صاحبش را داشته باشد به او بدهید، آموزش را بهتر و سریع‌تر یاد خواهد گرفت. این کار به دلیل ذوق و حس تعلق‌خوشی که به او دست می‌دهد، انگیزه بیشتری برای انجام تمرین پیدا می‌کند. برای مثال، وقتی به فروشگاهی می‌روید یا به بانک و پست مراجعه می‌کنید و نمی‌توانید سگ خود را به داخل ببرید، ابتدا یک دستکش کهنه یا مشابه آن را جلوی او بگذارید و به آرامی از او دور شوید و در حالی که در حال دور شدن هستید، فرمان بخواب یا از جایت تکان نخور را تکرار کنید.

البته این تمرین را ابتدا با زنجیر قلاده و یا بند و قلاده انجام دهید. اگر حیوان خواست همراه بیاید، با گفتن کلمه “اه” و پرتاب…

“““html

او را متوجه رفتار نادرستش کنید. در این تمرین هرگز نباید او را از فاصله دور صدا بزنید، بلکه باید همیشه به نزد او برگردید و او را با خود ببرید. سگ نباید هرگز جرات کند از جایی که مسئولیت آن به او سپرده شده دور شود. این تمرین که بسیار مهم است باید به‌طور مرتب انجام شود و در ابتدا با زنجیر و قلاده و فواصل کوتاه باشد، تا به تدریج بتوانید با فواصل بیشتر و بدون زنجیر و قلاده تمرین کنید. فراموش نکنید بعد از هر تمرین، او را نوازش کنید و سپس نامش را صدا کنید.

درس ششم = ول کن یا بده

از همان روزهای اول باید سگ یاد بگیرد که صاحبش می‌تواند هر چیزی را که دوست دارد از او بگیرد. اگر این حقیقت را از همان سنین پایین فرا بگیرد، یادگیری این درس آسان‌تر خواهد بود. او باید بی‌چون و چرا به فرمان “بده” یا “ول کن” عمل کند. برخی مواقع ممکن است لازم باشد که شما یک شیء را از دست سگ خارج کنید، مثلاً اگر او چیزی خطرناک یا مشکوک به دندان گرفته باشد.

نحوه آموزش:

اجازه دهید سگ شیء‌ای را برای شما بیاورد، سپس با خم کردن خود و با دست راست به سمت او دراز کنید و با صدای محکم بگویید: بده بده یا ول کن. این فرمان را با صدای قوی‌تر و ایجاد مقداری فشار با پای خود بیشتر کنید. اگر سگ در دادن شیء مقاومت کرد، دوباره فرمان را تکرار کنید و شیء را از دهانش بگیرید. اگر باز هم مقاومت کرد، با دست چپ قلاده‌اش را بگیرید و با دست راست دهانش را باز کنید (به طوری که از بالای پوزه‌اش نگه دارید و با انگشت لبش را به سمت دندان‌هایش فشار دهید) و شیء را خارج کنید. این تمرین را باید آنقدر ادامه دهید تا سگ به خوبی و بدون تردید این کار را انجام دهد.

درس هفتم = گرفتن طعمه از دست دیگران (نخور نخور)

مهم است که سگ از خوردن غذا یا طعمه‌ای که دیگران به او می‌دهند دوری کند، به ویژه برای سگ‌های نگهبان. زیرا معمولاً افرادی که قصد آزار دارند، سعی می‌کنند به هر روشی که می‌توانند از سگ‌ها جلوگیری کنند. متاسفانه، تمایل به خوردن غذا همیشه در سگ‌ها وجود دارد، به خصوص وقتی که بوی خوشی به مشام‌شان می‌رسد. این میل طبیعی ممکن است باعث صدمه یا حتی مرگ سگ‌ها شود، حتی اگر به خوبی تربیت شده باشند.

زیرا نادر است که سگی در برابر غذا یا طعمه‌ای که به او می‌دهند مقاومت کند. بنابراین، شما باید با سختی و تلاش زیاد، او را آموزش دهید تا فقط از دست شما غذا بخورد. اگر سگ‌ها عادت کنند که غذای خود را فقط از ظرف خاصی که شما مشخص می‌کنید بخورند، این کار برای آن‌ها آسان‌تر خواهد شد. اما باید دقت داشته باشید که حتی اگر یک روش از چندین روشی که برای آموزش استفاده می‌کنید مؤثر باشد، باز هم موفقیت بزرگی خواهد بود.

نحوه آموزش:

این درس باید به چندین روش، هم به صورت عملی و هم از طریق تلخی کردن طعمه، آموزش داده شود.

• روش اول: یک فرد ناشناس یک تکه گوشت کبابی را با چنگال به سگ بدهد و در همان لحظه که سگ آن را می‌گیرد، با نوک چنگال به دهان یا زبان او کمی نیش بزند. این کار باعث می‌شود که سگ متوجه شود و احساس ناخوشایندی کند. این عمل باید به همان روش ادامه پیدا کند…

“““html
به فواصل کوتاه تکرار نمود و سپس با دست صاحبش همان لقمه را بدون اینکه آسیبی به او برسد به او خورانید. در این موقع سگ حس می کند که بهترین و راحت ترین غذا و طعمه را همیشه می تواند از دست صاحبش بگیرد و از دست غریبه همیشه با درد همراه خواهد بود.

• طریقه دوم: اینکه از آشنای مذکور تقاضا کنید در موقع لقمه دادن و در دهان لحظه قاپیدن بوسیله ای او را بترساند و بی خطرترین وسیله برای انجام این کار آب است. باین طریق که قطعه استخوانی را با دست چپ و سرنگ و یا آب دزدکی را که با آب پرشده باشد با دست راست بگیرد و در همان لحظه ای که سگ استخوان را قاپید با سرنگ مزبور آب را به صورت او بپاشد. این عمل برای سگ غیر مانوس و نامطبوع خواهد بود مشروط بر اینکه آب در گوش حیوان نرود ضرری نخواهد داشت. این عمل را چند مرتبه به طریق مذکور بوسیله شخص ناشناس باید تکرار نمود و سپس همان قطعه استخوان بوسیله صاحب سگ بدون استعمال آب دزدک به سگ داده شود.
• طریقه سوم: از راه ذائقه حیوان است به این طریق که قطعه گوشتی را با برگ افسطنین و یا کمی گرد فلفل ( و یا سایر موادی که در نتیجه تجربه شخصی سگ از آن متنفراست و ازخوردن آن اجتناب می کند البته در صورتیکه برای سلامتی حیوان نامناسب نباشد ) آلوده نموده و در سر راه او قراردهید و یا بوسیله اشخاص ناشناسی به او داده شود. گوشتی که کمی کباب شده باشد برای این منظور انتخاب شود از همه بهتر است زیرا شامه سگ که بسیار حساس است در نتیجه بوی کباب تحریک می شود و بهتر به نتیجه خواهیم رسید. و نکته دیگری که باید مورد توجه قرار داد آن است که قطعه گوشت انتخاب شده نباید طوری کوچک باشد که حیوان دفعتا آنرا ببلعد و ذائقه او طعم غیرمطبوع طعمه را درک نکند- انتخاب طعمه در این مورد باید طوری باشد که حیوان مجبور به جویدن آن باشد.
• طریقه چهارم: چون اشخاص غریبه و یا افرادی که با قصد سوء طعمه به سگ می دهند عادتا با دو انگشت شصت و ابهام طعمه را به سگ عرضه مینمایند لذا باید صاحب سگ همیشه سعی و دقت کند که هیچ وقت و حتی یک مرتبه هم به این طریق طعمه ای به سگ ندهد و اگر احیانا و استثنائا لازم باشد که با دست به حیوان طعمه ای داده شود بایستی آنرا در داخل کف دست باو عرضه نماید زیرا باین طریق اشخاص غریبه هیچ وقت قادر نخواهند بود که طعمه ای به سگ بدهند و اما برای تمرین این درس باید طعمه با همان دو انگشت ارائه شود که اگر حیوان درصدد خوردن برآمد با گفتن کلمات اه اه و دنبال آن او را از خوردن منع نمائید و بلافاصله همان قطعه را در کف دست خود باو عرضه نمائید و در این صورت وقتی حیوان لقمه را خورد فورا باید او را نوازش نمود.

این تمرین را باید روزهای متمادی تکرار نمود تا اینکه سگ بخوبی بیاموزد که به چه طریق مجاز است لقمه ای را غیر از ظرف غذایش از دست صاحبش بگیرد. اکنون که این درس را بخوبی تعلیم گرفت باید شخص ناشناسی یک قطعه استخوان و یا گوشت بوسیله انگشتانش به سگ عرضه نماید. دفعات اول در حضور صاحبش و دفعات بعدی در غیبت صاحبش در این موقع سگ بوسیله برگرداندن سرش می فهماند که رغبتی به خوردن لقمه ندارد. بهتراست این درس را همیشه با ادای کلماتی از قبیل نگیر و یا نخور و امثال آن ادامه داد و در موقع لزوم تحسین و نوازش و یا توبیخ را فراموش نکنید.

درس هشتم : ایستادن– صبرکردن

طریقه تعلیم :

برای تعلیم ایست یا توقف می بایست که حیوان را در حالی که قلاده بسته شده است در وضعیت نشسته قرار داد وسپس دستور ایست را داد و در این حال کف دست چپ را در جلوی پوزه قرارداده و قدم به قدم از وی دور شوید و دستور را تکرار نمائید . 10 الی 20 ثانیه حیوان باید دراین حال بماند و سپس آزادش سازید .

به تدریج این زمان و فاصله را افزایش دهید تا زمانی که با ارائه دستور ایست حداقل سه دقیقه صبرکند . به تدریج دامنه فاصله گرفتن را افزایش دهید تا حدود
“`

شما باید از سگ خود ۵/۴ متر فاصله داشته باشید. در این زمان، تشویق سگ اهمیت زیادی دارد. نکته مهمی که باید به آن توجه کنید این است که سگ باید با آنچه شما می‌گویید و چگونگی گفتن آن آشنا شود و همچنین باید متوجه رفتار شما در هنگام گفتن این جملات باشد. این دستور باید با صدای بلند و واضح بیان شود و می‌توانید در حین گفتن کلمه‌ی “ایست”، انگشت سبابه‌تان را هم بلند کنید و به او اشاره کنید. پس از اتمام این آموزش، می‌توانید به او یاد دهید که بنشیند و ایست کند. در طول این آموزش، باید با محبت و قاطعیت رفتار کنید و از عصبانیت دور باشید تا حیوان به خوبی آموزش ببیند.

درس نهم : هجوم و حمله

حمایت سگ از صاحبش یک ویژگی طبیعی است، اما این آموزش باید به گونه‌ای باشد که سگ در هنگام خطر این غریزه را بروز دهد. او باید یاد بگیرد که چطور در شرایط ناگهانی در خطر، از صاحبش دفاع کند و به او کمک کند. این آموزش برای سگ‌های نگهبان بسیار ضروری است.

روش آموزش :

در ابتدای آموزش، باید سگ را با پوزه‌بند تجهیز کنید و سپس با یک شخص ناشناس، یک نمایش دروغین از درگیری و نزاع ایجاد کنید. در این مواقع، سگ بر اساس غریزه‌اش به حمله آغاز می‌کند، اما مربی باید بر روی ناحیه‌ی گلو و سر هدف (شخص ساختگی) دقت کند و با کلمات تشویقی، سگ را یاری کند.

اجازه ندهید سگ به قسمت سینه و گلو دشمن ساختگی حمله نکند، بلکه او را ترغیب کنید. این کار به سگ کمک می‌کند که در مقابل دشمن واقعی بتواند به طور مؤثر عمل کند و دشمن را متوقف کند. سگ همیشه به نقاطی حمله می‌کند که در طول آموزش یاد گرفته و توسط صاحبش تشویق شده است. آموزش این درس به این روش برای سگ‌ها بسیار ساده است، اما یاد دادن دستور “ول کن” کمی دشوارتر است که زمانی که صاحبش این دستور را می‌دهد، باید بلافاصله و بدون تأمل دشمن را رها کند.

در ابتدا، این تمرین باید با استفاده از بند قلاده انجام شود، تا اگر سگ با شنیدن کلمه “ول کن” به حرف گوش نداد، بتوانید او را با کشیدن بند قلاده به انجام این کار ترغیب کنید. این آموزش باید به قدری ادامه پیدا کند که به محض شنیدن کلمه “ول کن”، سگ بدون هیچ تأخیر و تردیدی به این دستور عمل کند. به طوری که کلمه “ول کن” برای او تبدیل به کلمه‌ای اثر گذار باشد که به‌طور خودکار عمل کند. قبل از اینکه به آموزش‌های دیگر بپردازید، مطمئن شوید که سگ این درس را به‌خوبی و سریع انجام می‌دهد و بلافاصله به نزد صاحبش می‌آید و می‌نشیند یا می‌خوابد.