آشنایی با فرایند تحریک عصب واگ به منظور بهبود شرایط روحی و روانی(بخش اول) (2 نکته مهم)
“`html
فرآیند تحریک عصب واگ
فرایند تحریک عصب واگ یک روش درمانی است که در آن با استفاده از یک دستگاه مخصوص، عصب واگ با پالس‌های الکتریکی تحریک می‌شود. در بدن هر انسان دو عصب واگ وجود دارد که در دو طرف بدن قرار دارند و از گردن تا قفسه سینه و شکم و تا مغز ادامه می‌یابند.
این روش معمولاً زمانی استفاده می‌شود که دیگر درمان‌ها مثل داروها و روان درمانی موثر نبوده و کمکی به بیمار نکند. همچنین برای درمان افرادی که به افسردگی شدید مبتلا هستند و به درمان‌های مرسوم پاسخ نمی‌دهند، کاربرد دارد.
دانشمندان در نقاط مختلف جهان روی این روش کار می‌کنند تا از آن در درمان مشکلاتی مثل سردرد، دردهای مزمن و ترمیم بافت‌های بدن استفاده کنند.
این تکنیک فقط برای تحریک عصب سمت چپ بدن مورد استفاده قرار می‌گیرد چون عصب سمت راست به قلب متصل است.
روش کار اینگونه است که بعد از نصب دستگاه‌های خاص روی بدن بیمار، دستگاه سیگنال‌های الکتریکی را از طریق عصب واگ به ساقه مغز می‌فرستد و سپس این سیگنال‌ها به نواحی مهم مغز منتقل می‌شوند.
همچنین تکنولوژی جدیدی در حال توسعه است که ممکن است با تحریک عصب واگ سمت راست، در درمان بیماری‌های قلبی نیز موثر باشد.
چرا و چه زمانی باید از روش تحریک عصب واگ استفاده شود؟
حدود 30 تا 40 درصد افرادی که به بیماری‌های روحی و تشنج مبتلا هستند، به داروهای روان‌پزشکی پاسخ نمی‌دهند. این تکنیک گزینه‌ای است که می‌تواند به کاهش فعالیت‌های مغزی افرادی که به درمان‌های دارویی جواب نمی‌دهند، کمک کند.
این روش همچنین زمانی به کار می‌رود که افراد با بیماری‌های روحی و افسردگی شدید، نسبت به درمان‌های معمولی مانند داروهای ضدافسردگی و تراپی پاسخ نمی‌دهند.
به طور کلی، سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) این روش را برای افراد با شرایط خاص زیر بررسی می‌کند:
• سن 12 سال یا بیشتر
• داشتن حملات صرع و تشنج
• داشتن بیماری‌های روحی که به داروها جواب نمی‌دهند.
این سازمان همچنین این روش را برای درمان افسردگی در بزرگسالان زیر شرایط زیر تایید کرده است:
• افسردگی مقاوم به درمان دارویی
• وقتی که بعد از مصرف 4 یا 5 دارو یا انجام ECT یا هر دو، نتیجه‌ای نگرفته‌اند
• ادامه درمان دارویی افسردگی همراه با این روش
خطرات استفاده از تکنیک تحریک عصب واگ
به طور کلی، این روش برای بیشتر افراد ایمن است، اما همواره مقداری خطرات کوچک دارد.
خطرات مرتبط با جراحی:
استفاده از جراحی برای این روش نادر است و خطرات آن مشابه خطرهای سایر جراحی‌ها می‌باشد که به شرح زیر است:
• درد در ناحیه برش برای کاشت دستگاه
• احتمال ابتلا به عفونت
• عفونت‌های بعد از بستن زخم
• مشکل در بلع غذا
• از کار افتادن موقتی صدا، که معمولاً موقتی است اما در برخی افراد ممکن است برای همیشه باقی بماند.
عوارض جانبی بعد از جراحی به منظور کاشت دستگاه:
بعد از جراحی برای کاشت دستگاه، ممکن است برخی عوارض جانبی و مشکلات به وجود بیاید.
“`
در ادامه به موارد زیر اشاره شده است:
• تغییر در صدا
• گرفتگی صدا
• گلودرد
• سرفه
• سردرد
• درد در قفسه سینه
• مشکلات تنفسی، به ویژه زمانی که در حال انجام فعالیت‌هایی هستید
• مشکل در بلعیدن
• درد در ناحیه شکم یا به طور کلی حالت تهوع
• خارش در پوست
• مشکلات خواب، مانند بی‌خوابی
• کاهش ضربان قلب
این عوارض جانبی معمولاً برای بیشتر افراد قابل تحمل است و مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند. ممکن است این مشکلات با گذر زمان کمتر شوند، اما برخی از این آثار جانبی ممکن است تا زمانی که از این روش، یعنی تحریک عصب واگ، استفاده می‌کنید، ادامه پیدا کنند.
تنظیم مناسب پالس‌های الکتریکی با توجه به وضعیت روحی و احساسی شما می‌تواند این اثرات را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. همچنین اگر این عوارض جانبی برای بیمار خیلی آزاردهنده باشد، دستگاه می‌تواند به طور موقت یا دائم خاموش شود.
این بخش از مطلب به پایان رسید و امیدواریم برای شما عزیزان مفید بوده باشد. منتظر بخش دوم و نهایی این مطلب در روزهای آینده از مجله رضیم باشید. همچنین لطفاً نظرات ارزشمند خود را در بخش نظرات با ما در میان بگذارید.
