آشنایی با موارد مصرف منیزیوم سولفات (2 نکته مهم)
“`html
موارد مصرف و عوارض منیزیوم سولفات
منیزیوم سولفات (Magnesium Sulfate) برای درمان کمبود منیزیم، تنظیم ریتم قلب، پس از حمله قلبی و پیشگیری از تشنج‌های ناشی از پره اکلامپسی استفاده می‌شود.
منیزیوم سولفات معمولاً به صورت تزریق عضلانی یا وریدی به بیماران داده می‌شود. اگر قلب شما مشکل خاصی دارد، نباید از منیزیوم سولفات استفاده کنید. همچنین اگر در حال شیردهی هستید، قبل از مصرف این دارو حتماً با پزشک مشورت کنید.
مکانیسم اثر منیزیوم سولفات
نحوه عملکرد منیزیوم به‌طور کامل مشخص نیست. اما این دارو بر روی پمپ‌های سدیم و پتاسیم تأثیر می‌گذارد و همچنین باعث کاهش آزاد شدن استیل کولین در محل تماس عصب و عضله می‌شود.
فارماکوکینتیک منیزیوم سولفات
وقتی منیزیوم سولفات به صورت وریدی تزریق می‌شود، اثر آن فوری آغاز و حدود 30 دقیقه ادامه می‌یابد. این دارو از طریق کلیه‌ها از بدن خارج می‌شود. در صورتی که به صورت عضلانی تزریق شود، اثر آن بعد از یک ساعت شروع می‌شود و بین 3 تا 4 ساعت باقی می‌ماند.
موارد و مقدار مصرف منیزیوم سولفات
پیشگیری یا کنترل تشنج در هایپرتنشن بارداری
بالغین:
ابتدا 4 گرم منیزیوم سولفات در 250 سی سی محلول DW5% از طریق وریدی و 4 گرم به صورت عضلانی در دو طرف سرین تزریق می‌شود. یا 4 گرم منیزیوم سولفات به صورت فوری وریدی و سپس 1 تا 3 گرم در ساعت به صورت تزریق وریدی داده می‌شود. حداکثر دوز روزانه باید بین 30 تا 40 گرم باشد.
تشنج ناشی هایپومنیزیم (افت میزان منیزیم)
بالغین:
1 گرم منیزیوم سولفات به‌صورت عضلانی یا وریدی با 1 تا 2 گرم (10%) منیزیوم سولفات وریدی به مدت 15 دقیقه تجویز می‌شود. سپس هر 4 تا 6 ساعت 1 گرم منیزیوم سولفات عضلانی طبق نیاز بیمار تجویز خواهد شد.
تشنج ناشی از هایپومنیزیمی در نفریت حاد
کودکان:
0.2 میلی‌گرم بر کیلوگرم منیزیوم سولفات 50 درصد به‌صورت عضلانی هر 4 تا 6 ساعت بنا به نیاز یا 100 تا 200 میلی‌گرم بر کیلوگرم به‌صورت تزریق آرام وریدی تجویز می‌شود.
نکات با اهمیت در رابطه با منیزیوم سولفات
- عوارض ناشی از افزایش منیزیم می‌تواند شامل اختلال در تفکر، حس کسالت، حرکات کند، تنگی نفس، درد معده و سرگیجه باشد.
- در حین تزریق منیزیوم سولفات، اگر علائم مثل تعریق زیاد، حس سرما، ناتوانی در حرکت، گرفتگی‌های شدید، بی‌حسی یا سوزن سوزن شدن و گرما را احساس کردید، بلافاصله به پزشک گزارش دهید.
- در طول تزریق، وضعیت تنفس، فشار خون، مقدار اکسیژن و دیگر علائم حیاتی باید به دقت بررسی شوند.
موارد منع مصرف منیزیوم سولفات
- حساسیت شدید به دارو
- اختلالات شدید قلبی
- آسیب میوکارد
- عدم تولید ادرار
- انقباضات فعال رحم در هنگام زایمان
موارد احتیاط در رابطه با منیزیوم سولفات
- اختلالات کلیوی شدید
- بیماری‌های قلبی
- اختلالات گوارشی
- تشنگی شدید یا کمبود آب
“““html
تداخلات دارویی منیزیوم سولفات
تداخلات دارویی منیزیم سولفات عبارت است از:
- منیزیم سولفات هنگامی که با داروهای دیگر که سیستم عصبی مرکزی را تضعیف می‌کنند مصرف شود، ممکن است باعث نارسایی شدید اعصاب شود.
- این دارو تأثیر داروهای بلوکه کننده عصب و عضله را بیشتر می‌کند.
- نباید منیزیم سولفات را همراه با گلیکوزیدهای قلبی مصرف کرد.
عوارض جانبی منیزیوم سولفات
هر دارویی می‌تواند عوارض جانبی داشته باشد، حتی اگر همه آن‌ها در یک فرد دیده نشود. در صورتی که هر یک از عوارض زیر را تجربه کردید، با پزشک خود مشورت کنید. عوارض منیزیم سولفات شامل:
- CNS: خواب آلودگی، فلج عضلانی نرم، هایپورفلاکسی.
- CV: کاهش ضربان قلب، افت فشار خون، سرخی صورت، ضربان نامنظم قلب، ضعف قلب.
- سایر: اسهال، عرق‌ریزی زیاد، افت دما.
مصرف منیزیوم سولفات در بارداری و شیردهی
مصرف منیزیم سولفات در بارداری: در دوران حاملگی، مصرف این دارو معمولاً توصیه نمی‌شود، زیرا اطلاعات کافی در مورد اثرات آن بر روی جنین وجود ندارد. منیزیم سولفات می‌تواند از جفت عبور کند و ممکن است باعث افت فشار خون و ضعف در جنین شود. همچنین اگر این دارو بیش از 5 تا 7 روز مصرف شود، ممکن است خطر ناهنجاری‌های خاصی از جمله افت کلسیم و مشکلات در ساختار استخوانی جنین افزایش یابد. همچنین احتمال شکستگی در نوزاد نیز گزارش شده است.
مصرف منیزیم سولفات در دوران شیردهی: مصرف این دارو در دوران شیردهی معمولا توصیه نمی‌شود، زیرا غلظت منیزیم در شیر مادر دو برابر غلظت آن در خون مادر است و بیشتر آن جذب می‌شود. پس از قطع مصرف وریدی منیزیم سولفات، این ماده ظرف 24 ساعت از شیر مادر خارج می‌شود.
توجهات پزشکی – پرستاری طی مصرف منیزیوم سولفات
- منیزیم سولفات باید به عنوان درمانی برای یبوست در نظر گرفته شود و علت آن باید بررسی شود (مصرف مایعات، فیبر غذایی و ورزش را می‌توان به بیمار پیشنهاد کرد).
- میزان مایعات ورودی و خروجی بیمار را روزانه کنترل کنید.
- وضعیت تنفسی بیمار را در طول درمان مرتباً زیر نظر داشته باشید.
- اگر نشانه‌هایی مانند درد شکم، حالت تهوع، استفراغ و خونریزی مقعدی وجود داشت، مصرف منیزیم سولفات را متوقف کنید.
- علائم مسمومیت با منیزیم را بشناسید و اگر مشاهده شد گزارش دهید: گیجی، تشنگی، هایپورفلکسی و درد در ناحیه شکم.
- استفاده طولانی‌مدت از منیزیم سولفات ممکن است باعث تولید سنگ کلیه شود.
- تزریق منیزیم سولفات به شکل عضلانی باید به طور عمیق در عضلات بزرگ انجام شود.
- برای جلوگیری از مسمومیت با منیزیم، آمادگی لازم را داشته باشید.
- گلوکونات کلسیم را برای خنثی کردن مسمومیت در دسترس داشته باشید.
- برای تزریق وریدی منیزیم سولفات می‌توانید از پمپ انفوزیون استفاده کنید.
- سرعت تزریق منیزیم سولفات نباید بیشتر از 150 میلی‌گرم در دقیقه باشد.
“““html
هشدارها در رابطه با منیزیم سولفات
1. این دارو باید در بیماران مبتلا به نارسایی کبدی یا کلیوی با احتیاط تجویز شود.
2. در طول مصرف این دارو، باید به‌طور منظم غلظت منیزیم و الکترولیت‌های دیگر در خون کنترل شوند.
3. تزریق این دارو به عضله می‌تواند دردناک باشد.
4. در طول مصرف این دارو برای درمان اکلامپسی، ECG، فشار خون و علائم افزایش غلظت پلاسمایی باید تحت نظر باشند و در صورت بروز نشانه‌های مسمومیت با منیزیم (مثل عدم رفلکس زانو، ضعف، تهوع، احساس گرمای زیاد، برافروختگی، خواب‌آلودگی، تاری دید و لرزش صدای) باید گلوکونات کلسیم تزریق شود.
5. قبل از تزریق وریدی، محلول 50% این دارو باید تا غلظت 20% رقیق شود.
شرایط نگهداری منیزیم سولفات
منیزیم سولفات باید در دمای بین 15 تا 30 درجه سانتی‌گراد نگهداری شود.
داروهای هم گروه منیزیم سولفات
- کاربامازپین
- فلبامات
- گاباپنتین
- لاموتریژین
- لوتیراستام
- اکس کاربازپین
- پرگابالین
- روفینامید
- تیاگابین
- توپیرامات
- سدیم والپروات
- زونیساماید
- ویگاباترین
سایت رضیم
“`
