آشنایی کامل با دنیای نهنگ ها : چرا نهنگ ها خودکشی می کنند ؟ (2 نکته مهم)
“`html
دلایل خودکشی نهنگ‌ها چه می‌تواند باشد؟
از سونار (امواجی که از زیردریایی‌ها و کشتی‌ها ارسال می‌شوند) تا طوفان‌های خورشیدی، تمام این موارد برای توضیح یکی از اتفاقات دلخراش و شگفت‌انگیز در طبیعت به کار می‌روند.
امروزها تصاویر ناراحت‌کننده‌ای از خودکشی دسته‌جمعی وال‌ها، نهنگ‌ها و دلفین‌ها در اخبار منتشر می‌شود.
این موضوع نه تنها تمام دانشمندان را درگیر کرده بلکه مردم عادی نیز به دنبال پاسخ به این پرسش هستند که چرا این اتفاق می‌افتد.
همچنان که خودکشی دلفین‌های بینی بطری معمولی را در خلیج فارس و دریای عمان نیز تجربه کرده‌ایم، در مجله رضیم تلاش کرده‌ایم تا اطلاعات بیشتری درباره نهنگ‌ها، وال‌ها و دلفین‌ها ارائه دهیم و عوامل خودکشی نهنگ‌ها را بر اساس نظرات دانشمندان معرفی کنیم.
آشنایی با انواع نهنگ‌ها و دلفین‌ها
پستانداران دریایی به ۱۲۸ گونه مختلف تقسیم می‌شوند و به جانورانی گفته می‌شود که زندگی آنها به اقیانوس‌ها وابسته است.
این گروه شامل فک‌ها، نهنگ‌ها، دلفین‌ها و گرازهای دریایی می‌شود. از بین این‌ها، گروهی که زندگی آنها کاملاً به آب وابسته است شامل آب‌بازسان‌ها و گاودریایی‌ها هستند.
آب‌بازسان‌ها گوشتخوار هستند اما گاودریایی‌ها از گیاهان دریایی تغذیه می‌کنند. آب‌بازسان‌ها نیز خود به دو زیرگروه تقسیم می‌شوند: نهنگان بی‌دندان که شامل چهار خانواده‌ای شبیه نهنگ‌ها، نهنگان بزرگ‌باله و نهنگان خاکستری و نونهنگیان هستند.
دومین زیرگروه را نهنگان دندان‌دار می‌نامند که شامل دلفین‌های اقیانوسی و گرازماهیان می‌شود. گاودریایی‌ها هم به دو گروه عمده به نام‌های Manatee و Dugong تقسیم می‌شوند.
در تصویر زیر انواع مختلف نهنگ‌های دندان‌دار و بی‌دندان را مشاهده می‌کنید. همچنین می‌توانید اندازه آنها را با یکدیگر و با جثه انسان مقایسه کنید.
تاریخ شروع واقعه خودکشی پستانداران دریایی
در ژوئن ۲۰۱۵، ۳۳۷ نهنگ مرده در یک آبرفت و خلیج در پاتاگونیای شیلی یافت شدند. این اتفاق به سرعت توسط دانشمندان به عنوان یکی از بزرگترین رویدادهای گیر افتادن نهنگ‌ها شناخته شد.
محققان در ابتدا بر این باور بودند که ممکن است یک انفجار و افزایش شدید جلبک‌های قرمز سمی در این موضوع موثر باشد، اما نمی‌توانستند به طور قطعی در این مورد صحبت کنند.
ساله بعد، بیش از ۸۰ نهنگ باله کوتاه خلبان در سواحل خلیج بنگال در هند خود را به ساحل انداختند. به طوری که قادر به حرکت و دور شدن از ساحل نبودند.
هنگامی که امدادگران موفق شدند ۳۶ نفر از آنها را به سمت دریا بازگردانند، به نظر می‌رسید این نهنگ‌ها دچار بی‌نظمی شده و دوباره تلاش می‌کردند تا به ساحل و زندان خود برگردند. برخی از آنها حتی مسیر خود را به سمت ساحل تغییر داده و دوباره به کشتن خود اقدام کردند.
در فوریه ۲۰۱۷، یک اتفاق که به یکی از بزرگترین رویدادهای خودکشی دسته‌جمعی نهنگ‌ها در تاریخ نیوزیلند تبدیل شد، ۴۱۶ نهنگ…
“““html
وال خلبان خود را در ساحل جزایر جنوبی فارول اسپیت Farewell Spit beach به دنبال ۲۴۰ رهبر خود به ساحل بین دو منطقه پوپونگا Puponga و پاکاواو Pakawau انداخته بودند که در نهایت بسیاری از آن ها به دریا برگردانده شدند.
حتی در خلیج فارس و دریای عمان در سال گذشته (۱۳۸۶) ۷۹ دلفین خود را به ساحل انداخته و خودکشی کردند.
که اگر چه علت مرگ را دلایل و فعالیت های صیادی عنوان کردند اما به دلیل تکرار این اتفاق در بندر جاسک (خودکشی ۷۲ دلفین)، بسیاری از دانشمندان علل دیگری همچون عوامل طبیعی را برای دومین خودکشی دلفین ها در این بندر مطرح می کنند. دلیلی که در این مطلب به آن می پردازیم.
برای خودکشی نهنگ ها توضیحات مطرح شده فراوان است، از جمله طوفان های خورشیدی، سونار نظامی و حتی کشش گرانشی ماه، اما هر بار که این اتفاق رخ می دهد، هیچ کس واقعاً علت این اتفاق را نمی داند.
طبق نظر مارک هیندل، استاد علوم دریایی در دانشگاه تاسمانی در استرالیا، این امر (ندانستن علت این موضوع) لزوماً بد نیست!.
دلیلی برای حل تمام این مشکلات (خودکشی نهنگ ها)
گفته می شود که امروزه به دلیل افزایش وسایل ارتباط جمعی و وجود شبکه های اجتماعی این اخبار به سرعت به عنوان بزرگترین بحران و پدیده ای مرموز شناخته می شود.
در صورتی که اگر به تاریخ برگردیم. در سال ۱۹۱۸ در جزایر چاتام Chatham Islands در نیوزیلند ما شاهد خودکشی که ۱۰۰۰ نهنگ و وال بودیم که آن را تبدیل به بزرگترین خودکشی نهنگ ها کرده است که در تاریخ به ثبت رسیده است.
واقعیت این است که این اتفاق ها در واقع جدید نیست، تنها به دلیل تماشای تلویزیون و اخبار بیشتر این موضوع برای ما خیلی دراماتیزه شده است.
همچنین هیندل Hindell عنوان می کند که اگر برای حل چنین مشکلی تنها به دنبال یک جواب باشیم ممکن است هیچ وقت به آن دست نیابیم.
هیندل می گوید: “مردم سعی می کنند به گونه های مختلف و سایر خودکشی های دیگری که رخ می دهد این موضوعات را تعمیم دهند و می گویند باید این اتفاق در همه جا اتفاق بیفتد.” “اما احتمالا علت های مختلفی برای چنین اتفاقات و حوادث خودکشی وجود دارد.”
تکنولوژی در برابر طبیعت و راز خودکشی نهنگ ها
این که آیا دخالت انسان یا طبیعت دلیل رفتن نهنگ ها به سمت ساحل است، یک سوال پیچیده است، زیرا شواهد گوناگونی وجود دارد که به هر دوی آن ها اشاره می کند.
سونار نظامی، که از صداهای مختلف برای حرکت، ارتباط و شناسایی اشیاء در بالا و یا در زیر آب استفاده می شود، نهنگ ها، دلفین ها و این گونه پستانداران را گیج می کند.
در مارس ۲۰۰۰، پس از تمرین سونار نیروی دریایی ایالات متحده، ۱۷ دلفین در سواحل باهاما خود را به ساحل انداختند و شاهد واقعی این مطلب این موضوع بود که این دلفین ها در اطراف گوش های خود خونریزی های ناشی از صدا را تجربه کرده بودند که منجر به اختلال شدید شنوایی آن ها شده بود.
در یک خودکشی نهنگ ها که در سال ۲۰۰۲ در سواحل قناری اتفاق افتاد، مشخص شد که آن نهنگ ها از یک بیماری بسیار نادر- تشکیل شدن اشکال حبابی در اندام ها و بافت های بدن- رنج می بردند که در نتیجه سونارهای نظامی به وجود آمده بود.
“`
هیندل در ادامه توضیح می‌دهد که یکی از دلایل این رخدادها به پدیده‌های طبیعی مربوط می‌شود و به وجود گرداب‌های اقیانوسی خاصی که در اطراف تاسمانی وجود دارد، اشاره می‌کند. او معتقد است که این گرداب‌ها می‌توانند باعث افزایش خودکشی نهنگ‌ها در این منطقه شوند.
او می‌گوید: “عوامل محیطی بر تمام زندگی جانوران تأثیر می‌گذارند.” اکنون، ناسا یک احتمال دیگر را مورد بررسی قرار می‌دهد – طوفان‌های خورشیدی که به واسطه انفجارهای بزرگ پرتوهای کیهانی مضر، به سمت لایه مغناطیسی زمین ارسال می‌شوند.
نهنگ‌ها و دیگر پستانداران دریایی از قابلیت خود برای حس کردن میدان مغناطیسی زمین استفاده می‌کنند تا موقعیت خود را در اقیانوس‌ها شناسایی کنند و حرکت کنند. طوفان‌های خورشیدی ممکن است بر روی این میدان مغناطیسی و بر نحوه حرکت نهنگ‌ها تأثیر بگذارد.
در واقع، یک طوفان خورشیدی بسیار قدرتمند در سال ۲۰۱۵ اتفاق افتاد که به نظر می‌رسد باعث شکافتن لایه مغناطیسی زمین شده است.
چرا جمع‌آوری شواهد برای پیدا کردن راز خودکشی نهنگ‌ها اهمیت دارد؟
با وجود تمام نظریاتی که درباره خودکشی نهنگ‌ها در متن بالا مطرح شده، هنوز هم باید در مشخص کردن دلیل اصلی آن بسیار محتاط بود.
چرا که هنوز نتوانسته‌ایم دلیلی روشن و قاطعی برای خودکشی نهنگ‌ها، وال‌ها و دلفین‌ها مطرح کنیم و نیاز به جمع‌آوری شواهد علمی و تحقیق بیشتر داریم.
هیندل، به عنوان رهبر یک پروژه تحقیقاتی وسیع در زمینه دریا، همکاری با دانشمندان در سرتاسر جهان را برای ارائه پیشنهادات مبتنی بر شواهد امری بسیار مهم تلقی می‌کند.
با این حال، چه سونارهای نظامی، چه طوفان‌های خورشیدی، چه فعالیت‌های صیادان، چه افزایش بی‌رویه جلبک‌های قرمز سمی و چه آلودگی‌ها و بیماری‌ها در دریا، همه این عوامل باید به دقت بررسی شوند و دانشمندان حوزه اقیانوس‌شناسی باید تحقیقات بیشتر و به اشتراک گذاری یافته‌های خود را ادامه دهند.
یکی از روش‌ها برای شناسایی این جانوران، نصب ردیاب بر روی آنها است. گروه هیندل تا کنون بر روی ۴۰۰۰ پنگوئن، شیر دریایی، وال، پرندگان و دیگر موجودات زنده در منطقه قطب جنوب و اقیانوس‌های آن ردیاب نصب کرده‌اند.
این گروه امیدوارند که تعداد حیوانات زیر پوشش تحقیق خود را به ۱۰۰۰۰۰ برسانند. سپس با جمع آوری داده‌ها از زندگی و حرکت این حیوانات، به پاسخ‌های قاطع‌تری دست یابند.
بیشتر بخوانید:
