آشنا شوید با بیماری تب حلزون یا بیلارزیا و علائم آن (2 نکته مهم)

بیلارزیا یا تب حلزون چیست؟

بیلارزیا یا تب حلزون که به آن شیستوزومیازیس هم گفته می‌شود، بیماری‌ای است که به خاطر وجود یک کرم انگلی به وجود می‌آید. این کرم که به آن فلوک می‌گویند، انواع مختلفی دارد و بیشتر بر روی روده و سیستم ادراری تأثیر می‌گذارد، اما چون در رگ‌های خونی زندگی می‌کند، ممکن است به دیگر بخش‌های بدن نیز آسیب بزند.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) این بیماری را به دو نوع حاد و مزمن تقسیم کرده است. علائم هنگامی ظاهر می‌شوند که بدن به وجود این انگل واکنش نشان می‌دهد، اما عوارض آن می‌تواند برای مدت طولانی ادامه داشته باشد.

بیلارزیا می‌تواند قسمت‌های مختلف بدن از جمله ریه‌ها، سیستم عصبی و مغز را تحت تأثیر قرار دهد. منطقه آسیب بستگی به نوع انگل دارد. این بیماری معمولاً کشنده نیست، اما می‌تواند مزمن شده و به اندام‌های داخلی آسیب جدی بزند. در کودکان، این بیماری می‌تواند منجر به کاهش رشد و مشکلات یادگیری شود. برخی از گونه‌های بیلارزیا قادرند پرندگان و پستاندارانی مانند گاوها را هم مبتلا کنند.

نحوه انتقال و شیوع تب حلزون

شیستوزومیازیس یا بیلارزیا به وسیله‎ی انگل‌هایی که در برخی مناطق در آب‌های شیرین وجود دارند، منتقل می‌شود. طبق گفته‌ی WHO، این عفونت زمانی شروع می‌شود که فردی به آب شیرین آلوده‌ای که حلزون‌های خاصی در آن زندگی می‌کنند، تماس پیدا کند. انگل‌ها وقتی به بدن وارد می‌شوند که شخصی در حال شنا، شستشو یا پارو زدن در این آب آلوده باشد. همچنین ممکن است از طریق نوشیدن آب آلوده یا خوردن غذایی که با آب تصفیه نشده تهیه شده، به بدن منتقل شوند.

بسته به نوع کرم، بیلارزیا می‌تواند بر اندام‌های زیر تأثیر بگذارد:

کبد
مغز
نخاع
طحال
ریه‌ها
روده‌ها
سیستم ادراری، که خطر ابتلا به سرطان مثانه را افزایش می‌دهد.

چرخه عفونت انگل از زمانی آغاز می‌شود که تخم‌های کرم از طریق مدفوع و ادرار افرادی که قبلاً به این عفونت مبتلا شده‌اند، به آب شیرین وارد می‌شود. تخم‌ها در آب آزاد می‌شوند و لاروهای ریز را تولید می‌کنند که در داخل بدن حلزون‌های آب زندگی می‌کنند. بعد از آلوده شدن این حلزون‌ها، کرم‌ها به شکل سرکاریا آزاد می‌شوند که می‌توانند تا ۴۸ ساعت زنده بمانند. سرکاریاها می‌توانند به پوست انسان نفوذ کرده و وارد گردش خون شوند. آنها از طریق رگ‌های خونی به ریه‌ها و کبد و در نهایت به رگ‌های اطراف روده و مثانه می‌روند.

بعد از چند هفته، کرم‌ها بالغ شده و جفت‌گیری می‌کنند و شروع به تولید تخم می‌کنند. این تخم‌ها از دیواره مثانه، روده یا هر دو عبور می‌کنند و در نهایت از طریق ادرار یا مدفوع از بدن خارج می‌شوند. در این مرحله، چرخه دوباره آغاز می‌شود. فرد مبتلا به شیستوزومیازیس نمی‌تواند این بیماری را به دیگران منتقل کند و انسان فقط از طریق آب آلوده‌ای که حلزون در آن زندگی می‌کند، مبتلا می‌شود.

مکان‌های احتمالی زندگی انگل‌های بیلارزیا

طبق اطلاعات مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از ۲۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان به بیلارزیا مبتلا هستند. مکان‌هایی که این انگل‌ها در آنها وجود دارند شامل:

جنوب شرقی آسیا
یمن، در خاورمیانه
آفریقا، از جمله مصر و دره نیل
آمریکای جنوبی و مناطقی از کارائیب

بیلارزیا می‌تواند افراد در هر سنی را تحت تأثیر قرار دهد، اما افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارتند از:

کودکان
افرادی که در تماس با آب‌های شیرین مثل رودخانه‌ها، کانال‌ها، دریاچه‌ها و جویبارها هستند.

افراد پس از مواجهه با انگل بیلارزیا، ممکن است راش‌هایی را تجربه کنند که به آن خارش شناگران یا درماتیت سرکری می‌گویند. اگر افراد به مناطقی سفر کنند که این بیماری وجود دارد، در معرض خطر عفونت قرار می‌گیرند. افرادی که به این مناطق سفر می‌کنند، باید با پزشک در مورد اقدامات احتیاطی لازم مشورت کنند.

علائم بیلارزیا

تأثیر
“““html

نوع عفونت و شیوه بروز آن به نوع کرم و مرحله عفونت بستگی دارد. علائم زمانی ظاهر می‌شوند که بدن با تخمک‌های کرم واکنش نشان می‌دهد.

مرحله حاد بیلارزیا

طبق اطلاعات CDC، بروز علائم احتمال دارد بین ۱۴ تا ۸۴ روز طول بکشد. تقریباً ۳ تا ۸ هفته پس از عفونت، فرد ممکن است علائم زیر را مشاهده کند:

تب
سردرد
بثورات
مشکلات تنفسی
دردهای بدنی یا میالژی

مرحله مزمن تب حلزون یا بیلارزیا

بسیاری از افراد در مراحل اولیه هیچ علامتی ندارند، اما با پیشرفت بیماری، ممکن است علائمی بروز کند که به نوع انگل مربوط است. اگر انگل‌ها به کبد یا روده آسیب بزنند، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

زخم روده
فیبروز کبدی
اسهال و یبوست
خون در مدفوع
فشار خون بالا در اطراف سیستم گوارش

اگر انگل‌ها بر سیستم ادراری اثر بگذارند، ممکن است علائم زیر نیز بروز کنند:

خون در ادرار
ادرار دردناک
خطر بیشتر ابتلا به سرطان مثانه

با گذشت زمان، ممکن است کم‌خونی ایجاد شود. در موارد نادر، انگل‌ها ممکن است بر سیستم عصبی مرکزی تأثیر بگذارند. طبق اطلاعات WHO، در کودکان ممکن است رشد آن‌ها متوقف شود و توانایی یادگیری کاهش یابد.

تشخیص بیلارزیا یا تب حلزون

اگر فردی علائمی داشته باشد یا فکر کند که با آب آلوده در تماس بوده، باید با پزشک مشورت کند. پزشک ممکن است او را به یک متخصص بیماری‌های عفونی یا طب گرمسیری ارجاع دهد.

بیمار باید موارد زیر را برای پزشک توضیح دهد:

اولین علائم
مکانی که سفر کرده‌اند.
اینکه آیا با آب آلوده تماس داشته‌اند یا نه.
آیا بثورات خارش‌دار یا خون در ادرار داشته‌اند.

نمونه مدفوع یا ادرار می‌تواند وجود انگل را نشان دهد. پزشک احتمال دارد آزمایش خون را تجویز کند. بلوغ کرم حدود ۴۰ روز طول می‌کشد. یک نمونه خون ممکن است حداقل ۶ تا ۸ هفته پس از قرار گرفتن در معرض نتایج قابل اعتمادی را نشان ندهد. در صورت وجود علائم روده‌ای، حتی اگر آزمایشات ادرار و خون منفی باشد، احتمال دارد فرد به بیوپسی از راست روده و نمونه‌برداری از مثانه نیاز داشته باشد.
همچنین پیشنهاد می‌شود شخص ۳ ماه پس از بازگشت به خانه نیز معاینه شود، حتی اگر علائمی نداشته باشد، زیرا ممکن است علائم دیرتر بروز کنند.

درمان تب حلزون یا بیلارزیا

هیچ واکسنی برای شیستوزومیازیس وجود ندارد، اما درمان می‌تواند به کاهش تأثیر عفونت کمک کند. اگر نتیجه آزمایش فرد مثبت باشد، معمولاً یک دوره کوتاه دارو مؤثر خواهد بود تا زمانی که فرد آسیب یا عوارض جدی را تجربه نکرده باشد. درمان دارویی حتی در مراحل پیشرفته نیز می‌تواند کمک کند، اما از عفونت مجدد جلوگیری نمی‌کند.

افرادی که در مناطق با خطر بالا زندگی می‌کنند، می‌توانند یک دوز خوراکی از داروهای تجویزی مصرف کنند تا احتمال عفونت و عوارض کاهش یابد. ممکن است نیاز باشد افراد سالیانه به این روش درمانی ادامه دهند. محققان مشغول کار بر روی تولید واکسنی هستند که از ادامه چرخه زندگی انگل در انسان جلوگیری کند.

پیشگیری از بیلارزیا یا تب حلزون

گردشگران باید در ارتباط با آب شیرین در برخی مناطق آسیا، آفریقا و آمریکای مرکزی و جنوبی احتیاط کنند. CDC توصیه می‌کند افراد برای پیشگیری، از هرگونه تماس با آب شیرین در مکان‌هایی که احتمال آلودگی وجود دارد، دوری کنند.
تصفیه آب با ید نمی‌تواند انگل‌ها را از بین ببرد. هر کسی که در مناطق آلوده زندگی می‌کند یا سفر کرده، باید تنها آب بطری بنوشد یا حداقل ۱ دقیقه آب را بجوشاند.

هرگونه تماس با آب آلوده، به رغم اینکه ناچیز باشد، می‌تواند منجر به عفونت شود. به همین خاطر، افراد باید قبل از استفاده از آب برای شستشو، آن را بجوشانند و سپس خنک کنند.

“`

را با خیال راحت ۱ تا ۲ روز ذخیره کرد.

روش‌هایی که مسئولین می‌توانند برای کاهش احتمال ابتلا به بیماری در مناطق پرخطر به کار ببرند شامل موارد زیر است:

کاهش سطح عفونت: دادن دارو به مردم می‌تواند در این راستا کمک کند.
کنترل حلزون‌ها: این کار ممکن است شامل استفاده از مواد شیمیایی و تغییر یا پاکسازی روش‌های آبیاری باشد تا تولیدمثل حلزون‌ها سخت‌تر شود. یک گزینه دیگر معرفی شکارچیانی مثل خرچنگ دریایی است.

افرادی که به مناطق شیوع بیلارزیا سفر کرده‌اند یا زمانی را در آنجا گذرانده‌اند، باید در صورت بروز علائم یا اگر فکر می‌کنند که در معرض آب شیرین یا آلودگی قرار دارند، مشاوره پزشکی بگیرند.

بیلارزیا، که به آن شیستوزومیازیس هم می‌گویند، عفونتی است که وقتی فرد با نوع خاصی از خانواده شیستوزوما تماس پیدا کند، بروز می‌کند. این عفونت می‌تواند عواقب طولانی مدتی برای دستگاه ادراری، گوارش یا کبد داشته باشد.
در مقایسه، خارش شناگر یا درماتیت سکریارال توسط گونه‌های دیگری از فلک (لارو) ایجاد می‌شود. این بیماری‌ها فقط باعث بثورات خارش‌دار موضعی می‌شوند که بدون درمان هم برطرف می‌شوند. استفاده از یک آنتی‌هیستامین موضعی می‌تواند به درمان واکنش کمک کند. فردی که به شیستوزومیازیس مبتلا است نمی‌تواند این بیماری را به شخص دیگری منتقل کند. انسان فقط از طریق آب آلوده‌ای که حلزون‌ها در آن زندگی می‌کنند، آلوده می‌شود.