آیا اختلال نعوظ در آقایان با جراحی ایمپلنت آلت درمان می شود؟ (2 نکته مهم)
جراحی ایمپلنت آلت و درمان مشکل اختلال نعوظ
جراحی ایمپلنت آلت درمانی گزینه‌ای خوب برای آقایانی است که به مشکل اختلال نعوظ دچار هستند و از روش‌های درمانی دیگر نتیجه نگرفته‌اند. در این جراحی، پزشک متخصص، پروتز آلت را به طور مستقیم درون آلت و کیسه بیضه (اسکروتوم) قرار می‌دهد تا آقایان بتوانند نعوظ را تجربه کنند. پروتزهای آلت انواع متفاوتی دارند و پزشک نوع مناسب را با توجه به نیاز بیمار توصیه می‌کند.
داروهایی مثل ویاگرا برای درمان اختلال نعوظ همیشه اثرگذار نیستند. بنابراین، پروتز آلت تناسلی گزینه‌ای مفید برای افرادی است که از درمان‌های دارویی نتیجه‌ای نگرفته‌اند. اختلال نعوظ می‌تواند یک مشکل جسمی یا روانی باشد که مانع از برقراری نعوظ پایدار می‌شود. ایمپلنت آلت به مردان کمک می‌کند تا به نعوظ برسند و آن را حفظ کنند، البته این پروتزها باعث افزایش میل جنسی یا بزرگتر شدن آلت نمی‌شوند.
کاندیدای مناسب جراحی ایمپلنت آلت چه کسانی هستند؟
افرادی که:
به صورت مداوم با اختلال نعوظ دست و پنجه نرم می‌کنند.
دچار بدشکلی یا کوچک شدن آلت هستند.
از درمان‌های دارویی نتیجه نگرفته‌اند یا عوارض جانبی داشته‌اند.
طرز کار ایمپلنت آلت
ایمپلنت آلت یک دستگاه است که در یک عمل جراحی از طریق برش در کیسه بیضه یا پایین شکم، بالای آلت قرار می‌گیرد. پروتز آلت تناسلی در دو نوع بادی و غیربادی وجود دارد. معمولا این دستگاه با آب نمک (سالین) پر می‌شود و بیمار با یک پمپ که در کیسه بیضه قرار دارد، آن را کنترل می‌کند.
زمانی که بیمار پمپ را فشار می‌دهد، آب نمک از مخزن کنار مثانه به داخل پروتز واقع در آلت منتقل می‌شود. این دستگاه دارای دو سیلندر است که درون آنها برای برقراری نعوظ قرار می‌گیرد. هنگامی که این سیلندرها پر می‌شوند، بیمار به نعوظ رسیده و آلت راست می‌شود. در پایان رابطه جنسی، بیمار می‌تواند باد پروتز را تخلیه کند.
انواع ایمپلنت آلت
پروتز آلت دارای دو نوع اصلی است:
ایمپلنت منعطف (غیربادی)
پروتز منعطف معمولاً از یک جفت میله تشکیل شده که طی عمل جراحی در بافت‌های مخصوص آلت (کورپورا کاورنوس) قرار داده می‌شود. بیمار می‌تواند موقعیت آلت و میله‌ها را به طور دستی تنظیم کند. این تنظیمات تأثیری بر بلندی یا قطر آلت ندارد.
مزایا و معایب پروتز منعطف
استفاده از این نوع پروتز برای بیمار و همسرش آسان است. کافی است پروتز را به سمت بالا خم کنند تا آلت راست شود و در پایان رابطه نیز می‌توان پروتز را به سمت پایین خم کرد. این پروتز گزینه‌ای مناسب برای آقایانی است که مشکل حرکتی دارند، مانند مردان مبتلا به بیماری‌های مفصلی یا افرادی که نمی‌توانند به خوبی از دستان خود استفاده کنند.
پروتز منعطف کاملا در بدن مخفی می‌شود و همه اجزای آن داخل بدن است. همچنین، نعوظ دائمی برای بیشتر مردان ممکن است آزاردهنده باشد. نصب این پروتز کار ساده‌تری دارد و همچنین از نظر هزینه نیز برای آقایانی که تحت پوشش بیمه نیستند، گزینه‌ای مناسب است.
احساس و ظاهر این پروتز ممکن است غیرعادی باشد. به مرور زمان، ممکن است بافت آلت تحلیل برود و درد و ناراحتی پس از عمل به دلیل نیاز به تنظیم مداوم آن برای نعوظ ایجاد شود.
پروتز (ایمپلنت) بادی
پروتز بادی از دو سیلندر تشکیل شده که طی عمل جراحی در آلت قرار داده می‌شود و می‌توان آن را با استفاده از مایع تحت فشار بزرگتر کرد. لوله‌هایی، سیلندرها را به مخزن مایع و پمپ وصل می‌کند. بیمار می‌تواند پروتز را با فشار دادن یک پمپ کوچک که زیر پوست کیسه بیضه قرار گرفته، باد کند. این نوع پروتز برخلاف پروتز منعطف، می‌تواند قطر و طول آلت را نیز افزایش دهد و ظاهر طبیعی‌تری به آلت می‌دهد. انجام این کار آسان است و تمام قسمت‌های آن درون بدن قرار می‌گیرد. پروتز بادی دارای دو نوع
“`html
پروتز بادی دو بخشی
- سیلندرها شکلی طبیعی ندارند و باعث می‌شوند آلت تناسلی ظاهری شبیه جارو با سر صاف پیدا کند.
- این نوع پروتز به مرور زمان می‌تواند بافت آلت را تحلیل برد و نازکتر کند.
پروتز بادی سه بخشی (چند تکه‌ای)
این پروتز به دلیل ورود مایع بیشتر به سیلندرها، سفتی بیشتری به آلت تناسلی می‌دهد. اگر از این نوع پروتز استفاده شود، بدن آلت در حالت عادی نرم‌تر و راحت‌تر است و بیمار احساس راحتی بیشتری می‌کند.
پروتز سه بخشی تنها پروتزی است که در حالت راست و شل، حس و ظاهری طبیعی به آلت می‌دهد. بسیاری از بیماران مجرد گزارش می‌دهند که همسرشان در طول زندگی مشترک متوجه وجود پروتز در آلت نشده است. زیرا این پروتز فشار کمتری به آلت وارد می‌کند، احتمال تحلیل رفتن بافت عضلانی و سطح سر آلت به دلیل فشار کمتر است.
اما برای قرار دادن این نوع پروتز، لازم است جراحی گسترده‌ای انجام شود که بهتر است توسط جراحان تورولوژی با تجربه انجام شود. زیرا پس از جراحی، آلت به حالت شل و آویزان قرار دارد و بیمار درد کمی پس از عمل احساس می‌کند.
جراحی پروتز (ایمپلنت) آلت
عمل جراحی ایمپلنت آلت تناسلی را می‌توان در سه مرحله زیر خلاصه کرد:
آمادگی قبل از درمان
بیمار یک ساعت قبل از عمل آنتی‌بیوتیک‌هایی مانند وانکومایسین و جنتامایسین دریافت می‌کند تا احتمال عفونت کاهش یابد و بدن بهتر با باکتری‌ها مقابله کند. همچنین، موهای زائد ناحیه شرمگاهی تراشیده می‌شوند و سپس ناحیه شسته می‌شود و برای جراحی آماده می‌گردد.
جایگذاری سیلندر پروتز آلت
سیلندر پروتز در آلت طبق مراحل زیر قرار داده می‌شود:
- برش و آماده‌سازی
- جدا کردن و نمایان کردن محل جایگذاری
- ایجاد فضایی برای جایگذاری پروتز و اندازه‌گیری بافت آلت
- انتخاب پروتز مناسب
- جایگذاری سیلندر و آزمایش آن
- بستن شکاف به روش کورپوروتومی
- جایگذاری پمپ آلت
- جایگذاری مخزن
- به هم وصل کردن قطعات پروتز
- بخیه زدن نهایی
مراقبت پس از عمل
مراقبت دقیق پس از عمل برای دستیابی به نتیجه خوب خیلی مهم است. از بیمار خواسته می‌شود تا سه روز پس از عمل تا جایی که ممکن است به پشت دراز بکشد. بیمار نباید تا دو روز روی کیسه بیضه بنشیند، زیرا این کار می‌تواند پمپ را افزایش دهد. همچنین باید آلت را تا زمان باد شدن پروتز صاف و رو به بالا نگه دارد.
زمانی که پروتز باد می‌شود، بیمار می‌تواند به راحتی آن را تخلیه کند؛ این معمولاً ۴ تا ۸ هفته پس از جراحی انجام می‌شود. البته اگر جداسازی بافت حداقل باشد و خونریزی متوقف شود، برخی بیماران ممکن است دو هفته پس از عمل این توانایی را پیدا کنند.
پس از اینکه بیمار توانست پروتز را باد کند و خالی کند، متخصص از او می‌خواهد که این کار را هر روز یا هر دو روز یک بار در یک وان آب داغ تکرار کند تا کاملاً به آن مسلط شود و هیچ ناراحتی در آلت احساس نکند.
هزینه جراحی پروتز آلت چقدر است؟
هزینه جراحی پروتز آلت به عواملی چون هزینه جراح، هزینه بیهوشی، تجهیزات اتاق عمل و قیمت پروتز بستگی دارد. این جراحی باید توسط یک متخصص با تجربه انجام شود. متخصصین اورولوژی و جراحان پلاستیک مناسب‌ترین پزشکان برای انجام جراحی ایمپلنت آلت هستند.
همچنین بخوانید:
سایت رضیم
“`
