دانستنی های پزشکی

اختلال انعقاد خون یا کوآگولوپاتی چگونه قابل تشخیص است ؟ (2 نکته مهم)

بهترین آپلیکیشن آشپزی

“`html

اختلال انعقاد خون یا کوآگولوپاتی چیست؟

اختلال انعقاد خون یا کوآگولوپاتی به هر نوع وضعیتی اشاره دارد که در آن خون به درستی لخته نمی‌شود. این اختلال می‌تواند باعث لخته شدن خون گردد. این وضعیت ممکن است از بدو تولد (مثل هموفیلی یا بیماری فون ویلبراند) وجود داشته باشد یا بعداً در زندگی بوجود آید (مانند مشکلاتی که در اثر داروها یا کمبود ویتامین‌ها ایجاد می‌شود).

در برخی موارد، دلایل احتمالی می‌تواند شامل رژیم غذایی نامناسب باشد که مواد مغذی لازم را تأمین نمی‌کند، جذب ناکافی مواد غذایی در روده یا استفاده از داروهایی که جذب ویتامین K را مختل می‌کنند. همچنین، نوعی از اختلال انعقاد وجود دارد که اجازه لخته شدن خون را نمی‌دهد و برخی در حالت معکوس ممکن است باعث لخته شدن بیش از حد خون شوند که می‌تواند منجر به مشکلاتی مثل ترومبوز یا آمبولی گردد. اگر این اختلالات به خوبی درمان نشوند، می‌توانند خطرناک و حتی کشنده باشند.

علائم کوآگولوپاتی

شایع‌ترین علائم کوآگولوپاتی شامل موارد زیر است:

  • کبودی بدون دلیل خاص.
  • خونریزی در مفاصل (هماتروز).
  • خونریزی بعد از زایمان.
  • تجمع خون در قفسه سینه.
  • قاعدگی بسیار شدید.
  • خونریزی از بینی.
  • خونریزی مقعدی.
  • وجود خون در ادرار.
  • وجود خون در اسپرم.
  • کاهش تعداد پلاکت‌ها (ترومبوسیتوپنی).
  • نعوظ طولانی و دردناک (پریاپیسم).
  • خونریزی لثه.
  • مشکلات روماتیسمی.
  • لثه‌های خونین.
  • درد و ورم در مفاصل.

تشخیص کوآگولوپاتی

این اختلال با بررسی عادات بیمار (نوع داروهایی که مصرف می‌کند، سابقه پزشکی، مصرف الکل یا سیگار و غیره)، تاریخچه بیماری و آزمایش خون که به ارزیابی توانایی خون در لخته شدن کمک می‌کند، تشخیص داده می‌شود.

علل کوآگولوپاتی

اختلال در لخته شدن خون ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. عوامل لازم برای لخته شدن خون، پروتئین‌هایی هستند که به تشکیل لخته کمک می‌کنند. اگر این پروتئین‌ها به اندازه کافی وجود نداشته باشند یا در عملکردشان نقص باشد، می‌تواند به مشکلات مختلف منجر شود، مانند:

عوامل اکتسابی مثل داروهای رقیق کننده خون، استفاده مکرر از آنتی بیوتیک‌ها، بیماری‌های کبدی یا اختلالات دیگر.

پیشگیری از کوآگولوپاتی

تغییر در سبک زندگی به ویژه برای افرادی که در معرض خطر اختلالات انعقادی قرار دارند، می‌تواند سودمند باشد. ورزش، کاهش وزن و پرهیز از نشستن طولانی مدت می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.

پزشکان ممکن است داروهای زیر را تجویز کنند:

داروهایی که از تشکیل لخته‌های خون جلوگیری می‌کنند.
قرص‌های ضد بارداری برای کاهش خونریزی‌های زیاد در دوران قاعدگی.
داروهایی که پروتئین‌ها را در خون جایگزین می‌کنند تا از خونریزی بیش از حد جلوگیری کنند.

درمان اختلالات خونریزی

درمان اختلالات خونریزی

درمان به علت اختلال خونریزی بستگی دارد و معمولاً شامل موارد زیر می‌شود:

  • جایگزینی فاکتور انعقادی: افراد مبتلا به هموفیلی می‌توانند محصولات جایگزین فاکتور را به خود تزریق کنند. پزشک به بیماران یاد می‌دهد که چگونه این تزریقات را انجام دهند.
  • دسموپرسین: این دارو یک جایگزین هورمون وازوپرسین است و منجر به افزایش موقت برخی فاکتورها می‌شوند که می‌تواند به جلوگیری از خونریزی در افراد مبتلا به هموفیلی و بیماری فون ویلبراند کمک کند.
  • تزریق پلاکت: در صورتی که تعداد پلاکت‌ها کم یا عملکردشان مناسب نباشد، برای پیشگیری از خونریزی و درمان آن نیاز به تزریق پلاکت وجود دارد.

“`

  • پلاسمای تازه منجمد: فاکتورهای انعقادی در پلاسما (که قسمت مایع خون است) وجود دارند. اگر به دلایلی (مانند مشکل در کبد) چند فاکتور انعقادی را از دست بدهید، ممکن است به شما پلاسمای تازه منجمد تزریق کنند.
    • ویتامین K: اگر ویتامین K شما کم باشد، می‌توانید مکمل آن را دریافت کنید.
    • آنتی‌فیبرینولیتیک‌ها: این داروها کمک می‌کنند تا لخته‌های خون ثابت بمانند و از خونریزی زیاد جلوگیری کنند. معمولا برای کنترل خونریزی در دهان یا دوره‌های قاعدگی شدید استفاده می‌شوند.

    با کدام متخصص باید مشورت کرد؟

    یک متخصص خون می‌تواند به شما در مورد آزمایش‌ها و درمان‌های مناسب برای مشکلات لخته شدن خون کمک کند.

    اختلال انعقاد خون یا کوآگولوپاتی چگونه قابل تشخیص است ؟ (2 نکته مهم)

    منبع: آزمایشگاه نوبل

    سایت رضیم

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

    دکمه بازگشت به بالا