اسامی اختصاری سازمان های بین المللی (همراه با معنی + حروف اختصاری)

سازمان های بین المللی

بسیاری از سازمان‌ها، توافق‌ها و برنامه‌های بین‌المللی معمولاً با استفاده از چند حرف انگلیسی شناخته می‌شوند. در اینجا به برخی از این اختصارات و توضیحات آن‌ها می‌پردازیم.

• اپک (APEC)

همکاری اقتصادی آسیا و اقیانوسیه

این سازمان در سال ۱۹۸۹ برای ترویج تجارت آزاد بین کشورهای عضو ایجاد شد. ۲۱ کشور عضو آن عبارتند از: استرالیا، برونئی، کانادا، شیلی، چین، هنگ کنگ، اندونزی، ژاپن، کره، مالزی، مکزیک، نیوزیلند، گینه نو، پرو، فیلیپین، روسیه، سنگاپور، تایوان، تایلند، آمریکا و ویتنام. مرکز این سازمان در سنگاپور است.

• آ.سه.آن (ASEAN)

اتحادیه کشورهای جنوب شرق آسیا

این اتحادیه در سال ۱۹۶۷ به منظور تسریع در رشد و ثبات اقتصادی در جنوب شرق آسیا تأسیس شد. اعضای آن شامل: برونئی، دارالسلام، کامبوج، اندونزی، لائوس، مالزی، میانمار، فیلیپین، سنگاپور، تایلند و ویتنام هستند. مقر اصلی این سازمان در جاکارتا قرار دارد.

• سی.آی.اس (CIS)

کشورهای مشترک‌المنافع مستقل

این سازمان در تاریخ ۸ دسامبر ۱۹۹۱ برای ایجاد یک گروه از جمهوری‌های تازه استقلال یافته از شوروی سابق تأسیس شد. این سازمان شامل ۱۱ کشور است (به جز سه جمهوری استونی، لتونی و لیتوانی که در سال ۱۹۹۱ و گرجستان که در سال ۲۰۰۹ جدا شدند). مقر اصلی این سازمان در مینسک است.

• اکوسوک (ECOSOC)

شورای اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل

این یکی از ارکان اصلی سازمان ملل است که به ترویج همکاری‌های اجتماعی و اقتصادی پرداخته و کار آژانس‌های تخصصی را هماهنگ می‌کند. این شورا شامل ۵۴ عضو می‌باشد و مقر آن در سازمان ملل است.

• ئی.ئی.ای (EEA)

این سازمان در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۹۴ به منظور از بین بردن محدودیت‌ها در جابه‌جایی افراد، کالاها، خدمات و سرمایه بین کشورهای اتحادیه اروپا و انجمن تجارت آزاد اروپا تأسیس شد. اعضای آن شامل تمام اعضای اتحادیه اروپا و انجمن تجارت آزاد اروپا به جز سوئیس هستند. مقر سازمان در اتحادیه اروپا واقع شده است.

• انجمن تجارت آزاد اروپا (EFTA)

این انجمن در سال ۱۹۶۰ برای ترویج تجارت در منطقه تأسیس شد و اعضای آن شامل ایسلند، لیختن‌اشتاین، نروژ و سوئیس می‌باشند. مقر اصلی این انجمن در ژنو قرار دارد.

لیست سازمان های بین المللی

• اتحادیه اروپا (EU)

این اتحادیه در سال ۱۹۵۷ تأسیس شد و از اول ژانویه ۱۹۵۸ کار خود را برای ترویج فعالیت‌های سیاسی و اقتصادی در راستای ایجاد یک بازار مشترک آغاز کرد. کشورهای اصلی مؤسس آن شامل بلژیک، فرانسه، آلمان غربی، ایتالیا، لوکزامبورگ و هلند بودند. کشورهای دانمارک، ایرلند و بریتانیا در سال ۱۹۷۳ به آن پیوستند و یونان در سال ۱۹۸۱ و پرتغال و اسپانیا در سال ۱۹۸۶ به این اتحادیه ملحق شدند. کشورهای اتریش، فنلاند و سوئد نیز در سال ۱۹۹۵ به اتحادیه پیوستند. کشورهای تازه‌وارد شامل قبرس، جمهوری چک، استونی، مجارستان، لتونی، لیتوانی، مالت، لهستان، اسلواکی و اسلوونی در سال ۲۰۰۴ به این اتحادیه ملحق شدند و بلغارستان و رومانی در سال ۲۰۰۷ به آن پیوستند. قرار است کرواسی در سال ۲۰۱۳ به این گروه اضافه شود. قبل از امضای معاهده اتحادیه اروپا (ماستریخت)، این گروه به عنوان جامعه اقتصادی اروپا (EEC) یا جامعه اروپایی (EC) شناخته می‌شد. مقر این اتحادیه در بروکسل قرار دارد.

• فائو (FAO)

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد

این سازمان در سال ۱۹۴۵ به عنوان یک آژانس تخصصی تأسیس شد تا توصیه‌هایی برای مقابله با گرسنگی و بهبود تولید غذای جهان ارائه دهد. این سازمان شامل ۱۹۱ کشور عضو و ۲ کشور همکار است (در سال ۲۰۱۲). مقر اصلی آن در رم قرار دارد.

• آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA)

این آژانس در سال ۱۹۷۵ برای استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی تأسیس شد و شامل ۱۵۸ کشور است. مرکز این آژانس در وین قرار دارد.

• بانک بین المللی بازسازی و توسعه (IBRD)

این بانک در سال ۱۹۴۴ تأسیس شد و به عنوان هدایت‌کننده و ارائه‌دهنده وام‌های بین‌المللی فعالیت می‌کند. این بانک بخشی از بانک جهانی است و در حال حاضر شامل ۱۸۸ کشور عضو می‌باشد (۲۰۱۲). مقر اصلی آن در واشنگتن دی سی قرار دارد.

• ایکائو (ICAO)

سازمان بین‌المللی هوانوردی کشوری

این آژانس در آوریل ۱۹۴۷ تأسیس شده و هدف آن ترویج هوانوردی غیرنظامی به صورت ایمن و پایدار است. این سازمان شامل ۱۹۱ کشور است و مقر آن در مونترآل واقع شده است.

• دیوان بین المللی دادگستری (ICJ)

همه کشورهای عضو سازمان ملل به نوعی در این دادگاه شرکت دارند و موظف به رعایت تصمیمات آن هستند. این دادگاه که در شهر لاهه قرار دارد، ۱۵ قاضی دارد که هر کدام برای ۹ سال انتخاب می‌شوند.

• سازمان بین المللی کار (ILO)

این سازمان در سال ۱۹۱۹ تأسیس شد و به منظور بهبود شرایط کار در سطح جهانی فعالیت می‌کند. این سازمان در حال حاضر ۱۸۵ عضو دارد و مقر آن در ژنو است.

طبقه بندی سازمان‌های بین‌المللی

• صندوق بین المللی پول (IMF)

این صندوق در سال ۱۹۴۵ بعد از کنفرانس برتون وودز تأسیس شد و به گونه‌ای نقش بانکدار مرکزی را ایفا می‌کند. هدفش تضمین ثبات نرخ تبادل ارز و تشویق تجارت جهانی است. این صندوق ۱۸۸ عضو دارد و مقر آن در واشنگتن دی سی است.

• سازمان بین المللی دریانوردی (IMO)

این سازمان در سال ۱۹۴۸ تأسیس شده و از سال ۱۹۵۹ به عنوان یک آژانس تخصصی زیرمجموعه سازمان ملل به ترویج همکاری در مسائل دریایی جهانی پرداخته است. این سازمان ۱۷۰ عضو و سه هم پیمان دارد، و مقر آن در لندن است.

• اتحادیه بین المللی مخابرات (ITU)

این اتحادیه در سال ۱۸۶۵ تأسیس شده و از سال ۱۹۴۷ به عنوان یک آژانس تخصصی زیرمجموعه سازمان ملل فعال است. تعداد اعضای آن به ۱۹۳ می‌رسد و مقر آن در ژنو است.

• توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA)

این توافقنامه در سال ۱۹۹۲ امضا شد و ایجاد یک منطقه تجارت آزاد بین کانادا، مکزیک و ایالات متحده را هدف قرار می‌دهد. مقر این توافق در اتاوا، مکزیکوسیتی و واشنگتن دی سی است.

اسامی مختصر سازمان‌های تخصصی سازمان ملل متحد

• ناتو (NATO)

این سازمان پیمان آتلانتیک شمالی در سال ۱۹۴۲ و توسط ۱۲ کشور تأسیس شد تا همکاری‌های دفاعی جمعی را تقویت کند. این سازمان شامل ۲۸ کشور است و مقر آن در بروکسل است.

• سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه (OECD)

این سازمان در سال ۱۹۶۱ تأسیس شد و جایگزین سازمان همکاری اقتصادی اروپا (OEEC) گردید. این سازمان شامل ۳۴ کشور است و مقر آن در پاریس است.

• اوپک (OPEC)

این سازمان کشورهای صادرکننده نفت در سال ۱۹۶۰ تأسیس شد تا سیاست‌های نفتی اعضا را هماهنگ کند. این سازمان شامل ۱۲ کشور است و مقر آن در وین است.

• سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE)

این سازمان در سال ۱۹۷۵ تأسیس شد و هدف آن ارتقاء همکاری اقتصادی و امنیتی، به ویژه میان کشورهای شرق و غرب بود. این سازمان قبلاً به نام کمیسیون امنیت و همکاری اروپا (CSCE) شناخته می‌شد و در حال حاضر ۵۷ عضو دارد. مقر آن در وین است.

• سازمان ملل متحد (UN)

این سازمان در ۲۴ اکتبر ۱۹۴۵ تأسیس شد و ارگان‌های اصلی آن شامل:

1. مجمع عمومی (General Assembly) که اعضای آن در سپتامبر و دسامبر هر سال گرد هم می‌آیند.
2. شورای امنیت (Security Council) که دارای ۱۵ عضو شامل پنج عضو دائمی است.
3. شورای اقتصادی و اجتماعی (Economic and Social Council) که ۵۴ عضو دارد.
4. شورای قیومیت (Trustee Council)
5. دیوان بین المللی دادگستری (International Court of Justice)
6. دبیرخانه (Secretariat)

اسامی مختصری از سازمان های بین المللی

سازمان ملل شامل ۱۹۳ کشور عضو است و مقر آن در نیویورک واقع شده است.

کمیسیون‌های منطقه‌ای سازمان ملل

سازمان ملل دارای پنج کمیسیون منطقه‌ای است که شامل اعضا و مقرهای اصلی آنها به شرح زیر است:

1. کمیسیون اقتصادی آفریقا (ECA) با ۵۳ عضو، مقر در آدیس آبابا
2. کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا و اقیانوسیه (ESCAP) با ۵۳ عضو و ۹ …

“`html

3. هم پیمان، بانکوک.
4. کمیسیون اقتصادی اروپا (ECE) ۵۶ عضو، ژنو.
5. کمیسیون اقتصادی آمریکای لاتین و حوزه کارائیب (ECLAC) ۴۴ عضو و ۸ هم پیمان، سانتیاگو.
6. کمیسیون اقتصادی و اجتماعی غرب آسیا (ESCWA) ۱۷ عضو، بیروت.

• آنکتاد (UNCTAD)

کنفرانس تجارت و توسعه سازمان ملل

این یک نهاد تخصصی است که در سال ۱۹۶۴ برای کمک به تجارت جهانی ایجاد شد. الان شامل ۱۹۵ کشور عضو و ۸ هم پیمان است. مرکز آن در ژنو واقع شده است.

• یونسکو (UNESCO)

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد

این یک نهاد تخصصی است که در سال ۱۹۴۶ تأسیس شده است. شامل ۱۹۵ کشور عضو و ۸ هم پیمان است. دفتر اصلی آن در پاریس است.

• یونیدو (UNIDO)

سازمان توسعه صنعتی ملل متحد

این سازمان در سال ۱۹۶۶ برای ترویج صنعت در کشورها تشکیل شد و اکنون شامل ۱۷۴ کشور است. دفتر مرکزی آن در وین قرار دارد.

علامت اختصاری سازمان های بین المللی

• اتحادیه جهانی پست (UPU)

این سازمان در سال ۱۸۷۴ تأسیس شده تا کشورهای عضو را در یک سیستم پستی واحد متحد کند. در سال ۱۹۴۸ یکی از نهادهای سازمان ملل شد و مرکز آن در برن است.

• سازمان بهداشت جهانی (WHO)

این سازمان در سال ۱۹۴۸ تأسیس شد و هدف آن تعیین استانداردهایی برای بهداشت است. اکنون شامل ۱۹۴ کشور عضو است. دفتر اصلی آن در ژنو قرار دارد.

• سازمان جهانی مالکیت فکری (WIPO)

این سازمان در سال ۱۹۶۷ راه‌اندازی شد و در سال ۱۹۷۴ به عنوان یک نهاد تخصصی از سازمان ملل شناخته شد. هدف آن ترویج همکاری برای تقویت توافقات بین‌المللی در زمینه حقوق مالکیت، مانند برندها و حقوق انحصاری است. شامل ۱۸۵ کشور عضو است و دفتر آن در ژنو است.

• سازمان تجارت جهانی (WTO)

این سازمان در تاریخ ۱ ژانویه ۱۹۹۵ تأسیس شد تا به بهبود موافقتنامه‌های تجاری کمک کند. این توافقنامه‌ها در سال ۱۹۴۷ توسط ۲۳ کشور امضا شد و هدف آن کاهش موانع تجاری بود. اکنون شامل ۱۵۷ کشور است و با سازمان ملل همکاری نزدیکی دارد. مرکز آن در ژنو واقع است.