اصول کاشت و تکثیر درختچه تزئینی ویستریا (2 نکته مهم)
“`html
معرفی درخت ویستریا
ویستریا یا پیچ گلیسین گیاهی است که در اصل از ژاپن می‌آید و به صورت بالارونده رشد می‌کند. این گیاه می‌تواند به طول ۴ متر یا حتی بیشتر برسد و دارای برگ‌های شانه‌ای با ۱۳ تا ۱۹ برگچه است. گل‌های آن که بوی خوشی دارند، معمولاً به رنگ آبی متمایل به بنفش یا ارغوانی متمایل به آبی هستند. گل‌ها در خوشه‌هایی به طول ۱۳ تا ۲۵ سانتی‌متر در بهار به همراه برگ‌ها شکوفا می‌شوند و از نوک خوشه باز می‌شوند. ساقه‌های این گیاه به سمت راست دور تکیه‌گاه می‌پیچند.
گل‌های ویستریا در رنگ‌های سفید، بنفش و آبی با طول 15 تا 20 سانتی‌متر در بهار ظاهر می‌شوند و معمولاً در نیمه‌های ماه فروردین به اوج خود می‌رسند. گل‌ها قبل از اینکه شاخ و برگ گیاه گسترش یابد، در هر خوشه همزمان شکوفا می‌شوند و عطر آنها شبیه به بوی انگور است.
این گیاه در سال 1816 از چین به اروپا و آمریکای شمالی آورده شد و به یکی از محبوب‌ترین درختان زینتی در باغ‌ها و خانه‌ها تبدیل شده است. همچنین، ویستریا در برخی مناطق شرقی ایالات متحده به عنوان یک گونه مهاجم شناسایی شده است.
گیاه شناسی ویستریا
این جنس شامل حدود ۶ گونه گیاه پیچنده است که بومی آسیای شرقی و آمریکای شمالی هستند. ویستریا یکی از زیباترین گیاهان بالارونده به شمار می‌رود. گل‌های این گیاه بسته به گونه و نوع می‌توانند به رنگ‌های سفید، صورتی، آبی و یاسی باشند و در اواخر بهار و اوایل تابستان همزمان یا پیش از باز شدن برگ‌ها شکوفا می‌شوند. برگ‌های شانه‌ای آن نیز در پاییز به رنگ زرد طلایی تغییر می‌کنند که زیبایی خاصی به گیاه می‌بخشد. وقتی ساقه‌های آن دور یک درخت پیچ می‌خورند، به تدریج قوی‌تر می‌شوند و ممکن است باعث آسیب به درخت اصلی شوند و شکل طبیعی آن را تغییر دهند.
ویستریا گیاهی مقاوم و خزان‌دار با طول عمر زیاد و رشد سریع است. در شرایط مناسب، این گیاه می‌تواند سالی 3 متر رشد کند. برگ‌های آن به صورت متناوب و به شکل مرکب شانه‌ای هستند. دو گونه مهم این گیاه به شرح زیر است:
ویستریا ژاپنی:
این گونه بومی ژاپن است و یک گیاه بالارونده است که به ارتفاع ۴ متر یا بیشتر می‌رسد. برگ‌های این گیاه مشابه قبل با ۱۳ تا ۱۹ برگچه و گل‌های معطر به رنگ آبی متمایل به بنفش دارد. گل‌ها در خوشه‌هایی به طول ۱۳ تا ۲۵ سانتی‌متر در بهار ظاهر شده و از نوک خوشه باز می‌شوند. ساقه‌های آن نیز به سمت راست پیچ می‌خورند.
ویستریا چینی:
این گونه بومی چین است و یکی از رایج‌ترین گلایسین‌ها به حساب می‌آید. این گیاه می‌تواند به ارتفاع ۱۸ تا ۳۰ متر برسد. برگ‌های آن شامل ۹ تا ۱۳ برگچه بیضوی یا مستطیلی هستند. گل‌های یاسی تیره یا روشن و معطر آن به طول ۲.۵ سانتی‌متر در بهار پیش از ظهور برگ‌ها شکوفا می‌شوند. این گل‌ها در خوشه‌هایی به طول ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر یا بیشتر ظاهر شده و به‌طور همزمان باز می‌شوند و در نهایت به تولید غلاف بذر نرم و مخملی منجر می‌شوند.
نیاز‌های اکولوژیک ویستریا
نور:
پیچ گلیسین نیاز به نور زیادی دارد و بهتر است در مکان‌های آفتابی کاشته شود.
خاک:
این گیاه به خاک‌های لومی با زهکشی مناسب نیاز دارد و خاک‌های سنگین را نمی‌پسندد. همچنین به خاک‌های گچی و آهکی حساسیت دارد و PH مناسب برای آن بین 5.5 تا 6 (کمی اسیدی) است.
“`
گیاه است.
رطوبت:
این گیاه به رطوبت متوسط و منظم نیاز دارد. او خشکی را به خوبی تحمل کرده و به رطوبت زیاد حساس است.
کوددهی:
برای اینکه گل‌های زیبا نشان دهد، نیاز به کوددهی قبل از زمان گلدهی دارد. در فصول بهار و تابستان (زمان گلدهی) باید کوددهی انجام شود. درباره نسبت کود NPK اطلاعاتی وجود ندارد، اما می‌توانید ۶۸ گرم کود سوپر فسفات و ۴۸ گرم سولفات پتاسیم در هر متر مربع خاک به گیاه بدهید تا بتوانید گل‌های زیبا را مشاهده کنید.
روش کاشت و تکثیر ویستریا
ویستریا می‌تواند با روش‌های مختلفی مانند کاشت بذر، خوابانیدن و پیوند افزایش یابد. چون زمان ظهور گل‌ها ممکن است طولانی شود و رنگ گل‌ها در گیاهان بذر، همیشه مطابق با انتظار نباشد، بهتر است از پیوند استفاده کنید.
روش‌های مختلف برای تکثیر ویستریا عبارتند از: ۱- (قلمه) در ابتدای یا وسط تابستان می‌توان قلمه‌های چوبی یا نیمه‌چوبی را از شاخه‌های جانبی تهیه کرده و در خزانه کاشت. ۲- (خوابانیدن) در پاییز می‌توان سر شاخه‌ها را خوابانید. ۳- (پیوند زدن) که روشی تجاری است و در اوایل بهار انجام می‌شود. ۴- (بذر) بذرها خواب ندارند و به خوبی جوانه می‌زنند. می‌توانید در فروردین یا اردیبهشت بذرها را بکارید. البته اگر بذرها را به مدت ۲۴ ساعت در آب خیس کنید، جوانه‌زنی سریع‌تر انجام می‌شود. بذرهای تازه بهترین جوانه‌زنی را دارند و با گذشت زمان، قدرت جوانه‌زنی آنها کاهش می‌یابد.
هرس درختچه ویستریا
برای کنترل رشد زیاد و افزایش گلدهی، باید سالیانه هرس انجام شود. در هر سال، دو بار هرس انجام می‌شود:
۱- هرس پاییزی
۲- هرس زمستانه
هرس پاییزی در مهر ماه انجام می‌گیرد. در این مرحله، شاخه‌های جدید به اندازه ۳۰ سانتی‌متر از شاخه اصلی بریده می‌شوند و باید حدود ۴ تا ۶ برگ بر روی هر شاخه باقی بماند. هرس زمستانه در اواخر زمستان (بهمن یا اسفند) انجام می‌شود. در این مرحله، شاخه‌های جانبی را می‌بریم تا ۲ تا ۳ جوانه روی آنان باقی بماند. این جوانه‌ها در آینده گل می‌دهند. گل‌های این درختچه در شاخه‌های سال گذشته رشد می‌کنند و هنگام هرس باید مراقب بود که شاخه‌ها را کاملا نبرند و ۲ تا ۳ جوانه روی آنها باقی بماند.
آفات و بیماری‌های ویستریا
گاهی اوقات بيماری لکه برگی ممکن است به این گیاه آسیب بزند. همچنین قارچ‌های عسلی و حشرات مکنده مثل شته‌ها و شپشک‌ها هم موجب صدمه به گیاه می‌شوند. گیاه ویستریا به خاک‌های گچی و آهکی حساس است و خاک‌هایی با pH قلیایی برای او مناسب نیستند. همچنین کمبود آهن، فسفر و پتاسیم در خاک می‌تواند به او آسیب بزند و تعداد گل‌ها را کم کند. به علاوه، یخبندان‌های بهاره سبب ریزش گل‌های آن می‌شوند.
هشدار: تمام قسمت‌های گیاه ویستریا دارای گلیکوزیدی به نام wisterin هستند که در صورت بلعیدن سمی است و ممکن است باعث تهوع، استفراغ، درد معده و اسهال شود. این گیاه در بسیاری از کودکان ایجاد مسمومیت کرده و اسهال و استفراغ خفیف تا شدید رایج‌ترین عوارض آن است.
بیشتر بخوانید:
