انواع گل نسترن و روشهای نگهداری از آنها (2 نکته مهم)
گل نسترن و انواع آن
نسترن یک گیاه زیباست که می‌توان آن را هم در گلدان و هم در فضای باز کاشت. با کاشت این گل نه تنها از عطر و زیبایی آن لذت می‌برید، بلکه می‌توانید از خواص مفید آن نیز بهره‌مند شوید. مثل گل رز، نسترن هم انواع مختلفی دارد که با هم از نظر رنگ، عطر، اندازه گل‌ها و تعداد گلبرگ‌ها متفاوت هستند.
مشخصات گیاه‌شناسی گل نسترن
نسترن یک درختچه زیبا و مقاوم است که بومی ایران می‌باشد. گونه‌های وحشی نسترن از قدیم‌الایام در کوهپایه‌ها یافت می‌شده و هنوز هم زیبایی بخش دامنه‌های سبز مناطق کوهستانی است. در واقع، گل‌های امروزی نیز نسل‌هایی از نسترن‌های وحشی هستند که تحت اصلاح و پرورش قرار گرفته‌اند. نسترن در فصل بهار با گل‌ها خود بسیار زیبا می‌شود و فضای خانه را تغییر می‌دهد. همچنین این گیاه می‌تواند پایه‌ای قوی برای پیوند انواع گل‌های رنگی و زیبا باشد.
از مهم‌ترین انواع گل نسترن می‌توان به نسترن رونده، نسترن فرانسوی، نسترن کوهی یا وحشی و نسترن زرد اشاره کرد. نسترن گیاهی مقاوم است و کاملاً برای شرایط آب‌وهوایی کشور ما مناسب می‌باشد.
معرفی انواع گل نسترن
۱. نسترن رونده
گل نسترن رونده به صورت درختچه‌ای با گل‌های ریز است و ارتفاع آن بین ۱ تا ۵ متر می‌باشد. در شرایط مناسب، این گیاه می‌تواند حتی بلندتر از این هم شود.
برای نگهداری و پرورش نسترن رونده، نیاز به قیم یا تکیه‌گاه است تا گل فضایی برای رشد و دریافت نور خورشید داشته باشد. ساقه‌های باریک و تیز این گیاه به بالا رفتن از قیم کمک می‌کند و به همین دلیل اغلب برای تزئین دیوار باغ‌ها و طراحی فضاهای سبز و همچنین تزئین درب‌ها و ورودی تالارها و ویلاها استفاده می‌شود. نسترن رونده به شرایط نامناسب آب و هوایی و سرمای زمستان مقاوم است.
ویژگی‌های ظاهری:
رنگ گلبرگ‌های نسترن رونده صورتی کمرنگ با پنج گلبرگ و به شکل خوشه‌ای است. برگ‌های آن به شکل پر با ۵ تا ۷ برگچه هستند و ساقه‌های آن پر از تیغ‌های ریز می‌باشد. میوه این گل اندازه‌ای بین ۱/۵ تا ۲ سانتیمتر دارد و رنگ آن نارنجی مایل به قرمز است. از خواص درمانی آن در طب سنتی برای تقویت قلب، دفع سنگ کلیه، آرامش اعصاب و تقویت سیستم ایمنی بدن استفاده می‌شود.
نحوه کاشت و پرورش:
تکثیر نسترن رونده از طریق کاشت بذر، قلمه زدن و خواباندن ساقه انجام می‌شود. شرایط کاشت و نگهداری از این گیاه به صورت زیر است:
خاک: نسترن رونده در خاک‌های رسی شنی غنی از مواد مغذی و دارای زهکش خوب رشد می‌کند.
نور: نسترن رونده بهترین رشد را در نور مستقیم خورشید و در مکان‌های آفتابی دارد.
دما: این گیاه می‌تواند در شرایط دمایی مختلف رشد کند و دمای تا 20- درجه سانتیگراد را نیز تحمل می‌کند. بهترین دما برای این گونه بین 21 تا 24 درجه سانتیگراد است.
آبیاری: نسترن رونده به آب متوسطی نیاز دارد و در گلدان با شرایط معمول، آبیاری دوبار در هفته کافی است. توجه کنید که قبل از هر بار آبیاری، باید خاک خشک شود و آبیاری عمیق انجام شود.
“`html
۲. نسترن فرانسوی
یکی دیگر از انواع گل نسترن، نسترن رونده فرانسوی است. این گل بیشتر در رنگ‌های قرمز تا صورتی پررنگ ظاهر می‌شود و عطری خوش دارد که باعث می‌شود بسیاری از مردم در سرتاسر دنیا به آن علاقه‌مند شوند. باید بدانید که نسترن و گل ساناز هر دو از خانواده گل‌های رز هستند و اختلالی در نوع خانواده آنها بوجود نمی‌آورد. نام‌های متفاوتی که در ایران برای این گل‌ها گذاشته می‌شوند، فقط به دلیل تفاوت‌های محلی است.
ویژگی‌های ظاهری:
نسترن فرانسوی به صورت درختچه‌ای با برگ‌های همیشه سبز و ساقه‌هایی خاردار که خارهای تیزی دارند، دیده می‌شود. این نوع گل در مناطقی که وزش باد شدید دارد، کاشتنش توصیه نمی‌شود، زیرا وزش باد می‌تواند به شاخه‌های نازک آسیب بزند و همچنین باعث کاهش رطوبت و پژمردگی گیاه شود.
نحوه کاشت و پرورش:
نسترن فرانسوی از طریق بذر، قلمه‌زنی، خوابانیدن و کشت بافت قابل تکثیر است. شرایط مناسب برای نگهداری این گل به صورت زیر است:
خاک: این گیاه در نوع خاک حساس نیست و در خاک‌هایی که به خوبی آبیاری شده‌اند، به راحتی رشد می‌کند.
نور: مکان‌هایی با نور نیمه سایه تا آفتابی برای این گیاه مناسب است.
دما: نسترن فرانسوی قادر است در دماهای کمتر از ۲۵- درجه سانتیگراد زنده بماند، اما در دماهای پایین رشد آن کند می‌شود و تولید گل کمتری دارد.
آبیاری: این گیاه به آبیاری منظم نیاز دارد. در فصل تابستان نیاز به آب بیشتری دارد و در زمستان کمتر به آب احتیاج دارد.
۳. نسترن کوهی یا نسترن وحشی
نسترن کوهی علاوه بر زیبایی، بخاطر خواص درمانی خود نیز معروف است. این گیاه درختچه‌ای و چندساله است و در مناطق خشک، بر روی صخره‌ها و در بوته‌زارها به صورت خودروی رشد می‌کند. در ایران، این گل در اکثر مناطق مانند قزوین، ارتفاعات البرز، جنوب کشور، سهند، نیشابور، کوه دنا، کرج، لرستان، اراک، همدان، گرگان، مازندران، گیلان، آذربایجان، کرمانشاه، زنجان، اصفهان، بختیاری، فارس، کرمان و کردستان به صورت خود رو وجود دارد.
ویژگی‌های ظاهری:
ارتفاع نسترن کوهی بسته به شرایط محیطی‌اش متفاوت است و بین ۰.۵ تا ۳ متر می‌باشد. گل‌های این گیاه معطر بوده و قطر آنها بین ۲ تا ۸ سانتیمتر است و بر روی ساقه‌ها به صورت خوشه‌ای ظاهر می‌شوند. برگ‌ها به شکل شانه ای و دندانه‌دار هستند و هر برگچه صاف و رنگ کبود دارد و گاهی نیز روی رگبرگ‌ها کمی کرک وجود دارد.
نحوه کاشت و پرورش:
نسترن کوهی رشد سریعی دارد و بیشتر از طریق بذر تکثیر می‌شود. این گیاه را می‌توان در بلوارهای شهری، حاشیه جاده‌ها و در پارک‌ها نیز کاشت. شرایط مناسب برای کاشت و پرورش این گیاه به شرح زیر است:
خاک: خاک مناسب برای نسترن کوهی، خاکی است که غنی از مواد معدنی است، مانند خاک‌های جنگلی. همچنین خاک‌هایی با بافت متوسط و خاک‌های سنگین با مقادیر متوسطی از مواد و عناصر مناسب هستند.
“`
برای کاشت این گل، نوعی خاک مناسب نیاز است و حتی می‌تواند در خاک‌هایی که سنگ ریزه دارند نیز به خوبی رشد کند.
نور: این گل در مکان‌های نیمه سایه و زیر نور خورشید هم به خوبی رشد می‌کند.
آبیاری:این نوع گل نسبت به دیگر گل‌ها آب کمتری نیاز دارد و می‌تواند کمبود آب یا خشکی را به راحتی تحمل کند.
۴. نسترن زرد
نسترن زرد که به آن رزا موشاتا هم گفته می‌شود، در مناطق کوهستانی ایران به ویژه در کردستان رشد می‌کند. این نوع نسترن می‌تواند در شرایط سخت آب و هوایی به خوبی زندگی کند و خاک‌هایی با بافت نامناسب و سطح اسیدی بالا را هم تحمل می‌کند.
بیشتر بخوانید:
