اگر ماه روی زمین سقوط کند چه اتفاقی می افتد ؟

اگر ماه به زمین برخورد کند

ماهه، نزدیک‌ترین جسم آسمانی به زمین است و برخی اوقات به فکر می‌آییم که آیا ممکن است این قمر زیبا یک روز با زمین تصادف کند؟ در ادامه، ما به بررسی آنچه ممکن است در اثر این برخورد اتفاق بیفتد، خواهیم پرداخت.

ماه که شب‌ها آسمان ما را روشن می‌کند، بزرگ‌ترین قمر طبیعی در منظومه شمسی است. ماه می‌تواند به صورت یک لکه قرمز در آسمان یا یک گوی سفید رنگ ظاهر شود و زیبایی خاصی به شب‌های ما ببخشد.

اما اگر این ماه سقوط کند و با زمین برخورد کند، چه پیش خواهد آمد؟

آیا مردم روی زمین می‌توانند از این حادثه جان سالم به در ببرند؟

جواب این سؤال این است که اولاً، ماه نمی‌تواند به سادگی مسیر خود را تغییر دهد، مگر اینکه یک حادثه بزرگ اتفاق بیفتد. اما اگر یک جسم بزرگ مانند یک سیارک به ماه نزدیک شود، ممکن است بتواند مسیر آن را به سمت زمین منحرف کند. این احتمال خیلی کم است و حتی اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است سال‌ها طول بکشد تا ماه به زمین برسد.

حال اگر فرض کنیم که ماه از مدار خود خارج شده و به حد نزدیک‌تری به زمین برسد، در نتیجه جاذبه زمین ممکن است ماه را متلاشی کند.

قطعاتی که پس از نابودی ماه ایجاد می‌شوند، مانند حلقه‌های دور سیاره زحل، دور زمین می‌چرخند، اما در نهایت این قطعات به زمین خواهند افتاد و ممکن است آسیب‌های جدی به زندگی بشر و سایر موجودات وارد کند.

تأثیر ماه در جزر و مد

ماه تأثیر زیادی بر زمین دارد و وظیفه اصلی آن ایجاد جزر و مد در اقیانوس‌هاست. جاذبه ماه باعث ایجاد جزر و مد در آب‌های زمین می‌شود و به ثبات محور چرخش زمین کمک می‌کند.

اگر ماه وجود نداشت، محور چرخش زمین به طور دائم تغییر می‌کرد و این موضوع می‌توانست باعث آشفتگی در آب و هوا و فصل‌های مختلف شود. ماه هر سال حدود ۴ سانتی‌متر از زمین فاصله می‌گیرد، بنابراین به نظر نمی‌رسد که ماه به زودی سقوط کند و یک تعادل بین زمین و ماه وجود دارد.

الگوی حرکتی که ماه ایجاد می‌کند، همچنین آب‌های اقیانوس‌ها را در وضعیتی ثابت نگه می‌دارد و نوسانات جزر و مدی را کنترل می‌کند.

با توجه به اطلاعات موجود از مرکز ملی جزر و مد و سطح دریا در دانشگاه لیورپول، جاذبه زمین ماه را در مدار خود نگه می‌دارد و در عین حال جاذبه ماه نیز آب‌های اقیانوس را به سمت خود می‌کشد و این چرخه حدود ۱۲.۵ ساعت بین جزر و مد تکرار می‌شود.

اگر ماه به سمت زمین بیفتد، اولین تغییر قابل مشاهده، تغییرات شدید در جزر و مد خواهد بود.

گزارش‌ها نشان می‌دهد اگر ماه بخواهد به زمین بیفتد، به حرکت خود ادامه می‌دهد و مدارهای کوچکتری ایجاد می‌کند تا به زمین نزدیک‌تر شود. این باعث خواهد شد که جزر و مد به شدت افزایش یابد.

در نهایت، آب‌های جزر و مدی به شکل سونامی با ارتفاع‌های بسیار بالا به سمت خشکی سرازیر می‌شوند. این حوادث ممکن است زمین را به شدت تحت تأثیر قرار دهند؛ برخی جزایر زیر آب خواهند رفت و مناطق ساحلی پرجمعیت غیرقابل سکونت خواهند شد، در حالی که نمک موجود در خاک و منابع آب نیز به خطر می‌افتد.

در دوره‌های جزر و مد، آب می‌تواند برخی مناطق را تخریب کند.

برخورد ماه با زمین می‌تواند شرایطی مشابه انقراض‌های قبلی ایجاد کند

اگر ماه به زمین برخورد کند یا به قطعات کوچک‌تری تبدیل شود و در نهایت به دور زمین به صورت حلقه‌های زحل بچرخد، زمین شرایطی را تجربه خواهد کرد که ممکن است به یکی از بزرگ‌ترین انقراض‌ها در تاریخش تبدیل شود.

تاکنون چندین انقراض دسته‌جمعی ثبت شده است و فسیل‌های این جانوران در موزه‌ها نگهداری می‌شود. بین تمامی این انقراض‌ها، انقراض کرتاسه-سوم (انقراض K-T) به ویژه مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.

به گفته مجله تاریخ، ۶۵ میلیون سال پیش، یک رویداد مهم باعث شد که آب و هوای زمین به شدت تغییر کند و شرایط زندگی گیاهان و جانوران را نامناسب کند.

محققان چندین نظریه را بررسی کرده‌اند، اما یکی از معتبرترین آن‌ها نشان می‌دهد که یک سیارک بزرگ به زمین برخورد کرده و قطعات زیادی به فضا پرتاب شده‌اند.

این برخورد باعث بوجود آمدن ابری از گرد و غبار شد که جو زمین را پر کرد و زندگی موجودات را به شدت تحت تاثیر قرار داد. همچنین، فعالیت‌های آتشفشانی نیز پس از برخورد آغاز شد و تهدیدی برای حیات ایجاد کرد.

اگر ماه هم به زمین برخورد کند، باز هم زمین تحت تاثیر فعالیت‌های آتشفشانی قرار می‌گیرد و ابر غباری ایجاد می‌شود که نور خورشید را برای سال‌ها مسدود می‌کند. این برخورد می‌تواند به پایان حیات بر روی زمین بیانجامد و شرایط زمین را دگرگون کند.

اما خوشبختانه، ماه هر سال حدود ۴ سانتی‌متر از زمین فاصله می‌گیرد و احتمال این‌که واقعه‌هایی مانند آتشفشان‌های قدیم دوباره اتفاق بیفتند، بسیار کم است. این بدین معناست که زمین هرگز خورشید را به طور دائمی نخواهد دید و حلقه‌هایی مشابه حلقه‌های زحل دور آن شکل نمی‌گیرد. ماه همچنان به عنوان یک نور درخشان در شب‌های زمین باقی خواهد ماند.

منبع: برترین ها

بیشتر بخوانید