با زیباترین شهر ایران ( طالش ) بیشتر آشنا شوید (+ تصاویر)

شهرستان طالش حدود 451 کیلومتر تا تهران فاصله دارد. در سمت غرب این شهرستان، کوه‌های البرز به موازات ساحل دریا کشیده شده‌اند و تقریباً در جهت شمالی و جنوبی قرار دارند. آب و هوای طالش مرطوب و معتدل است و باران سالیانه زیادی هم دریافت می‌کند. نام طالش در کتاب‌های عربی به عنوان «طبلستان» ثبت شده است. تا زمان حکومت افشاریه، قسمت جنوبی این شهرستان زیر نظر حکومت کسگر بود و بخش‌های میانی آن تحت حکومت ناو و طول قرار داشت و بخش شمالی را گشتاسبی می‌نامیدند.

پس از جنگ‌های روسیه با ایران و امضای قراردادهای گلستان و ترکمانچای، متأسفانه طالش گشتاسبی از ایران جدا شد و سپس طالش اسپهبد و طالش کسگر که تحت سلطه خوانین نمین اردبیل بود به دو قسمت تقسیم گردید. قسمت شمالی آن در محدوده آستارا تا سال 1342 خورشیدی به اردبیل تعلق داشت و قسمت‌های جنوبی‌ آن به نام‌های گرگان رود، اسالم، طالش دولاب، شاندرمن و ماسال تقسیم شده و به خمسه طوالش معروف شدند. شهرستان طالش و مرکز آن یکی از زیباترین شهرهای ایران به شمار می‌رود.

آثار تاریخی – طالش:

کاخه‌های ییلاقی ضرغام السلطنه – طالش: این کاخ‌ها در روستاهای مریان و آق‌اولر واقع شده‌اند. ضرغام السلطنه یکی از حاکمان گرگان رود بود. این کاخ‌ها از سه بخش خان‌نشین، قراولخانه و اصطبل خانه تشکیل شده‌اند. این بناها در زمان اوجگیری جنبش مشروطیت توسط مشروطه‌خواهان به آتش کشیده شدند. با سرمایه‌گذاری و بهره‌برداری از این مکان‌ها و ظرفیت‌های طبیعی روستاها، می‌توان به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز گردشگری در گیلان از آن‌ها بهره برد.

کاخ قشلاقی ضرغام السلطنه – تالش: این کاخ در شهر هشتپر واقع شده و معماری آن ترکیبی از سبک‌های غربی و سنتی است. سقف این بنا به شکل شیروانی از جنس ورق است. این بنا به دوره قاجار برمی‌گردد و در گذشته دارای 8 در بود و به همین خاطر نام این شهر هشتبر گذاشته شده است که به مرور زمان به هشتپر تغییر یافته و اکنون به طالش معروف شده است. این کاخ هنوز به‌عنوان یک اثر باارزش مورد توجه قرار نگرفته است.

قلعه صلصال لسیار – تالش: این قلعه 18 کیلومتر از شهرستان طالش در منطقه هره دشت بر روی تپه‌ای قرار دارد. مصالح این دژ مستحکم از سنگ و ساروج ساخته شده و تأسیسات درونی آن از آجر و نوعی ساروج سفید ساخته شده است. این بنای عظیم به دوره سلجوقیان تعلق دارد و شامل بخش‌های مختلفی مانند خان‌نشین، قراولخانه، اصطبل و آب انبار است. سبک معماری این بنا نشان‌دهنده فرهنگ و تمدن کهن در منطقه است و از لحاظ گردشگری و تحقیقات تاریخی نیز اهمیت زیادی دارد.

جغرافیای طبیعی – طالش:

گرگان رود – طالش: گرگان رود بزرگترین رودخانه ناحیه غربی یا منطقه طالش است. شاخه شمالی این رودخانه از ارتفاعات 2000 متری و شاخه میانی آن از ارتفاعات 3000 متری سرازیر می‌شوند. در ارتفاع حدود 350 متری، این دو شاخه به هم می‌پیوندند. شیب کلی حوضه آبخیز این رود ملایم است. این رود از شهر هشتپر عبور می‌کند و در این ناحیه پلی بر روی آن وجود دارد. بستر رود در محدوده شهر گسترش یافته و ساحل جنوبی آن سازه‌های ساحلی دارد.

شفارود – طالش: شفارود دومین رودخانه پرآب طالش است. در طول مسیر، شاخه‌های نسبتاً مهمی به شاخه اصلی این رود می‌پیوندند. شفارود در مسیر خود جویبارهای کوچک‌ زیادی را از دو طرف دربر می‌گیرد و با شیبی تند در ناحیه پونل وارد جلگه می‌شود.

رشته کوه‌های غربی – طالش: رشته کوه‌های غربی گیلان که شامل بلندی‌های طالش، ماسوله و پشتکوه می‌شود، از دره رود آستارا تا تنگ منجیلساخته شده است.

شرق این کوه‌ها که با شیب تند به دریاچه مازندران و دشت گیلان مشرف است، پوشیده از جنگل است. این رشته کوه مانند یک سد میان آذربایجان و دریاچه مازندران قرار دارد و مانع عبور بخار آب به سمت ناحیه آذربایجان می‌شود. از قله‌های مهم این ناحیه، می‌توان به قله (بکروداغ) یا (بغروداغ) و (ماسوله داغ) با ارتفاع بیش از 3000 متر اشاره کرد.

در فصل زمستان، سرما و بارش برف در این نواحی به حدی شدید است که حتی گرمای تابستان نمی‌تواند تمام برف‌ها را ذوب کند. توده‌های برف در طولانی‌مدت یخچال‌هایی را تشکیل می‌دهند که بزرگ‌ترین آن‌ها در قله‌های (بغروداغ) در حوزه‌های گرگان رود و دریاچه نئور واقع شده‌اند. یخچال شرقی یکی از بزرگ‌ترین یخچال‌های کوهستانی در تالش است که مناظر دیدنی زیادی دارد.

اماکن مذهبی – طالش:

اسپیه مسجد یا سفید مسجد – تالش: این مسجد در نزدیکی روستای دیناچال تالش قرار دارد و بر روی خرابه‌های آن، آثاری از گچ‌بری و کتیبه‌ای به خط کوفی باقی مانده که گویای تاریخ طولانی آن است. اسپیه مسجد، قدیمی‌ترین مسجد باقی‌مانده در گیلان است که به خاطر گذر زمان روز به روز فرسوده‌تر و ویران‌تر شده است. شکل مسجد که از چهار دهلیز و یک رواق چهارگوش تشکیل شده، بیشتر به آتشکده‌های زرتشتی پیش از اسلام شباهت دارد و ممکن است بعدها ساختار کنونی بر روی آن بنا شده باشد.