با غار دانیال دومین غار آبی بلند ایران آشنا شوید (+ تصاویر)
غار دانیال کجاست؟
غار دانیال؛ تصور کنید اتاق شما تا سینه از آب ۱۷-۱۸ درجه پر شده باشد و بخواهید در آن حرکت کنید. این اتفاق برای اتاق شما شاید ناگوار باشد!
اما شرایط در غار دانیال تنکابن متفاوت است. غار آبی دانیال یکی از غارهای معروف ایران است که اخیراً شناخته شده است. این غار نامش را از روستای دانیال که در نزدیکی آن قرار دارد، گرفته و در مسیر جاده چالوس و سلمانشهر (متل قو) واقع شده است. با طولی حدود ۲۱۵۸ متر، این غار بعد از غار آبی قوری قلعه کرمانشاه، دومین غار آبی طولانی کشور محسوب می‌شود.
پیمایش غار دانیال
بازدید از غار دانیال چندان سخت نیست. اما برای راحتی خود به برخی وسایل نیاز دارید:
- یک لباس راحت که بهتر است یک تکه و ضد آب باشد.
- اگر به سرما حساس هستید، لباس گرم فراموش نکنید.
- کلاه ایمنی
- هد لامپ و باتری
- چکمه یا کفش مناسب برای راه رفتن در آب
- دستکش مخصوص
طول دقیق غار دانیال هنوز مشخص نیست؛ چون هیچ‌کس نتوانسته آن را تا انتها بیابد. به احتمال زیاد، طول این غار بیشتر از ۵ کیلومتر است. عمق غار بیش از ۷۴ متر می‌باشد. در بعضی نقاط، عرض غار به اندازه‌ای است که سه قایق می‌توانند به راحتی در کنار هم حرکت کنند، اما در جاهای دیگر اما عبور از آن دشوار است.
آقای قربانی، سازنده مستند غار دانیال، می‌گوید که دمای آب غار در طول سال تغییر چندانی نمی‌کند و حدود ۱۷ درجه است. آب نوشیدنی غار از جایی در انتهای آن تأمین می‌شود. این آب، منبع رودخانه‌ای است که شما را به دهانه‌ی غار می‌رساند. دمای هوای غار نیز در طول سال حدود ۲۵ درجه است.
غار دانیال یک دالان اصلی و چندین دالان فرعی دارد. ورودی بیشتر دالان‌های فرعی آنقدر کوچک است که نمی‌توان از آنها عبور کرد. این دالان‌های فرعی، دارای انشعابات زیادی هستند که اگر با فنون غارنوردی آشنا نباشید، به راحتی در آنها گم خواهید شد.
ورودی غار دانیال
همزمان با ورود به غار، باید ۲ متر پایین بروید تا به سطح دالان اصلی برسید. بعد از ۱۰۰ متر که از دهانه غار عبور کنید، باید با آب خداحافظی کنید. اینجا جایی است که شما تا شکم داخل آب رودخانه غار می‌روید. این رودخانه به زیر سطح شیب‌دار رفته و چند متر پایین‌تر دوباره روی سطح زمین ظاهر می‌شود. این رودخانه به حیله رود و سپس به دریاچه خزر می‌ریزد.
وقتی که کاملاً خیس شدید، اگر ۳۰۰ متر دیگر ادامه دهید، به یک تالار بزرگ می‌رسید که به تالار خفاش معروف است. اینجا فضایی بزرگ است که خفاش‌ها از سقفش آویزان شده‌اند. آنها بخشی از اکوسیستم غار دانیال هستند. لطفاً به آنها دست نزنید و هیچ چیزی به سمتشان پرتاب نکنید و سر و صدای زیادی نکنید.
در تالار خفاش‌ها ممکن است بویی نامطبوع به مشام شما برسد. این بو ناشی از فضولات خفاش‌هاست که در طول سال‌ها جمع شده‌اند. اگر ۴۰۰ متر بیشتر پیش بروید، مسیر غار ناگهان تنگ، عمیق و پراز آب می‌شود. در اینجا سقف غار به نزدیکی سطح آب پایین آمده و حالتی مشابه سیفون دارد.
یکی دیگر از بخش‌های غار به تالار ریزان یا زرین مشهور است. دلیل آن وجود قندیل‌های استلاکتیتی است که از جاهای مختلف غار آویزان شده‌اند. لطفاً قندیل‌ها را جدا نکنید، زیرا برای شکل‌گیری هر سانتی‌متر از این اشکال زیبا، حدود ۱۰۰ سال زمان نیاز است. اگر شما یکی از این استلاکتیت‌ها را جدا کنید، احتمالاً باید ۱۰۰۰ سال صبر کنیم تا یکی دیگر از آنها شکل بگیرد.
چشمه آب غار دانیال
برای رسیدن به این قسمت از غار، باید از سیفون اول عبور کنید. این کار فقط نیاز به ۲۰۰ متر آب تنی دارد. وقتی در غار جلو می‌روید، خواهید دید که آب سردتر می‌شود و سقف بالای سرتان نیز پایین‌تر می‌آید. سنگ‌های آهکی هم تیزتر می‌شوند، گویی که غار می‌خواهد به شما بگوید که بهتر است اینجا را ترک کنید و سکوتش را نشکنید.
با این حال، اگر به غار توجه نکنید و مانند یک قهرمان ۲۰۰ متر سینه‌خیز بروید، به جایی خواهید رسید که دیواره‌ها دیگر آهکی نیستند و آب از لای آنها بیرون می‌جهد. این همان آب زلال است که به رودخانه‌ای که در بیرون از غار جریان دارد، می‌ریزد.
هر زمان که احساس خستگی کردید، می‌توانید برگردید. فقط کافی است مسیر آب را دنبال کنید تا به دهانه غار برسید. زمان لازم برای پیمایش تا انتهای غار ۲ ساعت و نیم و مجموعاً ۵ ساعت است.
لطفاً روی دیوارها چیزی ننویسید و کنده‌کاری نکنید. این کار فقط زیبایی طبیعی غار را خراب می‌کند.
اکوسیستم و حیات جانوری غار دانیال
در نگاه اول ممکن است فکر کنید که آب رودخانه غار بدون هیچ موجود زنده‌ای است. اما بررسی‌ها نشان می‌دهد که در آب و گل‌ولای اطراف رودخانه، موجودات زنده‌ای مثل سخت‌پوستان (گاماروس)، تک‌یاختگان و موجودات ریز دیگر وجود دارد. این موجودات به فضولات خفاش‌های موجود در غار وابسته‌اند.
فضولات خفاش‌ها در مناطق گلی و رسی غار، حشرات مختلفی مانند سوسری‌ها و لارو مگس‌ها را جذب می‌کنند و اینها همگی در کنار هم اکوسیستم پایدار غار را شکل می‌دهند. همچنین قارچ‌هایی که بر روی فضولات خفاش‌ها رشد می‌کنند، غذای تعدادی از حشرات غارزی را تشکیل می‌دهند.
تجزیه فضولات خفاش‌ها همچنین در حفظ دما و رطوبت غار نیز کمک می‌کند. از میان حشرات موجود در این غار می‌توان به نوعی ملخ اشاره کرد که از مواد پوسیده و قارچ‌ها تغذیه می‌کند. خفاشی که در غار دانیال زندگی می‌کند، از نوع خفاش‌های نعل اسبی است که در خطر انقراض قرار دارد.
یادآوری این نکته مهم است که همه این موجودات به یکدیگر وابسته‌اند و از بین رفتن یکی از آنها می‌تواند کل اکوسیستم غار را به خطر بیندازد.
جنگل غار دانیال
در مسیر روستای دانیال به سمت غار، یک جنگل وجود دارد. حتماً شما نمی‌خواهید زیبایی این جنگل را از دست بدهید. از روستای دانیال تا غار دانیال، نیم ساعت تا ۴۵ دقیقه راه است. در این مسیر، درختان انجیلی را خواهید دید. درخت انجیلی که به درخت آهن هم معروف است، تنها در جنگل‌های شمال ایران می‌روید.
علاوه بر این، جنگل اطراف غار دانیال شامل درختان دیگری مانند:انواع بلوط، ون، توسکا، شیردار، نمدار و آزاد است. همچنین، این جنگل پر از قارچ‌های زیبا اما سمی است. صدای پرندگان، خش‌خش برگ‌ها و صدای آب رودخانه‌ای که شما را به سمت غار هدایت می‌کند، سکوت سبز جنگل را می‌شکند.
اگر مراقب نباشید، مسیر نیم ساعته به هیچ وجه کوتاه نخواهد بود و ممکن است به چند ساعت طول بکشد، به خصوص اگر شما عاشق عکاسی از منظره‌های زیبا باشید.
مسیر دسترسی به غار دانیال
برای رفتن به غار دانیال باید به سلمانشهر (متل قو) و روستای دانیال بروید. برای یافتن مسیر، بهترین کار استفاده از GPS موبایل شماست. فقط کافیست مختصات ۳۶.۶۶۰۰۷۴۲, ۵۱.۱۸۰۹۴۹۵ را در نقشه گوگل وارد کنید و مسیر را دنبال کنید. اگر از تهران حرکت می‌کنید، مسیر رسیدن به غار به این شکل است:
جاده چالوس را می‌شناسید؟ این جاده را ادامه دهید تا به سلمانشهر (متل قو) برسید. سپس به سمت جنوب و بلوار اصلی شهر بروید. تابلویی وجود ندارد که به سمت روستای دانیال اشاره کند، اما اگر از کسی بپرسید، به شما راه را نشان می‌دهد. بعد از حدود ۵ کیلومتر به روستا می‌رسید.
به انتهای روستا بروید تا به یک شیب برسید. قبل از رسیدن به شیب، جاده فرعی سمت چپ را ادامه دهید تا از بین ویلاها عبور کنید. اینجا باید از ماشین پیاده شوید. از رودخانه عبور کنید و از سمت چپ آن به جلو بروید تا به دومین انشعاب برسید. از آنجا، مسیر سمت چپ را به سمت بالا ادامه دهید تا به یک دیواره سفید رنگ برسید. دهانه غار درست زیر این دیواره و به سمت شمال غربی قرار دارد.
هزینه سفر به غار دانیال
سفر به غار دانیال خیلی هزینه‌بر نیست. اگر با دوستان خود سفر می‌کنید، فقط باید هزینه بنزین را بپردازید و همچنین لوازم و خوراکی‌هایی که با خود به همراه دارید. هزینه بنزین برای مسیر ۲۲۵ کیلومتری تهران تا غار، با احتساب مصرف ۱۰ لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر، حدود ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان می‌شود.
اگر با یک تور سفر می‌کنید، بسته به آژانس مسافرتی، قیمت تور غار دانیال تقریباً ۳۰۰ هزار تومان است.
بهترین زمان برای بازدید از غار دانیال
هرچند دما در محیط و آب غار در طول سال تقریبا ثابت است، اما در زمستان ممکن است بعد از بازدید از غار به دلیل خیس بودن، احتمال سرماخوردگی بیشتر باشد. بنابراین بهتر است تابستان را برای بازدید انتخاب کنید.
توصیه‌های سفر به غار دانیال
گفتیم که پیمایش غار دانیال خیلی سخت نیست. با این حال، اگر قصد دارید به درون غاری بروید، به نکات ایمنی زیر توجه کنید:
- دوستان و نزدیکان خود را از برنامه‌تان آگاه کنید تا در صورت بروز مشکل، بتوانند به کمک شما بیایند.
- قبل از ورود به غار، مطمئن شوید که چراغ‌ها و وسایل شما کار می‌کنند.
- در داخل غار طوری حرکت کنید که بیش از حد عرق نکنید.
- درغار از سر و صدای زیاد پرهیز کنید.
- وسایل خود را دور نیندازید یا از خود جدا نکنید.
- به دلیل کمبود نور داخل غار، تنها چند متر می‌توانید جلوتر را ببینید، بنابراین در حرکت دقت کنید.
- یک نفر را به عنوان مسئول علامت‌گذاری مشخص کنید. کوچک‌ترین بی‌احتیاطی در این کار ممکن است باعث گم‌شدن شما در غار شود.
- اگر تجربه محدودی در غارنوردی دارید، یک ساعت کافی است تا در غار بمانید. برای گروه‌های با تجربه حداکثر ۸ ساعت مناسب است.
- در داخل غار از جهیدن و پریدن خودداری کنید و به هیچ سنگ یا گلی اطمینان نکنید.
- از پرتاب وسایل به یکدیگر پرهیز کنید چون وسایل به راحتی می‌توانند در حفره‌ها گم شوند.
- از نظر اخلاقی و به حفظ محیط زیست، غارنوردان باید تمام زباله‌های خود را با کیسه‌های نایلونی خارج کنند و از پاشیدن رنگ به دیواره‌های غار جداً خودداری کنند.
- هنگام
- برای لذت‌بردن از مناظر غار، بهتر است کاملاً بایستید و حرکت نکنید، چون ممکن است به دلیل حواس‌پرتی به داخل چاهی بیفتید.
- از آویزان کردن وسایل اضافه مثل قمقمه، کلاه و طناب خودداری کنید، زیرا ممکن است این وسایل به برآمدگی‌های مسیر گیر کنند و باعث بی‌تعادلی شما شوند.
- باید دقت کنید که دمای اکثر غارها بین ۸ تا ۱۲ درجه و ثابت است، بنابراین هنگام ورود به غار لباس‌هایی بپوشید که حین فعالیت شما مزاحم نشود.
- آب‌های موجود در غارها معمولاً قابل نوشیدن هستند، به جز آب‌هایی که در ابتدای غار قرار دارند؛ چون این آب‌ها ممکن است به دلیل فضولات حیواناتی مانند خفاش‌ها آلوده باشند.
- اگر گم شدید، اول خونسردی خود را حفظ کنید و با سوت زدن و فریاد زدن، تلاش کنید که دوستانتان را متوجه کنید. از بالا و پایین رفتن یا حرکات غیرضروری خودداری کنید، زیرا ممکن است از مسیر اصلی دورتر شوید.
- مواد غذایی و تجهیزات غارنوردی خود را جیره‌بندی کنید تا در طول سفر کم نیاورید.
همچنین بخوانید:
