بر فراز برج های دبی (+ تصاویر)

دُبی یا دوبی یکی از هفت امارت امارات متحده عربی است. دبی بیشترین جمعیت را در بین این امارت‌ها دارد و دومین امارت بزرگ این کشور به شمار می‌آید. این امارت با تنها ۵ درصد از مساحت کل امارات (۴٬۱۱۴ km²) پس از ابوظبی، بزرگترین امارت با ۶۷٬۳۴۰ کیلومتر مربع که بیش از ۸۵ درصد از مساحت کل کشور را تشکیل می‌دهد، قرار دارد.

دبی در جنوب ایران و در سواحل خلیج فارس واقع شده و بخشی از امارات متحده عربی است. بسیاری از ایرانیان برای تجارت و تفریح به دبی سفر می‌کنند.

دبی با دیگر امارت‌های امارات متحده عربی متفاوت است چون درآمد نفت آن تنها ۶٪ از کل درآمد کشور را تشکیل می‌دهد. بیشتر درآمد دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به خارجی‌ها، اعطای اقامت، ترانزیت و همچنین گردشگری و خدمات مالی و تجاری به دست می‌آید. پیشرفت‌های زیادی در صنایع مختلف دبی باعث جذب توجه جهانی شده است، به ویژه در زمینه‌های ورزشی و رویدادهای مهم.

نام

نام «دبی» از کلماتی به نام «دبا» گرفته شده که به نوعی ملخ کوچک اشاره دارد. این نوع ملخ در زمان‌های قدیم در این منطقه وجود داشت و به همین دلیل نام منطقه را «دُبا» گذاشتند که به مرور زمان به «دبی» تغییر یافته است. این شهر مدتی با نام «الوصل» نیز شناخته می‌شد.

در زبان فارسی، برخی نادرست و به دلیل ترجمه‌های ناخواسته از زبان‌های اروپایی، این شهر را «دوبی» می‌نامند.

تاریخچهٔ دبی

قبل از سال ۱۸۳۳، دبی یک روستای کوچک زیر نظر ابوظبی بود. در سال ۱۸۳۳، شیخ مکتوم بن بطی آل مکتوم به همراه ۸۰۰ نفر از خانواده و یارانش از ابوظبی به این روستا نقل مکان کردند و از آن زمان به حکمرانی قبیلهٔ آل مکتوم و تأسیس امارت دبی آغاز شد. پیش از این، دبی هیچ مزیتی نسبت به سایر روستاها نداشت.

لیست فرمانروایان آل مکتوم و مؤسسین امارت دبی به شرح زیر است:

• مکتوم بن بطی آل مکتوم (۱۸۳۳- ۱۸۵۲)
• سعید بن بطی آل مکتوم (۱۸۵۲- ۱۸۵۹)
• حشر بن مکتوم آل مکتوم (۱۸۵۹- ۱۸۸۶)
• راشد بن مکتوم آل مکتوم (۱۸۸۶- ۱۸۹۴)
• مکتوم بن حشر آل مکتوم (۱۸۹۴ – ۱۹۰۶)
• بطی بن سهیل آل مکتوم (۱۹۰۶- ۱۹۱۲)
• سعید بن مکتوم آل مکتوم (۱۹۱۲ – ۱۹۲۹)
• راشد بن سعید آل مکتوم (۱۹۵۸- ۱۹۹۰)
• مکتوم بن راشد آل مکتوم (۱۹۹۰ – ۲۰۰۶)
• محمد بن راشد آل مکتوم (۲۰۰۶ – تا کنون)

در ۳۵ سال گذشته، دبی به طور چشمگیری توسعه یافته و به یک مرکز تجاری بین ایران و هند تبدیل شده و اکنون به عنوان پل ارتباطی بین آفریقا و آسیای شرقی میانه عمل می‌کند.

تا سال ۱۸۰۰ تغییر خاصی در دبی به وجود نیامد تا اینکه شیخ مکتوم بن حشر آل مکتوم معافیت‌های مالیاتی را برای تجار خارجی وضع کرد و این باعث شد که تجار زیادی تجارت خود را از ایران و شارجه به دبی منتقل کنند. بعدها انگلیس یک خط کشتیرانی بین دبی و هند و سایر بنادر مهم برقرار کرد.

دوراندیشی و هوش حاکمان دبی باعث شد که تجار ایرانی و هندی به رشد این شهر کمک کنند و آن را به یک بازار تجاری مهم تبدیل کنند. شیخ راشد بن سعید آل مکتوم، پدر حاکم فعلی دبی، کمک زیادی به پیشرفت دبی کرد و زمینه را برای جذب بیشتر تجار فراهم ساخت. دبی به یک مرکز تجاری مهم به ویژه در زمینه صادرات مجدد تبدیل شد. دبی و امارت‌های دیگر در سال ۱۸۹۲ تحت قیمومیت انگلیس درآمدند. انگلیس این منطقه را بسیار مهم می‌دانست و در تلاش بود تا نفوذ سایر قدرت‌ها مانند روسیه و فرانسه را در این منطقه کاهش دهد.

در نهایت در سال ۱۹۶۸، انگلیس خروج خود را آغاز کرد و سعی داشت یک کشور واحد شامل بحرین و قطر و سایر قبایل منطقه تشکیل دهد، ولی این طرح با جدایی بحرین و قطر دیگر قابل پیگیری نبود. با این حال، سایر امارت‌ها در سال ۱۹۷۱ به یکدیگر پیوستند و کشور امارات متحده عربی را تشکیل دادند.

دبی

دیره، یکی از مناطق مهم در دبی به شمار می‌آید که برای تولیدکنندگان غربی بسیار حائز اهمیت است. بسیاری از بانک‌ها و مراکز مالی نیز در این منطقه قرار دارند. دبی در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ به عنوان یک مسیر تجاری شناخته شد. این شهر دارای تجارت آزاد طلا است. بندر جبل علی که در دهه ۱۹۷۰ ساخته شده، بزرگ‌ترین بندر دست‌ساز بشر در جهان به حساب می‌آید. اما دبی همچنین به سرعت در حال تبدیل شدن به مرکزی برای صنایع خدماتی مانند فناوری اطلاعات و سرمایه‌گذاری است. خطوط حمل و نقل هوایی از طریق هواپیمایی امارات بسیار توسعه یافته و در سال ۲۰۰۶ حدود ۲۸ میلیون مسافر را جابه‌جا کرده است. در دبی مناطق آزاد ویژه‌ای برای صنایع مختلف وجود دارد، به‌خصوص شهر اینترنتی دبی و شهر رسانه دبی. در این مناطق، برخی سایت‌ها محدود شده‌اند و برخی نیز بسته هستند. ارسال صدا از طریق اینترنت هم غیرقانونی است. اما در مناطق مانند TECOM، این محدودیت‌ها وجود ندارد.

پیش زمینه

خور دبی این شهر را به دو بخش دیره و بر دبی تقسیم کرده است. دو پل به نام‌های قرهود و آل مکتوم از روی خور و یک تونل به نام نفق الشندقه از زیر آب این دو بخش را به هم متصل می‌کند. (دیره در سمت شرق و بر دبی در سمت غرب قرار دارد.) دیره محلی سنتی و قدیمی و در عین حال شلوغ است، حال آنکه بر دبی مکانی است که مسئولان دبی قصد دارند آن را به یک شهر مدرن تبدیل کنند. خیابان شیخ زاید با ساختمان‌های بزرگ و لوکس در این ناحیه شکل گرفته و بزرگ‌ترین برج جهان نیز در آنجا قرار دارد. در قسمت بالای شهر دبی، ساحل جمیرا با ویلاهای مجلل و با قیمت‌های چند میلیون دلاری وجود دارد. حدود ۵۰ درصد از سرمایه‌گذاری‌های اخیر در دبی به خاطر بخش املاک است و خریداران با خرید خانه‌ها و آپارتمان‌ها به صورت موقت و برای ۹۹ سال می‌توانند اقامت خود را تأمین کنند. در گذشته، امکان داشتن خانه برای افراد خارجی بدون اجاره کردن آن وجود نداشت.

ساخت و ساز

ساخت و ساز در دبی بسیار سریع‌تر از کشورهای غربی انجام می‌شود و دلیل آن هم نیروی کار ارزان است که بیشتر از آسیا به کار گرفته می‌شود. یکی از دلایل پیشرفت در ساخت و ساز این است که دبی می‌خواهد اقتصاد خود را متنوع کند. این شهر نمی‌خواهد تنها به درآمد نفت متکی باشد، به ویژه اینکه برآوردها نشان می‌دهد درآمد نفت ممکن است تا سال ۲۰۱۵ تمام شود. از پروژه‌های مهم دبی می‌توان به ساخت بلندترین برج جهان با ارتفاع ۸۲۸ متر و همچنین ساخت جزایر مصنوعی مانند جزایر وِلد و پالم اشاره کرد.

بر فراز برج‌های دبی

“`html

“““html

منبع : alef.ir