بهترین راه درمان درد سندرم تونل کارپال چگونه است؟ (2 نکته مهم)

درد سندرم تونل کارپال چیست و چه علائمی دارد؟

چسبندگی عصب به فشرده شدن عصب‌های موجود در دست و پا گفته می‌شود. شایع‌ترین نوع این چسبندگی، سندرم تونل کارپال است که عصب مدین در مچ دست را تحت فشار قرار می‌دهد و موجب مشکلاتی برای این عصب می‌شود.

از طرف دیگر، گیر افتادن عصب اولنار به مشکلاتی که در اثر چسبندگی عصب به انگشت چهارم و پنجم و عضلات دست ایجاد می‌شود، اطلاق می‌شود.

به مطالعه این بخش ادامه دهید تا با راه‌های درمان سندرم تونل کارپال و چسبندگی عصب در مچ دست و پا آشنا شوید.

• در قسمت داخلی مچ دست، تونلی به نام تونل کارپال وجود دارد. کف این تونل از استخوان‌های مچ دست و سقف آن از یک لیگامان تشکیل شده است.
• تاندون‌های عضلاتی که انگشتان را حرکت می‌دهند و همچنین عروق و اعصاب کف دست از این تونل عبور می‌کنند. عصب مدین که مسئول حس و حرکت در تمامی انگشتان به جز انگشت کوچک و نیمی از انگشت حلقه است، از این تونل عبور می‌کند.
• سندرم تونل کارپال به دلیل فشار روی عصب مدین در تونل کارپال ایجاد می‌شود. عواملی مانند آرتریت روماتوئید، التهاب تاندون‌ها، بارداری، و تنگی عروق پیرامونی از جمله دلایل فشار به این عصب هستند.
• علائم این اختلال عصبی شامل درد، خواب رفتگی، بی‌حسی و ضعف در حرکات انگشتان شصت، اشاره، میانی و نیمی از انگشت حلقه می‌باشد.
• این علائم ممکن است به ساعد نیز منتشر شود. اگر این بیماری درمان نشود، می‌تواند منجر به اختلال در حرکات انگشتان و در نهایت ناتوانی در بستن آنها شود.
• اولین نشانه‌های این بیماری معمولاً بعد از زیاد استفاده کردن از مچ یا به آن فشار آوردن، مانند تایپ کردن طولانی با کامپیوتر، بروز می‌کند. همچنین آسیب مستقیم به عصب مدین در حین عبور از تونل کارپال نیز می‌تواند علائم مشابهی را ایجاد کند.

علت سندرم تونل کارپال

• افزایش فشار در تونل کارپال در افرادی که مستعد هستند، باعث بروز این بیماری می‌شود. از جمله دلایل آن، شکستگی استخوان مچ که به عصب فشار می‌آورد و آرتریت در مفاصل مچ دست مانند روماتیسم است.
• در افراد دیابتی یا در فعالیت‌هایی که فشار به مچ وارد می‌کنند (مانند مشت کردن و خم کردن مچ یا فشار از بیرون مانند گذاشتن دست زیر سر) از عوامل مستعدکننده این سندرم به شمار می‌آیند.
• این بیماری در دوران بارداری، شیردهی یا در افرادی با مشکلات تیروئید بیشتر دیده می‌شود. همچنین افرادی که در خواب مچ دست خود را جمع می‌کنند، احتمال بیشتری برای ابتلا به این بیماری دارند.

انواع چسبندگی عصب

سندرم تونل کارپال شایع‌ترین نوع چسبندگی عصب است که عصب مدین (عصبی که از ساعد شروع می‌شود و تا کف دست ادامه دارد) را در مچ دست تحت فشار قرار می‌دهد و موجب خواب رفتگی در سه انگشت اول و نیمی از انگشت چهارم می‌شود.

• سندرم تونل کوبیتال

این سندرم دومین نوع شایع چسبندگی عصب است که عصب اولنار در آرنج را تحت تأثیر قرار می‌دهد. چسبندگی این عصب موجب ضعف در دست، بی‌حسی و مورمور شدن نیمی از انگشت چهارم و تمام انگشت پنجم می‌شود.

• سندرم تونل گویان

این سندرم در اثر چسبندگی عصب اولنار در مچ دست ایجاد می‌شود و علائم آن شبیه به علامت سندرم تونل کوبیتال است.

• چسبندگی عصب پرونئال در سر نازک نی

مفصل زانو، محل اتصال نازک نی و درشت نی است. عصب پرونئال، شاخه‌ای از عصب سیاتیک است که حس و حرکت را به ساق پا و کف پا منتقل می‌کند. چسبندگی این عصب می‌تواند سبب درد، مشکل در بلند کردن پا یا حتی افتادگی پا شود.

• سندرم تونل تارسال

این سندرم زمانی ایجاد می‌شود که عصب تیبیا در مچ پا گیر می‌کند و موجب علائم مشابهی می‌شود.

• “`html
  چسبندگی عصب پلانتار

به معنای فشردگی بخش‌هایی از عصب قوس داخلی پا است.

• چسبندگی عصب خلفی بین استخوانی ساعد

این چسبندگی بر یکی از عصب‌هایی که از آرنج عبور می‌کنند تأثیر می‌گذارد و باعث ضعف و افتادگی انگشتان می‌شود.

تشخیص سندرم تونل کارپال

در معاینه فیزیکی، اگر پزشک محل عبور عصب در مچ را لمس کند، بیمار احساس درد می‌کند.

انجام مانور تینل معمولاً باعث درد می‌شود. در این مانور:

• یکی دیگر از روش‌های تشخیصی، مانور فالن است که در شناسایی سندرم تونل کارپال بسیار مؤثر است. در این مانور، بیمار دست‌هایش را بدون فشار به هم، مطابق شکل زیر به مدت 30 ثانیه نگه می‌دارد.
• اگر عصب مدین در سطح مچ آسیب ببیند، علائم بیماری تشدید می‌شود. در مراحل پیشرفته، ضعف حرکتی و تحلیل انگشت شصت مشاهده می‌شود، اما به دلیل حرکات پیچیده این انگشت ممکن است به راحتی تشخیص داده نشود.
• در مراحل اولیه بیماری، تنها علامت دیگر احساس درد هنگام لمس محل عصب است، همراه با اختلال حسی انگشتان.
• بسیاری از اوقات، سندرم تونل کارپال با آرتریت مفصل انگشت شصت و مچ دست، رادیکولوپاتی گردنی، یا اختلالات عصبی ناشی از دیابت اشتباه می‌شود. بیماران مبتلا به آرتریت در تصاویر رادیوگرافی نشانه‌هایی از آرتریت دارند و در تست واتسون نیز درد بیشتری خواهند داشت.
• بیماران مبتلا به رادیکولوپاتی گردنی اختلالاتی در reflex، حرکتی و حسی پیدا خواهند کرد و درد در گردن احساس می‌شود، در حالی که بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپال این اختلالات را ندارند و مشکلاتشان محدود به مچ دست، کف دست و انگشتان است.
• این دو بیماری ممکن است به طور همزمان وجود داشته باشند و این حالت را سندرم دابل-کرش (Double crush syndrome) می‌نامند.
• از آنجا که سندرم تونل کارپال در بیماران دیابتی شایع است، وجود آن با اختلالات عصبی دیابتی غیرمعمول نیست.
• الکترومیوگرافی برای تمییز دادن سندرم تونل کارپال از رادیکولوپاتی گردنی و اختلالات عصبی دیابتی مفید است. انجام رادیوگرافی برای تمام بیماران مبتلا به این سندرم الزامی است تا از وجود تومور در محل اطمینان حاصل شود.
• با توجه به شرح حال بیمار، ممکن است نیاز به آزمایش‌های اضافی مانند شمارش کامل سلول‌های خونی باشد. اگر پزشک به ناپایداری مفصل مچ مشکوک باشد، انجام MRI یا سونوگرافی ضروری خواهد بود.
• تزریق زیر برای این سندرم هم جنبه درمانی و هم تشخیصی دارد.
• تزریقات معمولاً به دو صورت انجام می‌شوند. روش اول استفاده از مشخصات سطحی بدن برای پیدا کردن محل تزریق است و روش دوم استفاده از سونوگرافی.
• در روش لندمارک به دلیل نداشتن دید کافی از جزئیات داخل بدن، احتمال خطا و عوارض جانبی وجود دارد که این مشکلات با استفاده از سونوگرافی به راحتی حل می‌شوند.

تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی جهت درمان سندرم تونل کارپال

• این روش که در کلینیک فوق تخصصی دردشناسی انجام می‌شود، دقت بالایی در مقایسه با سایر روش‌های تزریق دارد زیرا از دستگاه سونوگرافی برای شناسایی ساختارهای داخلی استفاده می‌شود.
• این روش امکان تزریق مؤثرتر و عوارض جانبی کمتری را به ما می‌دهد. برای انجام این تزریق، بیمار بر روی تخت معاینه می‌نشیند و دست آسیب دیده به گونه‌ای قرار می‌گیرد که کف دست به سمت بالا باشد.
• سپس پزشک با کمک دستگاه سونوگرافی تزریق را انجام می‌دهد.

عوارض جانبی تزریق با کمک دستگاه سونوگرافی

این تزریق جزو تزریقات امن محسوب می‌شود. تنها عارضه ممکن تزریق داخل وریدی است که با استفاده از دستگاه سونوگرافی و دید دقیق پزشک به ساختارهای داخلی به آسانی جلوگیری می‌شود.

همچنین بخوانید: