بیماری اوریون چه علتی دارد؟ (2 نکته مهم)

اوریون چیست و چرا دچار اوریون می‌شویم؟

اوریون یک بیماری عفونی است که توسط ویروس ایجاد می‌شود و اغلب غده‌های بزاقی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری بیشتر در غده‌های پاروتیدی (بناگوشی) که در کناره‌های فک پایین و نزدیک گوش‌ها قرار دارند، بروز می‌کند.
کودکان بین سنین ۵ تا ۱۰ سال بیشتر از دیگران به این بیماری مبتلا می‌شوند. جالب است که اولین بار که به این بیماری مبتلا شوید، برای همیشه از آن ایمن خواهید شد.
بیشتر موارد ابتلا به اوریون در ماه فروردین رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً به صورت فردی و پراکنده است، بنابراین کودکانی که واکسن نگرفته‌اند، بیشتر در معرض خطر هستند. به طور کلی، میزان ابتلا به اوریون کمتر از آبله مرغان و سرخک است.
اگر یک بزرگسال واکسینه نشده به اوریون مبتلا شود، ممکن است خطر عوارض بیشتری نسبت به کودکان داشته باشد، هرچند که اوریون به ندرت منجر به مشکلات جدی می‌شود.
پس از معرفی واکسن اوریون در سال ۱۹۶۷، تعداد مبتلایان به این بیماری کاهش قابل توجهی داشته است. در دهه ۱۹۵۰، کشورهایی مانند کانادا سالانه حدود ۳۰,۰۰۰ مورد اوریون داشتند، اما با وجود واکسن، این تعداد به کمتر از ۱۰۰ مورد در سال رسیده است.

علل بیماری اوریون چیست؟

بیماری اوریون به وسیله ویروسی به نام پارامیکس ایجاد می‌شود. این ویروس از طریق دهان و با فاکتورهایی مانند صحبت کردن، عطسه، بوسیدن، سرفه یا استفاده از نوشیدنی‌های مشترک به دیگران منتقل می‌شود.
این ویروس می‌تواند روی اشیاء قرار بگیرد و اگر کسی به این اشیاء دست بزند، می‌تواند به راحتی وارد دهان او شود، به ویژه برای کودکان.
بیماری اوریون حدود یک هفته قبل از تورم غده‌ها و حدود ۹ روز پس از آن قابل انتقال است؛ یعنی ممکن است قبل از اینکه شما خودتان متوجه شوید، این بیماری را به دیگران منتقل کنید. این موضوع در بسیاری از بیماری‌های ویروسی دیگر نیز صدق می‌کند.

علائم و عوارض بیماری اوریون کدام است؟

باید گفت که یک سوم از افرادی که به ویروس اوریون مبتلا می‌شوند، هیچ علامتی ندارند. اما دیگر افراد ممکن است ۱۴ تا ۲۴ روز پس از ابتلا، علائمی مانند تب خفیف، سردرد، خستگی و کاهش اشتها را تجربه کنند.
بعد از یک روز از بروز تب، غده پاروتیدی نزدیک گوش متورم و دردناک می‌شود که این موضوع باعث می‌شود جویدن و بلع غذا سخت‌تر شود. در این مرحله، دمای بدن ممکن است به ۳۹.۵ تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد برسد.

بیماری اوریون چگونه درمان می‌شود؟

این فقط آغاز بیماری است و شدت تورم و درد ممکن است تا سه روز بعد افزایش یابد. همچنین احتمال گسترش تورم به قسمت‌های دیگر فک و گردن وجود دارد، بستگی به این دارد که آیا غده‌های بزاقی نیز درگیر هستند یا نه.
معمولاً هر دو غده پاروتیدی سمت راست و چپ متورم می‌شوند. تب معمولاً ۱ تا ۳ روز ادامه دارد، اما در برخی موارد ممکن است تا یک هفته طول بکشد. تورم غده‌ها نیز معمولاً پس از یک هفته بهبود می‌یابد.
این موارد ممکن است حتی برای بزرگسالان نیز اتفاق بیافتد. ولی از هر ۵ مرد نوجوان یا بزرگسال، یک نفر دچار ورم بیضه می‌شود که البته این عفونت می‌تواند دردناک باشد، اما معمولاً منجر به عقیم شدن نمی‌شود. زنان نیز ممکن است در صورت ابتلا به این بیماری دچار عفونت در ناحیه تخمدان شوند، اما این عفونت خفیف و بی‌خطر است.

از هر ۳۰ نفر مبتلا به اوریون، یک نفر دچار پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) همراه با استفراغ می‌شود.

“`html

درد معده در بیماری اوریون به سرعت از بین می‌رود. همچنین، بعضی از افراد به دلیل التهاب گوش ممکن است دچار مشکلات شنوایی شوند. این هم یکی دیگر از عوارض موقتی است که در بیماری اوریون دیده می‌شود.
عوارض جدی‌تری مانند التهاب مغز یا مننژیت مغزی-نخاعی (التهاب لایه‌های اطراف مغز و نخاع) ممکن است هر بیمار ویروسی را در طول بیماری یا پس از ابتلا تهدید کند.
خطر ابتلا به التهاب مغز در بیماران اوریونی ۱ به ۵۰۰۰ است و این آمار برای ابتلا به مننژیت مغزی-نخاعی بین ۱ تا ۱۰ درصد تخمین زده می‌شود. همچنین، زنان باردار که به اوریون مبتلا شوند، خطر بسیار کمی از سقط جنین را نیز دارند.

تشخیص بیماری اوریون چگونه است؟

برای تشخیص بیماری اوریون، آزمایش خون لازم است که کمی پیچیده و زمان‌بر است. البته، بیشتر پزشکان به راحتی می‌توانند این بیماری را با معاینه فیزیکی تشخیص دهند.
اما آزمایش خون به این دلیل که ویروس‌های دیگری هم وجود دارند که علائم مشابهی دارند، انجام می‌شود.

پیشگیری از بیماری اوریون

بیماری اوریون ناشی از یک ویروس است و متأسفانه پزشکان نمی‌توانند بیماری‌های ویروسی را درمان کنند. اما خوشبختانه سیستم ایمنی بدن می‌تواند با اوریون مقابله کند. بنابراین، درمان بیماری صرفا شامل تحمل کردن آن تا زمان بهبودی است. خوردن غذاهای سبک و پرهیز از غذاهای اسیدی مثل آب پرتقال می‌تواند به کاهش علائم کمک کند.
شما می‌توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن برای کاهش تب، سردرد و دردهای عضلانی استفاده کنید. اما هرگز از آسپرین برای کودکان مبتلا به عفونت‌های ویروسی استفاده نکنید، چرا که این کار خطر ابتلا به سندروم ری، یک وضعیت خطرناک، را افزایش می‌دهد.
در صورت تورم بیضه‌ها، بهتر است یک یا دو روز استراحت کنید. اگر بخواهید بیضه‌ها به حالت آویزان بمانند، تورم بیشتر خواهد شد، پس باید از آن‌ها محافظت کنید. می‌توانید با نوار آن‌ها را از هم جدا کنید یا کیسه یخ را در حوله پیچیده و روی آن‌ها بگذارید.
با واکسن ایمن و مؤثر سرخک، اوریون و سرخجه می‌توانید از خود در برابر این بیماری‌ها محافظت کنید. این واکسن معمولاً در ۱ سالگی به نوزادان تزریق می‌شود، زمانی که نوزادان شروع به از دست دادن ایمنی طبیعی خود می‌کنند.

این ایمنی از طریق مادر به نوزاد قبل از تولد منتقل می‌شود. همچنین برنامه‌های واکسیناسیون برای چند ماه یا سال بعد از تولد وجود دارد، معمولاً قبل از ورود به دبستان.
بزرگسالان معمولا در برابر این بیماری ایمن هستند، اما توصیه می‌شود که بزرگسالان واکسینه نشده خود را در برابر آن ایمن کنند. اگر در کودکی با برادر یا خواهری که به اوریون مبتلا بوده، زندگی کرده‌اید، احتمالاً ایمن هستید.
برای جلوگیری از ابتلا به اوریون، از تماس با افراد بیمار، شستن مکرر دست‌ها و عدم مصرف نوشیدنی‌های مشترک پرهیز کنید.
زنان که قصد بارداری دارند و هرگز به اوریون یا سرخچه مبتلا نشده‌اند، باید قبل از بارداری واکسینه شوند و با پزشک خود مشورت کنند.

درمان اوریون در کودک

اگر فکر می‌کنید فرزندتان اوریون دارد، حتماً با پزشک او تماس بگیرید. پزشکان موظفند که حتی موارد خفیف اوریون را به ادارهٔ بهداشت گزارش دهند و باید کودک شما از سوی پزشک معاینه شود، زیرا عفونت‌های ویروسی و باکتریایی دیگر هم می‌توانند باعث ورم شوند.
بیماری اوریون در حدود ۱۰ تا ۱۲ روز بهبود می‌یابد و درمان خاصی ندارد، اما شما می‌توانید کارهایی برای بهبود حال فرزندتان انجام دهید که برخی از آن‌ها به شرح زیر است:

به کودک خود مقدار زیادی مایعات بدهید، اما از دادن نوشیدنی‌های ترش مانند آب‌پرتقال و لیموناد بپرهیزید. زیرا می‌تواند برای او دردناک باشد و غدد بزاقی ملتهب‌ شده را تحریک کند. کودک شما ممکن است با نگه داشتن حوله‌های گرم و مرطوب دور گردن خود تسکین یابد.
از پزشک بپرسید که آیا می‌توانید مسکنی مانند استامینوفن به کودکتان بدهید، اما هرگز به او آسپرین ندهید، زیرا ممکن است به سندرم ری منجر شود؛ یک بیماری نادر ولی خطرناک.