بیماری ای.ال.اس ( Amyotrophic lateral sclerosis)چیست؟چه علائمی دارد؟ (2 نکته مهم)

بیشتر با بیماری ای.ال.اس آشنا شویم

با رضیم همراه باشید تا بیماری ای.ال.اس، که به نام Amyotrophic Lateral Sclerosis نیز شناخته می‌شود، را بهتر بشناسیم.

ای.ال.اس چیست؟

بیماری ای.ال.اس یک بیماری جدی در سیستم عصبی است که ارتباط بین مغز و ماهیچه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در این بیماری، سلول‌های عصبی به تدریج خراب می‌شوند و نمی‌توانند سیگنال‌های مغزی را به ماهیچه‌ها برسانند. به همین دلیل، ماهیچه‌ها که مسئول حرکت هستند، به مرور زمان ضعیف‌تر و لاغرتر می‌شوند و عملکرد آن‌ها به تدریج کاهش می‌یابد و در نهایت ممکن است کاملاً از بین بروند. در تصویر زیر، می‌توانید تفاوت بین اعصاب و ماهیچه‌های سالم و آسیب‌دیده به علت ای.ال.اس را ببینید:

• سمت چپ: اعصاب و ماهیچه‌های سالم
• سمت راست: اعصاب و ماهیچه‌های آسیب‌دیده در اثر ای.ال.اس

———————————————————————————————–

علائم بیماری ای.ال.اس

کاهش قدرت ماهیچه‌ها، خستگی شدید، و مشکلاتی در ماهیچه‌های دست، پا، فک و صورت. به عنوان مثال، بیمار ممکن است متوجه شود که تمام وقت پایش می‌پیچد یا اینکه هنگام خوردن و نوشیدن غذا به گلویش می‌رود. همچنین ممکن است در بستن دکمه‌های لباس یا باز و بسته کردن شیر آب دچار مشکل شود. ای.ال.اس یک بیماری پیشرونده است، یعنی به تدریج بدتر می‌شود و وضعیت جسمی فرد به عقب برمی‌گردد. علت دقیق این بیماری هنوز مشخص نیست.

———————————————————————————————–

نحوه تشخیص این بیماری

برای تشخیص قطعی ای.ال.اس، هیچ آزمایش ویژه‌ای وجود ندارد. تنها راه تشخیص، انجام معاینات و آزمون‌های عصبی است. این آزمایش‌ها بیشتر برای رد سایر بیماری‌ها با علائم مشابه استفاده می‌شوند. زیرا تعدادی از بیماری‌ها وجود دارند که علائم آن‌ها شبیه به ای.ال.اس است.

———————————————————————————————–

آزمایش‌های ممکن برای تشخیص ای.ال.اس:

• معاینات جامع جسمی و عصبی
• آزمون الکترودیاگنوستیک: الکترومیوگرافی (EMG) برای بررسی میزان آسیب به نورون‌های محیطی و مطالعه هدایت عصبی (NCS)
• آزمایش خون و ادرار برای اندازه‌گیری پروتئین، تیروئید و پارا تیروئید، و ادرار 24 ساعته برای بررسی فلزات سنگین
• پونکسیون کمری (گرفتن مایع مغزی نخاعی)
• رادیولوژی با اشعه ایکس و MRI، میلوگرافی
• بیوپسی ماهیچه یا عصب

پیشرفت بیماری

ای.ال.اس مسری نیست. این بیماری معمولاً موجب درد نمی‌شود و به هوشیاری بیمار آسیب نمی‌زند. حس‌های پنج گانه مانند چشایی، بینایی، بویایی، شنوایی، و لمس، و همچنین سیستم گوارشی و دفع غذا از این بیماری در امان هستند. با گذر زمان، بیشتر ماهیچه‌ها – به جز ماهیچه‌های قلب – دچار آسیب می‌شوند. سرعت پیشرفت بیماری در افراد مختلف متفاوت است، ولی متوسط طول عمر بیماران بین سه تا پنج سال تخمین زده می‌شود.

برخی از افراد نیز ممکن است بیش از ده سال با این بیماری زندگی کنند. یک مثال مشهور پروفسور استفان هاوکینز است که در سن 22 سالگی به این بیماری مبتلا شد و اکنون 47 سال است که با آن زندگی می‌کند.

“`

بیماری به زندگی پربارش ادامه داده است.

———————————————————————————————–

دلیل بیماری ای ال اس

دلیل مشخص این بیماری هنوز پیدا نشده است. این بیماری ممکن است برای هر فرد بالغی در هر سنی پیش بیاید، اما بیشتر افراد بین سنین 40 تا 60 سالگی به آن دچار می‌شوند. درصد کمی از موارد ای. ال. اس به دلیل وراثت انتقال می‌یابند. اما این جنبه ارثی بسیار نادر است. در مواردی که موروثی است، معمولاً این بیماری برای مدت طولانی در خانواده وجود داشته و چند نفر دیگر نیز به آن مبتلا شده‌اند.

———————————————————————————————–

معالجه و مداوا ای ال اس

متأسفانه تاکنون هیچ درمان قطعی برای این بیماری پیدا نشده است. در حال حاضر هیچ دارویی وجود ندارد که بتواند این بیماری را متوقف یا درمان کند. تنها دارویی که می‌تواند کمی سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهد و اغلب پزشکان برای بیماران ای. ال. اس تجویز می‌کنند، قرص ریلوزوله (ریلوتک) است. این دارو معمولاً به مدت متوسط سه ماه، کمی از سرعت بیماری کم می‌کند.

———————————————————————————————–

طول عمر بیمار پس از شروع بیماری

افرادی که به ای ال اس مبتلا می‌شوند، پس از تشخیص بسته به نوع درمان بین دو تا سه سال زندگی می‌کنند. البته برخی افراد توانسته‌اند تا پنج سال به زندگی خود ادامه دهند. با این حال، هر چه زمان می‌گذرد، زندگی برای آنها دشوارتر می‌شود و کم کم تمام اعضای بدنشان فلج می‌شود.

———————————————————————————————–

تحقیقات عملی

در حال حاضر تحقیقات زیادی درباره این بیماری در سرتاسر جهان در حال انجام است. مراکز پزشکی در کشورهای اروپایی، آمریکا و سایر نقاط دنیا با همکاری یکدیگر در تلاشند تا ریشه این بیماری، عوامل ژنتیکی و وراثتی‌اش را پیدا کنند و در نهایت دارویی برای درمان آن بیابند. به عنوان مثال، در هلند سه مرکز تحقیقاتی ای. ال. اس در سه بیمارستان بزرگ این کشور تأسیس شده است.

هر مرکز شامل یک تیم متخصص ای. ال. اس است که شامل پزشکان نورولوژیست، پزشکان توانبخشی، فیزیوتراپیست‌ها، ارگوتراپیست‌ها، لوکوپودیست‌ها (متخصصان پا)، دندانپزشکان، مددکاران اجتماعی، روانشناسان و پرستاران می‌شوند. این تیم علاوه بر کار تحقیقاتی، در زمینه تشخیص ای. ال. اس و ارائه مشاوره و کمک به افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، تخصص دارد.

———————————————————————————————–

گردآوری شده ی مجله اینترنتی رضیم

مرجان امینی