بیماری عفونی در سگ سانان به نام هپاتیت (ICH) (2 نکته مهم)
“`html
هپاتیت در سگ یک بیماری عفونی و بسیار واگیردار است که توسط ویروس ایجاد می‌شود. سگ‌های جوانی که زیر یک سال دارند، بیشتر به این بیماری دچار می‌شوند، اما هر سگی می‌تواند در هر سنی به آن مبتلا گردد.
این بیماری به انسان منتقل نمی‌شود. برای جلوگیری از هپاتیت در سگ‌ها، می‌توان با تزریق یک واکسن مخصوص که معمولاً با واکسن دیستمپر همزمان داده می‌شود، این بیماری را به خوبی کنترل کرد. این واکسن در سنین 6 تا 8 هفته تزریق می‌شود و بعد از 4 تا 8 هفته باید دوباره تکرار شود.
برای حفظ ایمنی بدن سگ، واکسیناسیون سالانه بسیار ضروری است. دوره درمان بیماری معمولاً بین 5 تا 7 روز طول می‌کشد. در ابتدای بیماری، علائم ممکن است چندان مشخص نباشند. سگ‌هایی که علائم خفیفی دارند، معمولاً کمتر غذا می‌خورند و به مدت چند روز تب می‌کنند. در حالتی که بیماری آرام است، ممکن است ترشح کمی از بینی و تورم لوزه‌ها مشاهده شود.
علائم هپاتیت در سگ:
بروز ناگهانی بیماری و خونریزی از جمله علائم اولیه هپاتیت عفونی سگ به حساب می‌آید. در تمامی موارد، برای افتراق ICH از دیستمپر، شواهد بالینی کافی نیست هرچند که تغییرات بزرگی در کبد و مثانه بیشتر قابل مشاهده است. تشخیص بیماری به کمک جدا سازی ویروس، ایمونوفلورسنس و شناسایی آنتی‌بادی‌های درون هسته‌ای در سلول‌های کبدی تایید می‌شود.
- استفراغ (در مراحل انتهایی)
- اسهال که ممکن است حاوی خون باشد
- بی‌قراری و درد در قسمت شکم
- تحریک‌پذیری
- عدم تعادل و هماهنگی در پاهای عقبی
- تشنج
- زردی در برخی موارد
- لثه‌های بی‌رنگ و خونریزی موقتی
چگونه یک سگ دچار هپاتیت می‌شود؟
هپاتیت عفونی سگ به وسیله ویروسی به نام آدنوویروس تیپ 1 سگ سانان (CAV-1) ایجاد می‌شود که این ویروس نسبت به CAV-2 که عامل اصلی ایجاد تراکئوبرونشیت عفونی در سگ‌ها است، متفاوت است.
این ویروس به مدت هفته‌ها و حتی ماه‌ها در خارج از بدن سگ زنده می‌ماند و نسبت به محلول 3-1% کلریدسدیم (که یک ضدعفونی‌کننده مؤثر است) حساس است.
راه‌های اصلی انتقال این بیماری شامل ورود ویروس به داخل بدن از طریق ادرار، مدفوع یا بزاق حیوان آلوده است. سگ‌های بهبود یافته می‌توانند تا بیش از 6 ماه این ویروس را از طریق ادرار خود دفع کنند. عفونت اولیه در نقاط مشخصی از بدن مانند لوزه و بافت‌های مختلف رخ می‌دهد و اعضای اصلی هدف شامل کبد، طحال، کلیه و ریه‌ها هستند. آسیب‌های مزمن کلیوی و تغییر رنگ قرنیه به رنگ آبی (که به آن چشم آبی می‌گویند) از عوارضی است که ممکن است پس از بهبودی از بیماری حاد مشاهده شود.
هپاتیت در کدام قسمت بدن سگ تاثیر می‌گذارد؟
این بیماری باعث تخریب سلول‌های اندوتلیالی و خونریزی در نواحی مختلف مانند معده، گره‌های لنفاوی، تیموس و بافت زیرجلدی می‌شود. سلول‌های کبدی ممکن است به رنگ‌های مختلفی تغییر کنند که ممکن است اندازه طبیعی یا متورم باشد.
دیوار مثانه ممکن است متورم و ضخیم شده و نیز مشکلاتی در تیموس و نقاط سفید مایل به خاکستری در قشر کلیه به وجود بیاید.
درمان هپاتیت در سگ
انتقال خون در سگ‌هایی که به شدت بیمار هستند، نیاز است. علاوه بر…
“`
برای درمان، باید 5% دکستروز در سالین ایزوتونیک به صورت تزریقی (IV) به حیوان داده شود. در سگ‌هایی که زمان لخته شدن خون آنها طولانی شده است، تزریق سرم به صورت زیرپوستی (SC) ممکن است خطرناک باشد.
به عنوان آنتی بیوتیک، بهتر است از داروهای طیف گسترده استفاده کنید. توجه داشته باشید که استفاده از تتراسایکلین می‌تواند در زمان رشد دندان‌ها رنگ دندان‌ها را تغییر دهد، بنابراین بهتر است این دارو در توله‌سگ‌هایی که هنوز دندان‌های دائمی آنها کامل نشده است، تجویز نشود.
با وجود اینکه کدورت قرنیه (که ممکن است در ICH یا با تزریق واکسن CAV-1 اتفاق بیفتد) نیازی به درمان خاصی ندارد، استفاده از پماد چشمی آتروپین می‌تواند برای کاهش درد و اسپاسم در بعضی موارد مفید باشد. سگ‌هایی که دچار مشکل چشم شده‌اند باید از نور شدید دور بمانند. همچنین برای درمان کدورت قرنیه، کورتیکواستروئیدهای سیستمیک نیز می‌توانند مصرف شوند.
چگونه می‌توان از هپاتیت در سگ‌ها پیشگیری کرد؟
واکسن ضد ویروس در دسترس است و معمولاً با سایر واکسن‌ها به صورت ترکیبی استفاده می‌شود. به طور معمول، واکسیناسیون علیه ICH همزمان با واکسیناسیون علیه دیستمپر توصیه می‌شود و باید هر سال تکرار شود. آنتی بادی‌های مادری می‌توانند تا سن 9 تا 12 هفته از توله‌سگ‌ها در برابر این بیماری محافظت کنند. پس از واکسیناسیون، ویروس برای مدتی از طریق ادرار دفع می‌شود.
کاربر گرامی، اگر این مطلب برای شما مفید بوده است، لطفاً لایک کنید. اگر راهکار دیگری دارید، با دیگر کاربران مجله رضیم به اشتراک بگذارید.
تهیه و گردآوری مجله رضیم
جهان باورصاد
