بیماری پیرونی : آیا پیرونی (بیماری جنسی مردانه) قابل درمان است؟ (2 نکته مهم)
نکاتی درباره بیماری پیرونی (کج شدن آلت تناسلی مردان)
بیماری پیرونی یکی از مهم‌ترین دلایل کج شدن آلت تناسلی در برخی مردان است. این بیماری می‌تواند به دلیل ضربه به آلت در زمان نعوظ ایجاد شود. در بیماری پیرونی، بافتی فیبری در داخل آلت تناسلی رشد می‌کند که این موضوع می‌تواند باعث نغوظ دردناک شود.
شکل و اندازه آلت تناسلی ممکن است تغییر کند و خمیدگی آلت در زمان نعوظ لزوماً نگران‌کننده نیست. اما بیماری پیرونی می‌تواند باعث خم شدن آلت یا درد شود که این موضوع ممکن است بر رابطه جنسی تأثیر بگذارد و حتی به اختلال در عملکرد نعوظ منجر شود.
بسیاری از مردان ممکن است به خاطر بیماری پیرونی احساس استرس و اضطراب کنند. این بیماری گاهی به خودی خود بهبود می‌یابد، اما در اکثر موارد، وضعیت پایدار باقی می‌ماند یا حتی بدتر می‌شود. اگر خمیدگی آلت به حدی باشد که مانع رابطه جنسی شود، نیاز به درمان وجود دارد.
علائم بیماری پیرونی:
علائم بیماری پیرونی می‌توانند به طور ناگهانی بروز پیدا کنند یا به تدریج نمایان شوند.
شایع‌ترین نشانه‌ها و علائم عبارتند از:
بافت زخم:
بافت زخم (پلاک) مربوط به بیماری پیرونی را می‌توان زیر پوست آلت تناسلی احساس کرد. این بافت می‌تواند به صورت تکه‌های برجسته صاف یا سطحی از بافت سخت باشد.
خمیدگی قابل توجه آلت:
آلت تناسلی ممکن است به سمت بالا، پایین یا یک طرف متمایل شود. در بعضی موارد، ممکن است نازک‌تر شود یا شکلی شبیه به ساعت شن نشان دهد.
مشکلات نعوظ:
بیماری پیرونی ممکن است ایجاد یا نگهداری نعوظ را دشوار کند.
کوتاه شدن آلت تناسلی:
آلت تناسلی ممکن است به علت بیماری پیرونی کوتاه‌تر شود.
درد:
شما ممکن است بدون نعوظ درد را در آلت خود احساس کنید. خمیدگی مرتبط با این بیماری ممکن است به تدریج بدتر شود؛ اما در بعضی موارد، ممکن است ثابت بماند.
درد در زمان نعوظ معمولاً طی یک تا دو سال بهبود می‌یابد، اما بافت زخم و خمیدگی ممکن است همچنان باقی بمانند. در برخی موارد، هم خمیدگی و هم درد مرتبط با بیماری پیرونی ممکن است بدون نیاز به درمان بهبود یابند.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر درد یا خمیدگی آلت شما باعث شده که نتوانید رابطه جنسی داشته باشید یا احساس اضطراب می‌کنید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
علت بیماری پیرونی به طور کامل مشخص نیست، اما به نظر می‌رسد عوامل مختلفی در این مشکل نقش داشته باشند. متخصصان بر این باورند که این بیماری معمولاً ناشی از آسیب‌های مکرر به آلت تناسلی است.
به طور مثال، ممکن است آلت تناسلی در طول رابطه جنسی، فعالیت ورزشی یا بر اثر یک حادثه آسیب ببیند. با این حال، اغلب اوقات، هیچ آسیب خاصی به آلت تناسلی وارد نمی‌شود.
در فرایند بهبود، بافت زخم به شکل نادرستی تشکیل می‌شود که ممکن است منجر به خمیدگی شود که شما آن را حس می‌کنید. هر طرف آلت شامل یک لایه از بافت الاستیک به نام تونیکا آلبگوینا است که در زمان نعوظ به کار می‌رود.
علت بیماری پیرونی چیست؟
این بافت در یک غلاف از بافت الاستیک به نام تونیکا آلبگوینا محصور شده که در زمان نعوظ فعالیت می‌کند. زمانی که از نظر جنسی برانگیخته می‌شوید، خون به این فضای خونی منتقل می‌شود.
زمانی که این فضاها با خون پر می‌شوند، آلت تناسلی منبسط می‌شود، صاف و راست می‌شود. در بیماری پیرونی، زمانی که آلت تناسلی بلند می‌شود، ناحیه‌ای که دچار بافت زخم شده، خم نمی‌شود و احتمالاً دردناک است.
در برخی مردان، بیماری پیرونی به تدریج ایجاد می‌شود و به نظر می‌رسد که این بیماری به یک جراحت مربوط باشد. محققان در حال بررسی این موضوع هستند که آیا بیماری پیرونی می‌تواند به عوامل وراثتی یا شرایط خاص سلامتی مرتبط باشد.
همچنین بخوانید:
20 نکته درباره بیماری آلت مرد
- بیماری پیرونی یک بیماری جدی است و اگر به موقع درمان نشود، می‌تواند به ناتوانی جنسی منجر شود.
- این بیماری بیشتر در مردان بالای 50 سال دیده می‌شود، ولی در کشور ما، بسیاری از مبتلایان زیر 50 سال هستند و بیشتر در دهه‌های سوم و چهارم زندگی قرار دارند. یکی از دلایل آن این است که بعضی از افراد آلت تناسلی خود را در حالت نعوظ برای جلوگیری از نعوظ خم می‌کنند و به این عمل “تقاندن” می‌گویند.
- علت اصلی بیماری پیرونی هنوز معلوم نیست، اما بسیاری از دانشمندان بر این باورند که ضربه به آلت تناسلی در حالت نعوظ می‌تواند آن را ایجاد کند.
- برای جلوگیری از ابتلا به بیماری پیرونی باید از هرگونه ضربه به آلت تناسلی پرهیز کرد.
- در برخی از وضعیت‌ها ممکن است آلت تناسلی در زمان برقراری رابطه دچار آسیب شود، بنابراین بهتر است از آنها دوری کنید.
- اگر هرگونه آسیبی به آلت تناسلی وارد شود، به ویژه اگر با کبودی یا خونمردگی همراه باشد، بهتر است به پزشک مراجعه کنید.
- بیماری پیرونی سه مرحله دارد: مرحله زودرس، مرحله میانی و مرحله دیررس. بهترین زمان برای درمان این بیماری در مرحله زودرس است.
- علامت برجسته مرحله زودرس بیماری پیرونی، درد هنگام نعوظ است که بسیاری از مردان آن را نادیده می‌گیرند یا به دلیل خجالت به پزشک مراجعه نمی‌کنند.
- یکی از نشانه‌های مهم بیماری پیرونی، کجی آلت تناسلی است. هرگونه پلاکی که روی آلت تناسلی تشکیل شود می‌تواند باعث انحراف آن شود. بنابراین، اگر مردی به تازگی دچار کجی آلت تناسلی شده، یکی از علل مهم آن ممکن است بیماری پیرونی باشد.
- اگر بیماری پیرونی در مرحله زودرس درمان نشود، معمولاً به تدریج پیشرفت می‌کند و وارد مراحل بعدی می‌شود.
- بهترین روش برای تشخیص پلاک و رسوب کلسیم در آلت تناسلی، سونوگرافی ویژه است که باید توسط کارشناسان مجرب انجام شود.
- در مرحله دیررس بیماری پیرونی، یک سفتی در پوشش آلت تناسلی پدید می‌آید که به آن پلاک می‌گویند. پلاک‌ها نقاط سفتی هستند که به راحتی قابل لمس‌اند و اندازه آنها ممکن است از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر متفاوت باشد و تعداد آنها نیز ممکن است یک یا چند عدد باشد. تنها حدود 20 درصد از بیماران در این مرحله قابل درمان هستند.
- مرحله دیررس به دو مرحله ابتدایی و نهایی تقسیم می‌شود. در مرحله ابتدایی فقط پلاک تشکیل شده است و اگر روی آن کلسیم رسوب کند، به اصطلاح می‌گویند که پلاک کلسفیه شده و این مرحله آخر است که بیماری تقریباً غیرقابل درمان می‌شود.
- بیماری پیرونی به تدریج می‌تواند موجب اختلال در نعوظ یا ناتوانی جنسی در مردان شود. این مسئله به دلیل نشت وریدی حاصل از پلاک است. اختلال نعوظ ناشی از نشت وریدی بدترین نوع اختلال نعوظ به شمار می‌رود.
- در مرحله ابتدایی این بیماری باید تمام تلاش خود را کرد تا از تشکیل پلاک جلوگیری شود و در صورتی که پلاک تشکیل شده، از رسوب کلسیم در آن جلوگیری کرد.
- در مرحله‌ای که پلاک تشکیل شده ولی هنوز کلسیم رسوب نکرده است، در 20 تا 30 درصد موارد می‌توان با تجویز دارو پلاک را از بین برد و یا حداقل از پیشرفت آن جلوگیری کرد.
- این بیماری درمان قطعی ندارد. برخی پزشکان داروهای خاصی را به داخل پلاک تزریق می‌کنند، ولی این روش معمولاً موثر نیست.
- کجی آلت تناسلی را می‌توان با جراحی اصلاح کرد، اما خود بیماری به طور جراحی قابل اصلاح نیست.
- از آنجایی که با پیشرفت بیماری کجی آلت تناسلی نیز افزایش می‌یابد، نباید در عمل جراحی عجله کرد و بهتر است صبر شود تا بیماری به پایان خود برسد و سپس کجی آلت با جراحی اصلاح شود.
- درمان‌های دارویی اختصاصی در مرحله زودرس می‌توانند در بسیاری از موارد از پیشرفت بیماری جلوگیری کنند.
