ترسناک ترین سیاره های منظومه شمسی

حقایقی عجیب و غریب در مورد سیاره ها

سیاره نوعی جرم آسمانی است که در منظومه شمسی یا دیگر جاها وجود دارد. سیاره‌ها همیشه برای ما جالب بوده‌اند و انسان‌ها از دوران قدیم در تلاش برای پیدا کردن سیاره‌های قابل سکونت بوده‌اند، اما تا کنون موفق به این کار نشده‌اند.

اصطلاح «سیاره» از یک کلمه یونانی به معنی «سرگردان» آمده است. بسیاری از فرهنگ‌های باستانی توانسته بودند این ستارگان متحرک را مشاهده کنند، ولی تا پیش از اختراع تلسکوپ در دهه ۱۶۰۰ نمی‌توانستند جزئیات بیشتری را ببینند.

با دستگاه تلسکوپی که گالیله گالیله در آن زمان اختراع کرده بود، مشخص شد که قمری به دور سیاره مشتری می‌چرخد و حلقه‌ای هم دور سیاره زحل وجود دارد. این یافته‌ها برای گالیله و همکارانش در کلیسا بسیار شگفت‌آور بود. همچنین این تلسکوپ نشان داد که اطلاعات قبلی درباره اجرام آسمانی نمی‌تواند دقیق باشند، زیرا با چشم غیرمسلح قابل رؤیت نبودند.

تفاوت سیاره و ستاره چیست؟

تفاوت اصلی بین ستاره و سیاره در این است که ستاره جسمی داغ و نورانی است که نورش را خودش تولید می‌کند. اما سیاره‌ها، مانند زمین یا ماه، فقط با بازتاب نور خورشید درخشان هستند. بیشتر ستاره‌ها بزرگ و از گاز داغ تشکیل شده‌اند، مثل خورشید.

در واقع، خورشید خود یک ستاره بسیار معمولی است که نه خیلی بزرگ است و نه خیلی داغ. ستاره‌ها به دلیل فاصله زیادشان از ما به صورت نقاط کم‌نور در آسمان دیده می‌شوند. حتی نزدیک‌ترین ستاره به ما بیش از چهل میلیون میلیون کیلومتر با ما فاصله دارد، در حالی که خورشید تنها ۱۵۰ میلیون کیلومتر با زمین فاصله دارد.

سیاره‌هایی که ما در آسمان می‌بینیم، اجسامی هستند که به دور خورشید می‌چرخند. هشت سیاره شناخته‌شده در منظومه شمسی بر اساس فاصله‌شان از خورشید به این ترتیب هستند: عطارد، ناهید یا زهره، زمین، بهرام یا مریخ، برجیس یا مشتری، کیوان یا زحل، اورانوس و نپتون.

دو سیاره‌ای که دورترین فاصله را دارند بسیار کم‌نور هستند و بدون تلسکوپ دیده نمی‌شوند، اما بقیه را می‌توان با چشم دید. اندازه سیاره‌ها از عطارد که حدود یک سوم زمین است تا مشتری که پانزده برابر بزرگ‌تر از زمین است متفاوت است.

جرم مشتری بیش از سی‌صد برابر جرم زمین و در عین حال یک هزارم جرم خورشید است. این یکی دیگر از تفاوت‌های اصلی بین سیاره و ستاره است؛ زیرا جرم ستاره‌ها به طور قابل توجهی بیشتر از سیاره‌هاست.

آشنایی با 10 سیاره خطرناک در منظومه شمسی

در کهکشان، سیاره‌های مختلفی وجود دارد که انسان‌ها به تدریج هر یک را کشف کرده‌اند. این سیاره‌ها ویژگی‌های خاص و منحصر به فردی دارند که نمی‌توان به راحتی از کنار آن‌ها عبور کرد.

برخی از سیاره‌ها بسیار خطرناک هستند و زندگی روی آن‌ها غیرممکن می‌باشد. از این سیاره‌ها عکسی در دسترس نیست اما دانشمندان با استفاده از کامپیوترها و بررسی شرایط جوی آنها، طرح‌هایی از این سیاره‌ها ارائه کرده‌اند که نشان می‌دهد سطح این کرات چگونه است.

سیاره مریخ

مریخ که اخیراً برای سکونت بر روی آن تلاش‌های زیادی می‌شود، یکی از سیاره‌های عجیب و خطرناک در منظومه شمسی است. در این سیاره طوفان‌های شنی بسیار بزرگی رخ می‌دهد که ارتفاع برخی از آنها از کوه اورست بلندتر و سرعت آنها بیش از ۳۰۰ کیلومتر در ساعت است.

این طوفان‌ها تمام سیاره را می‌پوشانند و در یک روز می‌توانند فضای آن را کاملاً دگرگون کنند. همچنین تغییرات دما بر روی این طوفان‌ها اثر می‌گذارد و آنها را خطرناک‌تر می‌کند. زندگی روی مریخ می‌تواند یکی از ترسناک‌ترین تجربه‌ها باشد.

سیاره کورت 3B

چگال‌ترین و بزرگ‌ترین سیاره‌ای که تا کنون شناخته شده است

“““html

به نام “کورت3B” شناخته می شود. این سیاره اندازه ای برابر با مشتری دارد اما از نظر جرمی 20 برابر مشتری است. این بدین معنی است که سطح آن 50 برابر فشار بیشتری به هر چیزی وارد خواهد کرد.

اگر انسان ها بخواهند روی کورت 3B زندگی کنند، وزن آن ها 50 برابر خواهد شد. به این معنی که یک انسان 70 کیلویی روی این سیاره، وزن 450 کیلو را احساس می‌کند. این فشار زیاد می‌تواند سیستم و استخوان‌های داخلی بدن را در یک چشم بهم زدن نابود کند.

سیاره پگسی B

سیاره‌ای در کهکشان ما وجود دارد که 150 برابر زمین اندازه آن است. پگسی B هر روز در حال سرخ شدن است زیرا ستاره‌ای در نزدیکی خود دارد که گرمایی نزدیک به خورشید را تولید می‌کند. این ستاره باعث شده تا دمای این سیاره به 1000 درجه سانتی‌گراد برسد.

فشار هوای گرم و وجود مقدار کمی هوای سرد باعث می‌شود تا بادهای شدیدی به اندازه 1000 کیلومتر بر ساعت به وجود بیاید. البته دمای بالا بدین معنی نیست که باران در این منطقه نمی‌بارد. باران‌های این کره وارد هوای گرم شده و ناگهان به جریان سرد می‌رسند. با توجه به هیدروژنی بودن سیاره، باران‌ها به موادی مانند آهن تبدیل می‌شوند و روی سطح کره فرود می‌آیند.

سیاره نپتون

سریع‌ترین بادهای منظومه شمسی را می‌توانید بر روی سطح کره نپتون تجربه کنید. این سیاره به خاطر بادهای بسیار سرد و سریعش معروف است که می‌تواند هر جسمی را در یک چشم بر هم زدن نابود کند.

سرعت این بادها گاهی اوقات به دو برابر سرعت صوت می‌رسد و این باعث می‌شود تا بدن انسان فقط در یک پلک زدن متلاشی شده و تکه‌هایش در آسمان پخش شود. دانشمندان همچنان در حال بررسی نپتون هستند تا بتوانند دلیلی برای بادهای شدید آن بیابند.

سیاره کربن

بر روی زمین، کربن بسیار کم پیدا می‌شود زیرا زمینی که بر روی آن زندگی می‌کنیم تنها 0.1 درصد کربن دارد. با سفر به اعماق کهکشان و پیدا کردن سیاره‌های مختلف، به موارد عجیبی بر خواهید خورد.

در این کره، کربن بیش از هر چیزی دیده می‌شود و دریاچه‌های آن عجیب و غریب هستند. حتی منجمان اعتقاد دارند که باران‌های این سیاره کاملاً از روغن و آسفالت تشکیل شده‌اند.

سیاره ونوس

در منظومه شمسی، ونوس یکی از کوچکترین سیاره‌ها به حساب می‌آید اما با همین اندازه کوچک به عنوان خطرناک‌ترین سیاره شناخته می‌شود. در اوایل جنگ سرد، شوروی توانست تنها کاوشگری که روی ونوس فرود آمده است را به هوا پرتاب کند. این کاوشگر با موفقیت بر روی سطح کره نشست اما فقط 127 دقیقه دوام آورد تا کاملاً خرد شد و سپس تبدیل به مایع گشت.

در ونوس، فشار هوا 100 برابر بیشتر از زمین است و قدم زدن روی آن به مانند این است که در عمق 2000 متری کف دریا بخواهید قدم بزنید. در مدتی که کاوشگر روی سطح ونوس بود، اطلاعاتی در مورد سمی بودن بسیار زیاد این سیاره به زمین ارسال کرد. همچنین دمای این کره نزدیک به 425 درجه سانتی‌گراد است و سطح آن با سولفوریک اسید پوشیده شده است. به همین دلیل ونوس خطرناک‌ترین سیاره کهکشان است.

سیاره کرت 7b

کرت 7b به طور رسمی در لیست کرات حساب نمی‌شود اما به عنوان یکی از ترسناک‌ترین ستاره‌های منظومه شناخته می‌شود. تمام خطرناکی این ستاره، گرمای بیش از اندازه‌اش است که حتی دانشمندان نیز نمی‌توانند آن را به درستی تخمین بزنند و عددی برای آن بیابند.

“`

نکرده اند.

کرت 7b به قدری داغ است که rocks ذوب می‌شوند. مورد دیگری که باید در مورد این ستاره بدانید این است که آتش فشان هایش ممکن است فعال شوند و حتی مدار سیارات دیگر منظومه شمسی را تغییر دهند.

سیاره پلوتو

اگرچه پلوتو دیگر به عنوان یکی از سیارات منظومه شمسی شناخته نمی‌شود، اما یکی از ترسناکترین سیارات در کهکشان است. به نظر می‌رسد پلوتو برفی باشد، اما در واقع سطح آن از یخ نیتروژن، کربن مونواکسید و متان پوشیده شده است و در تمام 248 سالی که طول می‌کشد تا به دور خورشید بچرخد، همچنان یخ زده باقی می‌ماند. حتی در یک روز آفتابی و گرم، دمای هوا در سطح پلوتو می‌تواند به -228 درجه سانتی گراد برسد که به این تصور می‌رساند که چقدر سرد است!

سیاره مشتری

مشتری، بزرگترین سیاره منظومه شمسی نیز یکی از ترسناک‌ترین‌هاست که هیچ موجودی دوست ندارد به آن نزدیک شود. این سیاره طوفان‌های بزرگی ایجاد می‌کند که دو برابر اندازه زمین هستند. طوفان‌ها در این سیاره با سرعت 1000 کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند.

جو مشتری تیره و پر از هیدروژن است. در زمین، هیدروژن بی رنگ است، اما در مشتری به نوعی ماده تبدیل می‌شود که هیچ کس نمی‌داند چیست. همچنین سطح مشتری همیشه پر از رعد و برقی است که 100 برابر قوی‌تر از صاعقه‌های زمین است.

سیاره وسپ 12b

وسپ 12b یکی دیگر از سیارات ترسناک در کهکشان است که دمای سطح آن به 2200 درجه سانتی گراد می‌رسد. این دما باعث می‌شود هیچ جانداری نتواند روی این سیاره زندگی کند. دمای سطح این سیاره تقریباً نصف دمای خورشید است و این سیاره در منظومه ما وجود ندارد. جالب اینجاست که وسپ 12b هر روز یک بار به دور خود می‌چرخد.

بیشتر بخوانید: